ตื่นเช้ามาอากาศอาจสดใส
แต่ที่ห้องของใจไยหม่นหมอง
คิดถึงหญิงเคยอิงแอบแนบประคอง
เขาไม่มองแม้เงาว่าเราเลว
ทำเหมือนคนไม่เคยได้เอ่ยทัก
ไม่รู้จักกันมาทิ้งป่าเหว
ปล่อยให้ใจเร่าร้อนอ่อนเป็นเปลว
รักล้มเหลวแหลกรานด้วยการชัง
เธอนั้นไม่ไตร่ตรองของเหตุผล
นี่หรือคนเคยรักปักใจหวัง
มาด่วนหนีบี้รักให้หักพัง
รักที่ตั้งใจให้เธอไล่มัน
พี่บอกรักรักพี่ยังมีอยู่
แต่ยอดชู้ไม่แน่มาแปรผัน
ขอรักนางอย่างนี้ชั่วชีวัน
จะกี่กัปล์กี่กัลมั่นรักเธอ
ถ้ายังคิดว่าพี่มีดีบ้าง
ขอลบล้างความในที่ได้เผลอ
หากยังรักเหมือนก่อนวอนขอเจอ
ได้เสนอคุยกันมันคงดี
สล่าผิน
14พค.2554