๐ ผ่านมาแล้วหลายปี..ที่เปลี่ยนผัน
ฉันยังมั่นตรึงใจ..ไม่ระเหย
ภาพพ่อแม่บ้านเรา..คราวคุ้นเคย
แม้นล่วงเลยอยู่กรุง..ยังฟุ้งครวญ
๐ เอาใส่ถุง..นะป้าห้าสิบบาท
หมดกระจาด..เลยครับนับหยวนหยวน
ขนมจอก..ดอกโสนตะโก้กวน
เห็นแล้วหวนชวนคนึงถึงบ้านนา....
*เห็นแล้วชวน..คิดคำนึง..ถึงมารดา..*
.......คุณเมฆา.......
ภาพคนแก่ขายของ...ไม่มองผ่าน
ยังคิดอ่านช่วยเหลือเพื่ออาสา
หากพ่อแม่ของเรา...เฒ่าชรา
มีปัญญาดูแล...แต่ไม่มี
ท่านไปอยู่ ณ ห้วงสรวงสวรรค์
ทิ้งให้เรารำพัน...ยากหันหนี
"ลูกของยายไปไหน?"...ถามหลายที
ท่านว่า"มีมากหลายแต่หายตัว"
ไฉนเลย?...มิสมดุลเจอจุนบ้าง
นี่คือร่างเคยโอบอุ้ม...สาวหนุ่มทั่ว
ลูกสิบคน...แม่เลี้ยงไหวไม่เคยกลัว
แต่ลูกมัวทำอะไร?...ถึงไกลกัน
น้ำตาฉันไหลหล่น...แค่บ่นถึง
ยังลึกซึ้งคำคนบนสวรรค์
สอนให้ลุกกตัญญูรู้แบ่งปัน
เป็นนิรันดร์ความเจริญสุขเกินคน
