ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

~ เพียงลม พัดผ่าน ~
( บทกวีตามใจ...ฅนจร )



ผิวหวิวแผ่วแว่วไผ่ไหว
พานหวานลางร้างใช่ใจ
ใครใคร่เคียงเพียงคืนกลืน

จางจางเจือเจือจืดจืด
ชืดชืดชาชาฝืนฝืน
ร้างล้างราลารื่นลื่น
กลับเกลือกกลอกกลืนเกี่ยวกร

ลมเอยเปรยผ่านซ่านซึ้ง
คำนึงพึงหน่ายถ่ายถอน
พัดแล้วแผ่วผ่านสัญจร
แรมรอนตอนร้างห่างลา

ล่องลิ่วผิวผ่านย่านหย่อม
อ้อย่อมน้อมซู่ลู่หา
ด้วยแรงแห่งซัดพัดพา
โชยมาคราชื่นรื่นรมย์

เล้าโลมโหมโปรยโชยชื่น
ค่ำคืนกลืนกลายคลายขม
รอยท้อรอถางทางตรม
จ่อมจมถมทับกับกาล

ฤาปรายกรายรีดกรีดเนื้อ
แล่เถือเกลือทาพล่าผลาญ
ลมผิวหวิวแว่วแผ่วพาน
ดังกาลผ่านแล้วแจวจร ฯ


~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

[ฌลา]

...ภายใต้ท้องฟ้ากว้าง...
สายลมพัดเบาบาง....ให้หวั่นไหว
แสงแดดโรยลา...เหมือนกับความห่วงหา...ของใจ
หมดแล้วใช่หรือไม่....กับความรักที่ได้...จากเธอ

...ภายใต้ท้องฟ้ากว้าง...
ฉันยังคงอ้างว้าง....อยู่เสมอ...
แม้ยืนอยู่เคียงข้าง...แต่กลับยิ่งรู้สึกเหินห่าง...จากเธอ
ทุกครั้งที่พบเจอ...กลับยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่าเธอ...จะไป...

[ทอฝัน]

...วอยวอยหวิว  ว่อนว้าง  ควะคว้างเคลื่อน
เพียงสะเทือน  ยอดหญ้า  ผวาอ่อน
กลิ่นดินเก่า  เคล้าคลุ้ง   ณ ทุ่งดอน
สายลมรอน  คล้ายเพื่อน  เตือนสำนึก

...ละมุนปุย  เมฆบาง  ลอยกลางฟ้า
เกาะกลุ่มเกี่ยว  เลี้ยวพา  มาผนึก
เปลี่ยนรูปร่าง  ต่างแปลง  แฝงลุ่มลึก
ตามคิดนึก  หมายมั่น  ให้ผันไป

...คราครู่เดียว  กลับกลาย  สลายร่าง
ละอองจาง  ลอยจร  เปลี่ยนก้อนใหม่
มิอาจยั้ง  ให้อยู่   ณ หมู่ใด
จำต้องไกล  ถูกแกล้ง  ด้วยแรงลม

...ฟ้าสีฟ้า  ตอนนี้  เปลี่ยนสีแล้ว
มองเห็นแนว  เมฆต่ำ  สีดำข่ม
ดอกหญ้าไหว  ไกวซัด  ระบัดพรม
ความรื่นรมณ์  คลี่คลาย  คล้ายจะรู้

...ครืนครืนคราง  สะเทือน  เริ่มเยือนถี่
แปลบปลาบมี  แสงวาบ  ลงทาบสู่
กรรโชกซ้ำ  อีกคราว  ก็กราวกรู
พร่างสายพรู  ชำแรก  เข้าแทรกดิน

...เพียงพัดผ่าน  ห้วงหาว  หนาวเพียงนี้
ลมช่างไม่  ปราณี  คนพลัดถิ่น
ต้องเปียกปอน  หลบหลีก  ปลีกชีวิน
วอนลมผิน  เมฆฝน  พ้นชีวัน...

.................อืมม์...//ทอฝัน

[ดอกกระเจียว]

ละลิ่วพริ้วละอองพรมเมื่อลมผ่าน
ขยับม่านไหวไหวไปพลิกผัน
หมู่เมฆท่ามกลางแสงตาวัน
ละล่องลอยปิดกั้นในแสงแรง

วะวาบหวิวเศร้าแสนจะเหว่ว้า
วานลมพาพัดไกลอย่าแอบแฝง
เข้าซ่อนซบหัวใจให้เคลือบแคลง
จึงเสกแสร้งใจข้าเถิดหนาลม

แฮ่ๆ  

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

ใต้แสงแห่งวันอันใส
หัวใจไยล่องท่องหา
เที่ยวผ่านธารแห่งเวลา
เชื่องช้าทว่าเนิ่นนาน

ลมล้ออ้อลู่ซุ่ส่ง
บรรจงปลงใจใฝ่ขาน
เพียงลมพรมพราวคราววาน
ไม่นานพานร้างห่างลา

ลมเอยเปรยพัดกวัดแกว่ง
ท่ามแสงแรงส่งคงล้า
เมฆน้อยลอยเคลื่อนเลื่อนลา
ชีวาพาเหงาเศร้าตรม

เพียงลมพรมโลกโศกศัลย์
ชั่ววันอันชื่นขื่นขม
กลายกลับลับแล้วแนวลม
ห้อมห่มบ่มเหงาเข้าใจ

ราแรงแห้งโหยโรยร่วง
ดังดวงควงคนหม่นไหม้
ลมช่วยอวยพรวอนไป
ส่งใจให้ชื่นรื่นทรวง ฯ

===========

~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~