ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านกลอนไทย]

จากลุงเว็บ....มีการเปลี่ยนแปลงกติกาการประกวดบางข้อ กรุณาอ่านด้วยครับ

หัวข้อประกวดกลอนประจำเดือน พฤษภาคม ๒๕๕๔ ... จะจำเธอไว้ตลอดไป...


ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่


กติกา 
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอให้สมัครสมาชิกก่อนที่ >>>>!!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ขอสงวนสิทธิ์ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 ท่าน
5. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ ขอให้เป็นกรรมการของเดือนถัดไป มิฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอคะแนนคืนนะจ๊ะ (กฎปรับปรุงใหม่ เม.ย.54 :กรณีเป็นกรรรมการเดือนถัดไปเนื่องมากจากชนะการประกวดกลอนจะไม่ได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเหมือนเช่นเดิมแล้ว แต่กรรมการที่มาจากอาสาสมัครจะยังคงได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเช่นเดิมจ้ะ)
6. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ สามารถส่งผลการประกวดกลอนในเดือนถัดไปได้ตามปกติ แต่หากเดือนถัดไปได้รางวัลลำดับที่ 1-3 ขอสงวนสิทธิ์ที่จะสละคะแนนให้ลำดับถัดไปแทนนะจ๊ะ ส่วนผลการประกวดจะยังเรียงลำดับเช่นเดิม

เมื่อหมดเวลารับผลงานที่ส่งเข้าประกวด กรรมการทุกท่านจะได้รับอีเมลล์ ที่มีแบบฟอร์มสำหรับกรอกคะแนนกลอนประจำเดือนนั้น

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล   
1. รางวัลอันดับ 1 (ชนะเลิศ) ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com
2. รางวัลอันดับ 2 ได้รับ 12 คะแนน
3. รางวัลอันดับ 3 ได้รับ 9 คะแนน
4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน
5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน (มีคนกดยกนิ้วให้มากที่สุด)
6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที   

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่และประกาศเกียรติคุณ 

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[ธารินทร์]

เธอยังมีชีวิตอยู่ในใจฉัน .. นิรันดร์
ธารินทร์

คิดถึงอ้อมกอดนั้นอันอบอุ่น
คิดถึงตักที่นอนหนุนจนหลับฝัน
คิดถึงทุกอิริยาบทแต่ก่อนนั้น
คิดถึงจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว
กี่ปีแล้วนะที่เธอจากลา
กี่คราที่น้ำตาพากันรินไหล
กี่ครั้งที่คิดถึงจนร้องไห้
กี่คราวยังทำใจได้ยากเย็น
...
แม้ไม่มีอีกแล้วอ้อมกอดอุ่น
แม้ไม่มีแววละมุนที่เคยเห็น
แม้ไม่มีทุกสิ่งที่เคยเป็น
แม้ไม่มีเช่นนั้นแล้วในวันนี้
ยังรำลึกถึงภาพเก่าเราเสมอ
ยังคงมีภาพเธอทุกทุกที่
ยังคงคิดถึงเธอทุกนาที
ยังคงมีชีวิตอยู่ในใจฉัน .. นิรันดร์


มอบให้แด่แม่ .. ผู้ที่ยังคงมีชีวิตอยู่ในใจฉัน .. เสมอมาและตลอดไป

[เงาไม้]

ชื่อบทกลอน : ................................... - จะจำเธอไว้ตราบเท่าที่ลมหายใจฉันยังมี -
ผู้แต่ง : ..............................เงาไม้ (เจ)

สักวัน
เธอก็จะลืมฉันเหมือนลืมคนอื่น
กาลเวลาหมุนไปเพื่อดูดกลืน
วันคืนที่เป็นของเรา

สักวัน
เธอก็จะลืมฉันเพราะมีเขา
แต่ฉันจะจำเธอและเรื่องของเรา
ไว้เท่าเท่ากับลมหายใจที่ฉันมี

ถึงเธอไม่คิดเสียดาย
และฉันหมดความหมายนับจากนี้
แต่ฉันจะจำแต่เรื่องดีๆ
กาลครั้งหนึ่งว่าเคยมี...เรา

[jame]

ชื่อบทกลอน : ลิขิตชีวิตหมายสมปองชั่วนิรันดร์
ผู้แต่ง : jamee

ฉันขอจำเธอไว้ตลอดชีวิต
จะจำลิขิตหัวใจคอยผูกหา
จะจำไว้ตลอดชีวีมีแต่มา
จำไว้หนารักที่มีศักดิ์สิทธิ์เลย

ฉันจะลาลาจากกันไปแล้ว
ไม่คลาดแคล้วจากกันเป็นชีวิต
ฝันไม่คิดมิตรสหายอันหมายปอง
มีแต่ครองคู่สมรสสุขนิรันดร์

มีหัวใจใว้ฝันอันกว้างขวาง
มีแต่วางว่างวางใจให้สมัย
มีสมรสคู่สมปองครองทั้งกาย
ก็มิได้ขาดกันเป็นยังไร

ชั่วชีวิตมีฟ้ามาอยู่ไกล้
ไม่มีไกลหายไปไหนได้สมหมาย
หามีคู่ไว้เป็นครองกองทั้งกาย
มีแต่ใจทั้งกายอันสวยงาม

[โบ้ พรหมราช]

ชื่อบทกลอน...ชั่วนิรันดร์ ใจฉันเป็นของเธอ
ผู้แต่ง.....โบ้   พรหมราช

           ๏  ตั้งแต่วินาทีที่เจอหน้า              ดั่งท้องฟ้าอ้าแขนลำแพนหา
ใจพี่เฝ้าเคล้าคลอง้อรินดา                    เอื้อมไขว่คว้ามาจับรับมาครอง
   นาที่นั้นฉันรอฟลอร์เฟื่องฟ้า    ช่อลัดดามาแล้วแก้วสนอง
ฉันจะพาคว้าควับจับแท่งทอง       คู่เราสองครองฟลอร์ลีลาศกัน
   วันอาทิตย์คิดถึงรำพึงหา    แม่กัญญาหน้านวลควรสุขสันต์
แล้วก็มาน่ารักภักดิ์วันจันทร์      นวลอนันต์ฝันฟ้านภาชม
   วันอังคารบ้านเธอเจอแน่แล้ว   แม่ยอกแก้วแวววับจับอาศรม
พอวันพุธผุดผ่องทองภิรมย์      ดั่งพรพรหมคมคายสายเทวี
   พฤหัสจัดว่าน่าจะซบ      จะเอบอบจบใจในนวลศรี
มาวันศุกร์ซุกซ่อนผ่อนนารี      ดูกี่ทีมีงามตามติดใจ
   เสาร์ก็แล้วแก้วตายังน่ารัก   ดวงเนตรพักตร์จักงามหวามสมัย
ทั้งสัปดาห์น่ารักจักมีใคร      มาเทียมได้ไม่เลยเคยพบพา
   เดือนก็ผ่านนานแล้วนักก็รักอยู่   พักสักครู่ดูแล้วแก้วหรรษา
ปีหนึ่งถึงมาแล้วแก้วธิดา      เธอยังน่ารักอยู่รู้แก่กัน
   ทศวรรษผลัดเปลี่ยนเวียนบรรจบ   มหรรนพจบทะเลเสน่ห์กระสัน
ศตวรรษผลัดร้อยค่อยเป็นพัน      แม่นวลจันทร์นั้นแหล่มแจ่มอยู่เลย
   ผ่านโกฏิปีพี่นี้ก็มีรัก      ในใจภักดิ์รักเธอเพ้อเฉลย
อสงไขยไม่แม้ลืมทรามเชย      ยังคงเอ่ยเคยรักภักดิ์ใจจริง
   อีกชั่วกัปชั่วกัลป์ผันแปรเปลี่ยน   โลกหมุนเวียนเรียนร่ำพร่ำทุกสิ่ง
ก็รักเธอเพ้อรักสมัครจริง      ไม่เคยทิ้งจริงนะชะเง้อรอ
   จนสุดดินสิ้นฟ้านภากาศ   โลกธาตุปราศใครไม่เคยขอ
แต่ใจนี้มีเธอเพ้อเพียงพอ      จะอยู้รอง้อนางไม่ว่างวัน

   

[/font][/b]

[darkness_hero]

ชื่อบทกลอน : ลาก่อน
ผู้แต่ง : darkness_hero

จำหยุดเธอไว้ในที่แห่งนี้
ในราตรีแห่งคำลวงทวงถามหา
เธอพลิ้กลิ้นหลอกกลับกลอกใจทุกเพลา
แม้แววตายังฉายแววความหลอกลวง

จงมองมาภายในตาของฉัน
คิดถึงวันที่เธอทำเป็นหึงหวง
คำหวานหอมที่เคยพร่ำฉันของทวง
เธอเพียงควงคนอย่างฉันฆ่าเวลา

อย่ากลัวไปเลยนะนังสาวน้อย
แค่ไปคอยฉันก่อนในโลกหน้า
เพียงหนึ่งนัดแลกกับชั่วที่ทำมา
จงทอดทิ้งกายาไว้ตรงนี้ฯ

จะจดจำเธอไว้ตลอดไป
จะจารึกหน้าหลุมให้นะยาหยี
ว่าเธอคือ"นังแพศยามากราคี"
จงสิ้นลมที่ตรงนี้ตลอดกาล...

[BangPlaMa]

ชื่อบทกลอน          จะจำเธอไว้ในใจตลอดกาล
ผู้แต่ง                    BangPlaMa

๐  ไม่เคยคิดสักนิดว่าต้องลาจาก
วันเราพรากปากเราพร่ำร่ำเรียกหา
ฟ้าสีหม่นคนเศร้าหมองนองน้ำตา
ต้องจำลาเพื่อหน้าที่พี่ต้องทน
๐  ฝากหัวใจใส่ห้องจิตมิ่งมิตรไว้
ขอลาไกลไปรบก่อนนอนกลางฝน
อยู่กลางดินกินกลางไพรใจร้อนรน
คิดภาพเก่าเราสองคนเคยปรนเปรอ
๐  ทั้งเช้าสายบ่ายค่ำเคยพร่ำพรอด
คำหวานหยอดกอดตระกองสนองเสนอ
คืนก่อนลาฟ้าฝนพรำเฝ้าบำเรอ
สัญญามั่นฉันรักเธอละเมอครวญ
๐   จะจดจำคำเสนอที่เธอให้
จะภักดีตลอดไปไม่ผันผวน
จะรอวันกลับไปหาน้องหน้านวล
เชื้อเชิญชวนเชยชิดนอนชมจันทร์
๐  จะจำเธอไว้ในใจตลอดกาล
รักตราบนานแน่แท้ไม่แปรผัน
รักชั่วสิ้นดินฟ้าสิ้นตาวัน
จะรักกันตลอดไปไม่คลอนคลาย
๐ อย่าลืมวันปีนกรรพุ่มกระทุ่มต่ำ
กลิ้งหยดน้ำบนบัวใบกลางไร่ฝ้าย
พี่เป่าขลุ่ยให้เจ้าฟังบนหลังควาย
แม้นไม่ตายคงได้อยู่เป็นคู่กัน

[ช่ออักษราลี]

ชื่อบทกลอน  :  ฉันจดจำเธอเสมอ
ผู้แต่ง           :  ช่ออักษราลี

ขณะมืดทอดภวังค์ก็หลั่งไหล
ห้วงเดียงสา ทุ่งวิไล ดอกไม้หอม
โลกวัยเยาว์ล่องลมให้ดมดอม
ก้าวสู่อ้อมแสงจันทร์ฉันและเธอ

วันที่ดอกไม้อวลสวนผีเสื้อ
หนาวลมเหนือล่องฟ้ามาเสนอ
ระบายทุ่งด้วยดอกออกละเมอ
ด้วยฝันเราฝันเพ้อเสมอมา

ในวันที่ฤดูรักมาทักทาย
ด้วยผกายแสงทิพย์ขลิบเหนือหล้า
เราก็เช่นผีเสื้ออะเคื้อลีลา
เมื่อนกฟ้าบรรเลงเพลงชีวัน

เราปีนเก็บดอกดาวพราวทุ่งดึก
ทุ่งดอกพฤกษ์ฉ่ำฝนคนช่างฝัน
ไกวชิงช้าโยนไปในแสงจันทร์
วิ่งไล่จับตะวันและจันทร์ดาว

เราละเมอเพ้อว่าอนาคต
คงมีแสงสวยสดจรดเนื้อสาว
ไต่รุ้งฝันวันคืนอันยืนยาว
มีวิมานแพรวพราวราวเทพนิยาย

แล้วภวังค์ถูกปลุกลุกตาตื่น
หลังที่ฉันเริ่มฟื้นชื่นแสงสาย
เธอขยับตัวเต้นเพ้นท์รอบกาย
ดูคล้ายคล้ายผีเสื้อเรื่อราตรี

ด้วยเธอชอบดวงดาวในดวงไฟ
เธอชอบแบงค์มาลัยสดใสสี
เพียรกางปีกเหลื่อมศิลป์บินฉิมพลี
ส่วนฉันนี้เพื่อนแท้มาแต่เยาว์

กาลเวลาผันเวียนเปลี่ยนแค่ไหน
โลกอารยะหมุนไปกลางใจเขลา
ความสัมพันธ์เช่นมิตรแนบจิตเรา
จะกาลเก่ากาลใหม่ไม่เคยลืม

[สล่าผิน]

ชื่อกลอน.........ยากจะลืมเลือน
ผู้แต่ง...........สล่าผิน


ในบางครั้งยังเหมือนไม่เลือนหาย
ยังมีกายเธออยู่ไม่รู้หนี
ภาพเก่ายังฝังในใจฉันนี้
เรื่องที่ดีก็ยังมาฝังใจ

ยามเมื่อคิดถึงเธอยามเพ้อหา
มักคิดว่าคนดีอยู่ที่ไหน
ภาพความหลังยังกระจ่างอยู่ข้างใน
มีหรือไม่สักนิดคิดถึงกัน

จดจำเธอเสมอไปไม่เคยเปลี่ยน
คิดวนเวียนแต่เธอเหมือนเพ้อฝัน
เป็นเพราะรักปักใจได้ผูกพัน
คืนและวันผันเวียนไม่เปลี่ยนแปร

ยังคงยิ้มพริ้มใส่เต็มใบหน้า
แม้น้ำตารินไหลใจเป็นแผล
ที่เธอร้างห่างไกลใจเชือนแช
ขอได้แค่คิดถึงก็ซึ้งจินต์

เหลือเพียงความทรงจำนำเก็บไว้
สู่ห้องใจฉันครบแม้จบสิ้น
จะรักเธอจนตายกายฝังดิน
ก็ถวิลรักไปไม่ส่งคืน

เพียงแค่คิดทางดีเคยมีรัก
ก็สุขนักพาใจให้สดชื่น
เพราะใจภักดิ์รักมั่นในขวัญยืน
ไม่เป็นอื่นแน่นหนักรักต่อไป

[นพตุลาทิตย์]

ชื่อบทกลอน : รำพึงถึงวัน...รำพันถึงเธอ
ผู้แต่ง : ตุลาทิตย์

ช่างยาวนานผ่านมาเวลานับ
แล้วล่วงลับผ่านจนชันษา
อันขวบเข้าเล่าผ่านกาลชรา
ครั้นนิทรายังจำคำว่าเรา

ช่างคิดถึงจึงถวิลจินต์จนจิต
ใจเผลอคิดถึงวันฉันถูกเผา
อันหญิงอื่นหมื่นเร้นมิเฟ้นเอา
ครั้นเจอเจ้ากลับแย่งแข่งกันชม

ช่างอนาจชาติชายไว้ลายเสือ
แล้วไหนเกลือใกล้ด่างช่างสุขสม
อันผู้ชายพายเรือเชื่อว่าจม
ครั้นว่าลมคลื่นใหญ่ต้องใจจำ

แม้นว่าเหมือนเดือนเด่นเช่นเจ้านั้น
สุริยันอย่างเราเล่าน่าขำ
แม้นยิ่งใหญ่ใครเทียมมิเจียมกรรม
ยังชอกช้ำมิอาจสู้กับหมู่ดาว

หากได้พบสบเจอเธอชาติหน้า
ขอจงอย่าผลักใสจากใจสาว
จะเป็นโลกคู่จันทร์อันสกาว
ให้สองเราหมุนรอบกันเท่านั้นพอ

[เอื้องกุหลาบ]

Title : จะจำเธอไว้ตลอดไป..ด้วยหัวใจที่ฉันมี
Author : อัครสุชาติ

จะเป็นเพราะ ใครกัน มาสรรสร้าง
ช่วยเปิดทาง ให้เธอ มาเจอฉัน
ยังงุนงง สงสัย อะไรกัน
หรือสวรรค์ บันดาล ให้ผ่านเจอ

จำได้ว่า หน้าแตก ตอนแรกพบ
เกือบโดนตบ สบตา ใบหน้าเอ๋อ
ฉันยืนหน้า ห้องน้ำ ด้วยความเบลอ
คิดว่าเธอ เดินมา พูดจากัน

เธอหน้างอ ขอโทษ อย่าโกรธนะ
เธอคงจะ ให้อภัย เข้าใจฉัน
ไม่ตั้งใจ ไปขวาง จนทางตัน
ก็เธอนั้น ปวดฉี่ ตาหยีเลย

ไว้วันหน้า คราที่ มีโอกาส
เรื่องที่วาด ฝันไว้ คงใกล้เผย
ขอรวบรวม ความกล้า กว่าที่เคย
จะเอื้อนเอ่ย คำนั้น ฉันสัญญา

ตลอดมา ถึงแม้ แค่แอบรัก
คิดถึงหนัก ปักใจ ใคร่ครวญหา
แต่สนุก สุขใจ ไร้น้ำตา
มันเกินกว่า ให้ฉัน มาบรรยาย

ไปด้วยกัน ฉันขอ ต่อจากนี้
นะคนดี เห็นใจ ยังไม่สาย
จะรักเธอ เสมอไป ไม่เสื่อมคลาย
แม้ความตาย ต้องพราก เราจากกัน

[สายลมสีขาว]

Title : จะจร จะจำ จะจาร เพียงหนึ่งตลอดไป
Author : สายลมสีขาว

จะจร...ศรใจพุ่งไปหา
ไกลสุดฟ้าจะตามไปด้วยใจหวัง
สิ้นแผ่นดินถวิลตามทุกภวังค์
เพราะฉันคือผู้ซึ่งฟังเสียงของใจ

จะจำ...เวลาเมื่อมาถึง
ขอดื้อดึงกับกายไม่ไปไหน
จะหยุดอยู่เพียงเธอไม่ใช่ใคร
ผู้ซึ่งเป็นหนึ่งในใจนิรันดร์

จะจาร...ห่วงรักสลักตรึง
ฉันจึงรักเธอในห้วงฝัน
แม้พบเรื่องร้ายหลายร้อยพัน
ยืนยัน ไม่หวั่นสักนิดนึง

จะจร จะจำ จะจาร
วันวานอันเคยผ่านถึง
สัญญา ความฝัน ฉันจึง
รักเธอ...เพียงหนึ่งตลอดไป

[สล่าผิน]

หัวข้อ ยังจำมั่น
ผู้แต่ง  สล่าผิน


ยากจะลืมยิ่งแล้ว............ลากัน
เคยยื่นความสัมพันธ์.........เพื่อหมั้น
กลับมีแต่โศกัลย์...............เกิดก่อ
รักไม่มีแล้วนั้น..............นั่งเศร้าครวญหา

มาเศร้าใจไม่พ้น..............เพราะเธอ
จำติดตรึงเสมอ................เมื่อร้าง
หลายปีมิอาจเจอ..............จำอยู่
รักไม่ลืมเคยสร้าง.............ส่งไว้ในจินต์

ยามสิ้นรักปล่อยทิ้ง...........ทุกข์ทน
เธอปล่อยฉันเสียคน..........คลั่งบ้า
จึงเจ็บที่กมล....................มิสร่าง
ใจเริ่มอ่อนแรงล้า.............ร่ำไห้ไม่หาย

คล้ายจำเธอมั่นแท้.............ที่ใจ
เพราะไม่อาจมีใคร............คู่ซ้อน
ถึงแม้ว่าเธอไกล................เกินกู่
เพียงส่งคำมาอ้อน..............อ่านให้สงสาร

สล่าผิน
10พค.2554

[คิมหันต์เดือนสี่]

บทกลอน คนในความทรงจำ
ผู้แต่ง คิมหันต์เดือนสี่

เรียงร้อยพัน หมื่นแสน ถ้อยวลี
เป็นกวี สี่บท มาขับขาน
ถึงคืนวัน สุขกระสัน แสนสำราญ
ที่วันวาน ลาลับ ล้างลาไกล

สี่ปีแล้ว ที่วันนั้น ได้ผ่านผัน
นับคืนวัน เจ็บช้ำ สุดรับไหว
เธอจากจร แต่ฉัน ยังคิดไกล
ยังคิดไป เข้าข้างตัว อยู่ทุกวัน

เธอคือหนึ่ง ความทรงจำ ที่มีค่า
ดากานดา ในดวงใจ ในความฝัน
เธอจะยัง อยู่คู่ฉัน เป็นนิรันดร์
เป็นอนันต์ ในใจ ตราบวางวาย

แม้กวี บทนี้ ไม่ไพเราะ
หรือเสนาะ ต้องหู มากความหมาย
หรือมีมาก ด้วยลูกเล่น หลากมากมาย
ไม่เสียดาย เพราะฉันได้ แต่งจากใจ.

[LyLy]

ชื่อบทกลอน : .......ขอจำที่แห่งนี้ ขอจำภาพดีๆ ขอจดจำเธอตลอดไป............................
ผู้แต่ง : ....Lyly..........................

ขอจำที่แห่งนี้ที่ได้พบ
ได้ประสบเหตุการณ์ที่หลากหลาย
ได้เจอเพื่อนที่ดีมีมากมาย
มิเสื่อมคลายรักที่มีต่อกัน

ความทรงจำที่มีเรากับผองเพื่อน
คอยย้ำเตือนเป็นภาพเพื่อนกับฉัน
เรายิ้มและหัวเราะให้แก่กัน
ช่างเป็นวันที่ดีจริงจริงเลย

เมื่อเพื่อนเพื่อนต้องการความช่วยเหลือ
เราต่างคอยจุนเจือมิได้เฉย
หากไม่ช่วยอย่าเรียกว่าเพื่อนเลย
เราต่างเชื่อใจกันตลอดมา

อยากจะจำภาพนั้นที่ดีๆ
มีวันนี้เพราะเพื่อนช่วยนำพา
เราจึงได้รู้ว่าเพื่อนมีค่า
ที่ได้ว่าตักเตือนเพราะหวังดี

ขอจำเธอเพื่อนรักเพื่อนสนิท
ไม่ใกล้ชิดไม่ช่วยเหลือไม่เคยมี
เพราะเราต่างช่วยเหลือสามัคคี
ไม่เคยมีที่เราคิดทอดทิ้งกัน


...ขอจำพวกเธอเพื่อนของฉันตลอดไป...

[กล่องความทรงจำ]

ชื่อบทกลอน ... ในความทรงจำ ตลอดไป
ผู้แต่ง ... กล่องความทรงจำ


คงเป็นวัน สุดท้าย ได้พบหน้า
และต่อไป คงไม่มีแล้ว แววตาคู่ใสใส
ไม่มีแล้ว คำพูดพร่ำ ที่คอยเฝ้าย้ำ ว่าห่วงใย
ครั้งสุดท้าย ของอุ่นไอ ... คือกอดได้เพียงร่างกาย แต่ความรู้สึกของยาย...ไม่มี

อยากย้อนเวลา กลับไป ในวัยเด็ก
ตอนเล็กเล็ก เติบใหญ่ จนวัยนี้
มีแต่ยาย อยู่ใกล้ใกล้ เป็นกำลังใจทุกนาที
เป็นทั้งพ่อและแม่ ที่แสนดี ....
เป็นคนที่ ทุกวินาที มีแต่ความหวังดีให้เรา ตลอดมา

เป็นครั้งสุดท้ายที่ได้กอด
ขอส่งยาย สู่ยอดสวรรค์ ชั้นม่านฟ้า
หลับตาพัก ให้หายเหนื่อย กับชีวิตที่ผ่านมา
ขอให้อยู่ในภพภูมิ ชั้นเทวา ฟากฟ้าสุรารัย

ขอสัญญา จากใจ ในวันนี้
จะยังรัก และเคารพ เหมือนทุกที แม้ไม่มียายอยู่ใกล้ใกล้
แต่ยังคงมีภาพ ความทรงจำ และสัมผัสอ้อมกอดของอุ่นไอ
ที่จะอยู่ในความทรงจำ ในหัวใจ ตลอดไป...ไม่ลืมเลือน

[กริชอักษร]

ชื่อบทกลอน ... จากวันนั้น จำและทำได้แค่นี้
ผู้แต่ง ... กริชอักษร(กลอนเศร้าๆ)



แต่แรกพบ สบตา พาชวนฝัน
ด้วยหลงไหล ในม่าน เสน่หา
จะกี่หลับ กี่ตื่น หมื่นเพลา
กลกระพริบ ขยิบตา เพียงคราเดียว

ความรู้สึก สานต่อ ร่วมทอฝัน
พร้อมผูกพัน มั่นใจ ไม่เฉลียว
ยอมวายแม้ ลมกาล พาดพัดเกลียว
ขอสนิท แน่นเหนียว แนบอุรา

หทัยหนัก สมัครแน่ แท้จริงหนอ
ย่อมจงรัก อย่างนักรอ มิท้อหนา
จะทานทน พ้นผ่าน กี่ชาติมา
ก็จะจำ เพียงว่า ข้ารักเอ็ง

[^^Little_Lady^^]

ชื่อกลอน : อย่าจดจำ..ถ้ามันทำให้ลำบากใจ !!

ผู้แต่ง :  ^^Little_Lady^^


^^ ในวันที่ร่ำลา !!
เธอเอ่ยบางประโยคช้า ๆ บอกกับฉัน
รับรู้..คล้าย ๆ จะเกี่ยวกับความสัมพันธ์
สาระสำคัญ คือ เธอไม่ได้รักกัน..เหมือนเคย

รับฟังแทบล้มทั้งยืน
ฉันภาวนาขอให้เป็นอื่น .. ไม่จริงอย่างที่เธอเอื้อนเอ่ย
รีบ ๆ บอกฉันสิคนดี  ประโยคเมื่อสักครู่นี้ที่ผ่านเลย
แค่เธอล้อเล่นอย่างเคย  ไม่ใช่เลย  เธอไม่เคยหมดใจ

เธอบอกช้า ๆ ย้ำ ๆ
ทบทวนถ้อยคำว่าจะจดจำฉันไว้
เปล่าประโยชน์จะพูดจา ไม่ต้องเช็ดน้ำตาฉันด้วยคำปลอบใจ
สัญญาแล้วได้อะไร..จดจำทำไม แค่หัวใจที่เธอเมิน ^^

23.09น. 20พ.ค. 54

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ภู กวินท์]

ชื่อกลอน : จะจดจำเธอไว้ไปตลอด
ผู้แต่ง :  ทำมะดา
...................
ตรงเส้นโค้งขอบฟ้าเวลาเหงา
ยามราตรีสีเทาดูเศร้าหม่น
อยู่ในห้วงคำนึงถึงหนึ่งคน
ยาวนานจนเหว่ว้าสุดอาลัย

ยังจดจำรอยยิ้มพิมพ์ใบหน้า
ภาพแววตาปรากฏยังสดใส
ความคิดถึงเป็นห่วงเชื่อมโยงใย
แล้วส่งไปเป็นมิตรคอยติดตาม

ให้เธอหายร้อนรนทนฟันฝ่า
ปลอบโยนหยาดน้ำตาที่มาถาม
รอวันที่ฟ้าใสดอกไม้งาม
เกิดขึ้นยามเธอสุขได้ทุกคราว

จากความคิดคำนึงอันซึ้งซาบ
ไมตรีอาบไออุ่นกรุ่นกันหนาว
แม้ส่องแสงรางเลือนของเดือนดาว
ยังวับวาวสว่างอยู่กลางใจ

จะจดจำเธอไว้ไปตลอด
แทนอ้อมกอดเชยชื่นแม้คืนไหน
ความทรงจำไม่สร่างแม้ห่างไกล
เนิ่นนานไปไม่หวั่นนิรันดร.
....................
 

[hammer191]

         ชื่อเรื่อง............จะขอจดจำเธอตลอดไป
                                     ผู้แต่ง..........ปรักอดีต
            ..... อดีตมีสองเราพะเน้าพรอด          
                                                      โอบมือกอดเอื้อมชิดพิศมัย
                               แต่วันนี้เธอจากลาหายหน้าไป          
                                                       ทั้งหัวใจเจ็บซ้ำช้ำน้ำตา
                              ภาพรอยยิ้มพริ้มเพราเย้ายวนหยอก     
                                                      ยังตามหลอกหลอนให้ใจผวา
                               ยังตราติดตรึงไปในทุกครา             
                                                        เธอจากลาเดินไปไม่หันมอง
                               แม้นวันนี้ไม่มีเธอเคียงคู่                  
                                                          แต่เธออยู่ในใจไม่มีสอง
                               ขอจดจำภาพเก่าๆเราเคียงครอง         
                                                         ด้วยใจปองหมายรักในภักดี
                              จะขอมีเธอไว้ในส่วนลึก
                                                          ห้วงรู้สึกเก็บไว้ในวิถี
                              แม้นจะผ่านกี่ย่ำค่ำราตรี
                                                       ให้คนดีรู้ไว้ไม่ลบเลือน
                              จะจำเธอเอาไว้ให้ตลอด
                                                       หัวใจปลอดขุ่นข้องจ้องเชือดเฉือน
                               แม้วันใดเธอเห็นค่าอย่าแชเชือน
                                                        นำรอยเปื้อนคราบน้ำตามาหาเรา.....................