ขวานทองร้องทุกข์รวมเล่มเป็น e-book แล้วครับ
ดูรายละเอียดได้ที่ลิงค์นี้
http://book.truelife.com/truebook/store-detail?12731&detailคำนำผู้เขียน
ภาพประกอบร้อยกรองนี้ผมถ่ายจากห้องนอนเกือบทั้งหมด
ส่วนใหญ่ถ่ายในปี ๒๕๕๔ หรือปีน้ำท่วมใหญ่ เห็นเมฆฝนเกรี้ยวกราด
จนไม่อาจปล่อยให้ผ่านไป ทุกเย็นจะเฝ้ารอคอยว่าวันนี้ท้องฟ้าอารมณ์
แรงแค่ไหน ระบายอารมณ์ใส่เมฆเพียงใด แสงอาทิตย์กระหน่ำซ้ำเติมอย่างไร
ผมทำเช่นนี้จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ทั้งไม่เบื่อและ
ไม่อยากเชื่อว่าความสุขอยู่ใกล้แสนใกล้กว่าที่คิด
การเฝ้ารอแสงสีบนท้องฟ้าคงเหมือนคนที่ชอบตกปลา ความสุข
ไม่ได้อยู่ที่การได้ปลา แต่อยู่ที่ตอนรอปลาติดเบ็ด
ช่างภาพอย่างผมก็เช่นกัน ความสุขอยู่ที่การเฝ้ารอจนท้องฟ้า
ใจดีให้ได้ภาพสวยๆมาถ่ายเก็บไว้ แถมยังทำให้ผมคิดเล่นๆว่า หาก
ชีวิตที่เหลืออยู่ผมไม่ทำอะไรเลย เฝ้ามองท้องฟ้าแต่ละวัน จะมีวันที่ผม
เบื่อหรือไม่
คำตอบคือไม่
ทำไม
เหตุผลคือที่มาของร้อยกรองเรื่องนี้ “ขวานทองร้องทุกข์”
เมื่อถึงเวลาบ้านเมืองเปลี่ยนไปจากที่เคยเห็นมาแต่เด็ก
ในสภาพแย่ลงๆ
ผมเอาเวลาไปเฝ้ามองท้องฟ้าดีกว่าครับ
เดชา เวชชพิพัฒน์
๒๑ เมษายน ๒๕๕๖
