"จารึกค่า มหากวี ศรีสุนทร"
ธารินทร์
"ถึงม้วยดิน สิ้นฟ้า มหาสมุทร
ไม่สิ้นสุด ความรัก สมัครสมาน"
ลำนำรัก สลักซึ้ง ตรึงตระการ
เอื้อนเอ่ยผ่าน หัวใจ 'อภัยมณี'
จารจารึก 'เพลงยาว ถวายโอวาท'
เพื่อประกาศ สอนสั่ง ตามวิถี
"ปรารถนา สารพัด ในปัถพี
เอาไมตรี แลกได้ ดังใจจง"
"มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
อย่าให้ขาด สิ่งของ ต้องประสงค์"
'สุภาษิต สอนหญิง' สิ่งดำรง
ให้มั่นคง ถูกต้อง คลองธรรมา
กลอนเสภา กล่าวถึง'กำ- เนิดพลายงาม'
พ่อขุนแผน สอนความ ให้เดียงสา
"รู้สิ่งใด ไม่สู้ รู้วิชา
ไปเบื้องหน้า เติบใหญ่ จะให้คุณ"
"นที ตีฟอง นองระลอก
กระฉอก กระฉ่อนชล ข้นขุ่น"
บทละคร 'รามเกียรติ์' อันละมุน
ไม่สิ้นสุญ จากวงวรรณ- คดีไทย
"กราบพระเจ้า เศร้าจิต คิดสังเวช
โอ้น้ำเนตร เอ๋ยกลืน ก็ขืนไหล"
'นิราศพระ- ประธม' บันทึกไว้
เล่าตำนาน กง-พานให้ ได้ประจักษ์
ประพันธ์ถ้อย ร้อยรัด เรียบเรียงคำ
'นิราศอิเหนา' เพ้อพร่ำ รำพันรัก
"สารพัด ตัดขาด ประหลาดนัก
แต่ตัดรัก นี่ไม่ขาด ประหลาดใจ"
"อย่าลืมหลง จงอุตส่าห์ รักษาสิริ
ตามคติ โบราณ ท่านขานไข"
'สวัสดิรักษา คำกลอน' สั่งสอนไว้
หวังจะให้ เจนจบ ครบทุกถ้อย
"เดือนช่วงดวงเด่นฟ้า ดาดาว
จำรูญจรัสรัศมีพราว พร่างพร้อย"
'นิราศสุพรรณ' ตามฝัน อันเลื่อนลอย
เข้าป่าดอย หาแร่ มาแปรธาตุ
เวทนา คราผ่านกรุง- ศรีอยุธยา
ยังเมื่อครา จาริก 'นิราศพระบาท'
"อนิจจา ธานิน สิ้นกษัตริย์
เหงาสงัด เงียบไป ดังไพรสณฑ์"
"คำโบราณ ท่านผูก ถูกทุกสิ่ง
เขาว่าลิง จองหอง มันพองขน"
'นิราศเมืองแกลง' แจงไว้ ให้ยินยล
เกิดเป็นคน อย่าจองหอง ลำพองใจ
"เมื่อเคราะห์ร้าย กายเรา ก็เท่านี้
ไม่มีที่ พสุธา จะอาศัย"
'นิราศภู- เขาทอง' ล่องเรือไป
เขียนความนัย บอกกล่าว คราวเดียวดาย
"พระชนก ชนนี เป็นที่ยิ่ง
ไม่ควรทิ้ง ทอดพระคุณ ให้สูญหาย"
'สิงหไกร- ภพ'เอย อย่าแคลนคลาย
ตั้งใจกาย ถวายกต- เวทิตา
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
แม้นตัวตาย กายฝัง ยังแต่ชื่อ
ให้โลกลือ ว่าคือหนึ่ง ในสถาน์
ฝากบทกลอน ประดับไว้ ในโลกา
จารึกค่า มหากวี ศรีสุนทร
... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...
ร่วมรำลึกถึงมหากวีเอกของโลกด้วยคนนะครับ
แต่ด้วยฝีมือการประพันธ์บทกลอนที่ไม่ค่อยจะเอาไหน
ก็เลยขอยืมบทกลอนของท่านสุนทรภู่มาช่วยบ้าง..
