ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

ความคิดถึงหนึ่งใครฝากไปหา
กลั่นออกจากอุราครารู้สึก
ซึ่งยิ่งใหญ่ตรึงใจในส่วนลึก
ที่ผนึกไว้มั่น..ฉันและเธอ

ฉันได้เก็บเรียงร้อยถ้อยคำหวาน
มาผสานจริงใจใคร่เสนอ
ส่งคำมั่นฝันใฝ่ใช่ละเมอ
ใช่พร่ำเพ้อเผลอคะนองล้วนของจริง

ฝากดวงจิต..คิดถึง..ตรึงใจมั่น
ฝากสัมพันธ์..ฟั้นเกลียว..เกี่ยวรักหญิง
ฝากอาทร..ห่วงหา..คราแอบอิง
ฝากทุกสิ่ง..ที่เป็นฉัน..ผูกพันใจ

อยากจะแหวกทั้งร่างวางให้เห็น
เปิดซอกหลืบหลบเร้นเห็นแจ่มใส
เปิดออกดูผู้อยู่คู่ภายใน
หาใช่ใคร..คือเจ้า..ที่เฝ้าครอง

แต่..บัดนี้..ความดี ที่คิดถึง
กลับถูกขึงเป็นฉากฝากความหมอง
ความจริงใดเคยชื่นรื่นหมายปอง
กลับถูกมอง..ว่าหลอก ให้ชอกช้ำ

ความคิดถึงไร้ค่าวาจาหลอก
คนกล่าวบอกสุดตรมจากคมขำ
หากวันนี้ยังยืนไม่คืนคำ
ทุกคืนค่ำ..ต้องเศร้า..เพราะเขาเมิน.

"บ้านริมโขง"

๒๘/๐๔/๒๕๕๔

<a href="http://www.youtube.com/v/dIQAIN5BXyk&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/dIQAIN5BXyk&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[บ้านริมโขง]

บอก.."รักเธอ"

กว่าจะได้คำซึ้งถึงว่า “รัก”
กว่าจะได้รู้จักว่า “รัก” เขา
กว่าจะได้สนองครอง “รัก” เรา
กว่าจะได้ “รัก” เจ้า...ต้องเฝ้ารอ

ยังไม่พ้นถูกย้ำถึงคำนั้น
ยังไม่พ้นจำนรรจ์รำพันหนอ
ยังไม่พ้นสงสัยในเพียงพอ
ยังไม่พ้นมาขอคำยืนยัน

จะกี่ครั้งต่อหน้าและลับหลัง
ก็คงยังคำเดิมที่เติมฝัน
จะกี่หนที่ถามตามรายวัน
คำตอบฉันคือแท้..ไม่แปร “รัก”

ไม่เคยมีจริตคิดลวงหลอก
ไม่เคยมีอื่นบอกให้ออกผลัก
ไม่เคยมีวจีใดว่าไม่ “รัก”
ไม่เคยมีอื่น “รัก” สลักทรวง

อาจบางครั้งกาลเวลาพาพิสูจน์
ว่าคำพูดเคยให้นั้นใหญ่หลวง
หนักเหมือนภูดูเหมือนฟ้าไม่ลาลวง
เต็มในดวงชีวีสี่ห้องใจ

อย่าพึ่งเชื่อวันนี้..สุดที่รัก
ยามสบพักตร์มองตรงส่งคำไข
สองสายตามองซึ้งถึงภายใน
ความจริงไซร้..เปิดออก..บอก “รักเธอ”

"บ้านริมโขง"

29/04/2554

<a href="http://www.youtube.com/v/MOe5zk4DOUo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/MOe5zk4DOUo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[Music]

...."รักเล่นๆ...โกรธหลอกๆ"....

ตั้งแต่เริ่ม..คบกัน..ฉันก็บอก
ว่ารักกัน..หลอกหลอก..จำได้ไหม ?
 
คนเก่ามา..ถึงเวลา..ฉันต้องไป
แล้วทำไม?..เธอโหด..โกรธเหลือเกิน

ไม่เข้าใจ..ใยแค้น..เหมือนแสนเจ็บ
มาแนมเหน็บ..ใส่ความ..ยามห่างเหิน

ต้องเข้มแข็ง..แฝงฝืน..ขืน..เผชิญ
ร่วมทางเดิน..ไม่ได้..เพราะ" ไม่รัก "

ตั้งแต่เลิก..คบกัน..ฉันก็บอก
ให้โกรธกัน..หลอกหลอก..อย่าหยอกหนัก

รู้เธอ..เหงา..เศร้า..เจ็บ..เพราะเก็บกัก
ก็ต้องหัก-ใจบ้าง..."รักข้างเดียว"


งั้นคืนนี้..นัดพบ..สงบศึก
ฉันจะฝึก..หลบ-รัก..แล้วพักเสี้ยว

เธอต้องอ่อน-ข้อลง...ให้ตรงเกลียว
(ใช้ความเปรียว..ปราบเธอ..เมื่อเจอกัน)


           

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ความคิดถึงตรึงใจเริ่มไหวสั่น
แต่ละวันยิ่งกว้างความห่างเหิน
เหมือนกับคนละทางต่างคนเดิน
มิเผชิญหน้ากันกั้นกำแพง

ต่างคนต่างห่างคำนำเสนอ
ฉันและเธอเงียบนิ่งบางสิ่งแฝง
หัวใจกรุ่นครุ่นคิดจิตระแวง
การแสดงออกค้านความหวานคำ

ทีละนิดเพิ่มให้ได้มองเห็น
ทั้งเช้าเย็นไร้เงาเฝ้ากลืนกล้ำ
ข้อความหายไม่มีที่เคยทำ   
ส่อรอยช้ำชอกใจให้รับรู้

ความสัมพันธ์กั้นฉากจากตรงนี้
ทุกวจีที่หวานแค่ผ่านหู
หัวใจเจ็บเหน็บหนาวร้าวอณู
คนที่อยู่กลางใจเป็นใครกัน

ความคิดถึงตรึงตราจึงชาเฉย
มิเอื้อนเอ่ยคำใดไปสร้างสรรค์
ความจริงใจในคำที่รำพัน
จึงเหมือนควันเบาบางที่ลางเลือน

ค่าของคำต่ำต้อยจึงปล่อยตก
อยู่ในอกมิเผยเอ่ยปากเอื้อน
เพราะใครกันสั่นไหวให้สะเทือน
ความคิดถึงจึงเหมือน...ว่าหลอกลวง

"กานต์ฑิตา"

๒๙ เมษายน ๒๕๕๔