ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

สวัสดีที่รักหักใจเอ่ย
จำใจเผยคำลามาถึงได้
จำใจบอกออกมาทั้งอาลัย
บอกด้วยใจยังรักหักอาวรณ์

สวัสดีที่รักทักเพื่อจาก
ถึงวันพรากถึงคราต้องลาก่อน
ลาด้วยใจไห้โหยด้วยร้าวรอน
และแล้วตอนต้องลาก็มาเยือน

ลาทั้งที่มีใจให้กับรัก
ลาเพื่อพักใจเราเข้าเป็นเพื่อน
ลาเพื่อให้ใจเราเฝ้าย้ำเตือน
ใจสะเทือนอย่างไรเมื่อได้ลา

นาทีจากพรากกันกลั้นใจบอก
มิได้หลอกทำไปไม่ปรารถนา
แต่ต้องบอกออกคำพร่ำวาจา
ให้รู้ว่าทั้งทั้งรักจำหักใจ

ดีมิพร้อมยอมพรากจากลาก่อน
แม้ร้าวรอนยิ่งนักหักจิตได้
รักสุดท้ายชายนี้มีฝากไป
จงเก็บไว้ให้เห็นเป็นเพื่อนกาย

ฉันทำตัวชั่วไปไม่เหมือนก่อน
เป็นบทตอนรุนแรงเธอแหนงหน่าย
แต่ฉันขอรักมั่นตราบวันตาย
รักสุดท้ายที่ก่อขอฝากเธอ

คงได้อยู่คู่หญิงที่อิงแอบ
อยู่ไปแบบเพราะใคร่ไปเสนอ
คนที่รักจักไม่ได้พบเจอ
ฉันยอมเก้อชาตินี้ไม่มีเรา

หากยามใดใจเธอเจอความเปลี่ยว
โปรดจงเหลียวมองจันทร์ในวันเหงา
ก็จักพบฉันได้ไม่ซึมเซา
ฉันจักเฝ้ามองจันทร์นั้นทุกคืน

สล่าผิน
3มิย.2554

[sugarplus]

สวัสดีที่รักหักใจเอ่ย
จำใจเผยคำลามาถึงได้
จำใจบอกออกมาทั้งอาลัย
บอกด้วยใจยังรักหักอาวรณ์

สวัสดีที่รักทักเพื่อจาก
ถึงวันพรากถึงคราต้องลาก่อน
ลาด้วยใจไห้โหยด้วยร้าวรอน
และแล้วตอนต้องลาก็มาเยือน

ลาทั้งที่มีใจให้กับรัก
ลาเพื่อพักใจเราเข้าเป็นเพื่อน
ลาเพื่อให้ใจเราเฝ้าย้ำเตือน
ใจสะเทือนอย่างไรเมื่อได้ลา

นาทีจากพรากกันกลั้นใจบอก
มิได้หลอกทำไปไม่ปรารถนา
แต่ต้องบอกออกคำพร่ำวาจา
ให้รู้ว่าทั้งทั้งรักจำหักใจ

ดีมิพร้อมยอมพรากจากลาก่อน
แม้ร้าวรอนยิ่งนักหักจิตได้
รักสุดท้ายชายนี้มีฝากไป
จงเก็บไว้ให้เห็นเป็นเพื่อนกาย

ฉันทำตัวชั่วไปไม่เหมือนก่อน
เป็นบทตอนรุนแรงเธอแหนงหน่าย
แต่ฉันขอรักมั่นตราบวันตาย
รักสุดท้ายที่ก่อขอฝากเธอ

คงได้อยู่คู่หญิงที่อิงแอบ
อยู่ไปแบบเพราะใคร่ไปเสนอ
คนที่รักจักไม่ได้พบเจอ
ฉันยอมเก้อชาตินี้ไม่มีเรา

หากยามใดใจเธอเจอความเปลี่ยว
โปรดจงเหลียวมองจันทร์ในวันเหงา
ก็จักพบฉันได้ไม่ซึมเซา
ฉันจักเฝ้ามองจันทร์นั้นทุกคืน

สล่าผิน
3มิย.2554

จะร้องไห้ทำไมให้ใจเจ็บ
ดั่งตอกเล็บเจ็บจนสุดทนผืน
หากรักที่มอบไปไม่ยั่งยืน
อย่าสะอื้นเศร้าตรมจงข่มใจ

จะชาตินี้ชาติไหนหากไกลห่าง
หากแรมร้างจากกันดั่งฝันใฝ่
เลิกระทมขมจิตคิดห่างไกล
ปล่อยเธอไปยอมสลัดตัดอาวรณ์

[sitang]

ลาเอย...ขอลาแล้วนะที่รัก
ฉันต้องหักหาญใจอย่างหวั่นไหว
จากครั้งนี้เห็นทีต้องจากไกล
แม้น้ำตาจะไหลก็ตามที
จะจารึกรอยรักสลักจิต
ให้สนิทตราตรึงมิหน่ายหนี
ในห้วงความทรงจำย้ำฤดี
ตราบนาทีสุดท้ายเมื่อวายปราณ
เพียงเท่านี้ก็ดีที่สุดแล้ว
เพราะวี่แววรักเราเศร้าหมดหวาน
หากจะฝืนกล้ำกลืนทรมาน
ก็ป่วยการที่จะช้ำและทำใจ

[บ้านริมโขง]

เมื่อหัวใจรันทดเขาหมดรัก
ยากยิ่งนักจะคอยปล่อยใจฝืน
ความระทมตรมในไร้จุดยืน
สุดจะขืนใจใครให้เมตตา

จึงต้องนำวจีนี้บอกกล่าว
มีเรื่องราวความตรมขมขื่นหา
มีอาลัยในรักปักอุรา
 มีโศกาอาวรณ์ทอดถอนใจ

จงอยู่ดีมีชื่นคืนสนาน
จงอยู่หวานกานดาพาสดใส
จงมีสุขอิงอุ่นบุญนำไป
ขอพรชัยปูทางห่างระทม

ส่วนตัวฉัน..วันนี้ ที่ไร้เจ้า
แสนสุดเศร้าเคล้าทุกข์ไร้สุขสม
จะเก็บคำเอ่ยลาพาทุกข์ตรม
สู่กระแสอารมณ์..คนซมซาน.

"บ้านริมโขง"

[สะเลเต]

รักสลายเมื่อหมดรสความหวาน
ฝืนไปก็ทรมานเกินต้านไหว
ไม่โทษเธอหรือฉันหรือสิ่งใด
อย่าฝืนใจหากรักต้องหักพัง

ไม่ต้องขืนฝืนทนถ้าหม่นหมอง
รักเราสองสิ้นสุดจุดมุ่งหวัง
ขออวยพรจากใจใช่เหนี่ยวรั้ง
คนที่ครั้งหนึ่งนั้น....ฝันร่วมเคียง

--- สะเรเต ---

[ดาวระดา]

ถูกแทนที่ห้องใจไปเสียแล้ว
วัดจากแววตาน้องพอส่องเห็น
คลอดคำลามาไว้ในประเด็น
รอกระเซ็นหลุดบอกความชอกช้ำ

หากจะเริ่มต้นก่อนถูกป้อนผิด
เหมือนชี้ทิศให้เธอได้เพ้อพร่ำ
เป็นอีกหนึ่งบทเรียนถูกเสี้ยนตำ
ทนระกำอีกคราวร้าวฤทัย

เหตุเหล่านั้นฉันนี้ไม่มีสุข
จมห้วงทะเลทุกข์....สุขไฉน
เพียงแต่ทนหม่นหมองสำรองไว้
สุดทนไหวได้ฤกษ์เบิกคำลา

[ไผ่เดียวดาย]

..แม้เจ็บปวด จวนแย่ สักแค่ไหน
ในหัวใจ ยังพร้อม จะยอมถือ
ความเจ็บปวด ชอกช้ำ ในกำมือ
จะขอถือ เก็บไว้ แม้ใจพัง

เธอพบคน ที่ฝัน ในวันนี้
ทุกนาที ทุกยาม มีความหวัง
ทิ้งตัวฉัน คนเก่า เหงาลำพัง
เป็นความหลัง ลืมลบ ของจบกัน

ยากทำใจ แค่ไหน จำใจรับ
ยอมพบกับ ควาเหงา เศร้าแค่ฉัน
ลาก่อนนะ ที่รัก จำหักกัน
จบความฝัน เท่านี้ ที่ปลายทาง..

[สล่าผิน]

เมื่อหัวใจรันทดเขาหมดรัก
ยากยิ่งนักจะคอยปล่อยใจฝืน
ความระทมตรมในไร้จุดยืน
สุดจะขืนใจใครให้เมตตา

จึงต้องนำวจีนี้บอกกล่าว
มีเรื่องราวความตรมขมขื่นหา
มีอาลัยในรักปักอุรา
 มีโศกาอาวรณ์ทอดถอนใจ

จงอยู่ดีมีชื่นคืนสนาน
จงอยู่หวานกานดาพาสดใส
จงมีสุขอิงอุ่นบุญนำไป
ขอพรชัยปูทางห่างระทม

ส่วนตัวฉัน..วันนี้ ที่ไร้เจ้า
แสนสุดเศร้าเคล้าทุกข์ไร้สุขสม
จะเก็บคำเอ่ยลาพาทุกข์ตรม
สู่กระแสอารมณ์..คนซมซาน.

"บ้านริมโขง"

เมื่อวันลามาถึงรู้ซึ้งยิ่ง
ว่าเศร้าจริงในใจให้ฟุ้งซ่าน
ทุกข์ใจแท้แดท้อทรมาน
คิดถึงกาลครั้งเก่าเรารักกัน

ไม่คิดอยากจากไปแต่ใจเจ็บ
อยู่ก็เหน็บหนาวทรวงบ่วงรักบั่น
อยู่ต่อไปใจก็ท้อทุกวัน
ความสัมพันธ์จำขาดอนาถใจ

ขอลาก่อนที่รักแม้หนักจิต
จำต้องคิดหาทางสรรสร้างใหม่
เธอคงสุขกับเขาหรือกับใคร
ฉันจะไปตามทางอย่างจำทน

แม้จะพบสบทุกข์มาซุกจิต
อันชีวิตจำหมองจำครองหม่น
หากมีรักมักมีทุกข์ซุกกมล
เกิดเป็นคนจะขอสู้ต่อไป