เจ้านกเอย เจ้าเคย อยู่บนกอไผ่ กู่ขัน บทเพลงจากใจ ชมไพร ชมพฤกพนา ส่งสำเนียง
เสียงธรรมชาติ สร้างมา ผสมเสียงเพลง พฤกษาที่มา ของเสียงดนตรี
กู่เรื่องราวบอกกล่าว ถึงความรู้สึก เป็นเพียง สามัญสำนึก และการ ห่วงหาอาทร
ตอนนี้เราสิ้นเงาไม้ ไม่เหมือนก่อน ชุ่มชื่น กลับกลายเป็นร้อนเป็นแรง ระแหงระเหิด
ความแห้งแล้ง ความชุ่มชื้น อย่างไหน ที่เราชอบใจ
ความร่ำรวย ความยากจน อย่างไหน ที่คนชอบกัน
มันอยู่ที่ความ สมบูรณ์ของหมู่ แมกไม้
ต้นสาย ต้นน้ำลำธาร (นะ)
มาจากป่า สู่เมือง จากเขา ทะมึน
หล่อเลี้ยง ผู้คน ในแท่นคอนกรีต
ยามนี้เราจึงมาร้องเพลง เพื่อบอกบรรเลงเสียงเพลงจากใจ
เมืองนั้นมีความศิวิไล เมื่อมี ป่าไม้ ต้นน้ำลำธาร
มีนกกา หากินบินว่อน เนื้อแม่ ลูกอ่อนมีนม ให้ลูกกิน
คนหากิน..สัตว์หากิน เราไม่เบียดเบียนกัน และกัน
ต้นไม้งาม คนงด..งาม งามน้ำใจไหลเป็นสายธาร
ชุบชีวิต ทุกฝ่ายเบิกบานมีคน มีต้นไม้.............มีสัตว์ป่า
"...ความสมดุลย์ คือคุณ ตามธรรมชาติ ดินน้ำ ลมฟ้า อากาศ
เติมวาด ชุบชีวิตคน หมู่ไม้พันธ์ อยู่กัน มาหลายชั่วคน
ให้ใบ ให้ดอก ให้ผล ให้คน ได้ผลประโยชน์
เนื้อเพลง ชีวิตสัมพันธ์ ศิลปินเพื่อชีวิต
แบบว่าปู่แบนชอบบทประพันธ์นี้มาก ขออนุญาติเอามาลงนะครับ หุ หุ หุ