ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[[Love]]

ปาดน้ำตา  รินหลั่ง  ทั้งสองแก้ม
รักผลิแย้ม  แต้มโศก  วิโยคหา
เหมือนน้ำฝน  รินหลั่ง  เพื่อสั่งลา
จากเบ้าตา  มาร่วม  จนท่วมใจ

รักเอ๋ยรัก  ผลักไส  อย่างไรนี้
เมื่อเกิดมี  ใจรัก   หักไฉน
เพียงเอ่ยคำ  ร่ำลา  ก็อาลัย
ไม่อยากให้  เราสอง  ต้องแยกทาง

จะจากกัน  วันนี้  หรือชีวิต
ไม่อยากคิด  ทำเมิน  เมื่อเหินห่าง
ฝ่าม่านหมอก เมฆช้ำ  ที่อำพราง
ตัดสินใจ  เลิกร้าง  ห่างกมล

ปาดน้ำตา  รินหลั่ง  ทั้งสองแก้ม
ขอปิดแฟ้ม  ความรัก ดูสักหน
เมื่อความต่าง  ย่างกราย  หมายชั้นชน
ที่สุดหน  ทางรัก  ก็มักลา....[/size]
         
       

[ทอฝัน]

...มันบาดลึกลงกลางหว่างอกนี้
ดวงฤดีตัดใจไม่ไฝ่หา
เพียงคำเดียวเลิกกันพลันเอ่ยลา
ทิ้งร่องรอยน้ำตาให้อาลัย

...เหตุใดเล่าเจ้าพรากมาจากจบ
เฝ้าทวนทบยังงงด้วยสงสัย
เป็นเพราะพี่ผิดเพลินเกินอภัย
หรือว่าด้อยปัจจัยตรงไหนฤา

...เจ้าอยู่สูงยูงทองผยองกล้า
พี่เพียงกาต่างชั้นกระนั้นหรือ
แม้ฝืนแข่งแย่งยุดย่อมหลุดมือ
มิอาจยื้อก็พร้อมยอมจำนน

...ปาดน้ำตาที่นองเลิกร้องไห้
ด้วยเข้าใจในเลศของเหตุผล
รักต้องแปรแพ้ยับเพราะอับจน
แต่นี้เดินดั้นด้นอย่างเดียวดาย

.....เศร้าป่ะเนี่ย? มาแจมฮะ...!!!...//ดรีม

[บ้านริมโขง]

กลอนไม่เศร้าแต่คนบ่นว่าเหงา
เป็นเหมือนเงาคลุมทับอับภาษา
จับคำเรียงขานไขในวาจา
ล้วนแต่หาคำเศร้ามาเข้ากลอน

ด้วยอยากเห็นคำเรียงมีเสียงสาร
เอ่ยขับขานรื่นรมย์สมสลอน
มีชีวิตติดบทรสสุนทร
ให้อักษรมีชีวาพาอารมณ์

สร้างบทกลอนเหมือนคนบนกระดาษ
ให้สามารถรับรู้ถึงสู่สม
ให้สามารถรับรื่นมีขื่นตรม
ให้ซานซมยามรักหักอุรา

จะเป็นคนนั่งมองจ้องกระดาษ
ที่เขียนวาดว่าไว้ในปัญหา
ยามมีสุขทุกข์เศร้าเคล้าน้ำตา
จะแสดงออกมา..ว่าอย่างไร

คงเหมือนข้าผิดหวังที่นั่งเศร้า
อกรุมเร้าเผาร่างอย่างหวั่นไหว
ร้อนจากรักผลาญสุขรุกเข้าไป
เมื่อวันใดไร้ถวิล..คือสิ้นลม

"บ้านริมโขง"

[คันไถ]

กลอนจะเศร้า หรือเปล่า เราไม่รู้
แต่คนดู หากอ่าน ผ่านไปเฉย
ไม่อยากบอก ออกปาก ยากจังเลย
แต่ก็เคย น้ำตาร่วง ช่วงอ่านกลอน

กลอนหากเศร้า หรือเรา ที่หวั่นไหว
กลอนพาไป หรือใจ ที่โอนอ่อน
อ่านแล้วคิด ตริตรอง ทุกบาทตอน
กลับมาย้อน ดูใจเรา ก็เศร้าดี

กลอนวันนี้ แง่คิด ชีวิตเฉา
อ่านแล้วเศร้า เคล้าหม่น คนรักหนี
เลิกลาร้าง ห่างกมล ขมชีวี
ห้วงฤดี ชีช้ำ อยู่ร่ำไป

อย่าถามเลย กลอนเศร้า เราไม่บอก
หากดูออก คนอ่าน สะท้านไหม
อ่านกลอนจบ ปิดหน้า น้ำตาไหล
เหตุไฉน จะไม่เศร้า เราคิดเอง
 
ปล.. เพราะเราคิดว่ากลอนเศร้า  คิคิ  ..งง..ล่ะสิถ้า..

[kapi8701]

พอผลส้ม ลงหล่น สะดุดจิต
กลับย้อนคิด ตัวเรา ก็เหมือนเหมือน
ถูกทิ้งขว้าง จมปรัก ไม่ตักเตือน
ให้เน่าเปื้อน หนอนแทะ สลายไป

แสนแสบปวด ล้นเหลือ ทำลงได้
จิตใจคง ไร้สิ้น หมดเยื้อใย
มนุษย์ชน ร่วมโลก ช่างร้ายโหด
สิ้นชอบโปรด ก็เหมือนดั่งฝุ่นไร

บทกลอนบน ประเดิม เวทีแรก
ก็สุดแปลก แตกออก ไม่เหมือนเขา
ขอร้องวอน ท่านท่าน ช่วยติชม
ถึงขืนขม จักจม ไว้ปรับปรุง
 

[/color][/size][/font][/b]