ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สล่าผิน]

 นั่งรอกลอน ก่อนนอน บังอรจ๋า
 ไยไม่มามองไปไม่ได้เห็น
 ตั้งแต่ค่ำ ย่ำย่างข้อนข้างเย็น
 เรายังเป็นคนรอ อยู่ต่อไป
 
 หากว่าน้อง ของพี่มีงานยุ่ง
 รอจนรุ่ง รอมั่น มิหวั่นไหว
 ด้วยอยากอ่าน กานท์กลอน เพื่อสอนใจ
 รอจนได้ ดั่งจิตที่คิดรอ
 
 คงเหนื่อยหน่อย ค่อยแต่ง ดัดแปลงหนา
 ถึงจะช้า ใช้คำเลิศล้ำหนอ
 ขอยอดหญิงจริงใจในกลอนพอ
 พี่นี้ก็ อิ่มใจหากได้ยล
 
 อย่ารีบเกิน เดินคำ คอยย้ำตรวจ
 เดี๋ยวได้อวด คำงามห้ามสับสน
 พี่รอได้ แต่งกลอน อย่าร้อนรน
 ขอหน้ามนแต่งให้พอใจแล้ว
 
 แสนอิ่มเอมเปรมจิต เมื่อคิดหวน
 เมื่อเนื้อนวลจะแต่งกลอน ป้อนพี่แก้ว
 พี่แอบปลื้ม ยิ้มใสใจเพริดแพรว
 กลอนคงแจ๋ว จะอยู่รอดูกลอน
 
 อยากเห็นหน้าคราแต่งแบ่งยิ้มไหม
 กลอนจะได้ดูดีมีคำอ้อน
 คงอ่านเพลินพลิ้วไปได้ทุกตอน
 ใจรอนรอนรอคนดี ที่ปลายฟ้า

สล่าผิน

13พค.2554

[รพีกาญจน์]

กรรมการ งานเข้า เอาจนได้
หนุ่มเชียงใหม่ ไหนละ ลงสนาม
สาวระยอง กองเชียร์ ช่วยเคลียร์ตาม
แล้วไถ่ถาม เร็วไว เมื่อไรคืน

หนุ่มเชียงใหม่ หัวใจยอก ออกควานหา
สามเพลา ไม่นอนพัก หลับสักตื่น
วันต่อไป ไม่พบพาน แม่หวานชื่น
จะขอยืน อดข้าวน้ำ ใต้ลำไย

สาวระยอง น้องนาง ทำห่างเหิน
มัวนับเงิน เทกอง สองเข่งใหญ่
รวยทะลุ หุ หุ หุ ทุเรียนไทย
รวมดีไหม ลำไย + ทุเรียน

ช่วยตาม ถามที น้องหทัยชนก
 

[สะเลเต]

สาวผักไหหรือเปล่าที่เขาถาม...
ทุกโมงยามทำนาจนหน้าเหี่ยว......
วันทั้งวันน้องถือคือด้ามเคียว....
ถึงหน้าเกี่ยวทำให้ไร้เวลา.....

งานของน้องยอมรับนับว่ายุ่ง....
ต้องกางมุ้งให้ควายตอนเล็มหญ้า....
ต้องเลี้ยงหมูดูไก่ท้ายคันนา....
เข้าเคหายามค่ำจำต้องนอน....

เวลาจึงไม่มีใช่หนีหน้า.......
เสร็จจากนาจะมาล่าอักษร.....
เพราะหัวใจยังภักดิ์รักอ่านกลอน...
โปรดรอก่อนแล้วกัน.....ฉันจะมา.....

--- สะเรเต ---

[จ้อง เจรียงคำ]

หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดตาย
๐
๐
อาจเหมือนคนละเมอ..ยามเผลอจิต
ลอยโอบกอดความคิด...คะนึงหา
ทะลวงหมอกออกบินสุดจินตนา
สบสายตาหัวใจ...ไปวันวัน

อาจเหมือนคนใจลอย..คล้อยใจเหม่อ
หยิบเอาเธอมาสวมใส่ความฝัน
ที่ทึกทักข้างเดียว...แท้เกี่ยวพัน
อยู่แค่ความเงียบงันอันเดียวดาย

แค่หนึ่งช่วงเวลาค่าสั้นสั้น
ก็ผูกพันความสุขไปทุกสาย
โชนอยู่ในแววตาทุกประกาย
และกระจายเกลื่อนจิตทุกทิศทาง

เธอจะรู้หรือไม่...ก็ไม่รู้
ว่าจู่จู่..หัวใจคนไกลห่าง
ก็เหมือนถูกทุบเคาะให้เปราะบาง
ในระหว่างรำพึงคิดถึงเธอ

นี่ก็นานนับนานแล้วกาลล่วง
ไฉนดวงใจจำสม่ำเสมอ
ไฉนฉากตรึงตรามิพร่าเบลอ
ทำฉันใดได้เจอ..ฝันของใจ

เปิดหน้าต่างหน้าบ้านนานแล้วนะ
กี่วันจะคำรบพบกันใหม่
หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดไว
หลังพบใครคนนั้นจึงลั่นกลอน

ปล่อยให้หนึ่งคนนี้..ที่วันนั้น
แอบผูกพันขั้นหนักหลงอักษร
คอยแต่เธอเก้อแล้วสิ้นแววจร
จะจากนิรันดร...หรือกานดา

หากเธอมั่นแล้วจิตมิคิดจร
ขอสักตอน กลบท..ปลดอุรา 

[tina]

ทำอะไร อย่าให้ว่าง อย่างสร้างสรรค์
หากรอกัน พลันเหงา เศร้าไปใหญ่
งั้นแต่งกลอน ตอนลั๊ลลา ร่าเริงใจ
แล้วส่งไป ให้เธอชอบ ตอบกลับมา

เย่ๆ สู้ๆ จุ๊กกรู่ๆ เลย..

 

 

[masapaer]

~* กลอนของเธอ* ~  (๒)



กลอนของเธอเพราะไปใคร่ขอผ่าน
มิอาจหาญต่อได้คล้ายผวา
คนเก่งเก่งเร่งพจน์รจนา
ฉันอ่อนล้าขาอ่อนทอนกำลัง

กลอนของเธอยวนยั่วเราตัวสั่น
กลอนของฉันนั้นอ่อนแทบหลอนหลัง
อยากจะรอต่อกลอนอ่อนใจจัง
กลอนเธอขลังทุกบทพจน์น่าตาม

กลอนของเธอสดใสใครนะเขียน
กลอนของเธอคนเพียรอยากเรียนถาม
คนในกลอนของเธอละเมอความ
คือคนงามคนใดไยโชคดี

กลอนของฉันอ่อนแอแต่เด็ดเดี่ยว
คอยตามเกี้ยวด้วยใจไม่เคยหนี
คิดประพันธ์งานใจหลายนาที
แต่มิมีกลอนใดใคร่เสียดาย

เธอต่อกลอนกับใครเยี่ยมไปหมด
ฉันสลดกลอนเน่าเศร้าใจหาย
เห็นกลอนเธอรำพันฉันตาลาย       
อ่านความหมายใจปอดแทบจอดคลาน

กลอนเธอสื่อถึงใครไยหวานนัก
แสดงถึงความรักภักดิ์สถาน
กับใครกันบอกหน่อยอย่าปล่อยนาน
ให้บางคนลนลานเพราะกานท์เธอ 


  ขออภัยค่ะ..หากจะบอกว่ากลอนนี้แต่งไว้นานแล้วแต่ลืมเอาลง  แล้วบังเอิญลงตัวเลย ขอต่อตรงนี้ด้วยนะคะ.. 

~*กลองของเธอ (๑)*~

[robozo]

กลอนอย่างเขาเราบ่อาจตามแต่ง
ไม่ขอแก่งแย่งเอาเขาใฝ่ฝัน
ถ้อยคำรำร้อยเรียงเคียงทุกอัน
ไม่อาจผันตามทางอย่างของเรา

คือพื้นพื้นคืนคำจำง่ายง่าย
นึกอะไรขึ้นได้ใช้เลือกเอา
ไร้ภาษากวีที่คาดเดา
สุกเอาเผากินสิ้นลิ้นไม่มี

สำนวนอาจคาดขาดขืนขัดหู
เร่งรีบดูผู้รู้กรูแก้ที
จะให้แก้แปรเปลี่ยนบางวจี
แสนยินดีที่มีนำใจงาม

อ่านตามดูรู้แล้วแก้วสับสน
ก็เพราะสนค้นหาพาอยากถาม
แต่อีกใจก็ไม่ใช่เปลี่ยนตาม
อยากรู้ความตามตัวทั่วทุกอัน

แล้วอีกอย่างอารมณ์ผมเป็นใหญ่
นึกออกไปตามใจไร้สร้างสรร
ความรู้สึกนึกอย่างไรก็บอกกัน
ทุกท่านนั้นโปรดช่วยชี้ที่นำทาง

[Kotchanan]

หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดตาย
๐
๐
อาจเหมือนคนละเมอ..ยามเผลอจิต
ลอยโอบกอดความคิด...คะนึงหา
ทะลวงหมอกออกบินสุดจินตนา
สบสายตาหัวใจ...ไปวันวัน

อาจเหมือนคนใจลอย..คล้อยใจเหม่อ
หยิบเอาเธอมาสวมใส่ความฝัน
ที่ทึกทักข้างเดียว...แท้เกี่ยวพัน
อยู่แค่ความเงียบงันอันเดียวดาย

แค่หนึ่งช่วงเวลาค่าสั้นสั้น
ก็ผูกพันความสุขไปทุกสาย
โชนอยู่ในแววตาทุกประกาย
และกระจายเกลื่อนจิตทุกทิศทาง

เธอจะรู้หรือไม่...ก็ไม่รู้
ว่าจู่จู่..หัวใจคนไกลห่าง
ก็เหมือนถูกทุบเคาะให้เปราะบาง
ในระหว่างรำพึงคิดถึงเธอ

นี่ก็นานนับนานแล้วกาลล่วง
ไฉนดวงใจจำสม่ำเสมอ
ไฉนฉากตรึงตรามิพร่าเบลอ
ทำฉันใดได้เจอ..ฝันของใจ

เปิดหน้าต่างหน้าบ้านนานแล้วนะ
กี่วันจะคำรบพบกันใหม่
หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดไว
หลังพบใครคนนั้นจึงลั่นกลอน

ปล่อยให้หนึ่งคนนี้..ที่วันนั้น
แอบผูกพันขั้นหนักหลงอักษร
คอยแต่เธอเก้อแล้วสิ้นแววจร
จะจากนิรันดร...หรือกานดา

หากเธอมั่นแล้วจิตมิคิดจร
ขอสักตอน กลบท..ปลดอุรา 

จ้อง เจรียงคำ

หลังพบเธอหัวใจก็ได้ปิด

๐
๐

อาจดูเหมือนคนแพ้.. แย่เกินคาด
จนไม่อาจลุกยืนฝืนยิ้มร่า
ถึงมองเห็น ดาวโชติช่วง บนดวงตา
แต่ทะเลหมอกหนา.. ฉาบทาใจ

แสร้งทำราวลืมเลือนเหมือนลืมซึ้ง
แต่คิดถึงที่นี่กว่าที่ไหน
ที่ซึ่งฝันงดงามหวามทรวงใน
ราวกับได้สัมผัสจริงชัดเจน

จากคำทักคำแรกคนแปลกหน้า
แต่ใช่ว่าฉาบฉวย.. ยังสวยเด่น
เกิดรู้สึกอาลัยมิวายเว้น
และตื่นเต้นเสมอยามเธอทัก

อาจเพียงฉันคนเดียวเฝ้าเกี่ยวร้อย
หวัง,ใจคอย หวง, ห่วง อย่างหน่วงหนัก
แต่อยู่อยู่ ก็ล่วงเลย คนเคยรัก
ทุบสัมพันธ์แตกหัก.. ชะงักงัน

เธอเคยรู้หรือไม่ มีใครท้อ
เปลี่ยวเหงา.. ท่ามจันทร์ทอนั่งกรอฝัน
รอยิ้มฉายแก้มอิ่มเหมือนพิมพ์จันทร์
จนหัวใจดวงนั้น.. มันตรอมตรม

หลังพบเธอหัวใจก็ได้ปิด
ตามฉากเกมชีวิต.. คนติดหล่ม
หลังพบ.. ว่าขณะ ร้าวระทม
คือปฐมบทแรกการแตกร้าว

ภายในกรอบความฝันอันแคบแคบ
มีคนแอบ แปลบ, จุก ทุกย่างก้าว
ผ่านชั่วโมงเหงาเงียบยะเยียบยาว
ด้วยกลอนพราวเธอกรอหล่อเลี้ยงใจ
.
.
หากชิงชังลาม, ลุก เช่นทุกคราว
ขอคำกร้าวกล่าวค่อน.. จะจรไป.
 

 
จ้อง จะลำเอียง
สวัสดีค่ะพี่อาร์ตี้.. หยุดยาวหรือเปล่าคะ?

[สล่าผิน]

๐ หน่วยสำรอง กองเชียร์ คอยเขี่ยลูก
ให้พันผูก ปลูกใจ ดั่งใฝ่หา
มาแอบลุ้น คุณครู ผู้โสภา
กับคุณอา สล่าผิน ด้วยยินดี

๐ หวังบุพเพ เห่ห้อม ร่วมกล่อมขวัญ
ให้ประสบ พบกัน ไม่หันหนี
เร่งรีบสาน ท่านอา อย่ารอรี
โอกาสนี้ มีบ้าง ใช่ทางตัน

๐ หนุ่มชาวเวียง เชียงใหม่ ปักใจน้อง
สาวระยอง ครองจิต มิบิดผัน
แค่น้องนาง ห่างหาย ไปหลายวัน
อาต้องทน ด้นดั้น ฝ่าฟันไป

๐ สาวระยอง น้องนาง จำห่างหนุ่ม
เพราะงานรุม สุมทับ เกินรับไหว
ทั้งงานบ้าน งานตัว งานหัวใจ
แม้ทางไกล ใช่ยาก หากรักจริง

มาร่วมลุ้นร่วมเชียร์ คริ..คริ..

(หทัยชนก)

เข้ามามองกองเชียร์รีบเคลียร์ก่อน
กลัวว่าตอนคุณครูผู้ดูหยิ่ง
มาอ่านกลอนค้อนขวับจับผมทิ้ง
กลัวครูยิงผมตายจนวายชนม์

อย่าถือสาคราอ่านกลอนกานท์หยอก
ผมขอบอกจากใจอย่าได้หม่น
หนุ่มเจียงใหม่ใจดีมีอดทน
ครูอย่าสนใจเคืองเรื่องกองเชียร์


สล่าผิน
14พค.2554

อิอิ ยังไม่รู้กองเชียร์หมายถึงคุณครูคนไหน  น้องใหม่อย่างสล่าผิน ขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วย
หากว่ากองเชียร์ทำให้คุณครูที่เขาเอ่ยถึงต้องเคืองฤทัย นะครับ

[สล่าผิน]

กรรมการ งานเข้า เอาจนได้
หนุ่มเชียงใหม่ ไหนละ ลงสนาม
สาวระยอง กองเชียร์ ช่วยเคลียร์ตาม
แล้วไถ่ถาม เร็วไว เมื่อไรคืน

หนุ่มเชียงใหม่ หัวใจยอก ออกควานหา
สามเพลา ไม่นอนพัก หลับสักตื่น
วันต่อไป ไม่พบพาน แม่หวานชื่น
จะขอยืน อดข้าวน้ำ ใต้ลำไย

สาวระยอง น้องนาง ทำห่างเหิน
มัวนับเงิน เทกอง สองเข่งใหญ่
รวยทะลุ หุ หุ หุ ทุเรียนไทย
รวมดีไหม ลำไย + ทุเรียน

ช่วยตาม ถามที น้องหทัยชนก

(รพีกาญจน์59)

กรรมการท่านคิดด้วยจิตฝัน
ให้รวมกันด้วยใจจึงได้เขียน
ผลไม้ให้อิงแอบอย่างแนบเนียน
ผมถูกเฆี่ยนต้องช่วยด้วยนะเออ...

เอาลำไย+ทุเรียนช่างเขียนได้
ผมอ่านไปหัวเราะไปไยเสนอ
คุณครูท่านอ่านกลอนตอนมาเจอ
ระวังเด้อกรรมการท่านจะโดน.......

สล่าผิน

14พค.2554

ท่านกรรมการและกองเชียร์หากมีโทษต้องรับโทษเด้อ  กระผมสล่าผินไม่รับโทษด้วยเด้อ อิอิ

[สล่าผิน]

สาวผักไหหรือเปล่าที่เขาถาม...
ทุกโมงยามทำนาจนหน้าเหี่ยว......
วันทั้งวันน้องถือคือด้ามเคียว....
ถึงหน้าเกี่ยวทำให้ไร้เวลา.....

งานของน้องยอมรับนับว่ายุ่ง....
ต้องกางมุ้งให้ควายตอนเล็มหญ้า....
ต้องเลี้ยงหมูดูไก่ท้ายคันนา....
เข้าเคหายามค่ำจำต้องนอน....

เวลาจึงไม่มีใช่หนีหน้า.......
เสร็จจากนาจะมาล่าอักษร.....
เพราะหัวใจยังภักดิ์รักอ่านกลอน...
โปรดรอก่อนแล้วกัน.....ฉันจะมา.....

--- สะเรเต ---

สาวผักไห่ใครหนอใคร่ขอถาม
ว่าคนงามอยู่ไหนใคร่มาหา
อยากพบน้องเนื้อเย็นเป็นบุญตา
บอกพี่ยาได้ไหมจะไปเยือน

จะไปช่วยถือเคียวร่วมเกี่ยวข้าว
หากน้องสาวพร้อมใจให้เป็นเพื่อน
พี่จะมาหาบ้านขึ้นชานเรือน
จะอยู่เหมือนเพื่อนใจเพื่อใช้งาน

ช่วยเลี้ยงควายขายผักหรือตักน้ำ
จะคอยทำเร็วไวไม่งุ่นง่าน
ให้ทรามวัยได้นั่งคอยสั่งการ
มิเกียจคร้านคอยเฝ้าคอยเอาใจ


สล่าผิน

14พค.2554

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

นั่งรอกลอนก่อนนอนบังอรไหน
บ้านกลอนไทยมากมีนะพี่จ๋า
ไม่เจาะจงคงยากลำบากนา
ที่จะกล้ามาต่อกลอนพ่อคุณ

บรรดาผองกองเชียร์ละเหี่ยนัก
มาทึกทักปักจองเป็นกองหนุน
ออกนอกหน้าตาไปมิใช่ลุ้น
ให้งงงุนจับคู่โยงครูมัด

แถมยังมีพี่ใหญ่ลำไยบวก
มาเข้าพวกกรรมการงานถนัด
หนุ่มเชียงใหม่ใครนี่ต้องชี้ชัด
แหม! อยากซัดพี่ใหญ่ให้สักที

ดู! ดู๊!ดู! เขียนได้ไม่อ่านซ้ำ
อดข้าวน้ำเป็นแน่แหง! เลยพี่
ดูวรรคสามบทสองมองให้ดี
อะไรนี่! เสียงลงไม่ตรงแนว

ทั้งกองเชียร์กรรมการล้วนงานเข้า
ตีขลุมเหมาเอาเองไม่เจ๋งแจ๋ว
หนุ่มหน้ามนคนไหนไร้วี่แวว
ครูยังแห้วแกร่วคาน...ในบ้านกลอน

 

"กานต์ฑิตา"
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๔

[สมนึก นพ]

นั่งรอกลอนก่อนนอนบังอรไหน
บ้านกลอนไทยมากมีนะพี่จ๋า
ไม่เจาะจงคงยากลำบากนา
ที่จะกล้ามาต่อกลอนพ่อคุณ

บรรดาผองกองเชียร์ละเหี่ยนัก
มาทึกทักปักจองเป็นกองหนุน
ออกนอกหน้าตาไปมิใช่ลุ้น
ให้งงงุนจับคู่โยงครูมัด

แถมยังมีพี่ใหญ่ลำไยบวก
มาเข้าพวกกรรมการงานถนัด
หนุ่มเชียงใหม่ใครนี่ต้องชี้ชัด
แหม! อยากซัดพี่ใหญ่ให้สักที

ดู! ดู๊!ดู! เขียนได้ไม่อ่านซ้ำ
อดข้าวน้ำเป็นแน่แหง! เลยพี่
ดูวรรคสามบทสองมองให้ดี
อะไรนี่! เสียงลงไม่ตรงแนว

ทั้งกองเชียร์กรรมการล้วนงานเข้า
ตีขลุมเหมาเอาเองไม่เจ๋งแจ๋ว
หนุ่มหน้ามนคนไหนไร้วี่แวว
ครูยังแห้วแกร่วคาน...ในบ้านกลอน

"กานต์ฑิตา"
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๔

งงแล้วนะจะมาหาเฉลย
กับคำเอ่ยว่าเชียร์เคลียบทก่อน
หลายจังหวัดข้ามดูอยู่หลายตอน
เจอคำอ้อนครูแห้วยังแกร่วคาน

ชักยังไงแล้วนามารวบรัด
ผมอ่อนหัดอยู่นะอยากประสาน
ข้อเขียนคุณอุ่นใจในกลอนกานท์
ลงให้อ่านสักบทอดใจรอ.

นพ