ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

<a href="http://www.youtube.com/v/XA83cqBLSNs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/XA83cqBLSNs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

= สะพานไม้หมาก =

มองสายน้ำ..ไหลหลั่งของฝั่งฝัน
เคยรำพันราวสะพานลำธารใส

ฟากนี้ฉัน-ฟากนั้นเธอ-ที่เผลอใจ
ข้ามเยื่อใยไม้หมาก...เมื่ออยากเจอ

"คิดถึงเจ้าสายสมรกับขอนหมาก"
สายน้ำหลาก-ขอดแห้ง-หมดแรงเพ้อ

ปลายสะพานทอดยาวหนาวนะเธอ
เสียงละเมอ"พานไม้หมาก"ฝากอำลา



......... .........

[สะเลเต]

จุดนัดพบชื่นหวานสะพานไม้หมาก
ฉันข้ามคลองอีกฟากอยากไปหา
พานไม้หมากทอดข้ามยามรักพา
คำสัญญายื่นให้ไว้วันวาน

ธารน้ำใสไหลหลากอยากฝากหวัง
รักเราดั่งเชือกมัดรัดประสาน
ลำไม้ไผ่ผูกจับกับสะพาน
เปรียบรักมั่นคงนานแม้กาลแปร(เปลี่ยน)

--- สะเรเต ---

ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตค่ะ

[สล่าผิน]

สะพาน ไม้หมากข้ามฟากฝั่ง
ความหลัง ยังมีพี่จำแน่
ข้ามคลอง น้องผ่านสะพานแพ
เหลือแต่ ความหลังพี่ยังจำ

ฝั่งคลอง น้องพี่เรามีนัด
ถนัด ข้ามคลองน้องเหยียบย่ำ
สะพาน ไม้หมากยากระกำ
สุขล้ำ เมื่อเราเข้าใจกัน

ชวนน้อง ร้องเพลงบรรเลงกล่อม
รายล้อม ธรรมชาติเหมือนวาดฝัน
เราต่าง สร้างจิตมิตรสัมพันธ์
รักมั่น เหมือนคลองมองรักเรา

บัดนี้ วันผ่านสะพานเปลี่ยน
โล่งเตียน หายไปพาใจเศร้า
เคยข้าม ถามไปไร้แม้เงา
สะพาน อันเก่าเขารื้อไป

มิมี มานานสะพานหมาก
ข้ามฟาก ข้ามฝั่งในครั้งใหม่
ขาดน้อง มองหาพาทุกข์ใจ
อยู่ไหน น้องนางที่ข้างคลอง

สะพาน ผ่านใหม่ใส่คอนกรีต
อดีต ผ่านไปพาใจหมอง
น้องหาย กายร้างห่างใจปอง
หรือน้อง หายลับกับสะพาน

สล่าผิน
10พค.2554

[Music]

สะพานยาว..ราวข้าม..กับความว่าง
เคยเหยียบย่าง..วัยเยาว์..หมดคราวหวาน
ด้วยความเหมาะ..ศิวิไลซ์..ต้องใช้งาน
เปรียบประมาณ..เธอพลัน..นิรันดร์ลา

เหลือแต่ความ..ทรงจำ..ที่ล้ำลึก
แม้ใจนึก..จะรอ..แต่.ก็.ล้า
เคยอิงแอบ..แนบชิด..จำติดตา
ซากพรรณา..พานไม้หมาก..รินจากใจ



 

[สมนึก นพ]

ด้วยสะพานไม้หมากตากแดดฝน
ยอมสู้ทนคนผ่านประสานฝัน
ยอมให้ย่ำไปมาหาทุกวัน
กลับแปรผันอย่างไรสงสัยจัง

จากเริ่มใหม่ดั้นด้นตัดต้นสด
วางกำหนดช่องข้ามตามที่หวัง
จนต้นหมากนั้นหนามาผุพัง
เขาก็ยังไม่ลงเอยเฉลยความ

จะตัดหมากต้นใหม่ใช้ทดแทน
เชื่อมสองแดนสองฝั่งครั้งสองสาม
แค่พานหมากนั้นหนาพยายาม
สาวคนงามวกวนไม่สนจริง

ปากเป็นเอกเลขเป็นโทโบราณกล่าว
พูดโน้มน้าวกาวใจได้ทุกสิ่ง
ตื้อเป็นแรงแข็งขับจับอ้างอิง
หากเฉยนิ่งหมากหมดป่าอย่าหวังเลย.

นพ

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

สะพานผุ กรุกร่อนอ่อนตรงหน้า
ไร้ราคาค่าทรัพย์ประดับศรี
อยู่เช่นก่อนตอนเก่าเท่าร้อยปี
มดปลวกรี่กรีย่างเข้าข้างใน

มีเถาวัลย์พันรอบขอบติดเกาะ
แมลงเจาะเสาะหาถิ่นอาศัย
เห็ดรางอกซอกแซมขึ้นแกมไป
สะพานไม้ใกล้น้ำคือตำนาน

ยังยืนยงส่งคนให้พ้นท่า
แม้ถูกย่ำเหยียบมาครากาลผ่าน
หวังเพียงคนพ้นน้ำฉ่ำสำราญ
สู่ปลายทางร้างกาลนมนานมา

สิ่งประเสริฐเลิศล้ำนำชีวิต
รู้ถูกผิดจิตดีที่คิดหา
คือสะพานผ่านย้ายหลายเวลา
คนจดจำนำพาดาดาษเยือน

บัณฑิตเมืองสิงห์