| 29 พฤษภาคม 2011, 08:44:AM |
masapaer
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 457
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 601
ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่
|
 |
« เมื่อ: 29 พฤษภาคม 2011, 08:44:AM » |
 ชุมชน
|
 " ใจพร้อมยอมเจ็บตัว "
สะกดเก็บรู้สึกผลึกข้น
หวามระคนหวั่นไหวไม่กล้าเผย
ต้องเก็บงำอำเงียบเหยียบไว้เลย
นัยลึกใดไม่เปรยเผยบอกใคร
ย้ำกับใจซ้ำซากกระดากเหลือ
เพราะทุกเมื่อนาทีที่อยู่ได้
ก็ด้วยรักหล่อเลี้ยงลำเลียงไป
เอาแต่ใจคนรั้นคือฉันเอง
หยุดเสียทีหัวใจได้โปรดเถิด
จะระเบิดเสียได้ใครข่มเหง
มิใช่เขาเราสิที่บรรเลง
คอยขันเร่งหัวใจหยุดไม่ทัน
สิทธิ์ของเราเฝ้าดูอยู่แค่เห็น
มิใช่เป็นตัวจริงสิ่งเธอฝัน
หน้าที่ของใจหรือคือหยุดมัน
กลับยิ่งดันทุรังจะคลั่งตาย
คล้ายยิ่งห้ามยิ่งยุประจุเดือด
ใจจะเหือดแห้งขอดตลอดสาย
เป็นกบฏหัวใจในบั้นปลาย
จุดสุดท้ายยังเผยอเสนอทรวง
สินะใจอ่อนแอแพ้ราบคาบ
ศิโรราบพลีจินต์ถวิลหวง
"อย่าเผยอ" ท่องไว้ก็คล้ายลวง
มิประท้วงใจพร้อมยอมเจ็บตัว
~ มะสะแป ~
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ทอฝัน, คนเผาถ่าน, a moth, ไม่รู้ใจ, ...สียะตรา.., รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, ดาวระดา, ยามพระอาทิตย์อัสดง, บ้านริมโขง, เมฆา..., ♥ กานต์ฑิตา ♥
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2011, 10:14:AM |
|
ทอฝัน
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 29 พฤษภาคม 2011, 10:14:AM » |
ชุมชน
|
"...เจ็บนี้ ไม่มีจาง..."
...รวดร้าวร้อนรนทนเจ็บ
เขาเหน็บเขาแนมเขายั่ว
เขาข่มเขาขู่รู้ตัว
เขาชังว่าชั่วยังชิด
...เพราะรักจนล้นทนได้
แม้รู้แก่ใจไร้สิทธิ์
ตอบแทนคนซื่อคือมิตร
อย่าคิดเคียงข้างฝากรัก
...เจ็บซ้ำคำเดิมเพิ่มเจ็บ
ยังเก็บยังงำสลัก
สะสมผนึกลึกนัก
ตระหนักรับรู้อยู่ใน
...ไม่แคร์ไม่ครองไม่คบ
เขาบอกให้จบอย่าใกล้
ให้ลืมเรื่องหลังฝังใจ
ให้ไปให้พ้นสายตา
...จำนนทนยอมพร้อมจาก
จำพรากร้าวรวดปวดปร่า
ต้องฝืนกลืนกล้ำน้ำตา
คุณค่าแห่งใจไม่มี
...มิเคยเบาบางจางจืด
เจ็บหนาวยาวยืดคงที่
อาทรยิ่งเสริมเพิ่มทวี
เอ่อท้นล้นรี่ปรี่แล้ว...
......อารมณ์หนักไปนิด อย่าคิดมากน้าาาา...//ทอฝัน |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : a moth, ช่ออักษราลี, ไม่รู้ใจ, รพีกาญจน์, พี.พูนสุข, ดาวระดา, ยามพระอาทิตย์อัสดง, ฉันมันก็แค่นี้, บ้านริมโขง, เมฆา..., ♥ กานต์ฑิตา ♥
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2011, 10:45:AM |
|
...สียะตรา..
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 29 พฤษภาคม 2011, 10:45:AM » |
ชุมชน
|
......รักนี้..สิประหลาด
...ยามนิราศมิเริงรมย์
...ดั่งอสนีคม
...มาบ่มย้ำให้คร่ำครวญ
.....พยับโพยมฉาย
...ดารารายยิ่งไห้หวน
...พรั่นจิตคิดรัญจวน
...เฝ้าทวนทบ..มิลบจาง
......เคยเคียงจำเรียงร้อย
...กระซิกถ้อยจนใกล้สาง
...รพี..ซับ....นภางค์
...จึ่งร้างลา..ด้วยอาวรณ์
......ยามใดจะหวน...กลับ
...มาสดับเสียงทอดถอน
...มนเจียนขาดรอน
...สะท้อนโหย..สิ้นโรยแรง
|
|
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2011, 01:01:PM |
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2011, 01:45:PM |
|
...สียะตรา..
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 29 พฤษภาคม 2011, 01:45:PM » |
ชุมชน
|
......ของคุณอัสดง...น่าจะเป็นกลอนสี่นะคะ
......" มายา "..แน่งน้อย
...อ่อนด้อยเดียงสา
...มิเจนวาจา
...โศกาจาบัลย์
......"สียะตรา "..งามงอน
...โอนอ่อนเฉิดฉัน
...เอื้อเฟื้อจำนรรจ์
...สร้างสรรค์..ผู้ดี
....หมายเหตุ...ยกตัวอย่างจากชื่อที่เคยใช้น่ะค่ะ
|
|
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2011, 02:05:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 29 พฤษภาคม 2011, 02:05:PM » |
ชุมชน
|
เมื่อใจพร้อมไยยอมพร้อมจะรับ
ให้ตัวซับรับเจ็บเหน็บทูนหัว
ไร้ทางอื่นยื่นแก้แท้มืดมัว
กายสั่นรัวตามทัณฑ์บั่นบาดลง
ไม่อยากเชื่อว่าใจไร้ทางออก
หรือตัวบอกรักล้นจนลุ่มหลง
ตามใจตัวที่เลือกเกลือกรักตรง
เพราะจิตงงส่งเลือกเปลือกมายา
อารมณ์นี้ คนดีที่สวยสด
ต้องยอมหมดตามใจที่ใฝ่หา
ใจเป็นใหญ่ควบคุมทั้งกายา
แต่ต้องมาเจ็บช้ำด้วยจำทน
เมื่อใจยอมพร้อมเจ็บดุจเล็บขบ
ไม่อาจพบทางช่วยด้วยสับสน
ตนของตนคนเจ็บที่เล็บซน
ตัดให้พ้นเล็บกดลดระทม.
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
