ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่ออักษราลี]

<a href="http://www.youtube.com/v/3ZSAxrn_JgU&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/3ZSAxrn_JgU&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[ทอฝัน]

...ใจรอนรอน...เจียนจาง...จะร้างแล้ว
ยินแว่วแว่ว...รำพึง...คะนึงหวาน
เริงรื่นรี่...ปรี่ลอบ...มาตอบกานท์
ร่องรอยราน...เรื่องร้าว...ยังน้าวนึก

...เวียนวอยวอย...ลมปลิว...เป็นริ้วลู่
รู้ทั้งรู้...ไม่อาจ...ผสานผนึก
แรงรัวรัว...ใจเร้า...ยังเร่าลึก
คนคักคึก...ฮึกเห็น...ประเด็นคำ

...ง้อเงียบเงียบ...เหยียบย่อง...ขึ้นห้องเก่า
งอนเหงาเหงา...สงบ...กลบรอยพร่ำ
ร่ายเรื่อยเรื่อย...เหนื่อยอ่อน...ซ่อนลำนำ
รินร่ำร่ำ...ร้องเรียก...สำเหนียกคล้าย

...แลลิบลิบ...พริบพราย...กระจายแสง
ลมเริ่มแรง...หวนคืน...แล้วกลืนหาย
เตลิดล่อง...อารมณ์...คลี่ปมคลาย
เรี่ยรวงคำ...รำบาย...หมายนิรันดร์...

......................//ทอฝัน

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~นิรันดร์~


คงธิตินิรันดร์สามัญจิต
ชั่วดีชั่งยั้งคิดพินิจผล
สัพพัญญูรู้ซึ้งซึ่งแก่นตน
พันหมื่นหนค้นหาค่าเพียงเรา

วิมุตตินิรันดร์อันเที่ยงแท้
นั้นเพียงแค่ปล่อยวางสู่ว่างเปล่า
เปลือกใดนั้นมั่นหมายคล้ายคือเงา
ใดใดเท่าอนัตตาหาไม่มี

ธรรมนิธินิรันดร์อันไม่สิ้น
แม้นฟ้าดินมลายวายวิถี
ตราบพันภพหมื่นแดนแสนธาตรี
ตราบฤดีมีธรรมสืบร่ำไป

สุคตินิรันดร์ข้าบัญญัติ
ตนซื่อสัตย์ซึ้งตนมิล้นไหล
แม้ท้ายสุดจะหยุดลงตรงที่ใด
แต่ฉันรู้ว่าใจ..สู่นิรันดร์



 


บอม ซอง ดุ๊ก

[ช่ออักษราลี]

สัญญาใจ

รถเวลาขยับผ่านหลังกาลอิ่ม
แดดเช้าพริ้มทาบทองผ่องสมัย
ก็แตกออกดอกหวังสะพรั่งใจ
หอมอยู่ในห้วงวันอันสุนทรี

เราโอบกอดสัญญาคราหมายมั่น
แม้นผ่านวันผ่านเดือนเคลื่อนดิถี
รอบฉนำมิอาจกั้นฝันเสรี
ปีกฝันที่โบยโบกโลกอักษรา

เราเฝ้าเขียนบทกวีที่เรียวรุ้ง
เขียนถึงทุ่งทิวไพรดอกไม้ป่า
บนกระดาษมหัศจรรย์วันเวลา
บนขอบฟ้าขอบฝันฉันและเธอ

เมื่อเรากู่เสียงก้องในท้องฟ้า
เมื่อเราฝ่าอธรรมนำเสนอ
ดอกไม้จักแย้มดอกออกละเมอ
ผีเสื้อเพ้อกลางแดดแวดไม้งาม

มาเถิดมาผองเพื่อนมาเยือนทุ่ง
มีฝันปรุงเอื้ออิ่มแม้นลิ้มหนาม
เมื่อเรามีคนไร้ไปทุกคาม
เมื่อโดนหยามเจ็บอกสะทกนัก

เราติดในอันธการนานเท่าไหร่?
แวดอยู่ในวนหวังวังเวงหนัก
คอยสายลมพรมเอ่ยรำเพยรัก
ม่านเขลาชักเมฆหม่นให้คนช้ำ

ก่อนชีพร่วงลาแล้วอย่างแผ่วโผย
ต้นไม้โรยอย่าทิ้งผลให้คนย่ำ
รู้แตกหน่อกอใหม่อย่าใจดำ
นะ...จดจำสัญญาใจในผองเรา

รถเวลาขยับผ่านหลังกาลอิ่ม
โลกแย้มยิ้มชักม่านเปลี่ยนกาลเหงา
อีกครั้งที่มืดมิดปิดใจเรา
ผลักโลกเศร้ารีบเคลื่อนนะเพื่อนเอย

[ช่ออักษราลี]

<a href="http://www.youtube.com/v/PHyVCBLGQwE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/PHyVCBLGQwE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อาณาจักรรักนิรันดร์

ฤทัยรอนอ่อนล้าในคราหนึ่ง
โบกปีกซึ่งนำฝันสู่วันใหม่
หวังลบโศกวิโยคแสนในแดนไกล
ปลดปล่อยใจสิ้นทุกข์ให้สุขพรม

พบพระธรรมนำทางกระจ่างจิต
ปานชื่นน้ำอมฤตชีวิตสม
ปีกอินทรีโผทะยานแหวกม่านลม
ลอยเหนือตรมชีพสองผุดผ่องมาน

ในเส้นทางอาณาจักรแห่งรักนั้น
สถิตขวัญในภพสงบสาน
เดินตามทางแสงเทียนแห่งนิพพาน
อนธการจึงขจ่างทางมรรคา

หอมเกสรทิพย์อุบลมาดลชื่น
ก็ใจตื่นผุดหวังครั้งปรารถนา
ทุกเส้นทางอาณาจักรรัก-ศรัทธา
งดงามกว่าทางใดในภพแล้ว

สดับซิ! วิหคขานเสียงหวานนัก
ปรุงดอกรักลดใจให้ผ่องแผ้ว
ลำนำนกจรุงใจให้เพริศแพร้ว
งามทุกแนวหวังพักกายริมสายชล

ริมฝั่งน้ำฉ่ำเย็นใต้เพ็ญแสง
เจิดแจรงก่อศรีทวีผล
กำลังใจไหลหลั่งพลังดล
ใจสุขล้นในแดนที่แสนรัก

[ช่ออักษราลี]

<a href="http://www.youtube.com/v/gY4mKJ3n37I&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/gY4mKJ3n37I&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

         

ทัณฑ์น้ำค้าง

หลังกลั่นค่าฟ้าค่ำเป็นน้ำค้าง
ก็โรยร่างร่วงกราวจากหาวหน
มาสร้างฝันวาดศิลป์ถิ่นมณฑล
บ้างร่วงหล่นซุกร่างกลางพนา

กังสดาลในเงียบงำดูล้ำลึก
ตกผลึกดวงแก้วแนวเถื่อน-ผา
หลังจู่โจมราตรีเพื่อลีลา
เพื่อเติมป่าทั้งป่าคืนค่าไพร

แล้วสังคีตกรีดเสียงสำเนียงรับ
สิ! สดับดุริย์ซอจากกอไผ่
สะท้อนแสงเงินยวงช่วงฟ้าไกล
โลกภายใต้สีดำพร่ำกวี

บ้างซุกร่างกลางซอกของดอกไม้
เพื่อปรุงดอกวันใหม่สดใสสี
เพื่อปรุงหอมบุหงาแห่งราตรี
เพื่อจักพลีร่างตนในอนธการ

ยามทิพย์ทองผ่องนภาเวียนมาถึง
อรุณซึ่งนำนกฟ้ามาขับขาน
โลกสุขแสนวิไลดอกไม้บาน
ทุ่งน้ำค้างตระการผ่านป่า-ดิน

ปีกผีเสื้อลอยฟ้ามาแตะแต้ม
บุปผาแย้มรับขวัญไม่มีสิ้น
ธรรมชาติสร้างสวรรค์อันโศภิน
ทุกชีวินพึ่งพาอาศัยกัน

เมื่ออำนาจแสงแดดขึ้นแผดฟ้า
คอยไล่ล่าผู้ด้อยให้ถอยหัน
จึ่งน้ำค้างสลายปลายเปลววัน
ผู้อ่อนแอย่อมพรั่นและหวั่นภัย

ยามพิภพงามพร้อยด้วยสร้อยศิลป์
วาวกวินน้ำค้างพร่างไสว
บัดนี้หวนสู่หาวคราวเป็นไอ
จะมีใครคำนึงถึงน้ำค้าง

[กาญจนธโร]

หมดคำถาม

ขลุ่ยผิวผ่าน ซ่านพลิ้ว ทั่วทิวทุ่ง
ทำนองมุ่ง ผลาญฤทธิ์ พิสมัย
ผิวขลุ่ยพลาง ครางย้ำ ย่ำอาลัย
รักแฝงนัย ไกลแก้ว แผ่วรำพัน

แล้วมองฝน หล่นเผย เคยถามทัก
พรมพร่างรัก หนักโหม ประโลมขวัญ
โปรยฉ่ำชื่น ผืนดิน ถิ่นอนันต์
พรายวสันต์ ปันชุ่ม ดับรุ่มใน

ฟื้นผืนหล้า วนาลี ขจีแจ่ม
ระบัดแกม แซมช่อ ล้อไสว
ทั่วโขดเขิน เถินผา พนาไพร
สัตว์น้อยใหญ่ ไขว่ยิก ริกร่าเริง

ลมฝนคลี่ ขจีพริ้ว ท่ามทิวทุ่ง
เรื่อยคลองคุ้ง บุ่งนา ล้วนถาเถิง
พิรุณริน ดินฉ่ำ ด่ำละเลิง
รื่นรมย์เบิ่ง ข้าวกล้า ในนางาม

เวียนวัฏฏะ วังวน คนบ้านป่า
พิรุณลา ฟ้ามอบ ตอบคำถาม
ธรรมชาติ วาดชีวิต ลิขิตความ
ด้วยธารงาม น้ำตา ฟ้าส่งคำ

หมดถ้อยความ ถามฟ้า ลาพักผ่อน
เอนกายหย่อน นอนลาน ชานขนำ
ขลุ่ยเลาเก่า เป่าผิว พลิ้วลำนำ
เป็นบทร่ำ คร่ำครวญ ป่วนฤทัย

ปภัสร์

[สมนึก นพ]

รั้งโซ่ตรวนรัดข้อเท้าก้าวขึ้นศาล
ได้เดินผ่านสตรีคดีฟ้อง
มีเพื่อนชายด้วยนั่นหมั่นประคอง
ที่ในห้องโล่งหมดไร้บดบัง

สักครู่หนึ่งเจ้าหน้าที่นี้มาเตือน
อย่าแชเชือนท่านบอกออกคำสั่ง
เคารพศาลเน้นดีมีพลัง
ที่บัลลังก์ผู้พิพากษามาพอดี

แล้วเราก็ย่างเท้าเดินเข้าคอก
ตรงขอบนอกกระดาษปิดติดไว้นี่
เป็นข้อความสาบานอ่านทันที
สรุปมีวจีกล่าวเล่าความจริง

หากตอบคำซักค้านนั้นผิดเพี้ยน
คิดผันเปลี่ยนเหตุการณ์สำคัญยิ่ง
คำสาบานนั้นหนามาอ้างอิง
ดั่งมนต์สิงมีวันอันเป็นไป

อัยการได้ถามตามสำนวน
พนักงานสอบสวนทวนความให้
คดีเกิดขึ้นนั่นนั้นอย่างไร
เหตุอันใดฆ่าได้ชายอื่นนา

สักครู่หนึ่งทนายหมายรออยู่
ถามเชิงขู่เพื่อได้คลายปัญหา
คิดมุ่งหมายร้ายถึงซึ่งชีวา
เจตนาฆ่านั้นรับทันที

คือเรื่องเก่าหล่อนนั้นแฟนฉันนะ
ให้สัจจะรักกันหมั้นใกล้นี่
อีกไม่นานร่วมหอไม่รอรี
กำหนดมีปีหน้ากุมภาพันธ์

ภาพบาดตาวันนั้นขั้นหึงหวง
รู้ถูกลวงถูกหลอกออกชัดนั่น
มีชายหนึ่งพร่ำพรอดกอดจูบกัน
ตะลึงงันเข้าผลักอกหกล้มลง

ด้วยแรงไปชะตาขาดหัวฟาดพื้น
หล่อนลุกยืนชี้หน้าด่าเสียงหลง
ฟังอยู่หลายคำนาพามึนงง
เจตจำนงกล่าวหาฆ่าแฟนเธอ

ผมทำไปพลาดผิดไม่คิดฆ่า
ภาพตำตาฤทธิ์หึงจึงพลั้งเผลอ
ด้วยสติขณะนั้นมันเริ่มเบลอ
เหมือนละเมอเพ้อไปใจลอยตาม

ทนายพยักหน้าหันกลับคำนับศาล
ได้เรียนท่านชัดย้ำหมดคำถาม
เสมียนคัดไว้หมดจดข้อความ
ก่อนลงนามศาลอ่านทวนสำนวนเรา

มีนัดใหม่วันหน้ามาฟังต่อ
ยังต้องรอวันนั้นคือวันเหงา
โทษจำขังรู้ได้ว่าไม่เบา
แต่ต้องเศร้าทับทวีที่โดนลวง

ก่อนจากกันหันจ้องมองชายใหม่
เฝ้าเอาใจหล่อนอยู่รู้ว่าหวง
รักของหล่อนรักเล่นเป็นตามดวง
เปลี่ยนคนควงบ่อยไปหลายใจมี

นะเพื่อนนะดูเห็นเน้นไว้ด้วย
เป็นตัวช่วยวันหน้ามาที่นี่
คำให้การและกระทำจำให้ดี
ในคอกนี้ต่อจากฉันคือท่านนา.

นพ
นานๆได้เข้ามา ขออนุญาตร่ายซะยาวเลย

[ช่ออักษราลี]

<a href="http://www.youtube.com/v/8prMvXX8RQs&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/8prMvXX8RQs&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ฝน  ฝัน  หวั่นไหว

กาลผลัดเปลี่ยนฤดูพรูสายหมอก
ลอยระลอกแพรม่านเมื่อกาลอิ่ม
สายแดดเช้าโชยหวานผ่านมาพริ้ม
เพียงเจ้ายิ้มไม่นานบันดาลวาย

โน่น! เมฆเทาเหงาเงื่องเต็มเบื้องฟ้า
ก็ถึงคราหล่นผล็อยหยาดสร้อยสาย
ร่วงเถิดร่วงอณูมาพรูพราย
เมื่อเจ้าคล้ายแบกอุ้มต้องสุมทุกข์

โปรยฝนโศกปานว่าโศกาแล้ว
กระเซ็นแผ่วหยาดหยดรดมาปลุก
ตื่นเถิดตื่นจากหลับกลับมารุก
ตื่นในยุควิบัติพาซัดเซ

โศกเอยโศกมาน้ำตาหลั่ง
หมดสิ้นแล้วความหลังครั้งสรวลเส
ร่วงน้ำตาใครหลั่งประดังประเด
โอ้! โศกฟ้าหรือจะเทได้เพียงนี้

เทน้ำตาสักธารเพื่อผ่านซับ
รากที่หลับกลับไหวในวิถี
หากร่วงแล้วร่วงมาชั่วตาปี
บันดาลมีน้ำตาคณาแล้ว

[ช่ออักษราลี]

<a href="http://www.youtube.com/v/wf68JgiX95g&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/wf68JgiX95g&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ผกา-นารี

งามสุคันธชาติสะอาดหอม
ภู่-ผึ้งดอมฉ่ำประทิ่นในถิ่นฐาน
เฉกชายคอยถวิลหายุพาพาล
จนสุขซ่านสมฤดีจึงลี้ไกล

อีกนัยหนึ่งเปรียบนารีที่พร้อมศักดิ์
บุรุษรักลุ่มหลงอย่าสงสัย
หากมีคาวราคินสิ้นค่าไป
เป็นดอกไม้สิ้นหอมรอตรอมตรม

เหล่านงนุชดุจมาลีหลากสีสัน
เป็นดอกไม้แห่งวันอันสวยสม
ถึงแม้นอยู่กลางไพรไร้คนชม
ไม่ปรารมภ์เพราะเบ่งบานลานพนา

หากเจ้าคือเอื้องไพรไกลคนเห็น
ก็คงเป็นบุปผางามท่ามพฤกษา
คลี่กลีบดอกสวยใสไร้มายา
หอมระดาลำเลียงถึงเวียงไพร

ถึงแม้นเป็นกุหลาบสาปลิขิต
หนามแหลมลึกเพียงสะกิดโลหิตไหล
คอยชูช่อช้อยชื่นระรื่นใจ
จนกว่าใครมาตัดเฝ้าจัดจอง

หากเป็นดั่งสุมาลีที่โชยหอม
ชายก็พร้อมเด็ดไว้ใกล้ตาสอง
คงเป็นเพียงบุษบันแจกันทอง
ชายถือครองยอดพธูคู่แจกัน

บ้างอยากเป็นเช่นบานไม่รู้โรย
ไร้ระโหยแรงสุรีย์หลากสีสัน
ดอกแข็งแกร่งแช่มชื่นผ่านคืนวัน
เปรียบจอมขวัญงามตาทุกทิวาวาร

หากงดงามผ่านใดที่ในหล้า
จงงดงามอย่างมีค่ามีแก่นสาร
แล้วคลี่กลีบผลิดอกออกตระการ
ให้สมเป็นกุสุมาลย์ที่ผ่านรอ

[ช่ออักษราลี]

<a href="http://www.youtube.com/v/TLxu_TdI2mk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/TLxu_TdI2mk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ลายผีเสื้อ

๑

ท่ามริ้วกาลหวาน-ขื่นทุกหมื่นค่า
สร้างมนตราแห่งรักอันศักดิ์สิทธิ์
ฤๅต้องเวทย์เจตน์ใดประไพนิมิต
จึงก่อฟองชีวิตสถิตใบ

หลับอ้อมอุ่นตาวันพรายพันแสง
อ้อมขวัญแห่งป่ายุคสุขสมัย
เมื่อบุหงาแตกดอกออกไฉไล
แล้วหนอนใหม่คืบคลานผ่านออกมา

จากโลกแคบอึดอัดจนขัดข้อง
มาทอดท่องกระดุบกลีบบุปผา
เมื่อเพลงดอกไม้บานผ่านเวลา
จึงรู้ค่าวันคืนที่ฝืนทน

กาลเคลื่อนวันสู่วันกระชั้นกระชาก
จึ่งเพียงซากคราบหนอนก่อนล่องหน
ดักแด้ผ่านชีวิตลิขิตวน
คอยสร้างตนเติบใหญ่เติบใจกาย

ครั้นต้องโผล่ปีก-หางรางรางลิบ
ประหนึ่งทิพย์จากรุ้งปรุงแสงสาย
ลอยปีกศิลป์ถิ่นสุคันธ์พรรณราย
ลอยปีกหมายแย้มดอกให้ออกพวง

๒

ผีเสื้อเอยฤๅทุ่งไร้รุ้งฝัน
หมายทุ่งแห่งตะวันมิ่งขวัญสรวง
จึงลอยปีกไกลแสนแดนดาวดวง
รวีช่วงไสวไม่มีเลือน

เจ้าทิ้งทุ่งรวงทองเพราะหลงแสง
อันโชนแห่งอารยถิ่นพลอยบินเกลื่อน
สว่างนีออนหลอนอกผกมาเยือน
สลอนเดือน ณ ราตรีผีเสื้อบิน

เพลงผีเสื้อจะเรื่อยจะเจื้อยแจ้ว
ว่าค่ำแล้วจำอวดลายระบายศิลป์
แต่ละลายกรีดหวังให้พังภินท์
ยิ่งเนิ่นนานลายชีวินยิ่งแตกลาย.