ครั้งเยาว์วัยเมื่อวัยเรียน

ตั้งแต่ครั้งเยาว์วัยผูกใจรัก
หมายสมัครบทกลอนอักษรศรี
เพียงปอสามก็อาจหาญกานต์กวี
ขึ้นปอสี่เฝ้าพากเพียรขีดเขียนกลอน

ฉันทลักษณ์หลักการด้วยค้นคว้า
ไม่ได้มีในวิชาที่ครูสอน
ตามพี่สาวผู้ชำนาญอ่านก่อนนอน
ศิลปิลวัยละอ่อนจึงจัดเจน

ยามถึงคราวเรียนรู้เลยดูคล่อง
เพราะฝึกท่องแต่ปอสองเหลือยากเข็ญ
เมื่อปอหกสุดสบายไม่ลำเค็ญ
จึงมาเป็นปราชญ์กวีที่ฉายแวว

เคยจดหมายให้เพื่อนส่งเกลื่อนห้อง
ซึ้งจนร้องไห้ระงมเป็นทิวแถว
ขนาดครูยังซึ้งซึ่งรู้แนว
เลยเรียกเราเข้าแถวรับไม้เรียว

ด้วยกลอนนั้นมีคำนี้ที่รักจ๋า
สื่อออกมาจากใจอันโดดเดี่ยว
อีกลายมือครูก็รู้อยู่แล้วเชียว
พร้อมกับส่งตาเขียวเขียวมาที่เรา

ด้วยอาทรกลอนคิดลิขิตนั้น
เพื่อนยืนยันเคยไปส่งให้เขา
มาหลายหนเชื่อได้ก็หูเบา
เลยสุ่มเดาเขียนถึงสุดซึ้งใจ

พร้อมคัดลอกลายมือด้วยซื่อสัตย์
ในเนื้อความนั้นชี้ชัดให้หวั่นไหว
จบปอหกนี้หนากันเมื่อใด
จะจับจองเพื่อนไว้เป็นแฟนกัน

ทั้งเชยชมเนื้อหน้าว่าสวยนัก
อีกทั้งบอกว่าหลงรักด้วยใจมั่น
จากทับสองน้องทับหนึ่งซึ้งรำพัน
เพียงตอบมาหากันพี่จะคอย

พอบ่ายหนึ่งวันนั้นครูรวมห้อง
ทั้งทับหนึ่งและทับสองไม่เหงาหงอย
สาวเจ้ากรรมร้องไห้น้ำตาปรอย
เพื่อนก็พลอยร้องไห้เสียน้ำตา

ครูอ้อยอิ่งค่อยเปิดเผยเปิดผนึก
ในสำนวนลุ้นระทึกเป็นหนักหนา
จบบรรทัดพร้อมเสียงเห่..เพื่อนเฮฮา
แล้วรุมมองมาที่เรา..นักประพันธ์

เรายิ้มรับด้วยสำนวนนั้นชวนหัว
อีกลายมือก็รู้ทั่วครูชวนขัน
พร้อมบทบาทครูยั่วเย้าสารพัน
(พลางว่า)นี่ลายมือของใครกันช่างหน้าตี

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ครั้งเยาว์วัยเมื่อวัยเรียน (อ่าน 5458 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้