อนาถฝัน วันเก่า เศร้าหนักนัก
กลอนที่รัก มาร้าง จางห่างหาย
ถูกเขาลบ จบสิ้น ถิ่นบ๊ายบาย
เหมือนคมชาย ถูกเฉือน เลือนเกรื่อนดิน
จำและเจ็บ เว็บเก่า เข้าไงได้
ผลงานหาย เกลี้ยงแล้ว แนวแววสิ้น
สุดท้วงกลับ รับคืน รื่นจินต์ริน
ขอลาถิ่น เคยเนาว์ เหงาเศร้าใจ
หมดอารมณ์ ตรมแต่ง แรงลดหมด
เศร้ากำสรด หดหู่ ทู้อยู่ไหน
เที่ยวตามหา ทุกหน จนไกลไป
แดนแคว้นใด ให้ช้ำ จำกล้ำกลืน
เป็นกลบทชนิดหนึ่งครับ(ลืมชื่อ
)ของเดิมเขากำหนดให้สองคำท้ายวรรคต้องใช้สละเดียวกันทั้งสี่วรรคแล้วนี่ผมเอามาดัดแปลงนิดหน่อย ส่วนดัดแปลงตรงไหนให้ลองสังเกตเอานะครับ(เหมาะสำหรับคนที่ชอบเล่นกลบท)
บทที่เห็นอยู่นี่ผมได้แปลงขึ้นมาใหม่
