ถึงยุคต้องตั้งหน้าหาเงินหนัก
ทำลูกรักซึมเศร้าเหงานักหนา
เพราะพ่อมุ่งแต่งานทุกวันมา
ไร้เวลาเลี้ยงดูอยู่ใกล้ชิด
เห็นพ่อของผองเพื่อนต้องเบือนหน้า
เขาห่วงหาเกี่ยวแขนแสนสนิท
พาเที่ยวสวนสนุกทุกอาทิตย์
มีชีวิตเริงร่าน่าชื่นใจ
จึงถามก่อนพ่อออกไปนอกบ้าน
"พ่อทำงานค่าแรงได้แพงไหม
วันหนึ่งรับจากเขาสักเท่าไร
ช่วยบอกให้ลูกบ้างหายคลางแคลง"
พ่อถาม "อยากรู้ไปทำไมเล่า
จะบอกเจ้าให้คลายหายกินแหนง
วันละสองร้อยบาทอาจไม่แพง
ลูกจงแจ้งเนื้อความถามทำไม"
ลูกบอกพ่อ "ขอสักยี่สิบบาท
เพราะยังขาดเท่านี้อยากมีได้"
พ่อถามว่า "ลูกจะซื้ออะไร"
ลูกตอบไปด้วยน้ำตานองหน้าพรู
"ลูกเก็บตังค์ได้น้อยร้อยแปดสิบ
เมื่อพ่อหยิบให้ก็ครบพอสู้
ลูกจะซื้ออะไรบอกให้รู้
ซื้อพ่ออยู่กับลูกรักสักหนึ่งวัน"
ดาว อาชาไนย
