...หวังไว้ให้ยาวนาน มิเพียงผ่านทิ้งรอยเศร้า
สร้างหลักสำนักเรา เหมือนยามเฝ้าอยู่เสาเรือน
...อาจมีบ้างคนเห็น ในประเด็นที่เอ่ยเอื้อน
ครั้งเดียวที่เที่ยวเยือน หวังได้เพื่อนตลอดไป
...แสงไฟยังแจ่มจ้า เผชิญฝ่าเพื่อฝันไฝ่
หนึ่งผู้ที่รู้ใจ ย่อมยิ่งใหญ่ในแววตา...
งึมงำ งึมงำ...แบบว่าหนาวใจขอไฟหน่อย...!!!
ยาวนานตลอดไป แนบทรวงในมิวายว่าง
ยืนยง บ่ จืดจาง อยู่บนทางสายกวี
แนบชิดสนิทใน ห้วงหทัยมิหน่ายหนี
แทรกพื้นธรณี แทรกซึมที่หนึ่งดวงใจ
หากแสงยังแจ่มจ้า ยังฟันฝ่ามิหวั่นไหว
หยั่งรากลึกลงไป หยั่งลึกในอักษรา
ที่ใดมีอักษร มีคำกลอนกล่อมเบื้องฟ้า
ที่นั่นมีวิญญา แห่งกายข้า"พฤกษาดำ"
ผมแอบอยู่ตามหลืบหลืบตัวหนังสือนี่แหละพี่ดรีม^^
รอคอยเจ้ากลอยน้อง คงเที่ยวท่องจนอิ่มหนำ
กลับหนามาประจำ เรือนเคยพร่ำลำนำเคียง
ที่เก่าเวลาเดิม พี่จะเสริมคอยเพิ่มเสียง
ครูบามามองเมียง เดี๋ยวคงเลี่ยงมาต่อคำ...
....................คิดถึงน้าาาา...//ดรีม กลับมาโลกอักษร ทุกถ้วงกลอนที่เคยว่าง
ลำนำทำบนทาง อาจอ้างว้างและเยียบเย็น
ในโลกอักษรา จะตรึงตราเมื่อคราเห็น
ทุกสิ่งล้วนหนึ่งเป็น อักษรเน้นกวินกาล
ในห้วงของดวงดาว ฟ้าพร่างพราวที่ล่องผ่าน
สถิตในดวงมาลย์ ละอองม่านของหมอกไอ
แอบอิงถิ่นอักษร เป็นบางตอนที่หวานไหว
อยากเอ่ยถ้อยร้อยไป แต่ว่าใครจะมาฟัง
ใช่ดาวที่พราวฟ้า เพียงมายาในความหลัง
อยากกู่ให้ก้องดัง แต่กี่ครั้งจะถึงเธอ
แม้กล่อมได้ทั่วฟ้า จนนิทราแลพร่ำเพ้อ
ก็แค่หินละเมอ ที่เสมอไปเทียบดาว
คิดถึงเช่นกันคับ^^
