ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

เจ็บปวดช้ำระกำทรวงดวงใจเอ๋ย
ไม่เหมือนเคยแล้วใช่ไหมหัวใจเขา
รู้แล้วว่าใจดวงนี้ไม่มีเรา
เพราะมีเขาคนใหม่ไปกั้นกลาง

ต่อแต่นี้คงเหงาเศร้าหม่นไหม้
สิ้นเยื่อใยอับจนรักหม่นหมาง
สู้หักใจไปเถิดขอเปิดทาง
ยอมอ้างว้างหมองหม่นเพียงคนเดียว

[[Love]]

ถึงใจเรา  เฝ้าข่ม  ระทมทุกข์
ให้เขาสุข  เถิดหนอ  ไม่ขอเอี่ยว
แม้หัวใจ  ผิดศีล  แอบปีนเกลียว
ก็เหมือนข้าว  ขาดเคียว  หมดเขียวใบ

ตัดเยื่อใย  ในรัก  ไม่ชักช้า
ให้เวลา  รอยแผล  ถูกแก้ไข
ลืมให้สิ้น  รอยรัก   หักอาลัย
แล้วจากไป  เถิดหนา  ใจข้าเอย

[เพรางาย]

ใจหนอ
จะมัวรอต่อไยความนัยเผย
ไม่มีเราในใจตรงไหนเลย
เขาเมินเฉยรักมอบตอบแต่ช้ำ

กี่กระดาษร้อยกรองรองน้ำหยด
เมื่อปรากฏรักผลุบฟุบล้มคว่ำ
อยากจะให้ใจปานกระดานดำ
ลบทุกคำรักไปใช้แค่แปรง

มัวรีรีรอรอก็ยิ่งเจ็บ
อย่าเลือกเก็บภาพงามความเสแสร้ง
ปดใจตนกี่สิ่งจริงสำแดง
ลองแกล้งแกล้งลืมไป...อาจได้ลืม

[สล่าผิน]

แต่เพราะใจได้รัก มักฝืนยาก
ยิ่งรักมากหากใจได้ดูดดื่ม
รักงดงาม ห้ามใจ ให้ใครยืม
เพราะใจปลื้มแต่รักมักห่วงหวง

แม้ว่าเขาจากไปเอาใจห่าง
ให้อ้างว้างแต่ใจก็ไปห่วง
ยังอยากรักต่อไปมิใช่ลวง
เพราะติดบ่วงแห่งรักยากปลดปลง

[บ้านริมโขง]

เจ็บปวดช้ำระกำทรวงดวงใจเอ๋ย
ไม่เหมือนเคยแล้วใช่ไหมหัวใจเขา
รู้แล้วว่าใจดวงนี้ไม่มีเรา
เพราะมีเขาคนใหม่ไปกั้นกลาง

ต่อแต่นี้คงเหงาเศร้าหม่นไหม้
สิ้นเยื่อใยอับจนรักหม่นหมาง
สู้หักใจไปเถิดขอเปิดทาง
ยอมอ้างว้างหมองหม่นเพียงคนเดียว

ใจเอ๋ยใจไยต้องมาครองช้ำ
กายเขาทำพร่ำหวานตาพานเหลียว
บอกซึ้งนักรักเถอะเจอะแป๊บเดียว
พอเปล่าเปลี่ยวเปลี่ยนไปให้ใจตรม

ไม่ยุติธรรมจริงจริงสิ่งที่เกิด
แสนพราวเพริศเลิศนักพักเดียวขม
ความหวานคลายหน่ายหนี..ทันทีตรม
ใจระบมถมทับ...ยับเยินใจ

"บ้านริมโขง"

[คันไถ]

ใยเอ๋ยใจ หทัย ดวงใจข้า
ทุกอุรา คำนึง ถึงแต่เขา
มิอาจลบ ความหลัง ครั้งมีเรา
เหมื่อนดังเงา เฝ้าตาม ทุกย่างก้าว

ดวงใจเอ๋อ ที่เคย สัมพันธ์รัก
ต้องมาหัก สิ้นใย ให้หมองเศร้า
แหลกเป็นผง  แดดิ้น สิ้นสองเรา
เพราะมีเขา ขั้นกลาง ระหว่างใจ

ดวงใจเอ๋อ บัดนี้ ที่เคยซ้ำ
โปรดได้จำ นำรัก เข้าเก็บไว้
ใส่ตู้เซฟ เข็ดที อย่ามีใคร
ให้หัวใจ ต้องซ้ำ พอกันที

[--ณัชชา--]

จำเก็บกดความรักจากใจหมอง
เลิกร่ำร้องปิดใจขอหน่ายหนี
เก็บหัวใจแสนเหงาร้าวฤดี
ต่อแต่นี้ไม่เขาเราไม่ตรม

[sugarplus]

ใจเจ้าเอยเหตุใดใจจึงตัด
ไยฮึดฮัดหมองไหม้ใจขื่นขม
มีใจหน่งยังรักอยากเชยชม
แต่ต้องข่มใจจากกลัวรักเลือน

[--ณัชชา--]

มีรักให้มากมายอย่าไหวหวั่น
รักของเธอของฉันนั้นคือเพื่อน
ขอขอบคุณพี่ชายได้มาเยือน
ขอย้ำเตือนชัดเจนเป็นเพื่อนกัน

[sugarplus]

[บอกหมอยาคนดีฟังพี่ก่อน
ของามงอนน้องจ๋าอย่าหุนหัน
พี่ยังขอบอกย้ำความสัมพันธ์
หวังสักวันคนดีจะมีใจ/center]

[เศษเหล็ก//]

ทุกข์เพราะช้ำ ต้องจำใจ ในเรื่องรัก
อกแตกหัก หยดน้ำตา พาริ่นไหล
หลายร้อยสิ่ง ทนเจ็บ กับความใน
ยามคลั่งไคล้ เมื่อหวัง จะมีใครสักคน
แต่สุดท้าย มักกลาย เป็นแบบนี้
ทุกๆที ต้องเศร้าโศก มาหลายหน
นี่แหละ โอ้รักหนอ รักของคน
หนีมิพ้น ต้องชอกช้ำ ยำน้ำตา

...................เศษเหล็ก.

[สะเลเต]

ใจเอ๋ยใจเมื่อไรจะหายเจ็บ
รักที่เก็บกักไว้สิ้นไร้ค่า
คุ้มกันไหมช้ำนี้ที่ได้มา
อยากถามใจอีกคราล้าหรือยัง

ใจเอ๋ยใจเมื่อไรจะหายดื้อ
หยุดแย่งยื้อเขามาอย่าไปหวัง
เพียงทางผ่านพักพิงไร้จริงจัง
น้ำตาไหลรินหลั่ง...ก็ยังรัก

--- สะเรเต ---

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ใจเอ๋ย เอ๋ยใจ~


โอ้ใจเอ๋ย เอ๋ยใจ ใหญ่ล้นฟ้า
คอยนำพา เปลี่ยนปรับ พร้อมขับเคลื่อน
คอยสัมผัส มัดจำ คอยย้ำเตือน
คอยลบเลือน หลอกล่อ ก่อเพลิงไฟ

บนทางเดิน อารมณ์ ดั่งคมบาด
แรงอำนาจ รังสรรค์ ให้หวั่นไหว
ดั่งน้ำเชี่ยว เหนี่ยวรั้ง มิชั่งใจ
ต้องพัดเร่ เห่ไป ในมายา

สิ่งแตกต่าง สร้างแง่ แผ่เบื้องจิต
ใจจึ่งคิด ท้าทาย คลายปุจฉา
คือความใคร่ ใช่เห็น เป็นวิชา
เพียงค้นหา มาลิ้มลอง สนองตน

สองด้านใจ ในวัน อันหนักหน่วง
ขาวคอยห่วง ท้วงติง สิ่งสับสน
ดำยุยง ส่งเสริม เฝ้าเติมมนต์
โอ้หนอคน พ่ายแพ้ แก่วิญญาณ

เมื่อสัมผัส ความโศก วิโยคขม
คล้ายเจ็บจม ซมทรุด หยุดผสาน
มันเจ็บปวด รวดเคล็ด เข็ดดวงมาน
มิต้องการ พานพบ จบเสียที

แต่เมื่อเสียง บทเพลง บรรเลงร่ำ
ใจเจ้ากรรม กับรื่น คืนวิถี
แต่เมื่อกลิ่น หอมหวล ยวนฤดี
คล้ายไม่มี หิริ สติตรอง

Oo..ท้ายที่สุด หยุดลง ณ.ตรงนี้
ตรงเดิมที่ เริ่มต้น ค้นสนอง
ตรงเดิมที่ หัวอก พกลำพอง
ตรงคะนอง ร้องโอ่..โอ้เอ๋ยใจ 


 

 
บอม ซอง ดุ๊ก