ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

มองดารามาประชันคู่จันทร์ฉาย
แสงพราวพรายแต่ใจให้เงียบเหงา
ช่างว้าเหว่เอกาอุราเรา
คิดถึงเขาคนไกลใจอาวรณ์

ดาวกอดจันทร์ฉันคิดชวนอิจฉา
เฝ้าห่วงหาคนไกลไม่ถ่ายถอน
เช้าจรดสายบ่ายค่ำพร่ำก่อนนอน
ใจร้าวรอนน้ำตาพารินปราง

สุดที่รักของฉันนั้นอยู่ไหน
รู้ไหมใครโศกาข้างหน้าต่าง
เฝ้าคะนึงถึงจะมืดไม่จืดจาง
จิตอ้างว้างครวญหาปลายฟ้าไกล

อยากได้ยินสำเนียงเพียงว่ารัก
ชื่นใจนักฉันอยากมากไปไหม
ขอสำเนียงเพียงบอกออกจากใจ
ว่าเธอได้คิดถึงก็ซึ้งมาน

ยามอยู่ห่างอย่างนี้จะมีไหม
ช่วยส่งใจถึงกันให้ฝันหวาน
อยากให้เธอส่งใจได้สำราญ
อยู่ในบ้านเปิดหน้าต่างพรางโศกา

สุดที่รักของฉันนั้นอยู่ไหน
เธอรู้ไหมมีใครได้ห่วงหา
เฝ้าคิดถึงแต่เธอเพ้อเรื่อยมา
มองบนฟ้ากลางหาวพาร้าวทรวง

สล่าผิน
30พค.2554

[tina]

ใต้นภา ฟ้าพร่างพราว ดาวระยับ
ส่องวิบวับ รับจันทรา ราตรีห้วง
เหมือนเพื่อนเล่น เช่นหยอกเย้า ไม่เหงาทรวง
ให้เป็นห่วง สุดคะนึง ถึงคนดี

เป็นไงบ้าง ร้างไกล ไปเสียนาน
มิพบพาน พี่ชาย หลายวันนี้
หากลืมเรา เศร้าแน่ แย่หละซี
งั้นเห็นที มีว่า ไปหาเธอ

เห็นหลังคา ว่าบ้านพี่ ดีใจมาก
มุงด้วยจาก หากยืนมอง ต้องหลงเพ้อ
เห็นทั่วห้อง บุตองเก่า เฝ้าละเมอ
มองหน้าต่าง กลับไม่เจอ เธอคนดี

แต่กลับเห็น เป็นมัวๆ ตัวอะไร
เขยิบดู ไปใกล้ๆ คล้ายเจอหมี
ตาช้ำๆ ปากคล้ำม่วง พุงอ้วนพี
โอ้พี่นี้ คงโชคร้าย ตายเพราะมัน

พอหลังหัน พลันยินเสียง สำเนียงพี่
ด้วยเจ้าหมี คือพี่ยา แก้วตาฉัน
คงร่ำไห้ ไร้อาหาร อยู่นานวัน
รอคอยกัน ฉันซื้อข้าว เอ้า!กินเลย ..


 

(เออ กลอนอาจไม่ค่อยรับกับอารมณ์ แต่ดูแล้วก็สมกันดีนะ ...จิ๊กกริ่ว..ว..ว..ไม่ว่ากันเน้อ 55+)

[สะเลเต]

มองเดือนดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า
ท้องนภาราตรีนี้สดใส
ดาวเคียงเดือนเปรียบเสมือนเพื่อนรู้ใจ
แนบสนิทชิดใกล้ไปตราบนาน

มองตัวเราเศร้าใจไร้เพื่อนมิตร
ใช้ชีวิตเดียวดายหลายปีผ่าน
ต้องโทษทัณฑ์ที่ก่อทรมาน
ในสถานกักกันฉันเริ่มท้อ

ยามหมองหม่นข่มขื่นยืนมองฟ้า
จะต้องทนเหว่ว้าอีกคราหนอ
หนึ่งนาทีที่ผ่านกับการรอ
ได้แต่พ้อต่อฟ้าเวลาตรม

--- สะเรเต ---

[..กุสุมา..]

มองดารามาประชันคู่จันทร์ฉาย
แสงพราวพรายแต่ใจให้เงียบเหงา
ช่างว้าเหว่เอกาอุราเรา
คิดถึงเขาคนไกลใจอาวรณ์

ดาวกอดจันทร์ฉันคิดชวนอิจฉา
เฝ้าห่วงหาคนไกลไม่ถ่ายถอน
เช้าจรดสายบ่ายค่ำพร่ำก่อนนอน
ใจร้าวรอนน้ำตาพารินปราง

สุดที่รักของฉันนั้นอยู่ไหน
รู้ไหมใครโศกาข้างหน้าต่าง
เฝ้าคะนึงถึงจะมืดไม่จืดจาง
จิตอ้างว้างครวญหาปลายฟ้าไกล

อยากได้ยินสำเนียงเพียงว่ารัก
ชื่นใจนักฉันอยากมากไปไหม
ขอสำเนียงเพียงบอกออกจากใจ
ว่าเธอได้คิดถึงก็ซึ้งมาน

ยามอยู่ห่างอย่างนี้จะมีไหม
ช่วยส่งใจถึงกันให้ฝันหวาน
อยากให้เธอส่งใจได้สำราญ
อยู่ในบ้านเปิดหน้าต่างพรางโศกา

สุดที่รักของฉันนั้นอยู่ไหน
เธอรู้ไหมมีใครได้ห่วงหา
เฝ้าคิดถึงแต่เธอเพ้อเรื่อยมา
มองบนฟ้ากลางหาวพาร้าวทรวง

สล่าผิน

แว่วยินเสียงหัวใจใครร่ำร้อง
เหลือบแลมองพี่พาน่าสงสาร
ดาวคู่จันทร์อิจฉาเยาวมาลย์
สองเบิกบานแต่พี่หนีแอบใจ

สิทธิ์ของพี่มองเพียงผ่านหน้าต่าง
ใจบางบางคงร้าวสุดทนไหว
รักซ้อนรักเก็บซ่อนซ้อนภายใน
จากจันทร์ใจขอโทษพี่โปรดลืม
          .. กุสุมา ..

<a href="http://www.youtube.com/v/TaVPCOHsB8M&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/TaVPCOHsB8M&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ทอฝัน]

มองดารามาประชันคู่จันทร์ฉาย
แสงพราวพรายแต่ใจให้เงียบเหงา
ช่างว้าเหว่เอกาอุราเรา
คิดถึงเขาคนไกลใจอาวรณ์

ดาวกอดจันทร์ฉันคิดชวนอิจฉา
เฝ้าห่วงหาคนไกลไม่ถ่ายถอน
เช้าจรดสายบ่ายค่ำพร่ำก่อนนอน
ใจร้าวรอนน้ำตาพารินปราง

สุดที่รักของฉันนั้นอยู่ไหน
รู้ไหมใครโศกาข้างหน้าต่าง
เฝ้าคะนึงถึงจะมืดไม่จืดจาง
จิตอ้างว้างครวญหาปลายฟ้าไกล

อยากได้ยินสำเนียงเพียงว่ารัก
ชื่นใจนักฉันอยากมากไปไหม
ขอสำเนียงเพียงบอกออกจากใจ
ว่าเธอได้คิดถึงก็ซึ้งมาน

ยามอยู่ห่างอย่างนี้จะมีไหม
ช่วยส่งใจถึงกันให้ฝันหวาน
อยากให้เธอส่งใจได้สำราญ
อยู่ในบ้านเปิดหน้าต่างพรางโศกา

สุดที่รักของฉันนั้นอยู่ไหน
เธอรู้ไหมมีใครได้ห่วงหา
เฝ้าคิดถึงแต่เธอเพ้อเรื่อยมา
มองบนฟ้ากลางหาวพาร้าวทรวง

สล่าผิน

แว่วยินเสียงหัวใจใครร่ำร้อง
เหลือบแลมองพี่พาน่าสงสาร
ดาวคู่จันทร์อิจฉาเยาวมาลย์
สองเบิกบานแต่พี่หนีแอบใจ

สิทธิ์ของพี่มองเพียงผ่านหน้าต่าง
ใจบางบางคงร้าวสุดทนไหว
รักซ้อนรักเก็บซ่อนซ้อนภายใน
จากจันทร์ใจขอโทษพี่โปรดลืม
          .. กุสุมา ..

<a href="http://www.youtube.com/v/TaVPCOHsB8M&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/TaVPCOHsB8M&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

...ยินสำเนียงเสียงอ้อนอ่อนเดียงสา
ตะละแม่กุสุมาแล้วพาปลื้ม (วางยาไว้อีกแล้วนะฮะคนสวย)
อยากออเซาะกระซิบอยากหยิบยืม
ลบเจ้าคำว่าลืมนี้ไปซะ

...เอียงคอมองดาราท่ามฟ้าหม่น
คิดถึงใครบางคนจนล้นล่ะ (คราวนี้วางยาตัวเอง)
ทำนบน้อยปล่อยสายละลายชะ
ค่อยชำระรอยเหงาให้เบาบาง

...ในความเงียบสงัดคล้ายพลัดหลง
เข้าสู่ดงแดนถิ่นถวิลว่าง
ปล่อยอารมณ์ชมดาวที่พราวพราง
หากใจนี้อ้างว้างเกินอ้างคำ

...ข้างหน้าต่างบานเก่ายังเฝ้าเหม่อ
ในความเพ้อคอยนึกผนึกพร่ำ
จวบดาวเคลื่อนเลือนลางมิจางจำ
คงคะนึงตรึงย้ำว่าร่ำร้อง...

....................//ทอฝัน

[..กุสุมา..]

...ยินสำเนียงเสียงอ้อนอ่อนเดียงสา
ตะละแม่กุสุมาแล้วพาปลื้ม (วางยาไว้อีกแล้วนะฮะคนสวย)
อยากออเซาะกระซิบอยากหยิบยืม
ลบเจ้าคำว่าลืมนี้ไปซะ

...เอียงคอมองดาราท่ามฟ้าหม่น
คิดถึงใครบางคนจนล้นล่ะ (คราวนี้วางยาตัวเอง)
ทำนบน้อยปล่อยสายละลายชะ
ค่อยชำระรอยเหงาให้เบาบาง

...ในความเงียบสงัดคล้ายพลัดหลง
เข้าสู่ดงแดนถิ่นถวิลว่าง
ปล่อยอารมณ์ชมดาวที่พราวพราง
หากใจนี้อ้างว้างเกินอ้างคำ

...ข้างหน้าต่างบานเก่ายังเฝ้าเหม่อ
ในความเพ้อคอยนึกผนึกพร่ำ
จวบดาวเคลื่อนเลือนลางมิจางจำ
คงคะนึงตรึงย้ำว่าร่ำร้อง...

....................//ทอฝัน

     ฝันตามหาใช่ไกลใจเอื้อมถึง
ใครคนหนึ่งวันวานหวานพรอดพร่ำ
แต่วันนี้เหือดแห้งเหลือรอยช้ำ
ใยครวญคร่ำหวลกลับลบคำลืม

เสียงกระซิบจากใจใครไหนเล่า
แผ่วแว่วเบารำพึงคนึงปลื้ม
ลอยล่องลมพาพัดซึ้งด่ำดื่ม
อยากหยิบยืมห่วงหาคราจันทร์เพ็ญ

รักหมดใจอภัยให้ตลอด
คล้ายตาบอดเลวร้ายมองไม่เห็น
แม้นแสนนาน"รอเทอ"ใจลำเค็ญ
ทุกยามเย็นร่ำเพ้อเธอกลับมา
    .. กุสุมา ..

<a href="http://www.youtube.com/v/1b7AzCICuHY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/1b7AzCICuHY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ทอฝัน]

...ยินสำเนียงเสียงอ้อนอ่อนเดียงสา
ตะละแม่กุสุมาแล้วพาปลื้ม (วางยาไว้อีกแล้วนะฮะคนสวย)
อยากออเซาะกระซิบอยากหยิบยืม
ลบเจ้าคำว่าลืมนี้ไปซะ

...เอียงคอมองดาราท่ามฟ้าหม่น
คิดถึงใครบางคนจนล้นล่ะ (คราวนี้วางยาตัวเอง)
ทำนบน้อยปล่อยสายละลายชะ
ค่อยชำระรอยเหงาให้เบาบาง

...ในความเงียบสงัดคล้ายพลัดหลง
เข้าสู่ดงแดนถิ่นถวิลว่าง
ปล่อยอารมณ์ชมดาวที่พราวพราง
หากใจนี้อ้างว้างเกินอ้างคำ

...ข้างหน้าต่างบานเก่ายังเฝ้าเหม่อ
ในความเพ้อคอยนึกผนึกพร่ำ
จวบดาวเคลื่อนเลือนลางมิจางจำ
คงคะนึงตรึงย้ำว่าร่ำร้อง...

....................//ทอฝัน

     ฝันตามหาใช่ไกลใจเอื้อมถึง
ใครคนหนึ่งวันวานหวานพรอดพร่ำ
แต่วันนี้เหือดแห้งเหลือรอยช้ำ
ใยครวญคร่ำหวลกลับลบคำลืม

เสียงกระซิบจากใจใครไหนเล่า
แผ่วแว่วเบารำพึงคนึงปลื้ม
ลอยล่องลมพาพัดซึ้งด่ำดื่ม
อยากหยิบยืมห่วงหาคราจันทร์เพ็ญ

รักหมดใจอภัยให้ตลอด
คล้ายตาบอดเลวร้ายมองไม่เห็น
แม้นแสนนาน"รอเทอ"ใจลำเค็ญ
ทุกยามเย็นร่ำเพ้อเธอกลับมา
    .. กุสุมา ..

<a href="http://www.youtube.com/v/1b7AzCICuHY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/1b7AzCICuHY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

...เป็นฉะนั้นด้วยฉะนี้นี่ดอกหรือ?
เจ้าจึงรื้อความหลังวาดหวังหา
แท้เจ้ามีคู่ชิดติดอุรา
ตั้งแต่ครั้งนานมาร่วมฝ่าฟัน

...เขายังอยู่เคียงข้างอย่างเปลี่ยวเหงา
ยามเจ้าทุกข์บรรเทาใต้เงาฝัน
ดุจดาราจ้าแสงเป็นแรงดัน
คอยพลิกผันวันร้ายให้กลายดี

...มิเคยเลือนวันเก่าแห่งเราสอง
ในสายศิลป์ครรลองประคองศรี
นาฏกรรมรำร้องก้องธานี
เรียงร้อยสู่บทกวีคีตกานท์

...อภัยเถิดแม้พรากจากทรวงเจ้า
มิลืมวันของเราเฝ้าประสาน
สถิตอยู่คู่หล้าชั่วกาลนาน
ตราบดาราฉายฉาน ณ ม่านฟ้า...
....................//ทอฝัน

[ไพร พนาวัลย์]

มองดาราฟ้าพราวสกาวใส
คนเมืองไกลคิดถึงบ้านจนมานฝ้า
หลายปีแล้วแก้วใจมิได้มา
อยากเห็นหน้าลูกหลานสงสารจัง

เถอะสักวันฟ้าเปิดกำเนิดแสง
มีเรี่ยวแรงโบยบินกลับถิ่นหลัง
วันนี้แสงชีวิตถูกปิดบัง
จึงต้องนั่งมองดาวดั่งราวใจ

ทุกชีวิตดั่งดวงดาวอยู่พราวฟ้า
บ้างเกิดมาส่องแสงด้วยแรงใส
แต่บางดวงช่วงช้ำมืดดำไป
อีกเมื่อไรดาวเราจะเข้าตา

ขอต่อสู้ชีวิตลิขิตสวรรค์
ที่ผูกพันสั่นคลอนตะรอนล่า
อีกไม่นานคงพ้นแห่งมนตรา
ปล่อยให้ข้าหวนคืนอย่างยืนยง

แหละวันนั้นจะยิ้มอย่างอิ่มอก
วนิพกถูกหวยร่ำรวยส่ง
คงลิ้มรสแห่งรักที่ปักตรง
ได้ถือธงใจเธอที่เพ้อ...คอย

 

"ปรางค์  สามยอด"

[สุวรรณ]

งามลออหนอภาพฉาบทอแสง
ของดาราแซมแซงลงแต่งสรรค์
เวิ้งพิภพสบหล้าป่าไพรวัน
ทาบคุ้งน้ำแควนั้นงามจับตา

หลงเสน่ห์เวหาสของฟ้าค่ำ
จึงดื่มด่ำด้วยใจเสน่หา
ชมแสงน้อยพร้อยพริบระยิบตา
จากดารานอกหน้าต่างอย่างชื่นทรวง

ดุจได้แสงไฟโชนหวนคืนใหม่
คุม่านใจให้กล้าก้าวสู่ช่วง
ของชะตาชีวิตที่อับดวง
เพื่อพ้นห้วงเหล่านั้นไปด้วยดี

[สล่าผิน]

ใต้นภา ฟ้าพร่างพราว ดาวระยับ
ส่องวิบวับ รับจันทรา ราตรีห้วง
เหมือนเพื่อนเล่น เช่นหยอกเย้า ไม่เหงาทรวง
ให้เป็นห่วง สุดคะนึง ถึงคนดี

เป็นไงบ้าง ร้างไกล ไปเสียนาน
มิพบพาน พี่ชาย หลายวันนี้
หากลืมเรา เศร้าแน่ แย่หละซี
งั้นเห็นที มีว่า ไปหาเธอ

เห็นหลังคา ว่าบ้านพี่ ดีใจมาก
มุงด้วยจาก หากยืนมอง ต้องหลงเพ้อ
เห็นทั่วห้อง บุตองเก่า เฝ้าละเมอ
มองหน้าต่าง กลับไม่เจอ เธอคนดี

แต่กลับเห็น เป็นมัวๆ ตัวอะไร
เขยิบดู ไปใกล้ๆ คล้ายเจอหมี
ตาช้ำๆ ปากคล้ำม่วง พุงอ้วนพี
โอ้พี่นี้ คงโชคร้าย ตายเพราะมัน

พอหลังหัน พลันยินเสียง สำเนียงพี่
ด้วยเจ้าหมี คือพี่ยา แก้วตาฉัน
คงร่ำไห้ ไร้อาหาร อยู่นานวัน
รอคอยกัน ฉันซื้อข้าว เอ้า!กินเลย ..


 

(เออ กลอนอาจไม่ค่อยรับกับอารมณ์ แต่ดูแล้วก็สมกันดีนะ ...จิ๊กกริ่ว..ว..ว..ไม่ว่ากันเน้อ 55+)

ตัวสล่า ท่าทาง อย่างกะหมี
โธ่คนดี มองเห็น เป็นได้เผย
ว่าตัวใหญ่ ใกล้หน้าต่าง อย่างที่เคย
มากกเกย กับใคร ในบ้านนั้น

หนอตีน่า  น่าตี หมีหรือผิน
มานั่งริน น้ำตา ข้างฝานั่น
ตัวดำดำ ทำเศร้า เคล้าโศกัลย์
ใต้เงาจันทร์ ใกล้หน้าต่าง อย่างเดียวดาย

[สล่าผิน]

มองเดือนดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า
ท้องนภาราตรีนี้สดใส
ดาวเคียงเดือนเปรียบเสมือนเพื่อนรู้ใจ
แนบสนิทชิดใกล้ไปตราบนาน

มองตัวเราเศร้าใจไร้เพื่อนมิตร
ใช้ชีวิตเดียวดายหลายปีผ่าน
ต้องโทษทัณฑ์ที่ก่อทรมาน
ในสถานกักกันฉันเริ่มท้อ

ยามหมองหม่นข่มขื่นยืนมองฟ้า
จะต้องทนเหว่ว้าอีกคราหนอ
หนึ่งนาทีที่ผ่านกับการรอ
ได้แต่พ้อต่อฟ้าเวลาตรม

--- สะเรเต ---

สงสารฟ้าคราเศร้าคนเหงาพ้อ
ชอบมาต่อว่าฟ้าพามิสม
ส่งไร้คู่อยู่เดียวเปลี่ยวอารมณ์
ต้องฝืนข่มจิตใจใต้ฟ้างาม

ฟ้าได้แต่แลมองคนหมองเศร้า
ฟ้าได้เฝ้าแต่ดูมิรู้ห้าม
ก่อนจะรักสลักใจฟ้าไม่ปราม
ฟ้าจึงตามเป็นคู่อยู่เคียงเรา