ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กัลมลี*]

หัวใจของกวี...อยู่ที่ไหน?
ณ ที่นี้...มีใคร...ตอบได้บ้าง
ฉันเหมือนนกหัดบินสิ้นหนทาง
เขียนไปอย่าง...ไม่เข้าใจ...ในบทกวี

หนทางของกวิน...สิ้นตรงไหน?
เขียนทำไม?...เขียนเพื่อใคร?...กันน้อง-พี่
จิตวิญญาณอยู่ตรงไหนในวลี
บางครั้งมี...บางครั้งหาย...ทำไมนะ?

หัวใจของกวี...อยู่ที่ไหน?
กลั่นกรองจากหัวใจ...ทำไงล่ะ?
จิตวิญญาณหายห่างบางสภาวะ
ขาดทักษะ...ขาดฝีมือ...หรืออย่างไร?



 

ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[hort39]

บทกวีจากใจใช่ที่สุด
จากมนุษย์ปุถุชนคนอ่อนไหว
ด้้วยบทกลอนสะท้อนถ้อยร้อยเรียงไป
หวังจะให้ข้อคิดสะกิดเตือน

อาจจะไม่งดงามตามฉันทลักษณ์
แต่เน้นหนักวลีที่เชือดเฉือน
อาจไม่สูงเทียมฟ้าคว้าดาวเดือน
แต่เอ่ยเอื้อนทุกคำย้ำเจตนา

อาจไม่ใช่กวีที่มุ่้งหมาย
แต่มากมายด้วยแรงแสวงหา
อาจอ่อนล้าไปบ้างในบางครา
แต่ศรัทธาแห่งกวีมิมีคลาย..

[พรายม่าน]

สอดสะพรั่งหลังช่อปาริชาติ
กลางอักษรกลอนวาดบุศาสตร์สาย
บนน้ำตาลหวานปั้นพรรณราย
ซ้อนประทับกับขจาย เจียรนัย

ลอยระยับจับฟ้าสุทธาทิพย์
อวลสยบปานหยิบกำยานใส่
อยู่กับข้นความคิดวิจิตรวิจัย
และอยู่ในไฝ่ค่าธรรมาทิตย์

ละลายแทรกแบกซากความยากแค้น
ผสานแล่นแผ่นดินที่บิ่นบิด
กับศัตรูหลู่ทิ้งและมิ่งมิตร
อยู่กับสิทธิสร้างสรวล ของมวลชน

ในรังสรรค์ล่วงสุขนิรุกติ์ประจักษ์
บนแพรวพรั่นฉันทลักษณ์ที่ผลักผล
กับขนบนบครูผู้ประดน
และกลางหม่นมืดมน นิรมาน

ถึงบางครั้งบางคราสมิอาจพบ
อัตตากลบทางใกล้หัวใจผ่าน
จะค้นหาค่าใดให้ไกลกาล
ใจกวีชี้ชาน ปุถุชน ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๐๕.๐๕.๕๔

[hort39]

บทกวีย่อมรับใช้ใจผู้เขียน
ถูกปรับเปลี่ยนตามใจไร้เหตุผล
บทกวีสาดแสงแสดงตน
ให้ผู้คนเห็นค่าภาษากวี

ด้วยลีลาเฉพาะตนต่างค้นหา
ใส่จริตมายาอย่างเต็มที่
ประดิษฐ์คำพร่ำพรอดหยอดวจี
ถ้อยวลีลื่นไหลในอารมณ์

ร้อยเรื่องราวเรียบเรียงหวังเพียงสื่อ
ด้วยสมองสองมือสร้างอย่างเหมาะสม
ใจลึกลึกหวังให้ใครชื่นชม
ด้วยอารมณ์ปุถุชนคนเขียนคำ

[darkness_hero]

หัวใจของกวีอยู่อกซ้าย
ไม่เคยย้ายไปขวาให้สงสัย
ก็เหมือนคนอื่นอื่นทั่วไป
โปรดเข้าใจหัวใจของกวี

หนทางของกวีไม่มีสิ่น
ก็ต้องดิ้นกันไปในทุกที่
ก็ไม่รู้จบตรงไหนเท่าที่มี
วันพรุ่งนี้ก็ยังต้องดิ้นต่อไป

เขียนทำไมก็แบบใจมันอยากเขียน
บ้างหวานเลี่ยนบ้างดุดันตามเขียนไหว
ก็ไม่รู้ว่าเหตุผลคืออะไร
ก็แค่ใจมันอยากเขียนจึงเขียนมา

เขียนเพื่อใครก็บางใครบ้างก็ไม่
บ้างเขียนไปไม่มีใครให้เขียนหา
บ้างเขียนเพื่อใครบางคนตามเจตนา
บ้างเขียนตามเจตนาในใจตน

จิตวิญญาณยังอยู่ครบไม่ไปไหน
แม้ลืมไปเหมือนไม่มีเพราะไม่สน
แต่หายไปคงแย่แล้วไม่ใช่คน
ฤาเป็นผียังไม่พ้น.... "วิญญาณกวี"

(แต่งแบบวอนโดนเจ้าของกระทู้เขม่น)

[Music]

               


บทกวี....โรมรันเหมือนฟันดาบ
บางครั้งอาบยาพิษเกินคิดฝัน
บ้างก็เคลือบน้ำผึ้ง..ประหนึ่งจันทร์
ให้ผูกพัน"ติดกับ"...ระดับครวญ

บทกวี....ลีลาช่างกล้าปั้น
ดำดินดั้นมาดอม..เพราะหอมหวล
บ้างหลงใหลอักษรา..พารันจวน
ทั้งเย้ายวน-ยั่วยุ-ทั้งทุรัง

......บทกวี......
ชุบชีวี..ขื่นขม..ให้สมหวัง
ผู้ทดท้อ..ฮึกเหิม..เสริมภวังค์
พร้อมจะดัง..กังวาน..ณ.ลานใจ



 

[สมนึก นพ]

หัวใจของกวีอยู่ที่ไหน
คำถามใหญ่นะนี่มีความหมาย
ทั้งคนเขียนคนอ่านผ่านมากมาย
จากเส้นลายปากกามากลั่นกรอง

กังวนใจหรือไม่ได้แต่งเรื่อง
กลัวขุ่นเคืองตีความเกิดความหมอง
สุดจะเลี่ยงควบกล้ำคำมารอง
ต้องหมั่นมองชิงสัมผัสที่คัดลง

เลี่ยงคำนี้หนีคำนั้นมันผิดเพี้ยน
กลายเป็นเกรียนไปนากลอนพาหลง
ความชอบพอต่อกันเคยมั่นคง
ไม่ยืนยงแล้วนะเริ่มระแวง

หากมีใครตอบกลับรับข้อเขียน
ได้แวะเวียนถ่ายเทไม่เสแสร้ง
แนะนำที่ผิดมาว่าชี้แจง
การแสดงรู้นี้ไมตรีงาม

หัวใจของกวีอยู่ที่ไหน
คงตอบได้แล้วนี่ดังที่ถาม
อยากจะดีได้นะพยายาม
ขอจบความตามตอบและขอบคุณ.

นพ

[tina]

แม้ถ้อยความ ตามร้อยเรียง เพียงอักษร
กลั่นเป็นกลอน สะท้อนความคิด จิตฝั่นใฝ่
เป็นเรื่องเด่น เช่นสวยงาม บอกความใน
จากที่ได้ ผ่านพบ ประสบมา

เป็นภาษา พาผู้อ่าน สู่ฐานที่
ได้สุนทรีย์ มีเปิดกว้าง อย่างหรรษา
มโนภาพ ตราบที่กลอน สะท้อนพา
แฝงข้อคิด ติดมา ไม่ว่ากัน

กลอนที่ดี มีชีวา พาหลงใหล
เพราะมีใจ จากกวี ที่มุ่งมั่น
เรียงร้อยคำ นำทาง อย่างสร้างสรรค์
ใส่ใจกัน ทุกขั้นตอน เป็นกลอนเอย...


       

ชอบ emotion จัง 555+

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ท่านคือหัวใจ..กวี~


แก่นกวีอยู่ไหน..ใจเจ้ารู้
เพียงเจ้าดูโจทย์ย้ำคำปุจฉา
ลองใคร่เหตุเจตน์ชัดวิสัชนา
หรือเจ้ายังกังขาปัญญาตน

คำถามใดใจหรือคือคำตอบ
เจ้าจะมอบเพื่อใครใจบ่งผล
จิตวิญญาณอยู่ไหนใจเจ้าดล
มีร้อยหนหายพันครั้ง..เจ้ายังรู้

กานท์กวีไม่มีที่สิ้นสุด
ตราบมนุษย์ยังเวียนขีดเขียนอยู่
คัดจากใจไหมเล่าเจ้าเป็นครู
ศัพท์ด้อยหรู ดูจรรยา ค่าเท่ากัน

ล้านเรื่องราวถ่ายท้นกลอักษร
เมื่ออ่านกลอนพึงพิจจิตคัดสรร
หนึ่งพจน์ล้ำหรือต่ำศัพท์จับสำคัญ
มิแบ่งกั้นอารมณ์จมโจทย์ร้อน

Oo..ท้ายที่สุดจุดเดิมจะเริ่มใหม่
ตราบคนไทยรู้รักษ์สืบอักษร
คำถามเดิมจะเริ่มขานในบ้านกลอน
เสียงสะท้อนจะแว่วสาน..ผ่านกวี

O

(เขียนตามความคิดส่วนตัวของตัวเอง..โปรดอภัยเถิดครับ)

บอม ซอง ดุ๊ก

[จ้อง เจรียงคำ]

แล้วหัวใจกวีอยู่ที่ใด



ฉันเห็นแล้วฤดีกวีผอง
อยู่ตามหนองละหานลำธารไหล
อยู่ตามดินหินผาวนาลัย
อยู่ตามฟากฟ้าไกลจักรวาล

อยู่กับลมละล่องท่องอากาศ
อยู่กับสายฝนสาดกระเซ็นซ่าน
อยู่กับเหล่านาคาใต้บาดาล
อยู่บนสรวงสถานพิมานทิพย์

อยู่คอยเฝ้าเย้าหยอกกับดอกหญ้า
อยู่ฟังเสียงสกุณาป่าดงดิบ
อยู่ใต้ดาวเด่นคืนดื่นระยิบ
อยู่สุดขอบไกลลิบฟ้าขลิบทอง

อยู่กระทั่งวิถีความลี้ลับ
อยู่ซึมซับเศร้าโศกยามโลกหมอง
อยู่กับความโหยหาน้ำตานอง
อยู่กับการร่ำร้องเวทนา

และอยู่กับวารีที่ไหลคลั่ง
อยู่กับทั้งฝนลมระดมคร่า
อยู่กับความร้อนหนาวหลายคราวครา
อยู่กับกาลเวลา..สัจธรรม

นั่นก็คืออยู่กับสรรพสิ่ง
อยู่กับความเป็นจริง..ที่เวียนย่ำ
สุดแต่ใครใส่กรอบ..ไว้ครอบงำ
ใส่สีขาวหรือดำ...ด้วยกรรมใด


จึงหัวใจกวีอย่างที่คาด
อยู่ที่ธรรมชาติ..ก็อาจใช่
สุดแต่รู้..แต่เห็น..แต่เข้าใจ
แล้วเก็บใส่อารมณ์คมประพันธ์

[พี.พูนสุข]

                                                                                    หัวใจของกวีอยู่ที่ไหน

                                                                              หัวใจของกวีอยู่ที่ไหน
                                                        ถามโดนใจยายกะปูจริงจริงหนา
                                                        หัวใจจริงของกวี อยู่ที่ตา
                                                        ไม่ใช่ป้าย่ายายก็แล้วกัน

                                                        ตาวิเศษฤทธิ์เดชมหาศาล
                                                        ตาพิการยังมองเห็นเด่นเฉิดฉัน
                                                        ตากวีเพริศพราวถึงดวงจันทร์
                                                        ตานิรันดร์ปั้นดาวเป็นนารี

                                                        ตาแท้จริง ก็คือ ตาที่สาม
                                                        Mind's eyes งามยิ่ง พริ้งพราวศรี
                                                        ตาที่สาม จินตนาการของกวี
                                                        โลกล้านปียังหยั่งได้ ใช่ไหมคุณ..

                                          Mind's eyes  ตาของใจ  จินตนาการอันกว้างไกลของกวี
                                                      หาใช่ตาดวงที่สามของพระอิศวรไม่!

                                                                                          สาวกะปู  กิ๊บๆ