อยากอภัยอยากง้อขอคืนดี
แต่ดูสีหน้าเธอแล้วเก้อเขิน
เธอไม่มองแม้ชำเรืองกลับเคืองเมิน
เราขลาดเกินเข้าทักแม้หักใจ
ทั้งที่เธอเป็นฝ่ายใจร้ายก่อน
ความเจ็บซ้อนลึกล้ำเกินคำไข
นึกอยากโกรธ เกลียดบ้างอยากร้างไกล
แต่ว่าใจเจ้ากรรม...ทำไม่ลง
รู้บ้างไหมว่าใจใครคนหนึ่ง
เฝ้าคะนึงถึงเธอละเมอหลง
รักเพียงเธอเฉพาะและเจาะจง
รักมั่นคงไม่ผันแปรเล่นแง่งอน
เธอไม่รู้โปรดดูดวงตาฉัน
ฉายแววมั่นแน่ใจไม่หลอกหลอน
แต่แล้วเธอทำได้ไร้อาวรณ์
ความอาทรคงไม่มีชั่วชีวิต
ยังอาทรร้อนใจห่วงใยยิ่ง
มิอาจทิ้งไปไกลใจรู้ผิด
ขอโทษด้วยช่วยอภัยมิได้คิด
น้อยใจนิดบอกลาแต่อาวรณ์
จะไม่ท้อต่อไปไม่หนีห่าง
จะอยู่อย่างเขาใจไม่ถ่ายถอน
จะเฝ้ารักหนักแน่นไม่แคลนคลอน
จะหยุดงอนเธอแล้วนะแก้วตา
มาเริ่มต้นกันใหม่อย่าได้โกรธ
จงยกโทษอภัยให้เถิดหนา
อย่าได้เคืองเรื่องเก่าเราผ่านมา
นึกเสียว่าฝันไปอย่าได้จำ
เรามารักกันใหม่ให้เหมือนเก่า
จะไม่เศร้าหัวใจไม่กลืนกล้ำ
รักเราสองต้องไม่ได้รับช้ำ
เราต้องทำทางรักไม่หักพัง
