ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมนึก นพ]

โทรศัพท์แทนกายได้ยินเสียง
ส่งสำเนียงว่ารู้ฟังอยู่นั่น
คำจ๊ะจ๋าครับผมชมตอบกัน
รู้เร็วพลันห่างไกลใจส่งมา

แต่บางครั้งขอบเขตเหตุจำเป็น
มิได้เห็นได้ฟังครั้งโทรหา
ใช่แอบแฝงแกล้งอำทำปึ่งชา
เหตุเฉพาะหน้าปิดเสียงไว้ใช้ข้อความ

ด้วยงานมีที่ประชุมควบคุมอยู่
หลายคนรู้เบอร์โชว์ค่อยโทรถาม
สามสี่รายนั้นหนาปรากฏนาม
เสียงคนงามเข้ามาต่อว่าพลัน

ไม่อยากรับไม่อยากฟังชังแล้วนะ
คำจ๋าจ๊ะขาดหายท้ายความนั่น
แค่นี้หรือคนที่มีสัมพันธ์
มาจบกันโทรไม่รับจับประเด็น

ครั้งใดเราโทรหามาตามสาย
ตอบรับหายหดหู่อยากรู้เห็น
ไม่สบายไหมหนอขออย่าเป็น
ทั้งเช้าเย็นคอยหาว่าห่วงใย

ครั้นยามว่างบางช่วงหน่วงเวลา
ก็โทรหาอีกครั้งยังรับไหม
สวัสดีค่ะตอบคำจำขึ้นใจ
ด้วยหลงไหลเสียงหวานผ่านเบอร์โทร

แต่บัดนี้เงียบฉีมีห่างหาย
อยากจะขายโทรศัพท์รับโมโห
เสียดายภาพถ่ายมีที่ขึ้นโชว์
เริ่มเลโลคิดไปทำไงดี

ต้องเก็บไว้อยู่ต่อขอดูภาพ
เขาจะทราบไหมหนอไม่วอรี่
ไม่ยินเสียงเพียงรูปเก่าเท่าที่มี
เห็นแค่นี้สุขใจไหนมาเทียม.

นพ
10 มิ.ย.54

[--ณัชชา--]

โทรไปแล้วไม่รับหลับหรือเปล่า
นั่งจับเจ่าจะโทรใหม่ก็อายเหนียม
คงดูหนังกลางวันเรื่องขวัญ-เรียม
นั่งเจี๋ยมเจี้ยมปล่อยเราให้เหงาใจ

ใช้สามจีโทรหาเห็นหน้าชัด
หากอยากเห็นส่วนสัดจะจัดให้
ถึงเราจะห่างกันเป็นพันไมล์
เราก็ได้เห็นหน้าเวลาโทร

[สมนึก นพ]

ช่างรู้ใจด้วยนาว่าดูหนัง
น้ำตาหลั่งบทเศร้าที่เขาเขียน
วางชีวิตแสดงแฝงแนบเนียน
เหมือนจะเลียนตัวเรานำเข้าจอ

หนังละครย้อนกลับกับชีวิต
มีข้อคิดหลายอย่างไม่ต่างหนอ
เรียมและขวัญมั่นใจได้ชอบพอ
พะเน้าพะนอเปิดทางระหว่างใจ

ชีวิตหนึ่งบทนั้นเหมือนฉันนะ
ถูกปล่อยปละหมองหม่นยังทนได้
ด้วยศักดิ์ศรีและค่าต่ำกว่าใคร
เขาเรียกใช้บ่อยนี่ที่ต้องการ

เครื่องสามจีมีใช้ต้องอายนั่น
เพราะภาพมันโชว์หราหน้าจอผ่าน
มาทันทีทันใดกึ่งไหว้วาน
เสียงสะท้านโมโหห้ามโทรไป

จิตตกต่ำสำนึกรู้สึกตัว
ภาพสลัวจอหนังยังเคลื่อนไหว
สะท้อนชีวิตฉันเช่นกันไง
มีชื่อใหม่เรียกหาว่า"เจ้าทุย"

นพ
12มิ.ย.54

[ดอกกระเจียว]

เราเองขอเป็นควายหมายรสนุ่ม
ได้ฉ่ำชุ่มชิวหาหญ้าอ่อนอ่อน
แม้ไม่ได้ยินเสียงเอี้ยงกล่อมนอน
จะโอดโอยโหยหอนเพื่อเฝ้าฟัง

โปรดเถิดหนาเอี้ยงเจ้าข้าเศร้าสร้อย
ในคอกคอยนอนหลับเอี้ยงจับหลัง
หนังหนาหนาของข้านี้ที่เหลือกชัง
หวังเจ้านั่งจิกจับขับมันไกล

อีกเห็บอ้วนชวนลิ้มน่าชิมนัก
เอี้ยงเจ้าเองรู้จักน้ำลายไหล
แมงกุดจี่มีอีกถมชมรมฯไช
ตัวอ้วนอ้วนสมหมายใจของเจ้าเอย
 




 

[สมนึก นพ]

หากเป็นทุยฉันหรือคือนกเอี้ยง
จะอยู่เคียงพานั่งฟังเสียงขลุ่ย
จะเดินจูงพี่ยาพาเดินลุย
ไม่พูดชุ่ยหรอกหนอขอสัญญา

จะช่วยขัดผิวพรรณให้มันแผล็บ
หากเธอแสบผิวด้วยจะช่วยหา
ซื้อโลชั่นชั้นเยี่ยมเตรียมไว้ทา
ช่วยรัษาผิวทุยยามลุยตม

ถ้าอยากกินหญ้าอ่อนจะถอนให้
หญ้าเมืองนอกเมืองไทยรสไม่ขม
เป็นหญ้าแก่ไม่ให้กินลิ้นระบม
ตกเย็นลมพัดออกส่งคอกนอน.....ณัชชา

มีแต่เจ้านั้นหนามาอยู่เคียง
อออี๋เอียงตอบรับเกาะจับขอน
สว่างแล้วลุกหนาอย่ามัวนอน
รีบไปก่อนท้องทุ่งมุ่งหากิน

ความหวังดีของเจ้าเข้าใจนะ
ไม่ลดละเคียงใกล้ได้ทุกถิ่น
ในยามเหงาเศร้าโศกเจ้าโบกบิน
ไล่ยุงริ้นรอบข้างเรือนร่างเรา

คอยจิกหูเตือนสติให้ตริตรอง
จะมาหมองทำไมเรื่องใจเขา
เสร็จจากงานร้างไปไม่เห็นเงา
ปล่อยให้เฝ้ารอลากไถในผืนนา

ต้องขอบใจเจ้าเอี้ยงที่เสียงหวาน
ทะลุผ่านความนัยใจของข้า
มีแต่เจ้าเท่านั้นทุกวันมา
ความเมตตาที่ได้ควายไม่ลืม.

นพ
13 มิ.ย.54

[เอ๊พ]

เข้าทีหรอกหยอกเอินควายกะเอี้ยง
ส่งจำเรียงเสียงร้องท้องทุ่งหนอ
ต่างเหยาะย่างทางเดินพลางเอื้องรอ
เอี้ยงส่งล้อต่อว่าควายเฒ่าเอย

เออ ..เอาเรื่องนะนี่

[สมนึก นพ]

คงเป็นเพราะสวรรค์นั้นกำหนด
เป็นแบบบทของรักจักปลาบปลื้ม
ความภักดีมีให้ไม่ต้องยืม
จะไม่ลืมสัญญาใจให้แก่กัน

จะมอบใจไปให้ควายตัวนี้
หากวจีที่เอ่ยเผยใจมั่น
เบื่อรักคนแล้วหนาเบื่อฝ่าฟัน
เลยคิดหันมาสมัครลองรัก"ควาย"

ขอให้รักอันนั้นมันคือเพื่อน
ไม่ลืมเลือนเลื่อนออกนอกความหมาย
ทุกข์หรือสุขอย่างไรไม่ดูดาย
อยู่เคียงกายปลอบใจให้พลัง

จะยืนยงยาวนานย่านทุ่งกว้าง
ไม่อ้างว้างเจ็บช้ำกับความหลัง
เช้าตื่นมาฟังเสียงเอี้ยงร้องดัง
เกาะบนหลังโยกผ่อนตอนเดินทาง

ลูกกบเขียดแมลงหลายได้ตกใจ
ตัวล่ำใหญ่ย่ำมาแต่ฟ้าสาง
มองอะไรไม่เด่นเห็นเลือนลาง
มาเข้าทางเจ้าเอี้ยงได้เลี้ยงตัว

ต่างพึ่งพาซึ่งกันฉันเพื่อนรัก
ไม่หาญหักน้ำใจให้ปวดหัว
คือคำมั่นสัญญาอย่านึกกลัว
มีรูปชั่วเพียงกายควายตัวดำ.

นพ
13 มิ.ย.54

[--ณัชชา--]

ถึงรูปชั่วตัวดำใช่ต่ำต้อย
เจ้าเอี้ยงน้อยยังละเมอหลงเพ้อพร่ำ
จะเกาะหลังให้เห็นเป็นประจำ
ทุกคืนค่ำเกาะเขากินไม่บินไป

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ภาพของใครให้มาต่างหน้าเห็น
ไว้คอยเป็นเพื่อนใกล้ยามใจเหงา
วันนี้เหลือเยื่อใยบ้างไหมเรา
หรือมีเพียงวันเก่า...เคยเข้าใจ

 

"กานต์ฑิตา"
๑๓ มิถุนายน ๒๕๕๔

[สายใย]

 
วันที่ขอ ภาพนุช สุดยากเข็ญ
ทั้งเช้าเย็น เพียรขอ พี่รอได้
ทั้งเหน็บแนมแกมย้ำ...ขอทำไม
(บอกได้ไง... ไว้จูบ เพียงรูปเธอ)
 

[สมนึก นพ]

ถึงรูปชั่วตัวดำใช่ต่ำต้อย
เจ้าเอี้ยงน้อยยังละเมอหลงเพ้อพร่ำ
จะเกาะหลังให้เห็นเป็นประจำ
ทุกคืนค่ำเกาะเขากินไม่บินไป

หลายคืนก่อนนอนทุ่งมุ่งดูดาว
ส่องสกาวกระพริบถี่สีสุกใส
นึกว่ามองควายนั้นมันเข้าใจ
จึงหลงไหลหมายปองมองเรื่อยมา

ในคืนหนึ่งถึงผวาดาวมาสู่
มีเสียงซู่เป็นทางสว่างหล้า
พอใกล้ถึงจึงดับหายลับตา
อจิจจาความหวังเบื้องหลังควาย

มีเอี้ยงน้อยคอยปลอบก็ชอบอยู่
แต่ไม่รู้นานไหมหวั่นไม่หาย
คงต้องอยู่โดดเดี่ยวเพียงเดียวดาย
เจ้าปลีกกายเกาะคอนคู่นอนรัง

ยามนี้มีเพียงร่างยังทรงอยู่
แสนหดหู่รันทดหมดสิ่งหวัง
คาดการณ์ไว้สวยงามเต็มกำลัง
ต้องพินพังย่อยยับรอรับเวร

และหัวใจก็มีที่ด้านชา
มันอ่อนล้าหมดพลังจังหวะเต้น
ความหวังมีไม่หยุดคือจุดเด่น
ที่โลดเล่นเกาะเขาเข้าใจดี

เราเป็นเพื่อนกันนั้นคือสัญญา
ตื่นเช้ามาเจอพลันทุกวันนี่
ส่วนตัวเจ้าอิสระและเสรี
ตัวข้าซีหมองหม่นระคนกัน

รูจมูกผูกไว้ใช้จูงลาก
ยังลำบากคันไถอันใหญ่นั่น
อีกไม้เรียวหวดตีที่ดุดัน
ไม่มีวันเว้นว่างห่างไร่นา

ได้มีเจ้าเกาะหลังฟังเสียงร้อง
ท่วงทำนองรองรับจับใจข้า
คือความหวังเพียงนี้ที่ทนมา
คราบน้ำตาแห้งหายความยิ้มเป็น.

นพ
14 มิ.ย.54

[--ณัชชา--]

คือตำนานเล่าขานโบราณว่า
ควายกะเอี้ยงคู่มาทุกคนเห็น
คลอเคลียอยู่ไม่ห่างทั้งเช้าเย็น
ควายลำเค็ญเอี้ยงไม่ทิ้งเพราะจริงใจ

ได้หากินบนหลังอย่างมีสุข
เห็นควายทุกข์เอี้ยงมองนั่งร้องไห้
ควายเจ็บปวดชีวีไม่มีใคร
เอี้ยงนี่ไงจะช่วยรับซับน้ำตา

เห็นควายถูกสนตะพายใจห่อเหี่ยว
ห่วงนักเชียวห่วงไม่หายโอ้ควายจ๋า
ต้องทำไร่ไถดำต้องทำนา
ควายคงล้าเหนื่อยอ่อนสะท้อนใจ

เอี้ยงช่วยควายได้เพียงเสียงขับกล่อม
แต่ขอซ้อมลูกคอ รอได้ไหม
ควายอยากฟังเพลงฝรั่ง//ฟังเพลงไทย
ถ้าร้องได้จะร้องให้ควายได้ฟัง

[สมนึก นพ]

มีเพลงหนึ่งซึ้งนักของตั๊กแตน
ไม่ใช่แฟนอย่าหมายจะได้หวัง
ช่วยไม่ได้หลายสิ่งอย่าชิงชัง
เพลงเขาดังเข้าหูอยู่ทุกวัน

เมื่อวันก่อนบ้านใกล้ได้งานบุญ
ยังมีลุ้นนักร้องใหม่สนใจนั่น
เสียงลูกคอกล่อมขับรองรับกัน
เอื้อนหลายชั้นลากยาวฟังเร้าใจ

ลมโชยอ่อนผ่อนเว้นเย็นบางช่วง
จนลุล่วงคืนค่อนนอนไม่ไหว
เคี้ยวเอื้องพลางฟังเพลงครื้นเครงไป
ด้วยจำได้เจ้าเอี้ยงเสียงกล่อมมา

เสร็จหน้านาปีนี้ที่ยังห่วง
จะเลยล่วงไม่นานอีกนั้นหนา
ด้วยคุณเรียมขอของขวัญวันวิวาห์
หากจัดหาไม่ได้หมายขุ่นเคือง

ส่วนนายขวัญหมั่นดูเราเข้าใจอยู่
กะเกณฑ์รู้นำขายกลายหลายเรื่อง
โทรศัพท์เครื่องใหม่ให้สิ้นเปลือง
สมุดหน้าเหลืองโฆษณาหาสามจี

นะเอี้ยงนะถึงคราจะมาจาก
ต้องพลัดพรากห่างกันกับฉันนี่
หากเข้าโรงฆ่าสัตว์ตัดชีวี
สุดเลี่ยงหนีบุญคุณค้ำจุนนา

ณ ที่เก่าตรงนี้ที่เคยนอน
และที่ขอนตรงนั้นนั่นห่วงหา
เจ้ากระโดดโลดเต้นเห็นติดตา
จิกหูข้าอย่าหลับรับเพลงฟัง

ต่อจากนี้ควายใหม่ได้แทนที่
ผูกไมตรีไว้นะละความหลัง
ชีวิตของควายไม่อนิจจัง
อ่อนกำลังวัยชรานำฆ่าแกง.

นพ
14 มิ.ย.54

[รพีกาญจน์]

ส่งรูปให้ ได้ดมดู เพียงครู่นั้น
เธอบอกฉัน พลันดูจบ ให้ลบหาย
คิดถึงรูป วูบเดียวดู อยู่มิวาย
แสนเสียดาย กายน่าใส่ ไว้ในคอม

คงยินเพียง เสียงใสใส ไม่มีภาพ
อยากใคร่ทราบ อ้วนอุ้ยอ้าย หรือผ่ายผอม
หน้ายิ้มชื่น ขื่นขึงขม หรือตรมตรอม
รูปเสียงพร้อม นะคนดี รพีฯวอน

ใส่รูปให้ชมอย่างรพีฯได้ไหม?

[--ณัชชา--]

มีเพลงหนึ่งซึ้งนักของตั๊กแตน
ไม่ใช่แฟนอย่าหมายจะได้หวัง
ช่วยไม่ได้หลายสิ่งอย่าชิงชัง
เพลงเขาดังเข้าหูอยู่ทุกวัน

เมื่อวันก่อนบ้านใกล้ได้งานบุญ
ยังมีลุ้นนักร้องใหม่สนใจนั่น
เสียงลูกคอกล่อมขับรองรับกัน
เอื้อนหลายชั้นลากยาวฟังเร้าใจ

ลมโชยอ่อนผ่อนเว้นเย็นบางช่วง
จนลุล่วงคืนค่อนนอนไม่ไหว
เคี้ยวเอื้องพลางฟังเพลงครื้นเครงไป
ด้วยจำได้เจ้าเอี้ยงเสียงกล่อมมา

เสร็จหน้านาปีนี้ที่ยังห่วง
จะเลยล่วงไม่นานอีกนั้นหนา
ด้วยคุณเรียมขอของขวัญวันวิวาห์
หากจัดหาไม่ได้หมายขุ่นเคือง

ส่วนนายขวัญหมั่นดูเราเข้าใจอยู่
กะเกณฑ์รู้นำขายได้หลายเฟื้อง
โทรศัพท์เครื่องใหม่ให้สิ้นเปลือง
สมุดหน้าเหลืองโฆษณาหาสามจี

นะเอี้ยงนะถึงคราจะมาจาก
ต้องพลัดพรากห่างกันกับฉันนี่
หากเข้าโรงฆ่าสัตว์ตัดชีวี
สุดเลี่ยงหนีบุญคุณค้ำจุนนา

ณ ที่เก่าตรงนี้ที่เคยนอน
และที่ขอนตรงนั้นนั่นห่วงหา
เจ้ากระโดดโลดเต้นเห็นติดตา
จิกหูข้าอย่าหลับรับเพลงฟัง

ต่อจากนี้ควายใหม่ได้แทนที่
ผูกไมตรีไว้นะละความหลัง
ชีวิตของควายไม่อนิจจัง
อ่อนกำลังวัยชรานำฆ่าแกง.

นพ
14 มิ.ย.54

หากทุยถูกเขาเชือดจนเลือดสาด
ใครบังอาจฆ่าทุยจะลุยแข่ง
หากว่าทุยถูกเชือดจนเลือดแดง
เอี้ยงจะแช่งเกิดใหม่เป็นควายแทน

ทุยยังพอมีหวังเอี้ยงยังอยู่
เอี้ยงจะสู้เพื่อเจ้าเฝ้าหวงแหน
หากว่าสู้ไม่ได้ขอตายแทน
ทุยแร้นแค้นทรมานมานานนัก

ไม่มีใครแทนที่ทุยนี้ได้
โปรดอย่าไล่เราเลยหนาอย่าไสผลัก
เราขาดทุยเมื่อไรคงตายชัก
อย่าหาญหักน้ำใจเราไปเลย

ขวัญกะเรียมสมหวังก็ช่างเขา
เหลือเพียงเราเท่านั้นมั่นเฉลย
อยากช่วยทุยพ้นกรรมที่ตามเกย
เราคุ้นเคยกันเหมือนเพื่อนรู้ใจ

มาเถอะทุยที่นี่มีหญ้าอ่อน
อย่ามัวนอนคอพับแสร้งหลับใหล
เอี้ยงจะพาทุยนี้หนีให้ไกล
พาทุยไปถวายวัด..เอี้ยงจัดเต็ม

[สมนึก นพ]

ความห่วงใยเพื่อนนี้ที่มอบให้
ติดคาใจสกิดหยุดดุจปลายเข็ม
เปรียบดั่งเกลือคงถึงซึ่งความเค็ม
น้ำเติมเต็มไม่จางล้างได้นา

ฟังน้ำคำจากเจ้าที่เฝ้าหวง
เวลาล่วงผ่านไปอาลัยหา
ทุกวจีที่เฉลยเอื้อนเอ่ยมา
ทั้งสองตาของควายน้ำไหลริน

ได้ทนทุกข์ทรมานมานานนัก
มีงานหนักงานเบาเอาทั้งสิ้น
ชีวิตเพียงผูกใกล้ได้หญ้ากิน
ไม่ยลยินห่วงหาไม่อาทร

คอยอาทิตย์ลอยล่องสู่ท้องฟ้า
คือเวลาเข้างานเช่นวันก่อน
ลากคันไถทุ่งนั้นตะวันรอน
ได้พักผ่อนหนึ่งวันงานหมดไป

และที่นอนโล่งว่างอยู่กลางแจ้ง
นอนตีแปลงตากฝนต้องทนได้
กินเพื่ออยู่สู้เพื่องานบานตะไท
คิดตั้งไว้ตายไปได้หมดเวร

แต่บัดนี้มีหวงห่วงชีวิต
เริ่มได้คิดหลากหลายหายตื่นเต้น
อะไรหรือคืออาเพศสาเหตุเด่น
มาโลดเล่นลิขิตชีวิตเรา

คอยอาทิตย์ลอยล่องสู่ท้องฟ้า
คือเวลาเอี้ยงฉอเลาะมาเกาะเขา
อออี๋เอี้ยงอออี๋เอี้ยงเสียงไม่เบา
คอยหลบเงาอยู่ใกล้ให้อุ่นใจ

ชุบชีวิตเริ่มฟื้นคืนความหวัง
เพิ่มพลังอยู่ต่อขอสู้ไหว
มิเคยเป็นเช่นนี้นี่กระไร
ความหวังใหม่ของควายเอี้ยงให้มา

ได้เพื่อนซี้ดีกรีก็มีเพิ่ม
ช่วยแต่งเติมชิวิตติดคุณค่า
แม้ต่ำต้อยไร้ซึ่งศักดินา
โอ้เอี้ยงจ๋าขอขอบใจมิตรไมตรี.

นพ
15 มิ.ย.54

[--ณัชชา--]

อย่าหงอยเหงาเศร้าใจเลยควายข้า
หลั่งน้ำตาทำไมให้เสียศรี
เจ้าเป็นควายไถนาคุณค่ามี
ตัวข้านี้จะอยู่เคียงคอยเลี้ยงดู

หรือเจ้าขาดเพื่อนใจใช่ไหมหนอ
หรือเจ้ารอเพื่อนเรียงมาเคียงคู่
วันนี้เอี้ยงมีจิตคิดอุ้มชู
เพราะเอี้ยงรู้ว่าเจ้าคงเหงาใจ

นี่อีเผือกเป็นควายอยู่ท้ายวัด
เธออ่อนหัดสาวแรแตกพานใหม่
เธอยังว่างตอนนี้ไม่มีใคร
แถมยังไร้เดียงสาน่าชื่นชม

เธอเป็นควายชั้นดีมีคุณค่า
ทั้งหน้าตาผิวพรรณนั้นเหมาะสม
ชีวิตทุยต้องหายคลายระทม
คงรื่นรมย์สุขีชั่วชีวา

[panwat]

ถึงรูปชั่วตัวดำใช่ต่ำต้อย
เจ้าเอี้ยงน้อยยังละเมอหลงเพ้อพร่ำ
จะเกาะหลังให้เห็นเป็นประจำ
ทุกคืนค่ำเกาะเขากินไม่บินไป

\

ฉันนั่งชม ข่มขำ ท่ามกลางสุข
สิ้นไร้ทุกข์ โศกา หนาเอี้ยงเอ๋ย
อย่ารักคน ไร้ค่า นะอย่าเลย
ฉันจะเอ่ย เอี้ยงว่า เมตตาควาย

\

[สมนึก นพ]

อย่าหงอยเหงาเศร้าใจเลยควายข้า
หลั่งน้ำตาทำไมให้เสียศรี
เจ้าเป็นควายไถนาคุณค่ามี
ตัวข้านี้จะอยู่เคียงคอยเลี้ยงดู

หรือเจ้าขาดเพื่อนใจใช่ไหมหนอ
หรือเจ้ารอเพื่อนเรียงมาเคียงคู่
วันนี้เอี้ยงมีจิตคิดอุ้มชู
เพราะเอี้ยงรู้ว่าเจ้าคงเหงาใจ

นี่อีเผือกเป็นควายอยู่ท้ายวัด
เธออ่อนหัดสาวแรแตกพานใหม่
เธอยังว่างตอนนี้ไม่มีใคร
แถมยังไร้เดียงสาน่าชื่นชม

เธอเป็นควายชั้นดีมีคุณค่า
ทั้งหน้าตาผิวพรรณนั้นเหมาะสม
ชีวิตทุยต้องหายคลายระทม
คงรื่นรมย์สุขีชั่วชีวา......ณัชชา
.........
แกล้งมาคุยหลอกทุยนำเข้าวัด
คงมีนัดจัดคู่รู้นั่นหนา
ทั้งอีเผือกอีมันที่พรรณนา
ภาพลวงตาว่าสุขกลับทุกข์ตรม

เมื่อก่อนนี้มีรักปักใจยิ่ง
มองทุกสิ่งงามหรูดูเหมาะสม
เสียงอ้อนออดหวานชื่นรื่นอารมณ์
เล่นคำคมเย้าหยอกออกจากใจ

แต่กลับเกิดพลิกผันเหมือนจันทร์ดับ
ทบทวนกลับหลายสิ่งมินิ่งไหว
สาเหตุจากปึ่งชามาเป็นไป
กลายเรื่องใหญ่โทรศัพท์รับต่างกัน

ขออยู่อย่างผู้แพ้เลียแผลเก่า
กับความเศร้าของฝากมากมายนั่น
ในหัวใจ ณ เดี๋ยวนี้มีอุดตัน
ไม่มีวันรับใครได้อีกนา

ขอขอบคุณความหวังดีเรื่องอีเผือก
เป็นตัวเลือกแบ่งปันหมั่นเสาะหา
แต่ความรักทำมืดมิดปิดนัยน์ตา
ปรารถนาแค่เพื่อนไว้เตือนตน

พลาดเรื่องนิดผิดหน่อยถ้อยอาศัย
แม้ต่างวัยยั้งจิตคิดเหตุผล
เพื่อนรักเพื่อนจริงใจไร้เล่ห์กล
ไม่วกวนขุ่นเคืองเรื่องรักลอง.

นพ
15 มิ.ย.54

[สมนึก นพ]

แค่””อีเผือก””เท่านั้น””อีมัน””ไม่
พูดเกินไปแล้วเธอเดี๋ยวเจอถอง
เล่นซะด้วย ศอก หมัด ซัดให้กอง
เบื่อจะต้องปลอบใจควายแล้วเรา

โน่นก็ไม่นี่ก็ไม่เอาไงแน่
กรรมแท้แท้ของเอี้ยงเลี้ยงควายเฒ่า
เอาอีเผือกมาให้ก็ไม่เอา
ปล่อยให้เน่าดีไหมควายเจ้ากรรม

เอี้ยงใช้ความอดทนจนหน้าเขียว
พี่ควายเปลี่ยวดื้อด้านวันยังค่ำ
เอี้ยงเริ่มงอนแล้วหนอพ่อควายดำ
ปล่อยให้ช้ำใจตายดีไหมทุย

เอี้ยงโกรธเราแล้วหรือคือมาเห็น
ขอใจเย็นอย่าเคืองเรื่องเราชุ่ย
เราดีใจนะนี่มีเพื่อนคุย
แม้เป็นทุยเจ้าไม่เมินยังเยินยอ

ชีวิตเราก็แค่นี้มีบอบช้ำ
ความรักทำเจ็บปวดยิ่งยวดหนอ
จึงปลีกตัวออกห่างไม่ค้างรอ
และเริ่มท้อกับรักไม่อยากเจอ

มาพบเอี้ยงเสียงหวานขานไพเราะ
ประจวบเหมาะเวลาดีที่เสนอ
ระงับความฟุ้งซ่านทันนะเธอ
สิ่งที่เบลอเลือนลางจางลงพลัน

แต่ก็รับไม่ได้ควายอีเผือก
จึงขอเลือกอีแห้วแล้วกันนั่น
กลัวจะห่างจากเอี้ยงเลี่ยงหนีกัน
อีเผือกมันกดฉันมิดติดจมดิน

จะมีใครไหนเล่าเฝ้าดูแล
ช่วยทำแผลล้างกายทรายหมดสิ้น
ทั้งหญ้าอ่อนมีใครหาให้กิน
เหลือบยุงริ้นกัดแสบแนบผิวกาย

ใครจะหาโลชั่นทันรักษา
และหยูกยามาใส่ให้แผลหาย
ต้องฝืนทนหมดหวังซังกะตาย
เพื่อนมาหน่ายจำพรากหนีจากจร

เอี้ยงโกรธฉันแล้วนี่ตีศอกหมัด
อัปเปอคัตเสยคางหมายสั่งสอน
เป็นฝีมือจากเอี้ยงนั้นฉันวิงวอน
หยุดฟังก่อนให้ตายหนาอย่าทรมาน

แล้วนำศพของควายที่ตายนี่
ฝังตรงที่เราพบกันหลายวันผ่าน
ต้นไม้ใหญ่ได้ปุ๋ยดีคลี่ดอกบาน
แผ่กิ่งก้านร่มเงาให้เจ้านา.

นพ
16 มิ.ย.54