ชื่อบทกลอน.. เสียดายเวลา..ไม่ได้บอกรักเธอ
ชื่อผู้แต่ง ..สล่าผิน
เริ่มแรกฉันมั่นใจในเราสอง
ว่าจักครองคู่ไปได้นานแสน
เป็นคู่แท้แน่นอนไม่คลอนแคลน
คู่เหนียวแน่นแฟ้นยิ่งไม่ทิ้งกัน
ถึงได้ปล่อยคอยท่าเวลาผ่าน
ให้เนิ่นนานกาลเคลื่อนให้เลื่อนผัน
มิได้บอกออกปากฝากรำพัน
คำสำคัญฉันเชื่อเหลือเวลา
มัวคิดเชื่อเหลือวันฉันจะบอก
คำ"รัก"ออกบอกไปได้แต่ท่า
เธอยอมแพ้แลท้อที่รอมา
จึงหนีหน้าลาไปไม่กลับคืน
รู้ตัวได้ในวันที่มันสาย
คนข้างกายบ่ายหน้าหาคนอื่น
ฉันจึงหม่นทนหมองต้องกล้ำกลืน
ต้องสะอื้นขื่นใจที่ไร้เธอ
คงเหลือสิทธิ์คิดไว้อยากได้บอก
คำ"รัก"ออกผ่านฟ้ามาเสนอ
หากว่าบุญหนุ่นให้ได้พบเจอ
จะรีบเพ้อบอก"รัก"ไปสักคำ
อยากคิดย้อนอ้อนออดกอดเธอไว้
เพื่อเธอได้ใจรื่นและชื่นฉ่ำ
บอก"รัก"ไปให้คงความทรงจำ
จะไม่ทำเธอปวดรวดร้าวใจ
รู้ดี มิมีวันเธอหันกลับ
ต้องยอมรับกับหมองจิตร้องไห้
ทรมานการพรากเธอจากไป
รักษาเธอไม่ได้ปวดใจจัง
เกลียดตัวเองเก่งแต่แค่สร้างสรร
รักสำคัญมากล้นมีมนต์ขลัง
มิเคยบอกออกไปให้เธอฟัง
ต้องมานั่งคลั่งบ้าคราสายไป
มิลืมพจน์จดจำคำว่าสาย
เธอแหนงหน่ายหายหน้ามิมาใกล้
เมื่อเคียงคู่รู้ว่าชะล่าใจ
เวลาไม่หวนคืนให้ชื่นทรวง
สล่าผิน
