ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[robozo]

 


เข้าบ้านกลอนตอนนี้ครึ่งปีกว่า
อยากจะว่าน้องพี่นี้หลายหน
แต่งกระทู้ดูอ่านการณ์สุดทน
ก็ยังจนคะแนนแน่นในใจ

สามสิบข้อก็แต่งอยู่หลายเรื่อง
บ่กระเดื่องเคืองแล้วไม่ว่าไผ
ตั้งใจคิดจิตตรองปองแล้วไง
ไม่เข้าใจทำไมไม่ได้ความ

หรือยังต้องเร่งรัดพัฒนา
เปิดหูตาวจีที่ทั้งสาม
เก็บข้อมูลคูณผลพ้นโมงยาม
ต้องคอยตามรุ่นพี่ที่ชี้นำ

มีแต่คนยกนิ้วชิวชิวให้
แต่ไม่ได้ดั่งใจใช่เรื่องขำ
หรือต้องแก้แปรเปลี่ยนเลี่ยงบางคำ
อยากให้ทำสิ่งใดใครบอกที

จะให้ปรับขยับที่ตรงไหน
จึงไฉไลรุงโรจน์โคตรศักดิ์ศรี
เดินตามแล้วก้าวหน้าพาทวี
จะได้มีจิตใจใคร่แต่งกลอน

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

มาร่วมน้อยใจด้วยมาร่วมน้อย
เข้ามาคอยทักทายหายไปไหน
พอมิมาก็ว่ามิสนใจ
พอมาไยหนีหลบมิสบตา

อยากร่วมน้อยใจด้วยอยากร่วมน้อย
ออกจะบ่อยโดนคิดริษยา
มิรู้เรื่องเคืองใดให้ระอา
มิถือสาหาความอย่าถามเลย

 

"กานต์ฑิตา"
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ให้ฉันตอบได้ไหมก่อนไปหา
หากรู้ช้าไปหน่อยคอยไม่ไหว?
เรื่องบางเรื่องเปราะบางทางหัวใจ
เกินกว่าใครแตะต้องข้องเกี่ยวมัน

ไม่เคยคิดหลบเลี่ยงเพียงยังก่อน
เธอใจร้อนอยากรู้เรื่องของฉัน
หากพร้อมเผยเอ่ยแน่แค่ช้าวัน
ไม่สำคัญยิ่งใหญ่ให้ใครจำ

ดังสะเก็ดแผลเป็นใจเย็นหน่อย
ก็จะค่อยหลุดไปไม่ต้องปล้ำ
หากใจร้อนเร็วด่วนข่วนเนื้อดำ
สะเก็ดซ้ำเกิดแน่แย่กว่าเดิม

การอยากรู้ของเธอเมื่อเจอฉัน
คงสำคัญคบค้าเชิดหน้าเสริม
จึงต้องเร็วติดต่อข้อมูลเติม
สะเก็ดฉันจึงเพิ่ม...เพราะมือเธอ

"กานต์ฑิตา"
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๔

[~ploy pim~]

                            
                                   ต้องอดทน หมั่นอ่าน และฝึกฝน         
                                   และลองตน  ฝึกไป ให้ครูสอน
                                   ต้องแอบอ่าน ตำรา ในบางตอน       
                                   แต่ก็อ่อน ใจนัก อยากอำลา
                                                   ต้องมองดู คนอื่น ที่เป็นเหมือน       
                                                   อีกคอยเตือน ใจเรือย อย่าเหนื่อยล้า
                                                   ต้องสอนว่า ตัวเรา ก็นำพา     
                                                   อย่าร่ำหา คะแนน จักอ่อนใจ                   
                                    หากแอบภักดิ์ รักกลอน ต้องพร่ำฝึก 
                                    และคอยนึก สร้างกลอน  อ่อนโยนให้
                                    หากเราคิด อ่อนแอ ต้องแพ้ใจ         
                                    หากฝันใฝ่ รักกลอน ต้องหมั่นชม
                                                       คนเรานี้ มีดี ที่ตรงจิต     
                                                       อย่ามัวคิด สิ่งเลว จักขื่นขม
                                                       ลองคิดใหม่ นะเธอ อย่ามัวตรม 
                                                       มาชื่นชม  คมกลอน กันก่อนเอย
                                     ขอขอบคุณ แรงใจ ที่มอบให้
                                     ขอเก็บใว้ ในใจ ไม่เมินเเฉย
                                     สุดเฉลย เอยคำ จำนรรจา
                                     และจักหา เวลา ปรับปรุงกลอน                       
                                     
                 

[~ploy pim~]

       

             กลับมานั่ง น้อยใจ เห็นใครเขา   
             มีเพื่อนเฝ้า ติดตาม ยามเหงาหงอย
             แต่เรานี้ ไม่มี ใครเฝ้าคอย   
             เลยต้องปล่อย เวลา มากับกลอน
                          เห็นเขามี เพื่อนมาก คงจะสุข
                          แสนสนุก มากมาย ให้ถ่ายถอน
                          แต่ยามนี้ ฉันมี เพื่อนเพียงกลอน   
                          ให้ช่วยผ่อน คลายเหงา เปล่าเปลี่ยวใจ
               
       

[~ploy pim~]

         ขอโทษนะ ขอโทษ ที่ไม่บอก   
               เพราะโดนหลอก ถามมา พาสับสน
                    อยากบอกไป ก็ใช่ ใจชอบกล
                        ต้องอดทน อดกลั่น มาเนินนาน
          อย่าน้อยใจ เลยนะ อย่าน้อยใจ   
                ขอสิ่งใด  อยากได้  ให้สืบสาน
                     แต่วันนี้ ขอดู กันนานนาน   
                           อย่ารำคาญ  น้องนี้  มีแต่ตรม
       

[บ้านริมโขง]

ในทุกผู้มีเรียนและมีเริ่ม
มีทั้งเติมทั้งต่อรอแก้ไข
มีฝึกฝนกลกานต์นานเหลือใจ
แต่เชื่อไหมยังงมเหมือนพรหมลืม

เพียงไม่ท้อขอหวังดังใจมุ่ง
เพียงผดุงใจตนปนใจปลื้ม
แสวงหาพาฝันปันหยิบยืม
ใจด่ำดื่มมีอักษรมานอนรอ

จับมาวางเรียงใหม่ดั่งใจหมาย
แล้วมาขายอารมณ์ผสมหนอ
ใส่ทุกอย่างที่ใส่ได้ไว้ให้พอ
งามลออดั่งใจค่อยให้ชิม

ไม่จริงจังจริงใจไปเสียหมด
ไม่กำสรดจรดเศร้าทำเหงาหงิม
ไม่ผูกมัดวัดค่าไว้หน้าริม
สู้แล้วยิ้มพิมพ์ใหม่..จากไฟกานท์.

"บ้านริมโขง"

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

 


เข้าบ้านกลอนตอนนี้ครึ่งปีกว่า
อยากจะว่าน้องพี่นี้หลายหน
แต่งกระทู้ดูอ่านการณ์สุดทน
ก็ยังจนคะแนนแน่นในใจ

สามสิบข้อก็แต่งอยู่หลายเรื่อง
บ่กระเดื่องเคืองแล้วไม่ว่าไผ
ตั้งใจคิดจิตตรองปองแล้วไง
ไม่เข้าใจทำไมไม่ได้ความ

หรือยังต้องเร่งรัดพัฒนา
เปิดหูตาวจีที่ทั้งสาม
เก็บข้อมูลคูณผลพ้นโมงยาม
ต้องคอยตามรุ่นพี่ที่ชี้นำ

มีแต่คนยกนิ้วชิวชิวให้
แต่ไม่ได้ดั่งใจใช่เรื่องขำ
หรือต้องแก้แปรเปลี่ยนเลี่ยงบางคำ
อยากให้ทำสิ่งใดใครบอกที

จะให้ปรับขยับที่ตรงไหน
จึงไฉไลรุงโรจน์โคตรศักดิ์ศรี
เดินตามแล้วก้าวหน้าพาทวี
จะได้มีจิตใจใคร่แต่งกลอน(Robozo)


หนึ่งในสี่  นี่หนอ  ว่าพอได้
หรือน้อยไป  ใจท้อ  จึงขออ้อน
หนึ่งในสาม งามข้อ  ต่อบวร
ทุกบทตอน  แต่งไป  ท้อไยกัน

โดยทั่วไป  ได้ถึง  หนึ่งในสาม
ก็นับว่า  งดงาม  ความสร้างสรรค์
ที่บางคน  โพสต์กระทู้  อยู่ถึงพัน
คะแนนนั้น  ไม่ค่อยเคลื่อน  ดูเลือนลาง

จงเปลี่ยนแปลง หลากวิถี  วิธีแต่ง
เข้าขันแข่ง  การตลาด  อย่าขาดขวาง
หลายลีลา  ท่าที   ที่มีวาง
ขำขันบ้าง  พลางซึ้ง  ถึงอารมณ์

ทั้งเศร้าโศก  โลกนี้   มีหลายบท
เข้ากำหนด  แต่งไป   ให้เหมาะสม
ให้ผู้อ่าน  ท่านอื่น  เขาชื่นชม
ความนิยม  เพิ่มทวี  คงมีคุณ

อันคะแนน  นั่นหนอ  ก็จะได้
เมื่อถูกใจ  เขาเข้า  เขาคงหนุน
อย่าน้อยอก  น้อยใจ  ไร้เจือจุน
ปั่นต้นทุน  ไปต่อ  อย่ารอรี

ปล.เท่าที่สังเกต  ปกติทั่วไป   1 ใน 3  หรือ 1 ใน สี่   เท่ากับ  กลอน 3-4 บท  ต่อ 1 คะแนน  ถือว่าธรรมดาทั่วไป
จำนวนโพสต์ 39  คะแนน 9  เท่ากับ  1 ใน 4  แม้ว่าจะต่ำไปนิด  แต่ก็ไม่ถึงกับเลว
คนทั่วๆไป  มักได้คะแนน  1/3  หรือ 1/4   ส่วนที่ได้คะแนน  1 คะแนน  ต่อ  1  กระทู้นั้น   เป็นส่วนน้อย
ยิ่งพวกคะแนนสูงๆ กว่าจะได้มา 1 คะแนนนั้น  บางที  ต้องวางกลอนเป็นสิบๆกระทู้เลยทีเดียว   

[หฤหรรษ์]

                                                                            มาวันนี้บรรจบครบหนึ่งเดือน 
                                                                             ดูรางเลือนอ่อนนักจักฝึกฝน
                                                                             ใช้ภาษาเอื้อนเอ่ยดูชอบกล
                                                                          อยากหาคนปรึกษาพาเขี่ยนกลอน
                                                                     
                                                                            คะแนนน้อยปล่อยวางไม่ทักถือ
                                                                              จะหารือกับใครไร้คนสอน
                                                                            มองหาคำเขียนเอ่ยพาง่วงนอน
                                                                               ได้แต่ถอนถอดใจในฝีมือ
                                                                                                                              ...เฮอ..    
                                                                                                         
                                                           

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เรื่องคะแนนไม่สำคัญฉันคนนี้
สำคัญที่เขียนกลอนว่างตอนไหน
คะแนนเพิ่มบวกแต้มแถมกำไร
นั่นมิใช่สิ่งมุ่งที่พุ่งมา

เพียงอยากพักหนักงานที่อ่านเขียน
จึงแวะเวียนด้วยรักหลักภาษา
มิใช่ครูผู้สอนกลอนตำรา
แต่ชอบคว้าค้นรื้อฝึกปรือไป

มิเคยคิดอาจหาญอาจารย์สอน
รักบทกลอนศึกษามาแต่ไหน
ชื่นชมชอบมากล้นความสนใจ
ภาษาไทยปัจเจกมีเอกลักษณ์

น่าน้อยใจไยจึงชอบเขียนเล่น
คิดเบี่ยงเบนตามใจไม่ถูกหลัก
ภาษาไทยใจหายละอายนัก
เหมือนกับผัก..เน่ายุ่ย..ดั่งปุ๋ยกอง

 

"กานต์ฑิตา"
๑ กรกฎาคม ๒๕๕๔

[พรายม่าน]

ยิ่งน้อยใจใจยิ่งเหลือจริงน้อย
ยิ่งถือคอยคล้อยจากยิ่งยากหมอง
ยิ่งอยากล้ำนำเด่นยิ่งเป็นรอง
สูงสุดใดใฝ่ปองยิ่งต้องปลง

ถ้ารักกลอนกลอนยิ่งลึกดิ่งด่ำ
เพียงคมความความคำใช่ต่ำผง
คะแนนล้นหรือเล่าเท่าใจคง
แหละใจใครก็ไม่ตรง เท่าใจตน ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๗.๕๔

มาเป็นกำลังใจให้ครับ

[นพตุลาทิตย์]

ที่น้อยใจมีบ้างเป็นบางครั้ง
เพราะเรายังฝึกปรือไม่ถือสา
ค่อยอ่านเขียนเวียนกลอนทุกตอนมา
ช่วยรักษาค่าคุณบุญกลอนไทย

ได้มีเพื่อนเตือนแต่งแจงจารร้อย
ร่วมถักถ้อยอ้อยคำฉ่ำหวานใส
เป็นร้อยกรองผ่องพจน์รสวิไล
สถิตย์ไว้ในหล้าตราแผ่นดิน

ตุลาทิตย์

ยังไงก็รักบ้านหลังนี้ไม่มีเปลี่ยน สักวันต้องเป้นของเรา

[amika29]

 

มีแต่คนยกนิ้วชิวชิวให้
แต่ไม่ได้ดั่งใจใช่เรื่องขำ
หรือต้องแก้แปรเปลี่ยนเลี่ยงบางคำ
อยากให้ทำสิ่งใดใครบอกที

จะให้ปรับขยับที่ตรงไหน
จึงไฉไลรุงโรจน์โคตรศักดิ์ศรี
เดินตามแล้วก้าวหน้าพาทวี
จะได้มีจิตใจใคร่แต่งกลอน

เอ-มิ-กา เองแต่งกลอนแบบเด็ก ๆ แล้วก็เข้ามาไม่นาน (~2 เดือน)
แต่เท่าทีสังเกต บางทีที่มีคนให้คะแนนก็เพราะความสดใส
ความน่าเอ็นดู ความสงสารก็มีค่ะ ส่วนตัวเองให้เพราะความชอบ
แบบว่าอ่านครั้งแรกแล้วใช่ก็ให้เลยค่ะ ไม่ต้องเลิศมากถ้าชอบก็ให้ค่ะ

ตัวเองจะดีใจมากทุกครั้งที่มีคนมายกนิ้วให้ มีจำนวนคนเข้ามาอ่านกลอนเรามากขึ้น
ที่แต่งกลอนก็แค่อยากให้คนอื่นได้อ่าน จะให้คะแนนหรือไม่ก็ไม่เป็นไร
และขอบอกนะคะไม่รู้เรื่องระดับคะแนนเลย(เพิ่งรู้เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วเอง)
และที่ดีใจมากกว่าก็คือมีคนมาชี้แนะ มีลุง ๆ พี่ ๆ เพื่อน ๆ ส่งกำลังใจมั่ง คำแนะนำมั่ง
สอนลงสี ลงรูป ซึ่งนี่แหละมิตรภาพน่าภาคภูมิใจกว่าคะแนนอีกค่ะ
ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจนะคะ สู้ ๆ ค่ะ

เอ-มิ-กา

[robozo]

เหตุผลที่อยากได้คะแนน


ขอขอบคุณหนุนนำคำพี่น้อง
ยังกึกก้องป้องปรามตามที่สอน
จะจดจำนำไปใคร่ทุกตอน
ไม่ขอย้อนคำครูผู้หวังดี

ผมเข้ามาบ้านกลอนในตอนนี้
เพื่อหาที่ระบายช่ายศักดิ์ศรี
แต่งบ่อยบ่อยค่อยชมผมบางที
แม้มีดีอยู่บ้างทางนี้ไกล

เพราะยังจนข้นแค้นคะแนนน้อย
จึงถดถอยคอยท่าพาสงสัย
เพราะอะไรก็รู้ผู้ข้องใจ
อย่าขับใสผมไปไกลไกลเลย

ซึ่งจุดหมายไม่หายในตอนนี้
คืออยากที่สีเขียวเดียวเฉลย
จะได้รู้ผู้เม้นเช่นคำเอ่ย
บอกกันเลยรับเอาเราปรับปรุง

ได้แค่นี้มีพอขอรอรับ
ไม่ขอจับจองของพองถลุง
และไม่ขอแย่งใครแบ่งให้ยุ่ง
จะขอมุ่งมีสุขทุกข์ระบาย

[--ณัชชา--]

จะน้อยใจไปทำไมเพียงใจสู้
ศึกษาดูนะเฮียไม่เสียหาย
หากคิดแต่ซึมเซาก็เปล่าดาย
เร่งขวนขวายคำข้อต่อคารม

หน่อยก็คงสมใจอย่าได้ท้อ
อดทนรอสักนิดคิดจะสม
วันนี้มามาปลอบใจให้หายตรม
พร้อมชื่นชมด้วยนะ..กดคะแนน

[นพตุลาทิตย์]

เอาอย่างพี่ณัชชาว่านะเจ้า
เป็นตัวเราดีแล้วอย่าแผ่วแผน
หวังเพียงมาต่อคารมสะสมแฟน
หากมาดแม้นคะแนนปล่อยพลอยดีใจ

ขยันต่อทุกกลอนตอนที่โพส
หากสาวโสดจีบได้อายที่ไหน
เราย่อมรู้ตัวเห็นเป็นเช่นไร
อย่าหาไซร้ดูคะแนนให้แค่นเลย

ตุลาทิตย์

ด้วยความหวังดี ถึงสีเขียวก็ใช่จะรู้ว่าใครแนะอะไร

ให้ดูใน PM หรือขอความเห็นทางพี่ๆ เขาจัดให้ หลังไมค์ หุหุ

เอาอย่างณัชชามาแวบเดียวเลเวลสี่ เพราะเล่นตอบทุกกลอน อ้อนทุกวันเยย อิอิ

เรามาปีกว่ายังไม่ถึงไหน(แอบน้อยใจ) ว่าไม่ได้สาวๆ ได้เปรียบ ฮ่าๆๆ

[ปนิตา]

แม้น้อยใจ เขียนไป ฝืนใจสู้
จะขออยู่ เคียงคู่ อยู่ร่วมสาน
ขอกุศล ผลบุญ ดลบันดาล
อย่าได้ผ่าน กดคะแนน เติมแต่งใจ

ด้วยยังใหม่ ใจรัก หลักอักษร
มนต์กานต์กลอน ดลจิตร คิดหลงใหล
ร่ายอักษร ขับกล่อม จรรโลงใจ
หวังเพียงให้ เพื่อนพี่น้อง ร่วมชื่นชม

คะแนนน้อย หน้าดำ ช้ำในอก
สุดช้ำฟก ตกต่ำ ช้ำจิตขม
ใจน้อยๆ คิดไม่ตก ในอกตรม
เมื่อไรหนอ จะสุขสม ดั่งใจปอง


         -ปนิตา-

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ให้น้อยอก  โลกเหลื่อมล้ำ  ธรรมไม่ยุติ
อย่าคิดหา  ความบริสุทธิ์  ให้มากไป
ไม่เอนเอียง  เที่ยงตรงดี  มีที่ไหน
หาจากใคร  แต่ซื้อได้  ด้วยเงินตรา

อย่าไปหวัง  สิ่งใดใด  ให้หวังผิด
อย่าไปคิด  เอาจากเขา  จะเศร้าหมอง
จงตั้งหน้า  สู้ฝ่าฟัน  ฝันคะนอง
จะรุ่งริ่ง  หรือเรืองรอง  ตรองตรึกเอา

ทำให้ดี   ดีรีบทำ  จำให้มั่น
อย่าผลัดวัน  ประกันพรุ่ง  รู้หรือเปล่า
จะให้ผล  ดีหรือชั่ว  ก็ตัวเรา
อย่าไปหวัง  ว่าใครเขา  มาเห็นใจ

อย่าคุกเข่า  เข้าอ้อนวอน  จะเสียเปล่า
เขาจะเยาะ  เย้ยเรา   เห็นไหมนั่น
ทำตัวเรา   ให้มีดี  สิสำคัญ
อย่าไปหวัง  กับสวรรค์  มีเมตตา

อยู่วันนี้   ทำวันนี้   ให้ดีสุด
ทำอย่าหยุด  สิ่งที่ดี  มีคุณค่า
ถึงตัวตาย  กายนั้นฝัง  พสุธา
แต่ฝากชื่อ  ให้ลือชา  ว่าทำดี

   ทำดี  ดีกว่าขอพร

[...สียะตรา..]

......ขอไหวพริบ...ปฏิภาณ...ผ่านทักษะ

...วิวาทะ...พร้อมเพาะบ่มอารมณ์ขัน

...หมั่นลิขิตจิตอยากเขียน..เพียรทุกวัน

...ที่สำคัญ...คำสะกด...จรดแม่นยำ

[นพตุลาทิตย์]

แม้น้อยใจใจน้อยยังคอยต่อ
เฝ้าถักทอกลอกลอนตอนหมดขำ
สิบคะแนนแค่นค้นทนใจจำ
เพียงถลำซ้ำกดก่อนหมดกาล

ยิ่งเป็นแรงแห่งฝันที่ดันผลัก
ยิ่งทะลักล้นเหลือเพื่อสืบสาน
ยิ่งชอกยิ่งตอกย้ำให้กรำงาน
ทุกวันวารจารคำนำมาเรียง

ไม่เคยท้อต่อคำที่พร่ำสอน
คงถึงตอนต้องหยุดสุดจะเถียง
ต่อไปนี้ไม่ขอต่อสำเนียง
จะเดินเลี่ยงหลบเร้นเช่นใจพอ

คะแนนกดหมดไปไม่มีอีก
งดเว้นหลีกให้คะแนนอย่าแค่นขอ
ส่วนใครจะกดให้ฉันไม่รอ
ไว้หายน้อยใจหนอมาต่อเอง