ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ณ ห้องเก่ามืดดับดูอับแสง
ความรู้สึกแอบแฝงอย่างแรงกล้า
ในมุมหนึ่งลึกซึ้งถึงเวลา
หอบความเงียบเหว่ว้า, กลับมาเยือน

มีผ้าห่มผืนเก่าสีเทาอ่อน
ฟูกและหมอนดูเลอะจนเปอะเปื้อน
คราบน้ำตาจากใครไหลมาเตือน
มองแล้วเหมือนโหยหา, สุดอาลัย

ภาพหน้าต่างปิดตายอยู่หลายฝั่ง
แต่แสงยังเล็ดลอดออกมาได้
กับสิ่งที่มั่นคงหลงหายไป
เหลือเรื่องราวข้างใน, ห้องไฟมัว

ปรารถนาหลายเรื่องอยู่เบื้องหน้า
ด้วยแววตาเหม่อมองห้องสลัว
ในความฝันหม่นพร่าจนน่ากลัว
รู้สึกตัวสะอื้น, ฝืนความจริง

คงไม่มีอีกแล้วไร้แววฝัน
อยากให้มันสมมุติจนหยุดนิ่ง
ไม่มีแล้วคนแนบคอยแอบอิง
ไม่มีสิ่งยิ่งใหญ่, เมื่อไม่นาน.

[ไม่รู้ใจ]

อยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย
ด้วยมากมายเศษซากแห่งความเหงา
ภาพทรงจำบางเบา
ณ ห้องเก่าเก่า ยังเป็นเงาค้างคา

สองคนบนเส้นทางแห่งความรัก
ต่างต้องแน่นหนักยามพบเจอปัญหา
คอยปลอบโยน....โอนอ่อนกันทุกเวลา
ดูแลรักษา....รักใสใสของเราให้ใหม่ก็พอ

ไม่รู้ใจ

ลองแต่งดู....ผิดพลาดขออภัย ค่ะ

[tina]

ณ ห้องเก่า เข้าเห็น เป็นฝุ่นจาง
ปล่อยให้ว่าง ร้างคน ทนเงียบเหงา
ไร้คนค้าง อ้างแรม แกมซบเซา
หน้าต่างเก่า ผุกร่อน อ่อนบำรุง

แสงไรรอด ตลอดเห็น เป็นรางๆ
มิแตกต่าง อย่างฟ้า นภาสูง
ให้เวิ้งว้าง ว่างเปล่า เหงาโน้มจูง
รอแต่แสง แห่งอรุณ รุ่งเรืองรอง

เฝ้าแต่รอ ขอเธอ ได้เจอเข้า
เปลี่ยนห้องเก่า ให้ใหม่ ไร้ฝุ่นต้อง
ปัดกวาดเสร็จ เช็ดล้าง อย่างเอี่ยมอ่อง
เข้าจับจอง ที่ว่าง อย่างสบาย