ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

ดิน..ไร้ฝนหล่นพรมบ่มความชื้น
ไม่..อาจฟื้นตื่นแตกแทรกระแหง
อาจ..ผุลงผงคลีธุลีแดง
ขาด..ซึ่งแหล่งพืชพันธุ์ธัญญ์จำเริญ

น้ำ..ขาดแคลนแร้นแค้นในแดนถิ่น
ยาม..ไร้สิ้นธารแหล่งแห้งขอดเขิน
หน้า..เหมันต์พลันเศร้าเหงาเหลือเกิน
แล้ง..เผชิญให้ห่อเหี่ยวเปลี่ยววิญญาณ์


น้ำใส  ใจจริง  กลิ้งกลอก  หลอกลวง 

น้ำ...ไหลหลั่งดั่งฝนหล่นจากฟ้า
ใส...รินรดดินมาช่างสุขแสน
ใจ...ของเธอช่างโหดร้ายไม่คลายแคลน
จริง...ใจแค้นเธอทำพี่ช้ำทรวง

กลิ้ง...กลอกหลอกลวงเล่นลิ้นมิสิ้นซาก
กลอก...เพราะปากฝากคำซ้ำห่วงหวง
หลอก...ตัวพี่ทนทุกข์ไร้คู่ควง
ลวง..เจ้าลวงหลอกให้พี่นี้ตรอมตรม

                          ริน ดอนบูรพา
                              ๒๒ ส.ค. ๕๕


รักพี่  หนีแม่  รักแท้  หนีพ่อ
 

[(ฟ้า) มารสุรา]

รัก..สุดล้นคนเดียวเกี่ยวดวงจิต
พี่..รับผิดรับชอบตอบหน่อยนี่
หนี..ไปกับพี่ไหมนะคนดี
แม่..น้องนี้คงไม่ด่าว่ากระไร
รัก..จริงนะจะบอกให้เข้าใจมะ
แท้..จริงจ้ะสุดสุดจะบอกให้
หนี..เร็วซีที่รักจ๋าอย่าสนใจ
พ่อ..คงไม่ไล่ตามถามทวงคืน


วัน  วาน  ผ่าน  ไป  ใจ  คิด  ถึง  เธอ

[Music]

= =  = =

วัน...นี้ฉันไม่ว่างสร้างความฝัน
วาน...เธอหันหนีหายอย่าหมายฝืน
ผ่าน...มาแล้วอย่าทักรักมะรืน
ไป...เมื่อคืน..มาเมื่อค่ำ..เพื่อร่ำลา

ใจ...ฉันไม่เสนอ..เธอสนอง
คิด...สักสองครั้งดู..จะรู้ว่า
ถึง...ความจริงด้านเดียวถูกเยียวยา
เธอ...อย่ามา..ทนรักให้หนักใจ
 

อย่า..ทำ..ข้อย..เจ็บ..อย่า..เหน็บ..ข้อย..เบื่อ

[ค.คนธรรพ์]

อย่า ลากลูกกะล่อนเลี้ยง ยิงประตู
ทำ สับหลอกขาคู          หยุดบ้าง
ข้อย ข่มขู่เอาอยู่             เสียบสกัด
เจ็บ ก่ายผากปากค้าง    แอ่นขึ้นเปลสนาม

อย่า ลวนลามลูบเลื้อย  ใครอื่น
เหน็บ ตะคิวขมขื่น       อกน้อง
ข้อย ค่อยลุกฝืนยืน       คลายเหน็บ
เบื่อ เสกเข้าใส่ท้อง       ปากลิ้นฟูมฟอง

  น่าฉงฉาน

เห็นงานเป็นลม  เห็นนมสู้ตาย

[ปู่ริน]

อย่า ลากลูกกะล่อนเลี้ยง ยิงประตู
ทำ สับหลอกขาคู          หยุดบ้าง
ข้อย ค่อยข่มเอาอยู่        เสียบสกัด
เจ็บ ก่ายผากปากค้าง    แอ่นขึ้นเปลสนาม

อย่า ลวนลามลูบเลื้อย  ใครอื่น
เหน็บ ตะคิวขมขื่น       เจ็บน้อง
ข้อย ค่อยลุกฝืนยืน       คลายเหน็บ
เบื่อ เสกเข้าใส่ท้อง       ปากลิ้นฟูมฟอง

  น่าฉงฉาน

เห็นงานเป็นลม  เห็นนมสู้ตาย

เห็น..งานกองตรงหน้าระอาเหลือ
งาน..น่าเบื่อทรมานสุดต้านไหว
เป็น..ต้องหลีกหลบหลี้หนีห่างไกล
ลม..จะจับทันใดเมื่อเห็นงาน

เห็น..ช่องทางต่อต้านปัดป้องปิด
นม..เพียงนิดแสนชื่อใจให้กล้าหาญ
สู้..สุดฤทธิ์หวังได้ครองน้องนงคราญ
ตาย..กี่ครั้งยังสาบาน...ยังรักเธอ.

                         ริน ดอนบูรพา
                             ๒๒ ส.ค. ๕๕

ใครทับไม่ร้อง  พอท้องให้รับ

[panthong.kh]

"ใครทับไม่ร้อง  พอท้องให้รับ"

ใคร...กันหนอ ที่ทำ ให้เราเจ็บ
ทับ...ที่เล็บ เหน็บที่อก สะทกไหว
ไม่...เหลียวแล ยังมา สาแก่ใจ
ร้อง...แทบไม่ ลีมตา บ้าแล้วเรา

พอ...คิดได้ หวั่นไหว ฤทัยร้าว
ท้อง...นาวาว วับแวม แจ่มไม่เหงา
ให้...รวงทอง เหลืองอร่าม งามไม่เบา
รับ...เงินเข้า สุขสันต์ ทุกวันเอย
พันทอง

ต่อไป : ภูผาฟ้าใส เงาไม้ อิงสายน้ำ

[ค.คนธรรพ์]

ใคร ใคร่คิดใส่ไคล้       คนดัง
ทับ ถ่มกล่าวพาดพัง    ว่าร้าย
ไม่ เผยสื่อสารฟัง          จักทราบ ได้ฤา
ร้อง เรื่องจริงเท็จป้าย   ชัดรู้คาวฉาว

พอ ข่าวคาวคละคลุ้ง    วงการ
ท้อง ปัดป่องลนลาน     ร่ำไห้         
ไม่ ครับส่งหมายศาล     ตรวจเด็ก เสียก่อน           
รับ รีบบอกว่าใฉ้           บ่ไจ้เมียตน


รู้เขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก

[(ฟ้า) มารสุรา]

ภู..เสียดสูงสิงขรดอนดงดิบ
ผา..ไกลลิบเวิ้งห่างกลางไพรสณฑ์
ฟ้า..สีครามยามมองดุจต้องมนตร์
ใส..สกลปนแสงสริยา
 
เงา..พฤกษาพาใจให้ชุ่มฉ่ำ
ไม้..ใหญ่ค้ำร่มรื่นชื่นสุขา
อิง..แอบเคียงเสียงกู่สกุณา
สายน้ำ..บ่ารินไหลใคร่ภิรมย์

[panthong.kh]

''รู้เขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก''

รู้..ทั้งรู้ ยังรัก ปักใจหลง
เขา...ไม่เคย ซื่อตรง ปลงเถิดหนา
หลอก...ให้เรา เฝ้าคอย หงอยเรื่อยมา
แต่..เขาคว้า หญิงอื่น ไปชื่นชม

เต็ม..ใจไหม ไม่เลย เอ่ยจากจิต
ใจ..ยังคิด ถึงเขา เศร้าขื่นขม
ให้..ทำใจ บอกยาก รักมากตรม
หลอก..จนซม ซานมา ล้าฤทัย

ต่อไป : ''อกหักจนชิน แต่ไม่สิ้นรัก''

[(ฟ้า) มารสุรา]

อก..ข้าเอ๋ยมิเคยแท้จักแปรภักดิ์
หัก..เหชักเปลี่ยนแปลงแสร้งกลัดหนอง
จน..เจียมใจไหนเล่าเขาจะมอง
ชิน..แล้วต้องครองโสดมิโทษใคร

แต่..มิขอท้อถอยเฝ้าคอยสู้
ไม่..อาจรู้ว่าเธอนั้นสนฉันไหม
สิ้น..ตะวันลาลับหลับคราใด
รัก..สดใสในนั้นฝันละเมอ

เจ็บ ใจ ไม่ บอก ปล่อย ชอก ช้ำ ใน

[panthong.kh]

''เจ็บ ใจ ไม่ บอก ปล่อย ชอก ช้ำ ใน''

เจ็บ..ยิ่งนัก เมื่อรัก จากหนีหาย
ใจ..แทบวาย ท้อแท้ แย่เต็มที่
ไม่..มีเหลือ เยื่อใย ไร้ปรานี
บอก..ฉันนี้ ไปไม่นาน วานจงคอย

ปล่อย..ฉันไว้ เดียวดาย หลายปีผ่าน
ชอก..ช้ำนาน รานร้าว น้าวสุดสอย
ช้ำ..จริงเจ้า เขาทิ้ง หญิงจึงพลอย
ใน..หัวอก เลื่อนลอย แสนน้อยใจ


ต่อไป :" เธอจ๋าอย่า เงียบหาย เหมือนตายจาก"

[ปู่ริน]

''เจ็บ ใจ ไม่ บอก ปล่อย ชอก ช้ำ ใน''

เจ็บ..ยิ่งนัก เมื่อรัก จากหนีหาย
ใจ..แทบวาย ท้อแท้ แย่เต็มที่
ไม่..มีเหลือ เยื่อใย ไร้ปรานี
บอก..ฉันนี้ ไปไม่นาน วานจงคอย

ปล่อย..ฉันไว้ เดียวดาย หลายปีผ่าน
ชอก..ช้ำนาน รานร้าว น้าวสุดสอย
ช้ำ..จริงเจ้า เขาทิ้ง หญิงจึงพลอย
ใน..หัวอก เลื่อนลอย แสนน้อยใจ


ต่อไป :" เธอจ๋าอย่า เงียบหาย เหมือนตายจาก"

เธอ..ถูกล่อถูกลวงให้ไหลหลง
จ๋า..อย่าพะวงนงคราญอย่าหวั่นไหว
อย่า...ยอมรับความผิดหวังไม่ตั้งใจ
เงียบ..หายไปได้รับรู้ดูตรอมตรม

หาย..ไม่หายร้าวรานไม่พาลพบ
เหมือน..พี่ชายหลีกหลบน้องต้องขื่นขม
ตาย..เพียงใจระกำช้ำระทม
จาก..คนรัก..เพราะรักล่มล้มทั้งยืน

                            ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๒ ส.ค. ๕๕

ถึงพ่ายแพ้  แต่ยัง ไม่พ่ายรัก

[Music]

ถึง พ่ายแพ้ แต่ยัง ไม่พ่ายรัก
พ่าย ชนัก ติดหลัง เคยหวังชื่น
แพ้ ลมปาก ไม่อยากเชื่อ เรื่องเมื่อคืน
แต่ ขมขื่น กับคำ จำนรรจา

ยัง จะรอ คำวอน อ้อนขอโทษ
ไม่ ได้โกรธ แต่กลัว ตัวปัญหา
พ่าย กับคน มีเจ้าของ สองภรรยา
รัก เธอด้วยน้ำตา...บ้าสิ้นดี
 

มี..รัก..ซ่อน..ไว้..บอก..ใคร..ไม่..ได้

[มัดตน]

มีรักซ่อนซ้อนสองสามสี่ห้า
รักชักพาเผลอไผลไปทุกที่
ซ่อนอยู่ในใจซุกในทุกที
ไว้ทุกวีทุกวันหวั่นนิวรณ์

บอกถึงบอกออกไปใครนำพา
ใครจะมาตระหนักรักที่ซ่อน
ไม่รู้สิทำไมใจซอกซอน
ได้แต่พร่ำเพ้อกลอนไปตามกรรม.

[panthong.kh]

''มี..รัก..ซ่อน..ไว้..บอก..ใคร..ไม่..ได้''

มี...เขาอยู่ เคียงครอง ยังร้องหา
รัก...ชักพา นั่นหรือ คือเรื่องใหญ่
ซ่อน...ซุกเก็บ เหน็บหนาว ร้าวทรวงใน
ไว้...เมื่อไหร่ กันหนอ จะพอที

บอก...ว่ารัก กับฉัน พลันตีจาก
ใคร...กันฝาก แผลใหม่ ใจฉันนี่
ไม่...อยากเชื่อ เยื่อใย ที่เคยมี
ได้...ไม่ดี จะไม่อยู่ เป็นผู้คน
พันทอง


ต่อไป : '' รักดี หามเสา รักเหล้าหามขวด''

[ค.คนธรรพ์]

รัก งานแม้นเหนื่อยสู้   การงาน
ดี ทุกวี่วันวาร              รับจ้าง
หาม หนักบ่บนบาน    ผีแบก             
เสา ยกสูงเสริมสร้าง    จึ่งพ้นน้ำนอง

รัก น้องกระดกแก้ว          น้ำพี่      
เหล้า สี่สิบดีกรี                 อร่อยล้ำ
หาม ปีกช่วยพัดวี              รากแตก
ขวด เกลื่อนเก็บระวังช้ำ  ชั่งซื้อเหล้าขาว  

ไม่เมาเหล้า แต่เรายังเมารัก

[อนุวาต]

ถึง จะห่างไปไกลใจยังห่วง
จะ ในห่วงอกใครใจยังหวัง
อยู่ กับใครหรือไม่ใคร่ชัง
ห่าง เเค่ไหนยังหวังได้พบตา
กัน ยังเห็นเเม้จะเเสนยากนัก
เเค่ ได้ทักสักหน่อยตามประสา
ไหน อย่างไรถามไถ่อีกซักครา
ใจ หวังว่าคงได้เจออีกที
ยัง คอยอยู่เเม้ว่าจะสุดท้าย
อยู่ ในใจของผมอย่างสุขศรี
กับ คนที่ห่างเหินไปไกลนี่
เธอ คนนี้ละหนาตรงหน้าเรา

ต่อไป   เเค่ ความ ใน ใจ  คง ไม่ ว่า กัน

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

แค่ความในใจคงไม่ว่ากัน

อยากจะบอกแค่คิดถึง
อยากจะมอบความรัก..คุณจะซึ้งถึงมันบ้างไหม
อยากจะบอกความใน
อยากจะมอบทั้งใจนั้นให้คุณ

หวังว่าคงจะรับได้ในความรู้สึก
หวังเพียงใจลึกๆไม่ปฎิเสธว่าอบอุ่น
หวังว่าสิ่งที่ให้ไปคงจะละมุน
หวังว่ามีสิทธิ์ลุ้น..เราจะเดินไปด้วยกัน


อัสดง

(ใจอยากจะรักแต่ทำไม่ได้)

[กังวาน]

อยากจะบอกออกปากฝากคำรัก
อยากทึกทักว่าชอบมอบความฝัน
อยากสนิทชิดใกล้ไปทุกวัน
อยากแบ่งปันความจริงใจให้กับเธอ

แต่เกิดก่อนอ่อนใจวัยแตกต่าง
อายุห่างเกินกว่ามาเสนอ
ก็แอบรักภักดีที่ได้เจอ
รักเสมอจากคุณปู่อยู่ไม่นาน

      ---กังวาน---

หัวข้อต่อไป รักคนแก่แต่มิกล้าบอก

[ไพร พนาวัลย์]

รัก ปักทรวงห่วงหาเจ้าข้าเอ๋ย
ชอบ จังเลยหมดใจหาใครเหมือน
คน ที่เขารักแน่กลับแชเชือน
แก่ มาเยือนหน่อยเดียวรีบเหลียวมอง

แต่ ทำไมใจฉันมันแสนดื้อ
ไม่ เชื่อถือคำเตือนเหมือนยังข้อง
กล้า ลองดีที่ทำใจลำพอง
บอก อยากลองของเก่ากว่าเยาว์วัย

“ไพร พนาวัลย์”



ต่อไป “รัก เธอ หมด ใจ หา ใคร เปรียบ ปาน”