ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ล้อเกวียน]

     อสุภใจใครกันมอบมันให้
ตรึงตราไว้ในทรวงหน่วงหนักหนา
ไม่เลือนลบจบสิ้นถวิลพา
ดึงอุราลงจมหล่มโลกันต์

     อสุภใจในร่างที่หมางหม่น
ดูหลุดพ้นค้นหาคราสุุขสันต์
ละลิ่วล่วงห้วงทุกข์รุกชีวัน
โดนรักบั่นบากบิ่นแทบสิ้นแรง

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

อสุภใจไหนเลยจะเคยอยาก
มันคือซากรากเน่าจากเถ้าหมอง
มันบาดอกฟกช้ำน้ำตานอง
อุราต้องกองหล่นปนทมิฬ

เป็นกากเดนเช่นนั้นบั่นชีวิต
พรหมลิขิตบิดเบือนเลือนหมดสิ้น
ดั่งไฟสุมกุมเนื้อเบื่อชีวิน
กล้ามอกดิ้นจินต์ดับเลือนลับลง

จนต้องฝืนกลืนกล้ำระส่ำร้อง
ความบกพร่องข้องใจในพิษสง
มันยากแท้แม้คิดจะปลิดปลง
กับตัวบ่งบงการผลาญวิญญา

ทำอย่างไรใคร่ทิ้งสิ่งเหม็นเน่า
ไม่อยากเอาเข้ากายวายพงศา
จะเขี่ยออกตอกย้ำกรรมประดา
โดยเฉือนฆ่าด่าทุบอสุภใจ

บัณฑิตเมืองสิงห์

[Music]

อสุภใจ....ในร่างที่สร้างโลก
อุปโหลกเสริมสีเอาดีแสร้ง
ใช้ชีวิต-ว่าย-วน-ละ-ปน-แปลง
ฝืนแสดงปลุกซากยิ่งยากเดิน

อสุภใจ....ในร่างที่ว่างเปล่า
จะบอกกล่าวปล่อยวางความห่างเหิน
เห็นสมมุติแล้ววาดอาจพลาดเกิน
พบบังเอิญ..แล้วพราก..คือซากจริง


(...เย้.z.z.Z.. กระทู้ที่ ๑๐๐ แล้วววว..พักผ่อนได้แล้วววว)

[บ้านริมโขง]

เพราะกากเดนเหม็นมากฝากเชื้อเกาะ
ยากจะเลาะเคาะออกปอกแสลง
มันจึงลามตามทุกข์ปลุกแสดง
เข้ามาแบ่งที่วางทางชีวี

จึงต้องไล่อสุภใจให้ไกลห่าง
ตามแนวทางล้างกรรมทำสุขี
วางใจตนพ้นอบายหมายฉิมพลี
ตามแนวที่พุทธองค์ทรงดำเนิน.

"บ้านริมโขง"