๏ เห็นรึยังล่ะเมียน่ะพันธุ์มะแตก
ประโยชน์อนันต์มหันต์จะแลก คณาทุกข์
๏ จะศาสน์กระบิลฤถิ่นนิรุกต์
สง่าถนอมขะมอมขมุก มิต่างกัน
๏ คราหทัยพะวงจะปลงสวรรค์
อะไรก็หวานมิทานจะทัน นะแม่เลย
๏ ถึงจะเมาก็ขำละคำมิเอ่ย
ขนงขนมมิขาดจะเกย ประเคนทำ
๏ แต่เขม่าทะนนมิพ้นจะดำ
กระฟัดกระเฟียดก็เบียดถลำ ประเดิมเซ็ง
๏ เดี๋ยวจะแกงสุรากะบอลนะเอ็ง
จะดูซิพวกทะโมนมะเร็ง จะกินไหม
๏ เหตุฉะนั้นนะพวกสุราวิไล
จะหงษ์กระแช่สก๊อตละไม ก็ครือเครือ
๏ ถ้ากุแผนจะหลบโขมดสิเรื้อ
ประชุมกะสัมมนาก็เฝือ ก็จำเบือน
๏ อย่าริหือขยับละเลียด ณ. เรือน
เพราะวันอสัญญ์ถลันจะเยือน ฉะนี้แล ๚ะ๛
พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๖.๕๔
