ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดาว อาชาไนย]

ดอกไม้นั้นสรรสร้างอย่างสวยซึ้ง
จับใจผึ้งพะนอขอน้ำหวาน
หวังดื่มด่ำน้ำใจเธอให้ทาน
ดอกจะบานกลางใจอยู่ไม่จาง

ผึ้งได้ลิ้มชิมหวานสำราญแล้ว
ไม่ขอแคล้วผิดคำทำเมินหมาง
จะไม่จรจากไกลให้ระคาง
เวียนวนสร้างรักเฝ้าเคล้าชมเชย

ผึ้งไม่ห่างร้างไปเช่นชายชั่ว
อย่าได้กลัวขอพร่ำคำเฉลย
กลิ่นเกสรอบกายไม่คลายเลย
ผกาเอ๋ยลืมได้อย่างไรกัน

พอรุ่งเช้าเฝ้าถวิลถึงกลิ่นเจ้า
หวังได้เคล้าเคียงข้างไม่ห่างหัน
จำใจห่างกลางคืนฝืนจาบัลย์
รอตะวันเจิดจ้ามาทันที

ดอกไม้ไม่เห็นใจผึ้งได้หรือ
แสนจะซื่ออย่าพร่ำคำเสียดสี
ยอมพลีใจให้รักและภักดี
มอบวจีคำมั่นคือสัญญา

ดอกไม้สวยรวยสิ้นทั้งกลิ่นสี
ฤาจะมีผึ้งใดไม่ใฝ่หา
ฝากชีวิตจิตใจให้ผกา
โปรดเมตตาให้ทานน้ำหวานเทอญ

ดาว อาชาไนย

[ทอฝัน]

...เพียงแค่ดอกผักบุ้งกลางทุ่งข้าว
มิอาจพราวหวานสร้างต้องห่างเหิน
ภมรบินเนียนัวดอกบัวเพลิน
แม้ชวนเชิญอย่างไรไม่มองเมียง

...แด่ดอกไม้ดอกสวยรวยความหอม
ผึ้งดมดอมดูดดื่มลืมความเสี่ยง
เฝ้าเคล้าคลุกรุกล้อพะนอเคียง
สรรพเสียงธรรมชาติสะอาดพราว

...เดี๋ยวดอกโน้นดอกนี้ขยี้ซ้ำ
ทุกคราวพร่ำเหมือนเคยเอ่ยคำกล่าว
ครั้นได้สมอารมณ์ปลื้มลืมเรื่องราว
ทิ้งคราบคาวราคีฤดีตรม

...เมื่อรุ่งสางน้ำค้างพรมก็ชมชื่น
ในรสรื่นย่อมรู้เพื่อสู่สม
ครั้นเมื่อสายร้อนแสงหมดแรงชม
ผึ้งก็ยื่นขื่นขมให้กลีบบาง

...ผักบุ้งน้อยก้านกรอบแค่ปลอบขวัญ
แด่ดอกไม้ดอกนั้นอย่าหม่นหมาง
รอพรุ่งนี้คลี่แย้มแซมสะอาง
คงมีบ้างภมรมิตรเข้าชิดเชย...

.................//ทอฝัน

[ดาว อาชาไนย]

ผึ้งซมซานผ่านมาทุ่งนาข้าว
ดอกงามพราวซึ้งใจดอกไม้เอ๋ย
กลีบขาวสวยเหลือใจกระไรเลย
เพิ่งจะเคยพบเห็นเป็นบุญตา

ยามหิวโหยโรยแรงพบแหล่งนี้
นับโชคดีน่ารักเป็นหนักหนา
ขอหยุดก่อนผ่อนพักสักเวลา
ชมผกาชูช่อขอเชยชม

วาสนาผึ้งแล้วมิแคล้วคลาด
พิศวาสดอกไม้สวยใสสม
ดอกบัวยังด้อยหมดรสนิยม
ผักบุ้งข่มดอกสวยด้วยดอกใบ

สงสารตัวมัวหลงพะวงอื่น
ผักบุ้งดื่นดอกขาวพราวไสว
บังเอิญพบรสหวานซ่านทรวงใน
มิขอไปชมชื่นดอกอื่นเลย

                ดาว  อาชาไนย

[เพรางาย]

เคยชื่นชมกลีบบางช่างอ่อนหวาน
ยามลมผ่านหวั่นพรากร่วงจากช่อ
หลงใหลสีสดชื่นรื่นลออ
ทุกเช้ารอลืมตาจ๊ะเอ๋กัน

แล้ววันหนึ่งเหลือเจอเพียงก้านต้น
เหมือนปากหล่นจุกคอท้อใจสั่น
ปิดหน้าต่างบานเก่าเข้าฉับพลัน
ภาพในใจดอกไม้นั้นจึงบานงาม

[ทอฝัน]

ผึ้งซมซานผ่านมาทุ่งนาข้าว
ดอกงามพราวซึ้งใจดอกไม้เอ๋ย
กลีบขาวสวยเหลือใจกระไรเลย
เพิ่งจะเคยพบเห็นเป็นบุญตา

ยามหิวโหยโรยแรงพบแหล่งนี้
นับโชคดีน่ารักเป็นหนักหนา
ขอหยุดก่อนผ่อนพักสักเวลา
ชมผกาชูช่อขอเชยชม

วาสนาผึ้งแล้วมิแคล้วคลาด
พิศวาสดอกไม้สวยใสสม
ดอกบัวยังด้อยหมดรสนิยม
ผักบุ้งข่มดอกสวยด้วยดอกใบ

สงสารตัวมัวหลงพะวงอื่น
ผักบุ้งดื่นดอกขาวพราวไสว
บังเอิญพบรสหวานซ่านทรวงใน
มิขอไปชมชื่นดอกอื่นเลย

ดาว  อาชาไนย

...ผักบุ้งเก็บกลีบอ่อนตอนดึกดึก
กลับต้องคึกด้วยภมรอ้อนเฉลย
ผวายอดทอดเถาเพื่อเคล้าเชย
แม้มิเคยพานพบสบผึ้งเปรียว

...เพียงแสงจันทร์กระจ่างสว่างฟ้า
ดอกไม้นางามแท้จึงแลเหลียว
หรือเพราะบัวนวลนั้นที่หมั่นเทียว
หุบกลีบเลี้ยวหลับใหลจึงได้มา

...ยามโหยหิวอ่อนล้าผวาผก
ปีกเริ่มตกบินต่ำร้องร่ำหา
ค่าแค่คลองท้องทุ่งผักบุ้งนา
ให้พักพิงกายาเมื่อคราร้อน

...ต่อเมื่อสางสว่างแสงแรงเฉิดฉันท์
คือดอกไม้ดอกนั้นเมือวันก่อน
ส่งกลิ่นหรูชูช่อล่อภมร
ผึ้งก็ย้อนกลับหาอีกคราครั้ง...

.........................//ทอฝัน

[ดาว อาชาไนย]

คือดอกไม้สวยใสในกลางทุ่ง
ดอกผักบุ้งช่อชูดูเปล่งปลั่ง
น้ำหวานหวานปานนี้ไม่มีชัง
ประดุจดังดอกฟ้าลงมาดิน

ทุกค่ำเช้าเฝ้าถนอมมิยอมห่าง
หากจืดจางไปได้คงใจหิน
ห่างเพียงนิดจิตก็ห่วงหนักหน่วงจินต์
รักถวิลดอกผักบุ้งกลางทุ่งนา

[ทอฝัน]

คือดอกไม้สวยใสในกลางทุ่ง
ดอกผักบุ้งช่อชูดูเปล่งปลั่ง
น้ำหวานหวานปานนี้ไม่มีชัง
ประดุจดังดอกฟ้าลงมาดิน

ทุกค่ำเช้าเฝ้าถนอมมิยอมห่าง
หากจืดจางไปได้คงใจหิน
ห่างเพียงนิดจิตก็ห่วงหนักหน่วงจินต์
รักถวิลดอกผักบุ้งกลางทุ่งนา

ดาว  อาชาไนย
 

...ระทดระทวยรวยรินกวินร่ำ
ระริกระรื่นชื่นฉ่ำจึงพร่ำหา
ผักบุ้งน้อยด้อยสีไม่มีราคา
มิควรค่าผู้ผึ้งหนึ่งภมร

...เถาที่ทอดเรี่ยราบอาบท้องทุ่ง
ฤาจะสู้ไม้กรุงจรุงหลอน
ควรคู่เคียงเถียงนาในป่าดอน
กลีบบางอ่อนมิอาจวาดพะวง

...หากคิดรักถนอมประนอมประณีต
เจ้าผักบุ้งสีซีดจะลุ่มจะหลง
สะบัดช่อต่อยอดทอดทะนง
สืบเผ่าพงศ์ภมรสะท้อนวรรณ

...ขอเป็นหลักพักพิงอิงก้านอ้อน
ให้ก้าวพ้นหนาวร้อนตอนสร้างสรรค์
ได้บันเทิงเริงร่าท้าตะวัน
คือ...ดอกไม้ดอกนั้น...ผักบุ้งนา...


.........ผิดพลาดชี้แนะด้วยนะคะ...//ทอฝัน