ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

["สายธารศรัทธาธรรม"]

เพลง อำลา"

<a href="http://www.youtube.com/v/JzoCD38-HHo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/JzoCD38-HHo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ขอบคุณ ลุงเวป ลุงปรางค์ ลุงสายใย แม่กานต์ ป๋าฮอท
พระอาทิตย์อัศดง แม่ค้าหน้าหวาน ตะวันฉาย ดรีม กาแฟดำ พี่พิมพิลาไลย พี่ไม่รู้ใจ น้องหยก
masapaer  ฟ้า(มารสุรา) บัณฑิตเมืองสิงห์ พี่เมฆา รัตติกาล ฉันเอง ก้านกลว้ย
ใบชาที่ไร้หนอน บอม ซอง ดุ๊ก รพีกาญจน์59 บ้านริมโขง อีกหลายต่อหลายท่านมากมาย
ที่พลังศรัทธาไมได้เอ่ยชื่อ หากพลังศรัทธาได้ล่วงเกิน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องมารยาท ขอโทษทุกท่านนะครับ
ก็บ้านกลอนทำให้พลังศรัทธา ได้สนุก มีความสุข มียามพระอาทิตย์อัศดง ที่ได้ชวนเข้ามาเล่น
ได้รู้จักหลายคนมากมาย ความอบอุ่นยังมีอยู่ในใจพลังศรัทธา
ขอบคุณลุงเวป ที่ได้ทำเวปดีๆเวปที่อนุรักษ์ภาษาไทย ทำให้พลังศรัทธาไม่เคยรู้เรื่องกลอนเลย
กลับได้ความรู้จากหลายๆๆท่านมากมาย งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา
คงไม่ต่างอะไรกับการที่เราได้พบ ก็ต้องมีจาก รู้สึกใจหวิวๆ
"ลากันทั้งที่ยังหายใจอยู่ ดีกว่าลากันแบบไปไม่กลับมาเจอกันได้อีก..."
รักและคิดถึงทุกๆๆคนครับ .....ลุงเวปครับ วันที่23พฤษภาคม2554
ถ้าลบชื่อพลังศรัทธาออกได้ก็ลบได้เลยนะครับ
เรือที่ใช้มาร้อยๆๆปียังมีวันปลดประจำการไม่ต่างจากคนถึงเวลาก็ต้องปลดประจำการ

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

สวัสดีครับ คุณพลังศรัทธา

ครั้งหนึ่ง.. มีหลายคนที่ไม่รู้จักกัน หรืออาจจะรู้จักกันมาก่อนแล้วเข้ามาอยู่ในบ้านหลังเดียวกันนี้ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเรียกครอบครัวได้หรือไม่เพราะต่างก็ไม่รู้ฐานะตนเอง ว่าควรจะเป็น พ่อ แม่ ปู ย่า ตา ยาย หรือแม้กระทั่ง ลูก และหลาน อนึ่ง เมื่อมีคนทุกข์ใจ ร้อนใจ หรือเศร้าใจ ก็จะมีคนมาปลอบผู้นั้น และแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์ อาจรวมถึงวิธีแก้ไขปัญหานั้นๆที่เจอ ผ่านทางตัวอักษรภาษาไทยที่เรียกว่า "คำประพันธ์" เรื่องราวเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าสังคมนี้มีความผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง หรืออาจจะไม่ลึกซึ้งก็เป็นได้ แต่ในความคิดเห็นของผม ผมจะเรียกสังคมนี้ว่า "ครอบครัว" เพราะว่าทุกคนได้ทำหน้าที่ของตนเองได้สมบูรณ์แบบแล้ว ถึงแม้ว่าร่างกายจะไม่ได้อยู่ในสถานที่เดียวกัน แต่จิตใจ ตัวอักษร และความรักในคำประพันธ์ไทย ได้อยู่ที่เดียวกัน ณ สถานที่แแห่งนี้แล้ว ซึ่งทุกคนเรียกว่า "บ้านกลอนไทย" อันเป็นสถานที่ๆทุกคนตกลงกันว่าจะพูดคุยและทำหน้าที่ของตนเองให้สมบูรณ์แบบ ให้สมกับเป็นสมาชิกของครอบครัวนักกลอน... ... ...

จึงจารร้อยถ้อยกลอนมาอ้อนถึง
ห้วงคนึงตรึงตราจึงมาหา
กลั่นบทกานท์สานยัง "พลังศรัทธา"
รจนาพาทีวจีกลอน

จะจากเรือนเคลื่อนกายมลายสูญ
จิตอาดูรด้วยโศกวิโยคหลอน
เป็นอะไรไยซึ้งจึงจากจร
กลับมาก่อนย้อนบ้านลานกลอนไทย

สู่สังเวียนเพียรร้อยถ้อยคำหวาน
ชุ่มดวงมานบ้านกลอนอ่อนไสว
ด้วยคำกานท์สานฝากจากหัวใจ
พจน์วิไลในคำนำมาเติม

ขอร้องท่านผ่านจิตบัณฑิตฯเรียก
สำเนียงเพรียกพร้อมเพรียงมาเคียงเสริม
ดำเนินย่างวางเท้าเข้าบ้านเดิม
มาเขียนเพิ่มพจน์ไว้ใน"ครอบครัว"

จากใจ
บัณฑิตเมืองสิงห์

[บ้านริมโขง]

ฝากอาลัยติดไปยามไกลจาก
ยามใดหากคิดหวนชวนคิดถึง
นับวันหวานสานใจใฝ่คะนึง
เก็บตราตรึงซึ่งสุขปลุกปลอบใจ

สิ่งเลวร้ายหมายทิ้งทุกสิ่งเศร้า
ทั้งคำเราคำเขาสิ้นเงาใส
ทิ้งที่นี่ทิ้งคำอย่านำไป
ณ. ที่ใหม่ ใจรื่น..ทุกคืนวัน.

"บ้านริมโขง"

[กาแฟดำ]

<a href="http://www.youtube.com/v/Dj8u7-AauDI&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/Dj8u7-AauDI&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

สวัสดีครับพลังศรัทธา..

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้อำลาบ้านกลอน..
แต่ละคนย่อมมีเหตุผลของตัวเอง ซึ่งบางทีคนอื่นไม่อาจเข้าใจได้

ขอบคุณสำหรับไมตรีที่มีให้กัน
ขอมอบเพลงนี้ให้พลังศรัทธานะครับ

"ขอให้โชคดีเพื่อน"

กาแฟดำ

[...สียะตรา..]

......คงจะมีที่อันเหมาะเสนาะศิลป์

...ซึ่งเป็นถิ่นเพื่อรจนาภาษาสรรค์

...หลากหลายผู้พึงใจจรดในบทประพันธ์

...พร้อมจำนรรจ์รื่นรสบทกวี

......คงมิใช่ในที่นี้ดังที่หวัง

...อยากสมสั่งเหล่าอนงค์ให้ทรงศรี

...อยากปลูกฝังเหล่าดรุณสู่..กุลสตรี

...แต่ลาที...เพราะที่เห็นยากเป็นไป

........................ ก็คงหมดเวลา..หมดหน้าที่.....................

.........................เป็นเพื่อนดี..เพื่อนเล่น..เป็นสหาย..........

.........................ขอกลับสู่อยู่กับฝันพรรณราย.................

.........................รอ...รุ้งสายกรายมาคล้องประคองมาน...


......ครั้งหนึ่ง......ก็เคยมีความรู้สึกเช่นเดียวกับคุณพลังศรัทธานะคะ...อยากให้ใช้เวลาก้าวผ่านสิ่งที่ทำให้หมองใจ...ขอให้ใช้สิ่งที่มากระทบไม่ว่าจะดีหรือร้ายมาเป็นแรงบันดาลใจ...เชื่อว่าวันหนึ่งอารมณ์ที่สามารถถ่ายทอดเรียงร้อยผ่านตัวอักษรของคุณจะนำคุณกลับมา.....เอื้อนกวินผ่านบุปผาลดาปราย......อีกครั้ง


.........................................  ...ด้วยปรารถนาดี..  .......................

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~แด่..พลังศรัทธา(พลังศรัทธาธรรมาชน)~


ต้องตกใจเมื่อได้เห็นประเด็นเศร้า
เพราะเพื่อนเราคนหนึ่งเดินถึงจุด
ด้วยใจเจตน์เหตุอ้างทางเยื้อยุด
ให้จำหยุดประพันธ์กลั่นอำลา

"น้องพลังศรัทธา"คราเรือนร่วม
เขาหลอมรวมนำจิตอุทิศค่า
ด้วยกลอนพจน์รสธรรมล้ำเมตตา
ด้วยสำนึกศึกษาพารำพัน

หรือเมฆฝนหม่นหมองพรากน้องพี่
หรือหน้าที่เร่งรุดให้จุดฝัน
หรือเวลาพาพักเข้าผลักดัน
แต่ใดนั้น ขอจง คงสู้ไป

ด้วยวิญญาณกวีอยู่ที่แก่น
จะหมื่นแสนการณ์หนักเข้าผลักไส
แต่รำพึงซึ้งโสตปราโมทย์ไว้
ยังเรืองไรผ่องพร่างมิลางเลือน

หากวันใดใจหนักมาพักผ่อน
ณ.บ้านกลอนแห่งนี้ยังมีเพื่อน
การเดินทางห่างไปใต้ปีเดือน
นั้นเสมือนบทใหม่ในกลอนกานท์

จากตรงนั้น ถึงตรงนี้ พี่คอยเจ้า
จากตรงนั้น สู่บ้านเรา เฝ้าขับขาน
จากพลัง ศรัทธา ฟ้าประทาน
จะยาวนาน คู่จิต นิจนิรันดร์

 


ผมอยากบอกว่า..ผมเสียดายนักกลอนน้ำดีคนนี้มากครับ น้องเค้ามีกลอนเป็นเอกลักษณ์มากๆ ซึ่งหาได้ยาก(น้องเขาแนวธรรมะเขย่าโลกเหมือนผมด้วย(แต่ไม่มั่วเหมือนผม) เลยเสียดายเป็นพิเศษ)
ไม่รู้นะครับว่าเหตุผลของการลาคืออะไร..ก็ไม่อยากถามครับ คงเป็นเหตุผลส่วนตัว แต่ยังไงก็อย่าลืมบ้านกลอนเรานะครับ ถ้าวันใดกลับมา พี่บอมและเพื่อนๆลุงๆป้าๆยังต้อนรับน้องพลังศรัทธาเสมอ
วันนี้ในเส้นทางใดๆก็แล้วแต่..ที่น้องเดินไป พี่บอมก็อวยพรให้น้องพลังศรัทธาประสบความสำเร็จและก้าวถึงจุดหมายอย่างตั้งใจทุกๆอย่างเลยนะครับ สู้ๆนะครับน้องพี่   

จากพี่..บอม ซอง ดุ๊ก

[my smile]

สวัสดีค่ะพี่อ้น

ถ้าลาเพื่อหนีปัญหา ไม่หนับหนุนน่ะค่ะ
หยกเป็นกำลังใจให้พี่เสมอ

 

เราคือครอบครัวเดียวกัน...เชื่อว่าสายสัมพันธ์ยังไงก็ตัดไม่ขาด

 

รู้น่ะว่าอ่านอยู่...แวะมาแอบดูใช่ไหมล่ะ..ยิ้มหน่อยพี่อ้น
 

(รู้ว่าไม่ตลก..แต่ก็น่ะ.ซึ้งไม่เป็น..)

จากน้องสาวค้า..หยก

["สายธารศรัทธาธรรม"]

วันนี้พลังศรัทธาขอมาตอบคำถามว่า ทำไมพลังศรัทธาถึงอำลา
เพราะภาระหน้าที่ การงาน ที่นับวันจะหนักมากขึ้น อยากจะรับภาระหน้าที่
ที่ได้รับมอบหมายเพื่อที่จะทำให้เต็มที่ ให้บรรลุเป้าหมายที่วางแผนไว้
ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจ และบทเพลง บทกลอนที่หวานไพเราะ
ทำให้พลังศรัทธามีกำลังใจมากขึ้น แต่พลังศรัทธาต้องไป
บ้านกลอนบ้านนี้เป็นบ้านกลอนที่อบอุ่น หรือเรียกได้ว่า ครอบครัวคนกลอน
มีพ่อใหญ่อย่างลุงเวปคอยดูแล ใกล้ชิด แต่ในใจพลังศรัทธาก็ยังไม่อยากไป
ยังอยากได้อ่านกลอน อยากได้คุยกับลุงๆๆพี่ๆน้องๆ ที่มอบทั้งความห่วงใย
ความสุขและความคิดถึง ยามใดใครปว่ย ทุกข์ สุขหรือเศร้า
ก็มีครอบครัวคนกลอนที่คอยให้กำลังใจ แม้เพียงคำสั้นที่ว่า "สู้ๆสู้ๆนะ"
เป็นคำที่รู้สึกตื้นตันยังไงพลังศรัทธายังคิดถึงทุกๆคนนะครับ พลังศรัทธาก็ขอให้
คุณพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ตลอดจนเทวดาเทพารักษ์
และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วแผ่นดินสยาม ให้คุ้มครองปกป้อง ภัยอันตรายต่างๆ
ให้กับครอบครัวคนกลอนทุกๆๆคน พลังศรัทธาก็จะไม่ลืม
และจะเก็บเอาไว้ติดตัว คำประพันธ์อักษรไทย หากมีลูกมีหลานก็จะบอกกับลูกหลานๆ
อักษรไทยคำประพันธ์ เป็นอักษรที่งดงามและไพเราะขอบคุณทุกๆๆกำลังใจ
ขอบคุณทุกๆๆบทกลอน พลังศรัทธาจะจดจำสิ่งเหล่านี้อยู่ในหัวใจตลอด...

รักและคิดถึงจากใจพลังศรัทธา

[ดิษฐา]

    ไม่อนุมัติให้ไปจ้า 



 ว่างๆ ก็แวะเวียนมาได้นี่... ไม่ต้องอำลาอาลัยหรอก  เห็นแล้วใจหาย   ตั้งใจทำงานนะหวังว่าสักวันจะแวะเวียนมาเยี่ยมบ้านหลังนี้บ้าง

 

["สายธารศรัทธาธรรม"]

    ไม่อนุมัติให้ไปจ้า 



 ว่างๆ ก็แวะเวียนมาได้นี่... ไม่ต้องอำลาอาลัยหรอก  เห็นแล้วใจหาย   ตั้งใจทำงานนะหวังว่าสักวันจะแวะเวียนมาเยี่ยมบ้านหลังนี้บ้าง

 

พี่ดิษฐาไม่อนุมัติ พลังศรัทธาขอยื่นอุทรธ์แทนได้มัยครับ55++
สักวันจะมาเยี่ยมแน่นอนครับ แต่วันเวลาอาจจะนานพอสมควร
ขอบคุณนะครับพี่ดิษฐาที่เป็นกำลังใจให้พลังศรัทธาคนนี้
ไม่มีอะไรให้พี่ดิษฐาเลย เลยหยิบดอกไม้มามอบให้ช่อนึงครับ
ดอกไม้สวยๆๆก็ต้องคู่กับคนสวยอย่างพี่ดิษฐาครับอิอิอิ

[สมนึก นพ]

ผมก็เคยคิดว่าจะลาจาก
แต่หลายหลากบ้านนี้ที่มอบให้
วิชาหนึ่งได้เรียนเขียนกลอนไทย
ทั้งผู้ใหญ่ผู้น้อยคอยแนะนำ

ต่างเยี่ยมเยียนเวียนเล่นดั่งเช่นเพื่อน
เฝ้าคอยเตือนชี้แนะและเรื่องขำ
หลายหลายสิ่งของเขาเราจดจำ
มีล่วงล้ำเกินบ้างต่างอภัย

เคยน้อยใจนิดหนึ่งถึงกับหน่าย
อยากจะหายหนีหน้าถิ่นอาศัย
ความนึกคิดก่อนเก่าดั่งเยาว์วัย
แต่สงสัยบางอย่างยังค้างคา

หลับตานิ่งนั่งพิงเสาเฝ้าสงบ
พลันได้พบหลายยิ่งสิ่งกังขา
ไล่แต่หัวชนปลายหลายเวลา
จึงรู้ว่าผิดนั้นฉันคิดไป

จะขอวางบทกลอนท่อนหนึ่งหนา
พลังศรัทธาตอบด้วยช่วยได้ไหม
คิดจะห่างบ้านกลอนก่อนจากไกล
ความห่วงใยแห่งนี้มีสัมพันธ์

หลายบทกลอนกวีที่วางอยู่
เปิดอ่านดูรู้ชอบเคยตอบนั่น
แล้วจู่จู่คิดหน่ายหายไปพลัน
จงตอบฉันได้ไหมเหตุใดฤา.

นพ

[ไพร พนาวัลย์]

   

เพราะหน้าที่มีมากจนยากหลบ
อย่าเพิ่งจบเพราะจากขอฝากให้
วันใดว่างกลับมาหา(บ้าน)กลอนไทย
อาบน้ำใจไมตรีที่เติมเต็ม

เวลาจริงคือเวลาในหน้าที่
เวลาที่หงอยเหงาเฝ้างมเข็ม
เวลาน้อยปล่อยว่างห่างความเค็ม
มาและเล็มความหอมหวานที่ "บ้านเรา"

 

ลุงปรางค์

ใช้เวลาให้กับงานอย่างเต็มที่เถิดนะ แต่ถ้าเหนื่อยล้านัก ก็เข้ามาพักที่นี่ เน้อ
มีหลายๆคนที่คิดถึงน้ำใจไมตรี ความดีงามของเธอ เสมอๆ

[webmaster]

จะไปไหนอยู่ด้วยกันก่อน....


ไปทำงานหนักๆ ซักเดือนนึงก็ได้ แล้วค่อยกลับมา  ไม่เห็นต้องมาลาเลย


อย่างตอนนี้ลุงเว็บได้ หน.คนใหม่  เค้ามาเคลียร์ปัญหาระบบงานในหน่วยงานที่หมักหมม มานาน  คนที่เหนื่อยก็เลยเป็น หน.และลุงเว็บ  ตอนนี้อาจไม่ค่อยเข้าเว็บเท่าไหร่นะ เพราะงานเยอะมาก .....แต่เดี๋ยว มันก็ผ่านพ้นไปได้หล่ะ 

[ทอฝัน]

...ไปไม่รอดหรอกอ้น เชื่อดรีมเถอะ ยิ่งเครียดยิ่งกลับมาเร็ว ลองแล้ว อิ อิ...!!!

จำประโยคนี้จากเพื่อนได้มั้ยคะ...???

"...ไม่สำคัญหรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเรา มันสำคัญอยู่ที่ว่า...เราจะจัดการกับมันอย่างไรต่างหาก..."
 

[อ้อนจันทร์]

เอาน่า..มุังาน..ซักพัก
เรื่องความรัก (กลอน) พักไว้ก่อน
ออกไป ตะลอน ตะลอน
เที่ยวดู โลกก่อน ค่อยกลับมา
ดูอย่ีาง ผมซี้
หายไปเป็นปี เห็นม้า
แปลกใจ ทำไม ยังอยู่อีกหว่า (ไอดีเนี่ย)
แล้วกระแสของวันเวลา ...ก็จะพา มาพบกันเอง ^^ (จ๊วบบบ)

[มานพ]

มองไม่เห็นสัทธาน่าใจหาย
สุดเสียดายยิ่งนักเป็นหนักหนา
ก่อนเคยอ้อนวอนเว้าเจ้าแก้วตา
บัดนี้มาสูญสิ้นถิ่นเคยเดิน

เหมือนคนผิดจากไกลไม่หวนกลับ
ที่ไปลับถลำทำห่างเหิน
มาไม่ทันดูใจไวเหลือเกิน
มัวเพลิดเพลินเหมือนผิดคิดเสียใจ

ยังคิดถึงน้องพี่ที่ยังอยู่
คิดถึงครูอักษรกลอนสดใส
คิดถึงเพื่อนเคยต่อล้อกลอนไป
แสนอาลัยสายธารสัทธาธรรม