| 22 พฤษภาคม 2011, 04:02:AM |
|
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
 |
« เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 04:02:AM » |
 ชุมชน
|
เธอเคยมอบให้ฉันในวันเก่า
ในวันนี้ฉันเอามามอบกลับ
ด้วยความขอบคุณในใจประทับ
ที่เธอขับไสส่งฉันลงคอ
ฉันอภัยให้เสมอเธอจึงข่ม
เอาอารมณ์เป็นใหญ่ให้ฉันหงอ
วันนี้ฉันหมดใจไปงอนง้อ
จึงมอบช่อดอกไม้ให้...ก่อนลา
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ |
|
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 04:30:AM |
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 04:35:AM |
jatanin
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 20
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 22
"จาตนิน" ไม่สิ้น "จินตนา"
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 04:35:AM » |
ชุมชน
|
เธอเคยมอบให้ฉันในวันเก่า
ในวันนี้ฉันเอามามอบกลับ
ด้วยความขอบคุณในใจประทับ
ที่เธอขับไสส่งฉันลงคอ
ฉันอภัยให้เสมอเธอจึงข่ม
เอาอารมณ์เป็นใหญ่ให้ฉันหงอ
วันนี้ฉันหมดใจไปงอนง้อ
จึงมอบช่อดอกไม้ให้...ก่อนลา
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ ฉันลาไกลใจช้ำยอมทำจิต
ขอคืนสิทธ์คิดถึงคำนึงหา
ดอกไม้มอบปลอบใจก่อนไคลคลา
เมื่อเธอตื่นขึ้นมาฉันลาไกล
จากวันนี้ที่ฉันจะเป็นฉัน
สิ้นสัมพันธ์วันก่อนอันอ่อนไหว
ฝากจุมพิตปริศนาก่อนลาไป
สิ้นอาลัยในกันจากวันนี้๚ะ๛ |
ที่ร่ายคำนำวางหมายสร้างสาน
จารึกงานจารจรดบทภาษา
ร้อยสำนวนครวญถวิล "จินตนา"
ไว้เชยชมสมค่า "จาตนิน"
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 05:10:AM |
|
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 05:10:AM » |
ชุมชน
|
เธอเคยมอบให้ฉันในวันเก่า
ในวันนี้ฉันเอามามอบกลับ
ด้วยความขอบคุณในใจประทับ
ที่เธอขับไสส่งฉันลงคอ
ฉันอภัยให้เสมอเธอจึงข่ม
เอาอารมณ์เป็นใหญ่ให้ฉันหงอ
วันนี้ฉันหมดใจไปงอนง้อ
จึงมอบช่อดอกไม้ให้...ก่อนลา
จะขอจดจำไว้แม้ไม่เห็น
จำเพื่อเป็นอนุสรณ์สังวรณ์ว่า
ของสิ่งใดง่ายนักมักชืดชา
ไร้คุณค่ามองเห็นเป็นกรวดทราย
ต้องขอบคุณยิ่งนักประจักษ์แล้ว
รักที่ว่าแน่แน่วไม่แคล้วหาย
ซึ้งทุกคำจำได้อยู่ไม่คลาย
ตราบชีพวายหมายมาด...มิอาจลืม
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ |
|
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 07:01:AM |
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 07:25:AM |
|
สล่าผิน
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 07:25:AM » |
ชุมชน
|
เห็นดอกไม้ใจเศร้าเราคนผิด
เสียดายมิตรไม่ตรีที่ยื่นให้
เขาอุตส่าห์มาดีมีน้ำใจ
เรากลับไปไขว่คว้าหาความจริง
อยากขอโทษโปรดให้อภัยเถิด
มิตรก่อเกิดจากใจอาลัยยิ่ง
ยังไม่นานพานลามาโยนทิ้ง
มิตรเป็นสิ่งที่ดีที่ควรยื้อ
คงเกลียดกันวันนี้ที่ขอจาก
ทำเถอะหากว่าใจไปยึดถือ
จากนี้ไปขอห่างและวางมือ
จิตคนซื่อรักดอกเขาบอกลา
เก็บข้าวของต้องไปในแหล่งเก่า
ด้วยจิตเศร้าอาลัยใจห่วงหา
เสียดายมิตรเหลือล้นคนไกลตา
ที่เขามายื่นดอกบอกลากัน |
ชายใจคอนโด
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 07:42:AM |
|
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 07:42:AM » |
ชุมชน
|
 เจอดอกไม้ช่อใหญ่ใครทิ้งขว้าง
อยู่ริมทางรอแดดมาแผดเผา
กลีบเริ่มเหี่ยวลงบ้างเพียงบางเบา
รีบนำเอาพรมน้ำให้ฉ่ำใบ
คงมีคนอกหักโดนรักร้าง
ทั้งสองข้างสองฝ่ายได้ทิ้งไว้
ก่อนนี้คงแหนหวงดั่งดวงใจ
ทั้งดอกใบดมลูบจูบทุกวัน
จะเก็บไปรักษาว่าสดชื่น
แม้ไม่คืนความสดทั้งหมดนั่น
ขวดน้ำทรงสูงแบนแทนแจกัน
แต่ค่ามันต่ำนักชักอับอาย
เพียงเริ่มแรกรักษาพยาบาล
คงไม่นานสดใสดังใจหมาย
ครั้นใบดอกให้เฉดสีมิเสื่อมคลาย
ก็จะย้ายเก็บแน่แจกันใจ.
นพ ค่ามันต่ำดำด่างเขาขว้างทิ้ง
คล้ายเป็นสิ่งสิ้นค่าน่าผลักไส
ช่อดอกนวลอวลอุ่นขุ่นกลีบใบ
จะก้มเก็บทำไมให้มันรก
จะมีคนทรวงหักโดนรักร้าง
หรือใครวางทิ้งกองของสกปรก
เพราะหมดสิ้นกลิ่นจางจึงวางยก
ทิ้งโยนหมกชอกช้ำช่อดำดิน
มิคู่ควรเก็บไปที่ใดหรอก
เพราะกลีบดอกมันเหี่ยวเขียวคล้ำสิ้น
จะขวดน้ำรูปทรงหงส์เหิรบิน
มิอาจลบกลบกลิ่นของดินดำ
จะรักษาพยาบาลก็นานเนิ่น
จงมองเมินผ่านไปโดยไม่ย่ำ
เพราะเท่านี้ดอกไม้ก็ได้ช้ำ
กระทืบซ้ำคงหัก...จมปลักคา
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ |
|
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 08:13:AM |
|
♥ กานต์ฑิตา ♥
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 08:13:AM » |
ชุมชน
|
เห็นดอกไม้ใจเศร้าเราคนผิด
เสียดายมิตรไม่ตรีที่ยื่นให้
เขาอุตส่าห์มาดีมีน้ำใจ
เรากลับไปไขว่คว้าหาความจริง
อยากขอโทษโปรดให้อภัยเถิด
มิตรก่อเกิดจากใจอาลัยยิ่ง
ยังไม่นานพานลามาโยนทิ้ง
มิตรเป็นสิ่งที่ดีที่ควรยื้อ
คงเกลียดกันวันนี้ที่ขอจาก
ทำเถอะหากว่าใจไปยึดถือ
จากนี้ไปขอห่างและวางมือ
จิตคนซื่อรักดอกเขาบอกลา
เก็บข้าวของต้องไปในแหล่งเก่า
ด้วยจิตเศร้าอาลัยใจห่วงหา
เสียดายมิตรเหลือล้นคนไกลตา
ที่เขามายื่นดอกบอกลากัน
~สล่าผิน~ มิตรที่ดีควรไหมได้รับเกียรติ
หากมิตรเฉียดก้าวเพลินเกินเส้นคั่น
คงไม่งามไมตรีที่สัมพันธ์
บางอย่างนั้นต้องข้ามไม่ถามไป
จะถึงขั้นเกลียดโกรธประโยชน์เปล่า
วันก่อนเก่าคิดถึงซึ้งกว่าไหม
คุณความดีที่ช่วยด้วยเต็มใจ
แล้วมิตรไยตอบแทนเหมือนแค้นเคือง
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ |
|
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 11:07:AM |
|
...สียะตรา..
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 11:07:AM » |
ชุมชน
|
......ปลิด..เจ้าดอกมณฑา...มาจุมพิต
...แล้วตั้งจิตถึง..วธู...ผู้ดับสูญ
...รับกระแสจาก..วนิดา...ว่าอาดูร
...จักมิพูนเกษมสันติ์.....จวบวันปลาย
|
|
|
|
|
| 22 พฤษภาคม 2011, 12:46:PM |
|
สมนึก นพ
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 22 พฤษภาคม 2011, 12:46:PM » |
ชุมชน
|
เจอดอกไม้ช่อใหญ่ใครทิ้งขว้าง
อยู่ริมทางรอแดดมาแผดเผา
กลีบเริ่มเหี่ยวลงบ้างเพียงบางเบา
รีบนำเอาพรมน้ำให้ฉ่ำใบ
คงมีคนอกหักโดนรักร้าง
ทั้งสองข้างสองฝ่ายได้ทิ้งไว้
ก่อนนี้คงแหนหวงดั่งดวงใจ
ทั้งดอกใบดมลูบจูบทุกวัน
จะเก็บไปรักษาว่าสดชื่น
แม้ไม่คืนความสดทั้งหมดนั่น
ขวดน้ำทรงสูงแบนแทนแจกัน
แต่ค่ามันต่ำนักชักอับอาย
เพียงเริ่มแรกรักษาพยาบาล
คงไม่นานสดใสดังใจหมาย
ครั้นใบดอกให้เฉดสีมิเสื่อมคลาย
ก็จะย้ายเก็บแน่แจกันใจ.
นพ ค่ามันต่ำดำด่างเขาขว้างทิ้ง
คล้ายเป็นสิ่งสิ้นค่าน่าผลักไส
ช่อดอกนวลอวลอุ่นขุ่นกลีบใบ
จะก้มเก็บทำไมให้มันรก
จะมีคนทรวงหักโดนรักร้าง
หรือใครวางทิ้งกองของสกปรก
เพราะหมดสิ้นกลิ่นจางจึงวางยก
ทิ้งโยนหมกชอกช้ำช่อดำดิน
มิคู่ควรเก็บไปที่ใดหรอก
เพราะกลีบดอกมันเหี่ยวเขียวคล้ำสิ้น
จะขวดน้ำรูปทรงหงส์เหิรบิน
มิอาจลบกลบกลิ่นของดินดำ
จะรักษาพยาบาลก็นานเนิ่น
จงมองเมินผ่านไปโดยไม่ย่ำ
เพราะเท่านี้ดอกไม้ก็ได้ช้ำ
กระทืบซ้ำคงหัก...จมปลักคา
"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔ ค่าที่ต่ำนั้นแน่แจกันขวด
มาขมวดปมได้อย่างไรหนา
เมื่อดอกใบได้ฟื้นคืนกลับมา
ยังกล่าวว่าเก็บแน่แจกันใจ
ไม่อาจตีค่าต่ำหรือย่ำเหยียบ
กลัวโดนเสียบจากหนามเลือดลามไหล
แค่กล่าวมาก็เหน็บเจ็บทรวงใน
ขอคิดใหม่มาดีมิใส่ความ
จะทิ้งต่อหรือไม่ยังไม่คิด
หรือมีผิดด้วยนี่ที่ยุ่มย่าม
คิดผิดคิดใหม่นะจะคิดตาม
หากตีความเกินไกลตามไม่ทัน.
นพ |
|
|
|
|
|
