เราเคยอยู่คู่กันสรรสร้างรัก
ร่วมกันถักทอฝันกันนานเนิ่น
ด้วยวิถีชีวิตคิดก้าวเดิน
เพื่อเจริญเราสองต้องห่างไกล
เธออยู่นั่นฉันอยู่นี่มีแต่ห่วง
จิตคอยทวงถามถี่มีสุขไหม
ห่วงเสมอเธอสุขทุกข์เพียงใด
ลำบากใจหรือเปล่าโปรดเล่ามา
เป็นห่วงเธอคืนหนาวปวดร้าวเจ็บ
ฉันหนาวเหน็บทรวงในแทบได้บ้า
เฝ้าคิดถึงห่วงใยไปทุกครา
หากเธอล้าร้องไห้ใครดูแล
จะมีไหมใครดูอยู่เป็นเพื่อน
วันปีเลื่อนกลัวใจเธอได้แผล
กลัวเธอจะโหยไห้ใจอ่อนแอ
เป็นห่วงแท้ห่วงใยในกมล
อยากจะเหาะเลาะฟ้ามาเป็นเพื่อน
เพื่อมาเยือนคนดีที่สับสน
อยากปลอบพลันวันไหนใจมืดมน
ฉันคือคนคอยให้ห่วงใยเธอ
โปรดรับรู้อยู่ไกลแต่ใจห่วง
ใจทั้งดวงยังซึ้งถึงเสมอ
แม้เราห่างอย่างไรแม้ไม่เจอ
ยังเสนอห่วงใยให้ประจำ
สล่าผิน
