ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แม่ค้าหน้าหวาน]

๏ ดอกบัวบานชูช่อล่อภมร
กลิ่นเกสร-อบอวลด้วยนวลโฉม
ส่งกลิ่นยั่วยวนเย้าให้เล้าโลม
ผ่านโพยมลอยฟุ้งที่คุ้งน้ำ

๏ เผยกลีบหวานอวดช่อลออ-อยู่
เหล่าผึ้งภู่ดอมดม-จนฉมฉ่ำ
เมื่อความหวานหมดค่าไม่น่าจำ
ก็ลืมด่ำรสหวานที่ผ่านทรวง

๏ ลองตรองดูด้วยจิตพินิจเหตุ
ปฏิเสธอย่างไรใจก็ห่วง
ยากคิดคลายจากไกลคนใจลวง
หรือหลงบ่วงที่ถวิลจึงยินยอม

~แม่ค้าหน้าหวาน~

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

ปทุมมา ผกากรอง มองเปรียบเปรย
เผยอเผย กลีบบาน ตระการหอม
บุปผชาติ ภุมรี รี่ไต่ตอม
พึงดมดอม รสฉ่ำ ปัทมา

สดับตรอง ลองลิ้ม ชิมเกษร
แห่งบังอร ด้วยเล่ห์ เสน่หา
เมื่อได้ชม สมใจ ภุมรา
คงสร่างซา หวานล้ำ ที่ด่ำดม

ถวิลบ่วง ห้วงรมย์ เมื่อสมแล้ว
ผกาแก้ว กลิ่นฟุ้ง จรุงฉม
ภมรเพียร เวียนเลาะ เพราะเชยชม
มิอาจข่ม จินต์จล ยลปทุม ฯ


~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ปทุมหลวงหวงกลิ่นประทินสี
กลีบดอกคลี่คลุมร่างหว่างเกสร
เป็นดอกตูมต่างเหมาเหล่าภมร
มิได้ชอนไชเนื้อเชื้อกลิ่นมาลย์

ยังคงบินผินผกตระหนกจิต
เพราะเพียงคิดติดใจในน้ำหวาน
หวี่หวี่ว่อนร่อนหาศประหลาดนาน
มิสำราญมานเห็นไม่เป็นไร

บงกชสวยรวยรสจรดสงสาร
คลี่ดอกบานเบ่งแย้มแซมแสงใส
บริสุทธิ์ผุดผ่องครองประไพ
งามวิไลใดเทียบเปรียบจงกล

ภุมเรศเจตนาถลาร่อน
บินวนว่อนก่อนจากภาคหาศหน
สู่เกสรตอนผลินิลุบล
ชื่นใจดลยลโฉมโลมโกมุท!

บัณฑิตเมืองสิงห์

[Music]

"ฝากถึงแม่ค้าตาหวาน"


แม้นลุ่มหลงบงกช..อย่างจดจ่อ
ก็เพียงขอใส่หิ้งเพื่ออิงพุทธ
มิอาจออมดอมเด็ดเข็ดสุดสุด
ต้องสั่งหยุดทุกครั้งที่พลั้งใจ

มองเจ้าอยู่ในบล๊อคล๊อคเฉพาะ
เที่ยวลัดเลาะกับกลอนที่อ่อนไหว
สำนวนเราเขาเฉย..ละเลยไป
โถ..กระไรจะซึ้ง..อุ่นถึงทรวง


(หวังจะเขียนกลอนให้หยดย้อย..เผื่อเธอจะมีใจให้บ้าง)

 


 

[บ้านริมโขง]

"ฝากถึงแม่ค้าตาหวาน"


แม้นลุ่มหลงบงกช..อย่างจดจ่อ
ก็เพียงขอใส่หิ้งเพื่ออิงพุทธ
มิอาจออมดอมเด็ดเข็ดสุดสุด
ต้องสั่งหยุดทุกครั้งที่พลั้งใจ

มองเจ้าอยู่ในบล๊อคล๊อคเฉพาะ
เที่ยวลัดเลาะกับกลอนที่อ่อนไหว
สำนวนเราเขาเฉย..ละเลยไป
โถ..กระไรจะซึ้ง..อุ่นถึงทรวง


(หวังจะเขียนกลอนให้หยดย้อย..เผื่อเธอจะมีใจให้บ้าง)

 


 

เขาเขียนถึง “บัวงาม” ยามรำพัน
ถ้อยคำสรรบรรยายหมายห่วงหวง
Music เอ๋ย มิใช่เจ้าที่เขาควง
สิ่งทั้งปวงนั้นจึงไม่ซึ้งใจ

ดอกบัวงามตามฝันอันพิสุทธิ์
เป็นโกมุทดุจแก้วแพรวผ่องใส
ผุดเหนือน้ำยามบานแม้กาลใด
เปรียบอยู่ในอรรถรสบทพระธรรม

สำหรับเราขอเป็นเช่นผกาอื่น
ที่สดชื่นตื่นใจใต้แสงฉ่ำ
เบิกอรุณรุ่งเรืองเฟื่องลำนำ
เจิดแจ่มจำจากอุราข้าชาวดิน

สดสวยได้ใช่แพ้แก่โกเมศ..
ใดในเขตใต้หล้าพาถวิล
งามอนงค์วงพักตร์สลักจินต์
รันจวนสิ้นกลิ่นนวลอวนละออง

เถอะ..บัวงาม ตามชมนิยมนั้น
ยังใฝ่ฝันมั่นไว้ได้เคียงสอง
แต่วาสนาเรานำต่ำเคียงครอง
จึงหวังปอง..แค่ฝัน เท่านั้นเอง.

"บ้านริมโขง"

[...สียะตรา..]

......นิลุบลเหนือชลรินกระสินธุ์สาย

...ใช่ล่อร่ายหมู่ภมรฟ้อนเข้าหา

...อันภู่ผึ้งพึงหวัง..เคล้าเหล่าผกา

...ใช่บุปผาเอนไหวเพื่อให้ชม

[สายใย]

แล้วดอกสวยสร้างไว้เพื่อใครเล่า
กลีบบางเบาบานพร้อมหอมกลิ่นฉม
คล้ายเชื้อเชิญรอให้มีใครชม
หวังรื่นรมย์หรือแค่คิดแพร่พันธุ์


 

[...สียะตรา..]

......กุพชกา..นา นาพันธุ์กลีบชั้นซ้อน

...มิได้ซ่อน..หนามคล้ายเล่ห์..เสน่หา

...ถวิลหวังเพียงชม..สี...ด้วยปรีดา

...มิพรากพาริดราน...แล้วผ่านเลย

[สะเลเต]

งามบัวใบ...ไหวเอนปานยิ้มยั่ว
ธารเคียงบัวชูช่อล้อลมผ่าน
ผ่านลมล้อช่อชูบัวเคียงธาร
ยั่วยิ้มปานเอนไหว...ใบบัวงาม

ใบและกอ...หนอเด่นยามลมลู่
ตามเฝ้าดูพิศเพลินเกินใจห้าม
ห้ามใจเกินเพลินพิศดูเฝ้าตาม
ลู่ลมยามเด่นหนอ..กอและใบ

--- สะเรเต ----

[บ้านริมโขง]

งามบัวใบ...ไหวเอนปานยิ้มยั่ว
ธารเคียงบัวชูช่อล้อลมผ่าน
ผ่านลมล้อช่อชูบัวเคียงธาร
ยั่วยิ้มปานเอนไหว...ใบบัวงาม

ใบและกอ...หนอเด่นยามลมลู่
ตามเฝ้าดูพิศเพลินเกินใจห้าม
ห้ามใจเกินเพลินพิศดูเฝ้าตาม
ลู่ลมยามเด่นหนอ..กอและใบ

--- สะเรเต ----

เมื่อเป็นบัวงามแท้แม้แลดอก
กลีบเจ้าบานเรียงบอกออกสดใส
สวยสดสีมีเงาเฝ้ากล่อมใจ
ยามลมไล้โบกหมายคล้ายไกวเปล

กว่าจะบานต้องผ่านกาลกำหนด
กว่าจะสดให้เห็นเป็นเสน่ห์
กว่าจะพ้นดินโคลนโดนลมเท
กว่าจะเหพ้นน้ำตามเวลา...

ต้องสมบูรณ์ด้วยบุญคุณประเสริฐ
เมื่อยามเกิดต้องรอดปลอดภักษา
เป็นอาหารสัตว์น้ำตามปูปลา
ชูดอกมาพ้นน้ำ..งามวิไล

บัวจึงงาม พร้อมค่าน่าหวงแหน
เป็นดอกแดนแห่งสรวงดวงไสว
บูชาองค์พระสัมมารัตนะไตร
เจิดแจ่มในใจพุทธสุดนิยม.

"บ้านริมโขง"