ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กามนิต]

.....

[เพรางาย]

ในคิดถึงถึงคิดเฝ้าคิดถึง
เขาหรือซึ้งซึ้งหรือหรือแค่ขำ
แม้ยากบอกบอกยากยังอยากทำ
ด้วยเก็บงำงำเก็บจนเจ็บชา

ด้วยใจเชื่อเชื่อใจดีไหมเล่า
กลัวพลั้งเขลาเขลาพลั้งยั้งปรารถนา
แหงนมองเดือนเดือนมองฟ้องนัยมา
มัวชักช้าช้าชักจักซ้ำรอย

[...สียะตรา..]

.........คิดถึง...ทำไม...ต้องคิดถึง

...ตราตรึง..เงา....ไร้รูป...วูบไหว

...เหมือนลึกซึ้ง...แล้วจู่จู่..ก็จากไป

...ทิ้งใจ...ซับรอยร้าว......อีกยาวนาน

[~ นายใบชา ~]

 

นึกว่ากระทู้ผม ชื่อกระทู้เดียวกันเดะ 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

สุดคิดถึง  ถึงคิด  สุดคิดถึง
ยังตราตรึง  ตรึงตรา  ภาพพาย้ำ
หนุ่มหน้ามน  มนหน้า  ช่างน่าจำ
แม้คำนำ  นำคำ  เกินทำใจ

ช่างเหลือเชื่อ  เชื่อเหลือ  ช่างเหลือเชื่อ
มิรู้เบื่อ  เบื่อรู้  ดูหวามไหว
ยามคุณเห็น  เห็นคุณ  อุ่นฤทัย
อยากลูบไล้  ไล้ลูบ  แล้วจู๊บคุณ

พระอาทิตย์อัสดง

 

[ตะวันฉาย]

...หมึกมันจางวางเบียดเทียบอักษร
คนร้าวรอนเข้ากลั่นปั้นอีกหน
ส่งความนัยที่ห่วงดวงกมล
เข้ามาปนสักท่อนแล้วจรลา

...ในบทกลอนบรรยายที่ได้ช้ำ
บัดนี้พร่ำมิย้ำดอกบอกเลยหนา
ขอหยิบหมึก บันทึกนำ คำอักษรา
ถึงพี่ยาน้องนุ่งทุ่งบ้านกลอนฯ

...เมื่อนั้น เคยเห็นกัน ต่อกลอนเล่น
ทุกบทเค้น เน้นจากทรวง พ่วงมาหนอ
ที่เจ็บช้ำดำด่างต่างพะนอ
มาเคล้าคลอกลอนโศกโบกเช้าเย็น

...บัดนี้ใยหายหน้าอำลาร้าง
ลืมสิ้นทางเคยเนาว์เงามิเห็น
ฤาเจ็บปวดน้ำตาหล่นล้นกระเส็น
เกิดแผลเป็นหรือไรใยไม่มา

...คิดถึง  คิดถึงนะ ในรู้สึก
กับส่วนลึกที่ร่ำคร่ำครวญหา
ทุกข์หรือสุขอย่างไรคนไกลตา
ปรารถนารับรู้บ้างอย่างคนรอ

...สิ้นอักษร ให้รู้ มีคู่คิด
ยังมีมิตรอย่างฉันที่ปั้นก่อ
ไมตรีเพื่อน น้อง พี่ ที่ถักทอ
ยังสานต่อถ้อยพจน์มิลดเลือน...


ฟ้าฮ่าม
๑๓  มิถุนายน  ๒๒๔
ตะวันฉาย

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

แม่แก้มหอมหอมแก้มแม่แก้มหอม
เคยดมดอมดอมดมอารมณ์อุ่น
ยิ้มใจเติมเติมใจใสละมุน
ยิ่งคิดครุ่นครุ่นคิด คิดถึงเธอ

ใช่นิดหน่อยหน่อยนิดใช่นิดหน่อย
ด้วยใจร้อยร้อยใจใสเสมอ
ถึงห่างไกลไกลห่างยังละเมอ
จึงพร่ำเพ้อเพ้อพร่ำลำเค็ญแล้ว

กามนิต
๑๓ มิ.ย.๕๔
 

ให้เขินขวย  ขวยเขิน  ใจเกินห้าม
มาลวนลาม  ลามลวน   แม่นวลแก้ว
แค่มองตา  ตามอง  จ้องเป็นแนว
คงไม่แคล้ว  แคล้วไม่  ให้จับจอง

เพียงนิดหน่อย  หน่อยนิด  ชิดกันใกล้
ขยับใจ  ใจขยับ  พับเป็นสอง
เป็นเดียวหนึ่ง  หนึ่งเดียว  เกี่ยวใจปอง
เพราะรักน้อง  น้องรัก  ปักใจคุณ

พระอาทิตย์อัสดง

[เมฆา...]

นัย..คิดถึง..

๐
ในคิดถึงหนึ่งจิตนัยคิดถึง
มีคำหนึ่งหนึ่งคำย้ำเสมือน
ว่าคอยเฝ้าเฝ้าคอยชมรอยเดือน
และพร่ำเอื้อนเอื้อนพร่ำอยู่ร่ำไป
๐
พลางสะอื้นเคว้งคว้างพลางสะอื้น
แม้นค่อนคืนคืนค่อนยังอ่อนไหว
เพียงเศษเสี้ยวเสี้ยวเศษเนตรฤทัย
ที่ปริ่มไหลไหลปริ่มเหมือนทิ่มแทง
๐
ให้เจ็บช้ำกำเก็บจนเจ็บช้ำ
ดั่งจองจำจำจองของแสลง...
มันพร่าปวดปวดพร่านัยน์ตาแดง
ด้วยฤทธิ์แรงแรงฤทธิ์คิดถึงกัน
๐
อนุสรณ์ระอุอนุสรณ์
ภาพแคลนคลอนคลอนแคลนดั่งแขวนขวัญ
อยู่บนด้ายด้ายบนเส้นลนควัน
ที่อาจควั่นควั่นอาจจนขาดลง
๐
หากได้รู้ความนัยหากได้รู้
ว่าเพียงอยู่อยู่เพียงเยี่ยงเศษผง
ความคิดถึงถึงคิดไร้สิทธ์ตรง
อยู่ในดงแดนใน...หัวใจเธอ..
๐
คงต้องสิ้นจินต์ปลงคงต้องสิ้น
รักร้าวรินรินร้าวน้าวเสนอ
ต้องพร้อมรับรับพร้อมยอมละเมอ
ได้แค่เพ้อเพ้อแค่....แด..ดวงเดียว..


( แสลง... )

[ปรางทิพย์]

ด้วยคิดถึงซึ้งจิตด้วยคิดถึง
ฝากถ้อยหนึ่งพึงร้อยฝากถ้อยถาม
ในคืนเหงาเฝ้าฝืนในคืนยาม
จำหักห้ามปรามรักจำหักใจ

เมื่อรักขมตรมนักเมื่อรักหลอน
ดั่งพิษร้อนซ่อนจิตดั่งพิษไหน
ต้องร้าวรานกานหนาวต้องร้าวใน
แอบร่ำไห้นัยช้ำแอบร่ำลา

โอ้รักซ้อนร้อนนักโอ้รักร้าว
เสน่ห์พราวคราวเล่ห์เสน่หา
จำหลบหลีกปลีกจบจำหลบตา
ปวดแปลบปร่าคราแอบปวดแปลบเกิน

[ไพร พนาวัลย์]

ยามคิดถึงตรึงจิตยามคิดถึง
ใจคนึงถึงใครด้วยใจเขิน
รู้ว่าเราเช้าเย็นเป็นส่วนเกิน
จำต้องเดินเหินห่างจำร้างรา

สุดห้ามใจให้สุดยังผลุดโผล่
ร้องไห้โฮข้างในดวงใจจ๋า
สุดจะลืมลืมไม่ลงคงเส้นวา
ยากหนักหนารักนี้ไม่มีใคร

อยากเขียนกลอนกลบทแสนหดหู่
ใจไม่รู้สู้ไม่ถอยดั่งรอยไถ
คิดไม่ออกบอกไม่ถูกมันผูกไป
ทั้งอกใจปี้ป่นสุดทนทาน

แต่หัวใจคิดถึงคนหนึ่งนั้น
ด้วยผูกพันแนบแน่นเป็นแก่นสาร
รู้ว่าเธอทดท้อทรมาน
มอบกลอนกานท์ปลอบใจยามไกลกัน

ระหว่างสุขกับทุกข์มันคลุกเคล้า
จงเลือกเอาอย่างเดียวมาเกี่ยวคั่น
ทิ้งขยะออกจากใจให้เร็วพลัน
รับเพียงความสุขสันต์ที่หมั่นเติม

จะขอเป็นพลังใจให้จอมขวัญ
จงลืมวันก่อนเก่าที่เศร้าเริ่ม
ผ่านไปแล้วผ่านเลือนอย่าเหมือนเดิม
เรามาเพิ่มแรงใจให้แก่กัน

อันสุขทุกข์คู่กันอย่าหวั่นไหว
ชีวิตใกล้ถึงฝั่งดุจกังหัน
ปลุกปลอบใจให้สุขทุกคืนวัน
เพราะ"เธอ+ฉัน" คือ "เรา"อย่าเศร้าตรม

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

มาเพ้อพร่ำ  พร่ำเพ้อ  เธอที่รัก
อยากพิงพัก  พักพิง  อิงหัวไหล่
คอยคิดถึง  ถึงคิด  ติดห่างไกล
ก็ดวงใจ  ใจดวง  ให้ห่วงกัน

จากแสนนาน  นานแสน  ส่งแทนใจ
ถึงแม้ไกล  ไกลแม้   มิแปรผัน
จะตอบรัก  รักตอบ   มอบผูกพัน
 มีเพียงจันทร์  จันทร์เพียง  ให้เคียงคุณ

พระอาทิตย์อัสดง

 ขอบคุณรูปภาพสวยงามจากอินเตอร์เนตค่ะ

[นพตุลาทิตย์]

กลอนขานขับขับขานกลอนขานขับ
คือสดับสดับรับรับรองส่ง
อ้อนคำหวานหวานคำอ้อนอรอนงค์
หวานคำคงคงคำชื่นช่ำใจ

เช้าบ่ายค่ำค่ำบ่ายเช้าเฝ้าฟังเสียง
คำร้อยเรียงเรียงร้อยสร้อยเสียงใส
พจมานมาลย์พจน์รสวิไล
ระรื่นใจใจรื่นชื่นเบิกบาน

ถึงรักถ้อยร้อยถักถึงถักถ้อย
มิเท่าร้อยร้อยเท่าเล่าคำหวาน
ดั่งครูกลอนกลอนครูอยู่มานาน
จนเชี่ยวชาญชาญเชี่ยวเกี่ยวกลกลอน


ตุลาทิตย์

หัดแต่งอยู่ครับ กลบท ยากจริงๆ

[tanapok]

คิดถึงจังคนไกล

พี่เฝ้าตั้งใจจะได้เจอหน้า

มาพูดคุยใกล้ ๆ หัวเราะ สบตา

มาซึมซับอาการห่วงหา  เมื่อเวลา ห่างไกล กัน


อยากหยุดเวลาไว้ที่นี่ ตรงนี้

อยากให้มีแค่เรา ไม่เปลี่ยนผัน

ไม่ว่าจะห่างกัน นานเท่าไหร่  กี่เดือน กี่ปี  กี่วัน

สองหัวใจไม่ไหวหวั่น  พร้อมมานั่งสบตา คว้าฝัน   ร่วมเส้นทางใจ


 


ป.ล. รอหน่อยนะ   ดวงใจของพี่    เดี๋ยวเอาหัวใจทั้งหัวใจ ไปกอด   ........คิดถึงอ้อมกอด  จ้างงงงงงงงงงงง

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เดินหาดทราย  ย่ำเพลิน  เดินหาดทราย
ลมพริ้วพราย  พรายพริ้ว  ละลิ่วไหว
คลื่นลมแรง  แรงลม  ห่มกายใจ
ซัดกลับไป  ไปกลับ  ให้ลับทรวง

น้ำพราวใส  ภายใน  น้ำพราวใส
รดรินไหล  ไหลริน  ถิ่นแดนสรวง
ให้สุดคิด  คิดสุด  หยุดรักลวง
ตกในห้วง  ห้วงใน  ให้คำนึง

พระอาทิตย์อัสดง

"เพราะคิดถึง .... ยังไง .... ก็คิดถึง"

 

ขอบคุณรูปภาพสวยงามจากอินเตอร์เนตค่ะ

[กาญจนธโร]

ครุ่นครวญคำ รำพัน เฝ้าฝันใฝ่
หนึ่งนางใน ใจนี้  มั่นมีหมาย
เพ้อพวงพิศ คิดถึง เร้ารึงราย
แดเดียวดาย ก่ายกอด แอบออดโอย

แม้นเมื่อมา ลาห่าง ทางเทียวทอด
รานหรือรอด พรอดพ้อ ห่อเหี่ยวโหย
หักห่างหัน รันทด บดบีบโบย
ปร่าแปลบโปรย โรยห้อม เจ่าจ่อมจม

ยามยามเศร้า เหงาติดตรึง จึงเอ่ยเอ่ย
ขื่นขื่นคำ นำเรียงเผย เลยขมขม
ก็ก็จิต คิดถึงมาก ฝากลมลม
แผ่วแผ่วเอื่อย เรื่อยสั่งสม ชมชวนชวน

อยากอยากย้อน อ้อนวันชื่น คืนเก่าเก่า
เคยเคยเคียง เหลือเพียงเงา เฝ้าหวนหวน
รักรักแท้ แต่เพราะไกล ใจครวญครวญ
ติดติดตรึง คิดถึงนวล ตรวนตีตี

ปภัสร์

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

วันผันผ่าน  ผ่านผัน  พลันคิดถึง
ยังตราตรึง  ตรึงตา  พาเคลิบเคลิ้ม
ติดอุ่นไอ  ไออุ่น  กรุ่นคอยเติม
เพียงแรงเสริม  เสริมแรง  แสงจันทรา

หอมกลิ่นกาย  กายกลิ่น  ที่ชินนั้น
ให้คงมั่น  มั่นคง  หลงโหยหา
จวบรุ่งเช้า  เช้ารุ่ง  รุ้งทิวา
พลันโรยรา  ราโรย  โอ้ยอ่อนใจ

พระอาทิตย์อัสดง

ขอบคุณรูปภาพสวยงามจากอินเตอร์เนตค่ะ

[สะเลเต]

คิดถึง

เมื่อเหม่อมองคลองบึงจึงจรจาก
พบพลัดพรากหลากอย่างวางวาดหวัง
ซอเสียงซึ้งหนึ่งในใฝ่ฝันฟัง
ส่งเสียงสั่งดังคล้ายไหว้วิงวอน

หริ่งหรีดร้องก้องนาข้าขื่นขม
ต้องตรอมตรมแตกยับกับกาลก่อน
ทิ้งท้องทุ่งมุ่งไปจำใจจร
ให้โหยหานาดอนนั่งนอนนับ

เพ่งพิศภาพฉาบยิ้มอิ่มไออุ่น
กลิ่นกายกรุ่นกอดแม่แขขานขับ
ชี้ชวนฉันจันทร์น้อยลอยลิบลับ
หาห้องหับรับขวัญไว้วันวาน

แสนสุขสันต์วันก่อนอยากย้อนอยู่
ให้หดหู่สู้ทนเพื่อพ้นผ่าน
พ่อพี่พร้อมล้อมใจไร้ร้าวราน
ส่งสื่อสารผ่านรักจักจิตใจ
 
คร่ำครวญคิดถึงคลองนาหนองน้ำ
ได้ดื่มด่ำฉ่ำกมลล้นหลากไหล
บึงบัวใบเบ่งบานกิ่งก้านไกล
โหยหาให้ไปหานาหนองนั้น

--- สะเลเต ---

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

คิดถึงพี่  รำพึง  คิดถึงพี่
พ่อตัวดี  หนีกาย  หายไปไหน
สุดคิดถึง  จึงมา  โหยหาไง
หากสนใจ  ใยพี่  ไม่รีบมา

นั่งคอยเฝ้า  ตาลอย  นั่งคอยเฝ้า
หรือรักเรา  เอาทิ้ง  นิ่งมิหา
ไม่ห่วงใย  ใส่ใจ  ในคุณค่า
หรือเวลา  พาใจ  ให้ลืมกัน

พระอาทิตย์อัสดง

ขอบคุณรูปภาพสวยงามจากอินเตอร์เนตค่ะ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

อยากจะบอก  นะจ๊ะ  อยากจะบอก
ใช่น้องหลอก  หลอกน้อง  ปองจนหลง
ให้พี่รัก  รักพี่  ที่มั่งคง
น้องขอตรง  ตรงขอ  เกี่ยวก่อใจ

ส่งคำหวาน  ลำนำ  ส่งคำหวาน
ด้วยกลอนกานท์  กานท์กลอน  อ้อนเสียงใส
บอกคิดถึง  ถึงคิด  อยากชิดใกล้
ด้วยห่วงใย  ใยห่วง  ให้หวงคุณ

พระอาทิตย์อัสดง

ขอบคุณรูปภาพสวยงามจากอินเตอร์เนตค่ะ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

มีเหตุผลร้อยพัน ... นั้นอยากบอก
ไม่อยากหลอกหัวใจ ... ไปว่าเผลอ
ว่าความจริงได้แต่ ... แค่ละเมอ
หลงพร่ำเพ้อเหม่อลอย ... หลงคอยวัน

ใจยังคงคิดถึง ... จึงมาพร่ำ
ส่งน้ำคำให้พี่ ... ที่แปรผัน
หากลืมน้องลืมเวลา ... พาลืมกัน
ใจน้องนั้นพลันแหลก ... แตกกระจาย

อยากให้รู้คิดถึง ... ยังคิดถึง
หากไม่ซึ้งตรึงทรวง ... ดวงสลาย
แค่มาบอกคิดถึง ... พึ่งใจกาย
ไม่เคยหมายให้พี่ยา ... มารักกัน

พระอาทิตย์อัสดง

แค่มาบอกคิดถึง ... แค่มาบอกว่าชอบ ... แต่ไม่คิดจะรัก