ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tina]

หัวข้อ ...คนมันเหงา เข้าใจหน่อย...

ให้แต่เดิม เริ่มแรก ดูแปลกดี
ด้วยไม่มี ความรัก หนักสมอง
แต่อยู่ไป ไร้คน ให้สนมอง
รู้สึกหมอง หม่นใจ ใครช่วยที

ออกอาการ พาลรอบข้าง อย่างไร้เหตุ
ปฏิเสธ เวลาน้อย ไม่ค่อยหลี
ยังไม่พร้อม พูดย้อมใจ ไม่อยากมี
ความจริงนี้ ใครจะรู้ อยู่ที่เรา

อยู่คนเดียว เปลี่ยวใจ ไร้คู่คิด
ได้แต่นั่ง ตามติด คิดถึงเขา
เมื่อไกลห่าง ร้างเธอ ไม่เจอแม้เงา
คนมันเหงา ..เข้าใจหน่อย ได้ไหมเธอ..


ปล. เฮ้อ กว่าจะลงได้ อึ๊บ...สู้ๆ

อ่ะ เกือบลืม อ่ะ มัวแต่นั่งหอบ คริ ๆ 

หัวข้อต่อไปคือ....

ทำใจ ให้ลืมเธอ...

 

[ไม่รู้ใจ]

ทำใจ ให้ลืมเธอ...

ถามว่า....ยากไหม
ที่จะทำใจ ให้ลืมเธอ แม้ว่ามันจะเจ็บช้ำ
แต่ก็นั่นแหละ....ถ้าจะจดจำ ที่เธอบอกทุกคำ
มันยิ่งทำ ให้ย่ำแย่ ในหัวใจ

กลบฝัง....จมดิน
ลืมทุกอย่างให้สิ้น แล้วจะโผผินบินไกล
ก้าวย่างของวันใหม่
จะเดินกุมมือ ใครสักคน ที่ไม่ใช่เธอ

ไม่รู้ใจ

ต่อเลยค่ะ    "อย่าตอกย้ำ...."   (ช่วยจัดแบบขำๆ นะคะ)

 

[เมฆา...]

"อย่าตอกย้ำ...."   


๐ คำว่าหล่อพอแล้วอย่าแซวบ่อย
ฟังจนกร่อยลอยลมผมเสนอ
อยากขอบอกตอกย้ำหากจำเจอ
ให้เรียกเด้อ! อ้ายพิณ ค่อยอินเทรนด์

๐ แม้นว่าผมกับเขาเรานั้นต่าง
เขาได้ทางคมเข้ม..หาเต็มเน้น
เทียบกับผมคมขำ..ล้ำหลายเซนต์
เหมาะจะเป็นคู่เดือน ..เหมือนกว่าเอย

๐ โอ๊ะๆโอ๊ะ ตากล้อง..ไม่ต้องแย่ง
พื้นพรมแดงผมแก๊ก..แอ๊คท่าเห่ย
จะมาถ่ายทำไม..เหมือนไม่เคย
ออกสื่อเลยทุกวัน.มันรำคาญ 
(นะครับพี่ช่างภาพ..อย่าถ่ายขอร้อง..)

๐ บ้างหลงเพรียก เรียกคุ้นคุณสยาม
ตะโกนถามคุณมืด...หวืดกรี๊ดหวาน
อยากโดนจับขังใจ...ให้ทรมาน
จะได้ซาน ซบซกที่อกเรา...
(จะบอกว่าหลงใหลว่างั้นเถอะ)

๐ พอแล้วครับ พอเถอะ พอเถอะครับ
 (โบกมือต่อหน้าแฟนคลับและช่างภาพ..อิอิ)
พี่!!แหล่ะครับควรพอเลิกจ้อเหมา
เอ้านี่ยากินซะ ..จะได้เพลา
หล่อเหลือเกินเลย!..พี่เฒ่า..(ณ.)หลังคาแดง...
(อิอิ..ผู้ช่วยพยาบาลแอบขำ..ก๊าก!)

…..  ฮิฮิฮิฮิฮุฮิฮุฮิฮุฮิฮิฮิ...... 




ฮ่าๆๆๆๆจัดตามประสงค์แบบนี้O.K.ไหมครับพี่วิ...555

ต่อไปขอ.... รักคุณเท่าฟ้า...เด้อครับ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

รักคุณเท่าฟ้า

กว้างกว่ากว้าง กลางฟ้า กว้างกว่ากว้าง
มองเวิ้งว้างเพริศพรายประกายแสง
ความรักฉันนั้นกว้างเริงรางแรง
ใจสีแดงรักเธอเสมอฟ้า

โลกมนุษย์ ดุจโชค โลกมนุษย์
กว้างใหญ่สุดปลายทางฟ้ากว้างกว่า
รักแค่นี้แค่ไหนขอทายท้า
เท่านภาคือรักสลักใจ

กามนิต
๓๑ พ.ค.๕๔

 

"ที่พึ่งพิง"

จากปลายฟ้า  พาจรด  ลงผืนน้ำ
จากลำนำ  คำหวาน ผ่านหวั่นไหว
จากความรัก  ร้อนแรง  ดั่งแสงไฟ
จากความนัย  ใจรัก  ประจักษ์ทรวง

โลกช่างกว้าง  ขวางเรา  ให้เหงาจิต
อย่าได้คิด  ปิดใจ  ให้ห่วงหวง
เพราะน้องรัก ภักดี  มิหลอกลวง
ใจทั้งดวง  ห่วงใย  คนไกลตา

ขอพึ่งพิง  พิงพัก  สักกะหน่อย
อย่าให้คอย  น้อยใจ  ให้โหยหา
รอนานแล้ว  คอยแต่  พี่กามมา
รอเวลา  รอรอ  ทุกวันรอ 

พระอาทิตย์อัสดง

"รักมั่นรักนิรันดร์นั้นคือคุณ"

[แป้งน้ำ]

 

รักมั่นรักนิรันดร์นั้นคือคุณ"



อาจมีเผลอไผลไปบ้าง
ยืนมองตาค้าง . .. ตอนเห็นคนหล่อ
แอบมีกิ๊ก . . แชทกับหนุ่มมือหงิก . .. ปล่อยคุณนั่นรอ
สายไม่ว่างเพราะโทรหาพ่อ . .. ตลอดคืน

. . . . . .

แต่คนที่รักจริง ~ จริงมีเพียงหนึ่งเดียว
ถึงหัวใจซุกซนลดเลี้ยว . .. ชอบเป็นอื่น
อย่างอนนักเลยนะคะ . .. ความรักต่างหากล่ะ . . ที่ยั่งยืน
คุยหนุก ~ หนุก กับแค่คนอื่น . .. แต่มีคุณเป็นตัวยืนของฉันอยู่แล้ว~*

. . . . . .
. .



. .. อยากอยู่ปาดหน้า . . แต่ว่ารีบไป . . อดเล่ยอ่ะ . ..
. .. หัวข้อต่อไป "เพราะหัวใจมี . .. สี่ห้อง" . .. คร่า . ..

[ฉันเอง]

เพราะหัวใจ..มี4ห้อง


อาจเป็นเพราะหัวใจไม่ว่างให้ใครไหนเช่า
หรือว่าเรารักเขา  มากไปหรือเปล่า
จากหนึ่งถึงสี่  จึงมีแต่ความปวดร้าว
หัวใจคนเรา ใครหนอช่างสร้าง..มากเกิน

1..คำรักมอบให้เธอ  นะคนดี
2..แขนพี่จะโอบกอดเธอ  ไม่เผลอห่าง
3..คำบอก"ฉันรักเธอ"  ไม่จืดจาง
4..ห้องหัวใจไม่เคยว่าง  มีเธอจอง

ฉันเอง..

"แม้ขอบฟ้ากั้นฉันก็ไม่เปลี่ยนใจ"
เชิญครับ

[แม่ค้าหน้าหวาน]

"แม้ขอบฟ้ากั้นฉันก็ไม่เปลี่ยนใจ"

แม้ขอบฟ้ากางกั้นมิหวั่นไหว
ร้อยหัวใจรวมกันร่วมฝันหวาน
จะคงภักดิ์มิคลายแม้วายปราณ
ตราบชั่วกาลสองจินต์ร่วมยินดี

มิแปรเปลี่ยนปันใจสู่ใครอื่น
ยามค่ำคืนร้อยนัยฝากไปที่-
ณ ฟากฟ้ากรองร้อยถ้อยวจี
ด้วยวลีรักอยู่มิรู้คลาย

~แม่ค้าหน้าหวาน~

หัวข้อต่อไปนะค่ะ "รักหวาน...ผลาญทรวง" 

เชิญเลยค่ะ 

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

~ รักหวาน...ผลาญทรวง ~



ผจงร้อยเรียงพจน์ประณตรัก
หมายประจักษ์แก่ทรวงแม่ดวงแข
ด้วยรักนั้นมั่นคงมิหลงแปร
หรือแม้แต่คิดอื่นแค่ตื่นเดียว

คงหวานซึ้งตรึงตราดังคราก่อน
จึงอาทรห่วงใยใจแลเหลียว
เพียงหนึ่งน้องนางนวลเฝ้าทวนเทียว
มาเกาะเกี่ยวเกี้ยวกอดยอดยาใจ

เมื่อรอยหวานผลาญทรวงให้ห่วงหา
แม่แก้วตายอดชู้เจ้ารู้ไหม
แสนหวานล้ำย้ำผ่านพล่าผลาญใจ
ละลายไล้เข้าแอบแนบดวงมาน

ด้วยหวานล้ำย้ำรักที่ปักจิต
แม้นจุมพิตปลิดวายแต่หมายสาน
รอยแห่งรักภักดิ์เจ้าเยาวมาลย์
ด้วยรักหวานผลาญทรวงจึงห่วงใย ฯ


~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

หัวข้อต่อไป "รอยรักในกาลเวลา" ครับผม

[ไม่รู้ใจ]

"รอยรักในกาลเวลา"

รอยรักหักทรวง
เล่ห์ลวงบ่วงมัด
กระหน่ำซ้ำซัด
รึงรัดร้อยใจ

คนเคยผูกพัน
นานวันหวั่นไหว
เริ่มแปรเปลี่ยนไป
ห่างไกลไร้เงา

จากชื่นเป็นขื่น
กล้ำกลืนยืนเหงา
เหลือเพียงความเศร้า
คลุกเคล้าน้ำตา

ไม่รู้ใจ

โดน ปาดดดดดดดดดดดด  อ่ะ

ต่อเลย ค่ะ   "เพราะอะไร"

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~เพราะอะไร~


เพราะอะไร ใจเอ๋ย ไม่เคยเข็ด
แม้นทรวงเคล็ด เหน็ดอก ยังพกพร่ำ
เพราะอะไร ใจเอ๋ย ไม่เคยจำ
แม้นชอกช้ำ น้ำตา ยังอาทร

เพราะอะไร ใจเรา ถึงเขลานัก
แม้นตะหนัก รักลวง ใต้ห้วงหลอน
เพราะอะไร ใจเรา ยังเว้าวอน
แม้นประจักษ์ รักซ้อน ยังร้อนรน

เพราะอะไร ใจหนึ่ง ถึงห่วงหา
แม้นรู้ว่า ค่าใด เธอไม่สน
เพราะอะไร ใจหนึ่ง ถึงอดทน
แม้นรู้ว่า ต้องหม่น ทุกผลงาน

เพราะอะไร ใจนี้ ถึงมีสุข
แม้นความทุกข์ จุกคอ ยังต่อต้าน
เพราะอะไร ใจนี้  ยังพลีทาน
แม้นประการ ใดใด เธอไม่เอา

เพราะอะไร ใจฉัน มันต้องรัก
แม้นเสียหลัก พักจิต ยังคิดเหงา
เพราะอะไร ใจฉัน มันบางเบา
แม้นต้องเศร้า ซ้ำซาก ยังอยากมี

เพราะอะไร ใจคน ถึงขนขวาย
แม้นวุ่นวาย หน่ายเหน็ด มิเข็ดหนี
เพราะอะไร ใดนั้น นั่นก็ดี
เพียงใจนี้ รู้ซึ้ง ถึงรักจริง


(แต่งช้า...ไม่รู้ทันเค้าหรือเปล่า เอ้อเร่อมากไป)

หัวข้อต่อไป..."ขอเพียงไออุ่น"


บอม ซอง ดุ๊ก

[ฉันเอง]

ขอเพียงไออุ่น


ในท่ามกลางราตรีที่เหน็บหนาว
น้ำค้างพราวลมแรงแทงใจฉัน
ความคิดถึงส่งไปให้แก่กัน
เพียงแค่นั้นก็อบอุ่นละมุนทรวง

เธอจะรู้ไหมหนาว่าคิดถึง
ให้ตราตรึงติดใจในแดนสรวง
ในความรักเกิดก่อห่อแดดวง
อย่าได้ห่วงรักพี่..ที่ให้เธอ

ฉันเอง..

"ฝันดีนะ..ที่รัก"
ต่อเลยครับ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

"ฝันดีนะ..ที่รัก"

..... อยากฝันดีเลยขอมาเป็นที่รัก .....
หัวใจมันดูมีน้ำหนัก ...... ไม่ได้ทึกทักไปเองใช่ไหม
แค่อยากหลับฝันดีกว่าใครใคร
งั้นหากคุณมีใจ ..... ให้เป็นที่รักเลยแล้วกัน

.................

..... วันนี้หลับดีแน่ๆ .....
ก็มีคนยอมแพ้ ....... มิแปรผัน
จะนอนหลับข้ามคืนข้ามวัน
ขอมีฉัน .. และ .. เธอ  .....  ตลอดคืน


พระอาทิตย์อัสดง

หัวข้อ "ไม่รักได้ไง .... หัวใจมันร่ำร้อง"

[ฉันเอง]

"ไม่รักได้ไง .... หัวใจมันร่ำร้อง"

วันแรกวันนั้น ฉันยังจำได้เสมอมิลืมเลือน
เป็นเสมือน ทางสายใหม่ที่เลือกเดิน เกินใจห้าม
มีคำถามมากมาย มารุมเฝ้าชิดให้ติดตาม
อยากจะถามเธอบ้าง"รักฉันไหม"

นานแล้วนะคนดี  ที่พี่ถาม
เฝ้าติดตามตามติด  จะผิดไหม
เพราะหัวใจร่ำร้อง  ปองฤทัย
จะไม่รักได้อย่างไร  ให้ไปแล้ว

ฉันเอง..

"เมื่อเธออยากหวลมา"
เชิญเลยครับ

[ไม่รู้ใจ]

"เมื่อเธออยากหวนมา"

เมื่อเธอ...อยากหวนทวนกลับมา
อยากถามว่า.....เธอเคยแน่นหนัก...ในรักเราไหม
ตอนที่จากไกล...ทำไมถึงบอก...ว่าไม่เคยเข้ากันได้
เธอรู้ได้ยังไง...ว่าตอนนี้...เราพร้อมจะอยู่ด้วยกัน

สำหรับฉัน...มันจบแล้ว
ใจมันแป้ว...ไม่เห็นแวว...ที่จะย้อนคืนสัมพันธ์
ไปเถอะ...เมื่อเธอเคยมองอดีต...ว่าไม่สำคัญ
ทางใคร...ทางมัน...แบบนั้นฉันว่าดีกว่า....ชัวร์

ไม่รู้ใจ

เฮ้อออ....กว่าจะจบ เล่นเอาเหนื่อย   อ่ะ

ต่อเลยค่ะ     "ทางใคร....ทางมัน"

[ทอฝัน]

...ทางใคร...ทางมัน
เธอยืนยันมั่นคง...ลงตรงนี้
ไม่เหลือแล้วเยื่อใย...ไมตรี
 กับคน...เคยหวังดี...อีกต่อไป
 
เอาไง...ก็เอากัน
 ก็ในเมื่อมันเดินต่อไปไม่ได้
 ก็ให้มันจบจบ...เลิกคบกันไป
ฉันก็ไม่ไหว...แล้วคนดี

แรกคบเธอบอกว่า...รัก
คนนั้น...แค่รู้จัก คนโน้น...เพื่อน...และนี่ก็พี่
 กี่ครั้ง...กี่ครั้งบอกเงี้ยทั้งปี
ความอดทนไม่มีเหลือแล้วนะเธอ

 ไม่หรอก...ไม่ได้เสียใจ
 ที่เห็นร้องไห้นั่นแค่พลั้งเผลอ
 อ่ะ...นี่บีบีของเธอ
 แต่นี้ไม่เจอ...กันเลยก็ดี...
 
......พยายามอ่านหน่อยน้าาาา....!!!



"เลิกกัน ก็ดี"

[ดาวระดา]

เลิกกัน...ก็ดี

ไม่เข้าตาสักอย่างช่างหลากเรื่อง
คอยแต่เคืองขุ่นใจให้บาดหมาง
ดีแต่ไล่จบกันเหมือนตันทาง
คิดตัดหางปล่อยวัดเมื่อขัดใจ

ปากบอกเลิกยามรอ"คำง้อ"ช้า
ต้องสัญญาสาบานเป็นการใหญ่
เหนื่อยต้องหามตามเกมเธอต่อไป
หากหวั่นไหวไกลกันก็คงดี

เรื่องน้อยนิดผิดใจไฟลุกโชติ
มาลงโทษตัวเรา..ไม่เผาผี
สาระพัดจัดหาคำราวี
นับความถี่ไม่ทันฉันแทบตาย

เถอะเลิกกันวันนี้ดีที่สุด
คงจะทรุดอย่างนี้ไร้ที่หมาย
หวังจะอยู่ร่วมเรียงเคียงจนวาย
ไม่เสียดายเลิกกันวันนี้เลย

หัวข้อต่อไป "ฉันใช่คนที่เธอค้นหาหรือไม่"

[ฉันเอง]

 

"ฉันใช่คนที่เธอค้นหาหรือไม่"


กาลเวลาละเลย  คนอย่างฉัน
มอบความฝันแล้วทิ้งไป  ให้หายสูญ
อยู่กับเหงาเฝ้ารอเธอ  เพ้ออาดูร
ไร้ไออุ่นห่างไกล  ไร้รอยเธอ

ได้มาพบคนที่ใจ  บอกว่าใช่
อยากอิงแอบแนบความใน  ให้เสมอ
ฉันหรือไม่ ที่ใจ  ใฝ่ละเมอ
บอกรักฉันหน่อยนะเออ  เพ้อใจจำ

ฉันเอง..

"โปรดคิดถึงฉัน  กลางวันมันเหงา"
หัวข้อนี้เลยครับ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

"โปรดคิดถึงฉัน  กลางวันมันเหงา"

โปรดหันมา  ปราณี  กันสักหน่อย
คิดบ่อยบ่อย  น้อยใจ  ใครคนหนึ่ง
ถึงที่รัก  จักลา  พาคนึง
ฉันรำพึง  จึงตรง  ลงเป็นกลอน


กลางนภา  ฟากฟ้า  วันฟ้าหม่น
วันนี้ทน  ปนเหงา  เศร้ามาก่อน
มันเหงาเหงา  เฝ้าฝืน  ขืนใจวอน
เหงาทั้งคืน  ทั้งวัน  ฉันเหง๊าเหงา

พระอาทิตย์อัสดง

หัวข้อ ต่อไป " I  believe "

[ฉันเอง]

" I  believe "

<iframe width="425" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/g5JoN933jQM" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
ในความเชื่อ!!
ไม่มีสักครั้ง ที่จะครางแคลงใจในเธอ
ฉันเชื่อในความรักที่เธอได้มอบให้ ด้วยหัวใจอันบริสุทธิ์
มันมั่นคง ซื่อตรง  คงไว้ซึ่งสัมพัน   อันไร้ซึ่ง   กาลเวลา

ในทุกครั้งที่คิดถึง  ซึ่งห่วงหวง
ให้เลยล่วงในดวงจิต  พี่คิดหา
ความสัมพันมิพลันร่วง  ตามกาลมา
เชื่อพี่เถอะนะขวัญตา อย่าลาไกล

ฉันเอง..

"เหมือนฝนสั่งฟ้า"
ตามนี้เลยคับ

[บ้านกลอนไทย]

เลิกกัน...ก็ดี

ไม่เข้าตาสักอย่างช่างหลากเรื่อง
คอยแต่เคืองขุ่นใจให้บาดหมาง
ดีแต่ไล่จบกันเหมือนตันทาง
คิดตัดหางปล่อยวัดเมื่อขัดใจ

ปากบอกเลิกยามรอ"คำง้อ"ช้า
ต้องสัญญาสาบานเป็นการใหญ่
เหนื่อยต้องหามตามเกมเธอต่อไป
หากหวั่นไหวไกลกันก็คงดี

เรื่องน้อยนิดผิดใจไฟลุกโชติ
มาลงโทษตัวเรา..ไม่เผาผี
สาระพัดจัดหาคำราวี
นับความถี่ไม่ทันฉันแทบตาย

เถอะเลิกกันวันนี้ดีที่สุด
คงจะทรุดอย่างนี้ไร้ที่หมาย
หวังจะอยู่ร่วมเรียงเคียงจนวาย
ไม่เสียดายเลิกกันวันนี้เลย

หัวข้อต่อไป "ฉันใช่คนที่เธอค้นหาหรือไม่"

"ฉันใช่คนที่เธอค้นหา...แต่ฉันคิดถึงเธอ.."


๏ ดุ่มเดินเลาะ เกาะลำ ระกำเก่า
ต้นเหี่ยวเฉา เนานาน แล้งผ่านเผย
หยาดน้ำค้าง ต่างเคลื่อน มิเหมือนเคย
ดินก็เกย กอดก้อน ตะกอนกลม

๏ ยินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงร้อย
เป็นน้ำถ้อย ย้อยถั่ง พลังถม
ดุจน้ำค้าง อย่างคอย เป็นฝอยพรม
ดินก็ชม ชื่นฉ่ำ ระกำชู

๏ แม้มิใช่ ในชั้น สวรรค์เชิด
มิได้เกิด กับกานท์ อันนานกู่
เป็นเพียงคน บนลำ ระกำภู
แต่รักครู ผู้สร้าง มิต่างกัน

๏ ฝากลมลั่น บรรเลง เพลงเสนาะ
ไปฉอเลาะ เกาะง้าง ตรงข้างฝัน
ของมิตรเก่า เราก่อ เคยล้อปัน
สุขยามนั้น ฝันหา...ทุกคราคราว



แบบว่า...ไม่รู้สิครับ.... คิดถึงครับไม่ได้แต่งกลอนนานมากแล้ว

 

หัวข้อต่อไป "ใครทำให้ฉันเสียความรู้สึกไม่อยากแต่งกลอน"