ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อเนก_ตะวันออก]

คิดถึงบ้านที่ห่างมานานนัก
คิดถึงรักที่ห่างร้างนักหนา
คิดน้องที่คลานตามกันมา
คิดถึงหนาคิดถึงนัก...(รักเเม่เอย)

[(ฟ้า) มารสุรา]

คิดถึง...ถิ่นดินพื้นผืนที่เก่า
บ้านที่...เราเยาว์วัยในพรรษา
ห่างมา...เนิ่นเกินกาลผ่านเวลา
นานนัก...หนาหลายปีที่จากจร

คิดถึง...ใครคนหนึ่งที่ซึ้งจิต
รักที่...ผิดพลาดพลั้งครั้งคราก่อน
ห่างร้าง...กันพลันพบจบร้าวรอน
นักหนา...กร่อนฟอนไฟไหม้ดวงมาน

คิดถึง...สายโลหิตชิดกำเนิด
น้องที่...เกิดร่วมนั้นครรภ์สถาน
คลานตามกัน...หวั่นอกเพราะตกงาน
มา...พ้นผ่านนานปีไม่มีทำ

คิดถึงหนา...ฟ้านี้ที่สลัก
คิดถึงนัก...ปักจิตสนิทล้ำ
รัก...จังเลยเอ่ยจากปากถ้อยคำ
วลีย้ำรักแท้ต้อง.......เเม่เอย


(ฟ้า) มารสุรา

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ยินฝนพรำพร่ำว่าเวลาเอ๋ย
ไยล่วงเลยลวงให้ใจถลำ
คนที่ห่างหว่างวันอันมืดดำ
ฝนกระหน่ำไม่รู้อดสูใด

ยังคิดถึงพึงจิตยังคิดถึง
ยังคำนึงคืนวันอันสดใส
ภาพรอยยิ้มยังประทับกับรอยใจ
เผลอยิ้มให้กับฟ้าราวบ้าบอ

กามนิต
๑๐ มิ.ย.๕๔
 

วันฝนพร่ำร่ำร้องน้องคิดถึง
ยังคนึงถึงพี่มิห่างหาย
เวลาล่วงผันผ่านนานเดียวดาย
เหมือนคล้ายคล้ายกายใจให้หมดแรง

สุดคิดถึงไม่หยุดสุดคิดถึง
ยังรำพึงทุกวันจันทร์ส่องแสง
ยามพี่ยิ้มพริ้มพรายคล้ายทิ่มแทง
ให้หน้าแดงแก้มน้องต้องร้อนใจ

พระอาทิตย์อัสดง

ขอโทษนะค่ะไม่ได้รับสัมผัสจากบทของพี่  แบบว่าอยากแต่งแบบนี้อ่ะ 

[นพตุลาทิตย์]

คิดถึงคะนึงหา
วันเวลาพาหม่นหมอง
ชอกช้ำน้ำตานอง
สุดใฝ่ปองนุชน้องยา

จากจำเจ้าจำจาก
มิอยากพรากจากอกข้า
ไกลกันหวั่นอุรา
ด้วยเวลามากั้นกลาง

หน้าที่พี่มีอยู่
เราต่างรู้เร่งสะสาง
รอคอยน้อยนวลปราง
กลับเคียงข้างพลางชื่นใจ


ตุลาทิตย์

[เอ๊พ]

คุณย่าครับคุณย่าขาหลานมาแล้ว
ส่งเสียงแจ้วร้องก้องห้องโดยสาร
กองกระเป๋าหอบผ้าชะลอมวาน
ตะกร้างานขัดหวายคล้ายทำมา

ตัวคุณย่ามัวเพลินไปเดินไหน
หรือหลงเที่ยวตลาดในไม่มาหา
ร่องรอยหมากบนพื้นยังรื่นตา
รู้แน่ว่าอยู่แถวนี้รีบรี่พลัน

ยืนเท้าเอวใต้ไม้ใหญ่ต้นไทรยักษ์
ยินหลานทักแน่ใจให้เหหัน
หลานตัวดีแข่งวิ่งหาคุณย่ากัน
ยิ้มเผล่นั้นหวานมัน ฟันไม่มี

อ้อมกอดแท้แน่นอนคุณย่าขา
โตขึ้นมาคู่มะยมเจ้าสมศรี
หอมแก้มพลันสัมผัสนั้นก็ทันที
ความอบอุ่นเต็มปรี่ ที่รอยใจ

[[Love]]

คิดเอ๋ยคิดถึง
จากก้นบึ้ง  หัวใจ  ใฝ่หา
ใจจดจ่อ  ต่อเจ้า  แก้วตา
ทุกเวลา มิมี  เว้นคลาย

อยากรู้ว่า คนดี  เป็นไหม
คิดถึงใคร  จับจิต  มิหาย
ยิ่งคิด  ขึ้นมา  ก็เสียดาย
ที่กาย  เราห่าง  ไกลกันเอย

[...สียะตรา..]

......ข้างบันไดเรือนคุณยายมีต้นมะยมอยู่ข้างๆเด็ดมาได้ฉับไวทันความดื้อความซนของหลานแต่ละคน...ตั่งไม้ตัวกว้างเป็นเหมือนกองบัญชาการของคุณยาย..เชี่ยนหมาก..ใบพลู...กลิ่นหอมของพิมเสน...สิ่งละอันพันละน้อย...ถัดจากต้นมะยมไปเป็นต้นอโศกน้ำต้นเตี้ยๆ...ดอกสีแดงแสนสวยที่ไม่เคยได้เห็นที่ไหนอีกเลย...สระน้ำกว้างๆหลังเรือนที่เป็นป่าหญ้า  นก ปู ปลา  ..เป็นดินแดนแสนสนุกที่เป็นต้นเหตุให้โดน..ก้านมะยม..เป็นประจำ....คิดถึงค่ะ....


......เห็นลูกเขียว เขียว..เปรี้ยวววปาก..แม๊...อยากจะเก็บ

...แต่รสเจ็บพร้อมคัน คันมันยังไม่หาย

...เป็นวิธีกำหราบหลานของบ้านคุณยาย

...ยามเจ้าไม้มะยม....กบฏ..ต่อกฏเกณฑ์


......โทษเบา เบา ๑ก้าน...จะปรากฏแนวเล็กๆประมาณซอยโกบ๊อแถวฝั่งธน

.....ถ้าโทษหนักหนาห้ามไม่ฟังจัดปายยย๓ก้าน..จะเป็นแนวแบบทางหลวงชนบท

...โบราณตีให้จำค่ะ..ตีด้วยไม้มะยมเนื้อจะไม่ช้ำ..แค่ประจานเล็กๆว่าดื้อแล้วถูกตี..แง๊งงงงงงงงง..



.....................  ...ไม้มะยม..  ..................................

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

คงมินาน  ผ่านคืน  ตื่นตอนเช้า
มานั่งเฝ้า  รับอรุณ  พรุ่งนี้ใหม่
วันเวลา  หมุนเวียน  ผันเปลี่ยนไป
เช้าสดใส  เริ่มวันใหม่  ในใจเรา

อย่าใจหาย  กายใจ  อย่าได้หาย
ตื่นทักทาย  วันใหม่  ใจไม่เหงา
พระอาทิตย์  อัสดง  คงเป็นเงา
ขอให้เจ้า  อย่าเศร้า  เหงาในทรวง

พระอาทิตย์อัสดง

ขอบคุณรูปภาพสวยงามจากอินเตอร์เนตค่ะ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ระพึงรำพัน
เพ้อพร่ำครวญหา
จากไปไกลตา
นานมาไม่เจอ

เธออยู่แห่งไหน
ใจฉันพร่ำเพ้อ
คะนึงถึงเธอ
อยู่ทุกเวลา

อยากให้เธอรู้
ฉันเฝ้าคอยหา
นับวันเวลา
กลับมาพบเจอ

 Ban

ยังหวงห่วงใย
ฝันใฝ่ใจเผลอ
แอบมองจ้องเธอ
ละเมอเหม่อลอย

ยังรักปักทรวง
อย่าลวงดวงน้อย
อย่าให้ใครคอย
อย่าปล่อยกลอยใจ

ขอฝากสักนิด
ในจิตชิดไหม
ขอคุณอยู่ใกล้
แค่ไหนใจคุณ

พระอาทิตย์อัสดง

[คนแบกไมค์]

คิดถึง
ในความคิดถึง.. นั้น
ฉันเห็นช่องว่าง
ของความว่างเปล่า
เงียบเงียบ←และ→เหงาเหงา
บวกกับความปวดร้าว
..ของใครบางคน
ถ้าฉันต้องติดอยู่
ในช่วง....
ของเวลานั้น

มันจะทำให้ฉัน
เลิกคิดถึงใครบ้างได้ไหม
เพราะเวลา.. ทีมี.. สำหรับใจ
อยากให้หมดไป
กับความ เงียบงัน
ไม่ต้องมานั่งคิด ..
ถึงคนที่ทำให้ชีวิตสับสน
วกวกเวียนเวียนวนวน
ต่อความมั่นคงของจิตใจ

 

[my smile]

คืนนี้..คุณมองฟ้าเป็นสีอะไร
เห็นดวงดาวของหัวใจ..บ้างหรือเปล่า
แสงกระพริบ..ไกลลิบลิบ..มีเรื่องเล่า
ฝากคำกล่าว.เหงาเหงา..ว่าคิดถึง



ผ้าอุ่นอุ่น..ห่มน่ะคุณ..ยามหลับตา
รักผืนหนา..โอบคุณไว้..แอบซึ้งซึ้ง
เพลงกล่อมนอน..จากสายลม..อ่อนไหวตรึง
ฝากรักถึง..ดวงใจ..เมื่อไกลตา




ขอบพระคุณ ลุงคันไถ  พี่พงษ์ คุณณัชชา และคุณ with love ที่ช่วยถูไถกลอนด้านบทค่ะ 5555+

[นพตุลาทิตย์]

คุณคันไถฝากไว้แล้วหายลับ
คุณณัชชาก็กลับไปแล้วหนา
เหลือเรากับ with love สองยายตา
นั่งนินทาน้องหยกตลกจัง

หุหุ

[อเนก_ตะวันออก]

มัวนินทาน้องหยกตลกหนอ
ฉันหัวร่อนั่งมองสองยายตา
with loveกับ ตุลา
สองยายตาโลกาโลกกลอน.....เอย

[my smile]

เ ข า ว่ า กั น ว่ า

ค น ช อ บ นิ น ท า.. มั ก อ ก หั ก

ไ ม่ มี ค น เ อ็ น ดู ..ไม่ มี ค น  รั ก

เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น โ ป ร ด ห้ า ม หั ก ..  ช ะ งั ก .ป า ก ไ ว้

อ ย า ก นิ น ท า ...น่ะขาค่ะ

 

[กาญจนธโร]

รู้หัวใจ ไร้สิทธิ์ แต่คิดถึง
เพียงน้อยหนึ่ง ซึ้งจาง เลือนห่างหาย
แค่แอบหลบ ซบรอย เคยคอยกลาย
เซซุนหน่าย พ่ายแพ้ แก่ใจตัว

รู้ไมตรี สิ้นลง ยังหลงคิด
เศษซากจิต พิษผลาญ บนลานหลัว
ม่านเหงากาง วางโศก โบกระรัว
คิดถึงยั่ว หยอกใจ ไม่ร้างลา

ภาพลานรัก ลานใจ ในครั้งก่อน
ยังตามย้อน กร่อนหลอก ยอกผวา
แผลงฤทธี ขยี้แหวก แทรกสองตา
ไหลรินบ่า ตราสิทธิ์ คิดถึงรอย

ปภัสร์
๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๔

[อเนก_ตะวันออก]

ร้างห่างร้างไกลในไพรเเสน

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ให้คิดถึง  วันเก่า  ที่เฝ้าฝัน
ถึงคืนนั้น  วันนี้  มิเลือนหาย
ภาพทรงจำ  ครั้งเก่า  เร้าใจกาย
ยังคลับคล้าย  คลับคลา  ว่ามีกัน

ย้ำคงคอย  พลอยเตือน  เสมือนว่า
มิลืมหนา  ใจนี้  ที่สุขสันต์
จะตอบแทน  ด้วยใจ  ให้ทุกวัน
มิแปรผัน  วันนี้   ที่"คิดถึง"

พระอาทิตย์อัสดง

[อเนก_ตะวันออก]

โอ้ยคิดถึงท้องนานี้สุดเเสน
คิดถึงเเขกขายดอกไม้ที่หน้าสวน
คิดถึงกลิ่นที่มันหอมอบอวล
ไม่อยากผวนความจริงจึงหนีมา

สู่เมืองกรุงมุ่งมาหันหน้าหนี
เจอเเต่ผีผูตร้ายในสวรรค์
โอ้เมืองกรุงสุดเเสนจะจาบรร
กลับสุพรรณบ้านน้าเเอ๊ด...sadเหลือเกิน

เฮ้อนั่งฟังเพลงอีฉ่อยตอนใกล้รุ่ง
นั่งฟังเพลงลูกทุ่งที่ปลายสวน
นั่งดมกลิ่นที่หอมเเละอบอวล
ฉันจึงหวลกลับมา...หาเเม่เอย

(ไม่ได้อยุ่สุพพรรณน่ะ)เเต่ว่าชอบ น้าเเอ๊ด คาราบาว
55+

[นพตุลาทิตย์]

เ ข า ว่ า กั น ว่ า

ค น ช อ บ นิ น ท า.. มั ก อ ก หั ก

ไ ม่ มี ค น เ อ็ น ดู ..ไม่ มี ค น  รั ก

เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น โ ป ร ด ห้ า ม หั ก ..  ช ะ งั ก .ป า ก ไ ว้

อ ย า ก นิ น ท า ...น่ะขาค่ะ

 

ห้ามเพลิงไว้อย่าให้     มีควัน
ห้ามสุริยะแสงจันทร์     ส่องไซร้
ห้ามอายุให้หัน     คืนเล่า
ห้ามดั่งนี้ไว้ได้     จึ่งห้ามนินทา

โคลงโลกนิติ

อันนินทากาเลเหมือนเทน้ำ
ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน
แม้แต่องค์พระปฏิมายังราคิน
คนเดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา

ท่านสุนทรภู่


จัดไปสองบท ห้ามไม่ได้จริงๆ