เพียงแค่เดินมาได้ไม่กี่ก้าว
หนทางยาวทอดไกลในเบื้องหน้า
เห็นความหวังเธอแล้วในแววตา
หากเธอ..ล้า..พักบ้างทางยังไกล
ยามน้ำค้างพร่างพรมห่มราวป่า
เธอเหน็บหนาวเหว่ว้าใต้ฟ้าไหน
จงมองดาวพราวพริบระยิบไกล
คือหัวใจของฉันกำนัลมา
บนหนทางลำบาก ทุกข์ ยากไร้
ถ้าเธอกลัวแล้วไซร์..ใครจะกล้า
ถ้าเธอถอยต่อไปใครจะพา
ให้ผู้กล้าคนต่อไปใด้เดินตาม
อาจจะมีเซบ้างในบางครั้ง
ที่เธอพลั้งเลาะเรียบเหยียบขวากหนาม
เธออ่อนล้าท้อลงทุกโมงยาม
อาจมีเสียงไถ่ถาม...ว่าทำไม
ใต้แสงแห่งตะวันอันเจิดจ้า
เธอมีค่าแค่แสงแห่งเทียนไข
คืนเดือนหงายแจ่มจ้าปลายฟ้าไกล
คือหิงห้อยวูบไหวใต้แสงจันทร์
เธอเคยเจ็บเคยร้าวเคยหนาวร้อน
ถูกผลักไสไล่ต้อนจนกร่อนฝัน
เคยโหยหามีไหมเป็นใครกัน
มาต่อฝันเติมไฟใครสักคน
มาปลอบใจในบางวันที่ฝันร้าย
มาคลี่คลายบางวันอันสับสน
มาเติมไฟใกล้ดับให้กลับโชน
มาปล่อยฝันให้พ้น..พันธนา...
