ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไม่รู้ใจ]

"อยากลบความหลัง"

รอยความหลังครั้งเก่าสองเรามั่น
ดั่งภาพฝันตรึงติดพิษรักผลาญ
ซึมซานซมตรมโศกวิโยคมาน
อกสะท้านคร่ำครวญหวนอาลัย

ท่ามความเหงาร้าวรอนแสนอ่อนล้า
เพียงน้ำตาพาหม่นทนหวั่นไหว
หวังกลบเกลื่อนเลือนช้ำยอกย้ำใจ
จากบางใครไกลบ่วงคนลวงลม

ไม่รู้ใจ

"วันวาน"

[เมฆา...]

๐ วันวาน ๐

๐ ถูกนิยามความเหงาเข้าซึมซ่าน
ตั้งแต่วาน..ผ่านคืนจนยืนค่ำ
ชมดาวเด่นเดือนสลับพยับดำ
เช่นประจำทุกคืนที่ฝืนทน

๐ มีคำถามมากมาย ณ ปลายฟ้า
ที่ซึ่งแสงจันทราบัญชาฝน
ที่ซึ่งเรารอคว้างจากบางคน
และที่ซึ่งขึงมนต์..ดลฤดี

๐ ว่าจะมีสิทธิ์ไหม..ในอุ่นรัก
คำถามหลักจากใจ...ถึงไอสี
แสงสวรรค์..สรรค์พราวราวมณี
โปรดจงชี้..คำตอบตีกรอบมา

๐ จะรอคอยคำขาน..จนกาลดับ
และรอนับดาวดวง..ร่วงถลา
จนกว่าแสง..สวรรค์แห่งจันทรา
จะเมตตาตอบถ้อย..ที่คอยทวน

๐ แม้จะหนาวแนบร่าง..ถึงปางไหน
จะประคอง..ห้องใจให้ครบถ้วน
เพื่อรอวัน...สัญญาจากฟ้ามวล
มาคำนวณคำนึง..ถึงคำบาง..

๐ เพราะบางคำคำบาง...อาจสร้างค่า
ปลุกชีวา..ลุกสู้..รู้สะสาง
เปลี่ยนโศกเศร้าเหงาสิง..ทิ้งรายทาง
แลเคียงข้างอย่างคำ..อันล้ำเลอ

๐ เปลี่ยนนิยามความเหงา..เป็นเงาฝน
ค่อยค่อยหล่นลงพรำ..พร่ำเสมอ
โปรดจงชะ..อำนาจยามขาดเธอ
ที่ทำเพ้อ...ทุกข์ทน...พ้นเสียที....




“รอยเล็บ..ที่ระลึก..”

[Roja]

" รอยเล็บ .. ที่ระลึก "

ตัวเธอ..ตัวฉัน
ผูกพัน-รู้ใจกัน-เนิ่นนานแล้วใช่ไหม
แต่ในวันหนึ่งซึ่งเราทะเลากันยกใหญ่
เธอตัดใจ .. บอกลาฉันไปไม่กลับมา

ก็เหตุการณ์ที่เราทะเลาะกันในวันนั้น
รั้ง..ฉันเหนี่ยวรั้งเธอไว้ทั้งแขนขา
เธอสะบัดแขนใส่ไร้เยื่อใยในแววตา
ปิดประตูไปไม่เอ่ยลาคำใดใด

แต่ยังดีที่โชคชะตาฟ้ายังช่วย
ความระทวยกลับกลายเปลี่ยนเป็นความอ่อนไหว
น้ำตาเอ่อออกมาโดยไม่ต้องมีคำบรรยายใดใด
รอยเล็บที่เธอทิ้งไว้ ประตูหนีบใส่ ที่ระลึกแทนใจ .. ของสองเรา

,,Roja,,

 

" ทวนเข็มนาฬิกา "

[tina]

ทวนเข็มนาฬิกา

ใช่ยียวนกวนบาทาก็หาไม่
แต่ด้วยใจให้หวลคร่ำครวญถึง
อดีตร้าวคราวก่อนย้อนคะนึง
ยังติดตรึงดึงฉุดให้หยุดใจ

หากได้เป็นเช่นโนบิตะจะขอบอก
พูดล่อหลอกโดเรม่อนให้อ่อนไหว
ใช้ประตูเปิดสู่กาลที่ผ่านไป
ได้ดั่งใจของฉันนั้นต้องการ

ก่อนจะเจอเธอคนนั้นที่ฉันรัก
จะหยุดหักห้ามใจไม่สงสาร
จะไม่ยุ่งไม่มองข้องเกี่ยวงาน
จะไม่ขอพบพานทุกกาลเลย

จะได้ไม่ ใจเศร้า เคลาคลอทุกข์
มานั่งจุก ซุกหน้าตรม ระทมเฉย
รักข้างเดียว เปลี่ยวไห้ โอ้ใจเอย
อย่ามีเลย ความรัก หนักอุรา

อยากจะย้อน ก่อนหน้านี้ แม้มิโปรด
อยู่เป็นโสด สดใส ไม่หนักหนา
พอตกหลุม จุ่มปลัก รักสักครา
กลับโหยหา เวลาเก่า เฝ้ากลับคืน.....



อย่าทำแบบนี้ ไม่ว่ากับใคร เข้าใจไหม...

[ไพร พนาวัลย์]

อย่าทำแบบนี้ ไม่ว่ากับใคร เข้าใจไหม...

ไม่ให้ทำแบบไหนไยไม่บอก?
จะไม่ตอกซ้ำเติมให้แตกตื่น
เธอจะได้ไม่ต้องทนกล้ำกลืน
หยุดสะอื้นก่อนหนาตอบมาซี

จะไม่ให้ดื่มเหล้าหรือเจ้าชู้
หรือแม่หนูจะยุเลิกบุหรี่
ไม่โกหกพกลมข่มนารี
ขอคนดีบอกมาอย่าเกรงใจ

จะทำตามใจน้องไม่มองข้าม
จะเกรงขามคำขอรีบแก้ไข
จะลด,ละ,เลิก,บุกเบิกใน
จะห่างไกลข้อห้ามของทรามเชย

เพราะรักน้องมากมายกลัวพ่ายแพ้
จึงชะแง้แลหาแก้วตาเอ๋ย
สิ่งใดชอบจะให้น้องใบเตย
ขอเพียงเอ่ยรักพี่ เท่านี้พอ

"ปรางค์  สามยอด"

อยากได้ไร ขอให้บอก

[tina]

อยากได้ไร ขอให้บอก


ที่พี่พร่ำ ย้ำบอก มิหลอกแกล้ง
ใช่คลางแคลง แหนงหน่าย บ่ายเบี่ยงขอ
น้องเชื่อนะ ว่าพี่จะ ลดละรอ
สิ่งที่น้อง จะร้องขอ ตามพอใจ

ไม่ดื่มเหล้า เคล้านารี บุหรี่สูบ
ไม่กอดจูบ ลูบหญิงอื่น ทนฝืนไว้
ไม่พูดหลอก บอกปดโป้ โม้เรื่อยไป
ควรมีไว้ ใยตัวน้อง ต้องร้องเอา

แต่สิ่งหนึ่ง ซึ่งสำคัญ ฉันต้องเน้น
ใช่เรื่องเล่น เป็นความใน ใจฝันเฝ้า
พี่จะไม่ ทิ้งน้อง และสองเรา
จันทร์ถึงเสาร์ เราไม่จาก จำพรากไกล

วันอาทิตย์ คิดพัก จักอยู่บ้าน
ไม่ทำการ งานอื่นเช่น เป็นที่ไหน
จะมีน้อง มองอยู่ข้าง อย่างห่วงใย
ทำได้ไหม หล่ะพี่จ๋า บอกมาที ...555+

 
หัวข้อ ต่อไปนะคะ

ไม่ต้องขอ ฉัน... ก็จะทำให้

[tina]

ไม่ต้องขอ ฉัน ก็จะทำให้

ทั้งเหนื่อยล้า คราใด ไม่เอ่ยบ่น
จะยอมทน ด้นสู้ มิรู้ถอย
เพียงเพื่อเธอ คนนี้ ที่เฝ้าคอย
หวังนิดน้อย แค่เธอนั้น จะหันมา

ทำทุกทาง อย่างใดหนอ พอทำได้
ไม่เหนือบ่า กว่าไหล่ ใช่หนักหนา
ให้เธอรู้ ฉันอยู่นี้ ตลอดมา
เห็นไหมว่า ฉันสมัคร รักเพียงเธอ

ไม่ต้องขอ รอถาม ตามทำให้
ด้วยดวงใจ รักยิ่ง จริงเสมอ
แต่เพียงนิด สะกิดใจ ได้ไหมเออ
ให้ได้เจอ เธอกับชั้น เท่านั้นพอ

หัวข้อต่อไป นะคะ

ไม่มีตรงกลาง ระหว่างเรา

(เหมือนจะเป็นเพลงตลอดเลยนิเรา 555+)

[tina]

ไม่มีตรงกลาง ระหว่างเรา
ด้วยมั่นคง ตรงต่อ ขอมอบให้
แด่ดวงใจ คนดี ที่เอ่ยขอ
จงเชื่อใจ ในรักนี้ ที่เฝ้ารอ
เท่านี้พอ ต่อกัน ให้มั่นใจ


ใครคนไหน ให้เฝ้า เข้ามาแทรก
คงต้องแลก สักตั้ง ยังพอไหว
เพราะไม่มี ที่ว่าง ระหว่างใจ
มิเหลือให้ ใครแน่ แค่สองเรา

หัวข้อต่อไปนะคะ

เพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อ

[รพีกาญจน์]

"เพื่อนสนิท  คิดไม่ซื่อ"

เรียน ป.หนึ่ง ถึงขั้น ชั้น ม.หก
ขนมครก แบ่งกัน ปันละฝา
กล้วยสองผล คนใบ ใส่ปากนา
เอ็งกับข้า เพื่อนชิด สนิทกัน

ข้าต่ำต้อย ง่อยเปลี้ย เสียแข้งขา
เอ็งสูงค่า หน้าขาว สาวใฝ่ฝัน
ด้วยความแปลก แตกต่าง อย่างอนันต์
ข้าจาบัลย์ เพราะแฟน แล่นตามเอ็ง

รพีกาญจน์ 59

หัวข้อต่อไปครับ

...เพื่อนเก่า  เผารัง...

 

[ไพร พนาวัลย์]

เพื่อนเก่า เผารัง

โห เพื่อนเก่าเมาก่อน มาอ้อนเปิด
แบล๊ค รสเลิศขวดใหม่ยังไม่เฉ่ง
เหล้าของเรากินหนักหยั่งนักเลง
แล้วยังเบ่งจีบเมียเรา เข้าตำรา

เราไปซื้อกลับแกล้มเอามาเพิ่ม
มันก็เริ่มกินไก่ในตะกร้า
เห็น รัง ไก่ของเรามันเข้าตา
มันยังคว้าไฟ เผา เศร้าจริงเอย 

 
"ปรางค์  สามยอด"   
    

ต่อไป...
ยังไงก็จะกลับ มาตายรัง  ครับ

[นพตุลาทิตย์]

ยังไงจะกลับ  มาตายรัง


ไปซื้อแกล้มแช่มชื่นระรื่นจิต
ใครจะคิดเพื่อนเรามาเผาเสีย
ไอ้ตัวโกงโยงมือสื่อสอดเมีย
แหม ไอ้เฮีย! แน่จริงวิ่งให้ทัน

เรื่องเมียตูเอาไปตูไม่ว่า
ไยถึงมาเผาไก่ใช่ของฉัน
เพื่อนเคยฝากลำบากข้าเอาหน้ามัน
บอกสักวันจะเอาขายกลับตายรัง!!

งง เลย ล่ะสิ ลุงปรางค์ ฮามากไปแล้ว นะ อิอิ

เจ็บแปลบ ขึ้นมา ทันที

[tina]

เจ็บแปลบ ขึ้นมาทันที

ให้เจ็บแปลบ แสบทรวง ดวงริดซี่
โอ้เธอนี่ ตีจาก อยากบ้าคลั่ง
รักที่เรา เฝ้าก่อ ขอจีรัง
มิถึงฝั่ง หวังไว้ ให้ถอนคืน

คิดทีไร ให้เจ็บช้ำ ซ้ำที่แผล
คงไม่แย่ แค่กินยา น่าจะฟื้น
หากไม่ถ่าย บ่ายเบี่ยง แต่เที่ยงคืน
คงต้องยืน ลมมันเย็น เป็นท่าเดิม

 

หัวข้อ ต่อไปนะคะ

ก็ต้องยอมรับว่า เราไปด้วยกัน ไม่ได้

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

เธอกับฉัน  นั้นหนา  ต่างหน้าที่
เธอก็มี  งานทำ  ประจำเสริม
ส่วนงานฉัน  นั้นก็  ทำต่อเติม
เราต่างเริ่ม  ทำงาน  ไม่คร้านไง

เธอขายของ  ห้องหรู  ประตูน้ำ
ส่วนฉันทำ  งานหนัก แถวผักไห่
เธอขับรถ ส่วนฉันยัง นั่งรถไฟ
เราไปด้วยกันไม่ได้ หรอกนะเธอ

หัวข้อต่อไป  คิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

คิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ

ยังคงคิดติดภาพฉาบความฝัน
มีเพียงกันวันก่อนอ้อนหวั่นไหว
ภาพมันย้ำชัดเจนเห็นจากใจ
ยังสดใสในทรงจำให้คร่ำครวญ

ยังคิดถึงตรึงทรวงทุกห้วงจิต
คำเคยชิดบทกลอนอ้อนให้หวน
เสียงหายใจใครเล่าเฝ้ารัญจวน
ทุกสิ่งล้วนควรลืมแต่กลับจำ

พระอาทิตย์อัสดง

เมื่อ: 31 สิงหาคม 2011, 09:38:AM

หัวข้อ ต่อไป  "อยากลืมแต่กับจำ"

[tina]

อยากลืมแต่กลับจำ

พอคิดหวนทวนย้อนตอนเริ่มรัก
ช่างยากนักจักค้นจนเช้าค่ำ
แต่พอคิดติดย้อนตอนสุดช้ำ
กลับนึกจำได้ไวไม่ไหวเลย

หวังจะลืมไม่ปลื้มนักอยากหักดิบ
ลองเป็นสิบ สิบครั้ง ก็ยังเฉย
รึต้องทน วนเวียน เจียนใจเอย
ยอมคุ้นเคย กับความจำ ที่ช้ำทรวง

 

หัวข้อต่อไปนะคะ

รักได้...รักไปแล้ว

[รพีกาญจน์]

 " อยากจะลืม แต่กลับจำ "

เล่นสมมุติ ขุดทราย ค้าขายของ
ยืนหน้าห้อง ท่อง ก ไก่ ไม่เป็นส่ำ
เล่นตี่จับ ฉับโผง ไอ้โม่งดำ
แข่งท่องจำ อาขยาน นิทาน เพลง

ประถม มัธยม อุดมศึกษา
จบปริญญา ตรี โท เอก โก้เก่ง
ศักดินา ฟ้าดิน สิ้น ข้า-เอ็ง
อยากลืมเพรง กาลแก่ แต่กลับจำ

รพีกาญจน์ 59
 

หัวข้อต่อไปนะคะ

รักได้...รักไปแล้ว

[รพีกาญจน์]

" รักได้...รักไปแล้ว "

โก้ไม่หยอก ด๊อกเตอร์ เบลอใบ้บ้า
เอ็งสูงค่า ข้าด้อย เกียรติต้อยต่ำ
งานมหา-วิทยาลัย ได้ประจำ
ฝนตกพรำ จำทน ขนอ้อยมัน

ข้าได้รัก รักได้ แต่วัยเด็ก
ตามสเป็ก เอ็งบุญ เมียคุณทั่น
ข้าอย่างดี มีลุ้น ผัวอุ่นจัน
ไม่มีวัน รักกัน บ่ได้ดอก

รพีกาญจน์ 59

หัวข้อต่อไปครับ

" อยากจำ แต่ กลับลืม "

[เอ๊พ]

" อยากจำ แต่ กลับลืม "

มีหลายอย่างต่างทางในความคิด
เกิดเป็นผิดไม่ตรงที่กังขา
เกิดเป็นถ้อยตอบโต้ตามวาจา
ทิฐิมาเข้าวินผินก่อนใคร

ที่เคยหวานวจีรี่หายหด
กลายเป็นปดซ่อนเท็จยากเข็ดไข
แม้นเคยแคร์เคยซึ้งแลห่วงใย
ยังยากไซร้ให้จำกระทำมา

นาทีทองสำคัญต้องทันใช้
อารมณ์ใดใคร่หวนทบทวนหา
เตือนความซ้ำสิ่งดีร่วมกันมา
ล้วนมีค่าน่าถนอมไม่ตรอมตรม

ลืมสาเหตุหักหาญที่รานล้า
เพียงข่มข้าเธอฉันพลันเก่งสม
คำสัญญาเริ่มรักกับคู่ชม
เป็นคารมคมคำ จำไหมใจ

หัวข้อต่อไป ..ตำรารัก…. ครับ

 

[ไพร พนาวัลย์]

ตำรารัก

ตำรารัก เล่มนี้ที่เขียนขึ้น
กำลังมึนมัวเมาไม่เอาไหน
ดั่งขอยาเสน่ห์จากนางใน
ที่ขึ้นไปอยู่บนคานมานานปี

ตัวเราเขียนตำรายาผีบอก
ไม่ตายดอกถ้าเชื่อยาเบื่อหมี
ไม่มีคู่เชยชมตรมชีวี
ตำรานี้ดีจังเชิญนั่งเรียน

จะรักใครให้มีพรหมวิหาร
รักเนิ่นนานจนตายถวายเศียร
อย่าให้เขามีทุกข์,สุขวนเวียน
เป็นดั่งเทียนส่องทางไม่ห่างนวล

 
"ปรางค์  สามยอด
 "

"เมื่อไหร่หนอ จะพอเพียง" เชิญต่อ ครับ

[รพีกาญจน์]

" เมื่อไหร่หนอ  จะพอเพียง "

สมุดอ่อน ซ่อนไว้ ในลิ้นชัก
อยากรู้นัก ความลับ หับสงวน
บัญชีคุม หนุ่มชาย เคยกรายทวน
ร่วมขบวน เถิดเทิง เริงกามกาว

ได้รู้เห็น เช่นนี้ พี่ยังรัก
คอยฟูมฟัก ใกล้ชิด สนิทสาว
ทั้งรถเรือ เสือหิว ต่อคิวยาว
เรื่องใคร่คาว เมื่อไหร่หนอ จะพอเพียง

รพีกาญจน์ 59


" รักพี่ คนที่ เท่าไร "

เชิญต่อครับ