ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[หมากสีสุก]

หลักการแต่งกลอนแปด และกลอนแปดสุภาพ

ฉันทลักษณ์กลอนแปด

๑. ในวรรคหนึ่ง ๆ มีอยู่ ๘ คำ จะใช้คำเกินกว่ากำหนดได้บ้าง แต่ต้องเป็นคำที่ประกอบ ด้วยเสียงสั้น

๒. การส่งสัมผัส คำที่ ๘ ของวรรคแรก สัมผัสกับคำที่ ๓ หรือคำที่ ๕ ของวรรคที่สอง คำที่ ๘ ของวรรคที่ ๒ สัมผัสกับคำที่ ๘ ของวรรคที่ ๓
คำที่ ๘ ของวรรคที่ ๓ สัมผัสกับคำที่ ๓ หรือที่ ๕ ของวรรคที่ ๔ และ
คำสุดท้ายของวรรคที่ ๔ ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ ของบทต่อไป

๓. วรรคสดับ หรือวรรคแรก คำสุดท้ายใช้คำเต้น คือ เว้นคำสามัญใช้ได้หมด แต่ถ้าจำ เป็นจะใช้เป็นเสียงสามัญก็อนุญาตให้ใช้ได้บ้าง แต่อย่าบ่อยนัก พยายามหลีกเลี่ยง

๔. วรรครับ หรือวรรคสอง คำสุดท้ายนิยมใช้เสียงจัตวา ส่วน เอก โท ตรี ได้บ้าง ห้ามเด็ดขาดคือ เสียงสามัญ

๕. วรรครอง หรือวรรคสาม คำสุดท้ายนิยมใช้เสียงสามัญ ห้ามใช้เสียงจัตวา

๖. วรรคส่งหรือวรรคสี่ คำสุดท้ายนิยมใช้เสียงสามัญ ห้ามใช้คำตาย

๗. คำที่ ๓ ของวรรครองและวรรคส่ง ใช้ได้ทุกเสียง

๘. นิยมสัมผัสในระหว่างคำที่ ๕-๖-๗ ของทุก ๆ วรรค

๙. นิยมสัมผัสชิดในระหว่างคำที่ ๓-๔ ของวรรคสดับและวรรครอง

๑๐. อย่าให้มีสัมผัสเลือน, สัมผัสซ้ำ, สัมผัสเกิน, สัมผัสแย่ง, สัมผัสเผลอ, และสัมผัสเพี้ยน

ฉันทลักษณ์กลอนแปดสุภาพ

เหมือนกลอนแปดทุกอย่าง ยกเว้นข้อ ๕ และ ๖ ที่ ห้ามจบวรรคโดยใช้คำที่มีรูปวรรณยุกต์
-------------------------------------
อุเทน ปัญญาปริทัตต์, พุทธประวัติ ภาคหลากบทกวี

ตังอย่างกลอนแปดสุภาพ

กลอนสุภาพแปดคำประจำบ่อน
อ่านทุกตอนสามวรรคประจักษ์แถลง
ตอนต้นสามตอนสองสองแสดง
ตอนสามแจ้งสามคำครบจำนวน

มีกำหนดบทระยะกะสัมผัส
ให้ฟาดฟัดชัดความตามกระสวน
วางจังหวะกะทำนองต้องกระบวน
จึงจะชวนฟังเสนาะเพราะจับใจ ฯ (ไม่ทราบที่มา)

ในเรื่องของการสัมผัส แม้จะมีหลักฉันทลักษณ์กำหนดไว้ แต่ก็ไม่ได้บังคับตายตัวว่าจะไร้สัมผัสไม่ได้ อยู่ที่ว่าเราจะสื่ออะไรออกไป และคำที่เราจะใช้ เหมือนที่กวีซีไรท์ ครูเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เคยกล่าวไว้ว่า หากมุ่งเน้นสัมผัสมากไป อจจทำให้อรรถรสของกลอนด้อยลงไปได้ ดังนั้นก็แล้วแต่ความคิดของแต่ละคน ว่าจะแต่งกลอนของเราให้เป็นแนวไหน หรือจะตามหลักของใคร....

จักขานไขในด้านการสัมผัส
กลอนที่จัดว่างามตามประสงค์
หากสัมผัสจัดวางอย่างบรรจง
กลอนจะส่งสูงค่าน่านิยม

แต่บางครั้งยังมีที่ควรเน้น
หากจะเฟ้นเนื้อหาค่าคำสม
หากสัมผัสจัดนักกลอนมักตรม
ไม่พร่างพรมพจน์เพียรข้อเจียรจาร

แต่ก่อนกาลนานมาท่านว่าไว้
สัมผัสไม่ต้องหามาสมาน
นักกลอนดีที่เกลียวกลอนเชี่ยวชาญ
สัมผัสผ่านมาผลักนักกลอนเอง (ไม่ทราบที่มา)

จากใจ
หมากสีสุก

[อัศจรรย์จิต]

หนาเพราะชั้นความดีที่หนาแน่น
เหมือนหนาแทนกำแพงแห่งดีนั่น
ความหนาคุณบุญคุ้มมาสุมครัน
หนาแน่นนั้นหนาเหนียวหนอเทียวทับ

อ้างความหนามาแทนแก่นสารสร้อย
ถมร่องรอยร้อยหนามาประดับ
หนาคมคำพร่ำหนาให้มาซับ
ให้วาววับคับหนาด้วยค่าคุณ

"อัศจรรย์จิต"

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

โอ้ละหนา....
มิได้ว่าด่าใครคนใดหนอ
เพียงบอกไว้ให้ชัดใช่ตัดพ้อ
รู้แค่ ก.ข.เองใช่เก่งนา

โอ้ละหนอ…
ติเพื่อก่อขอรับหยิบจับหนา
จะนี่โน่นโยนนั่นให้หลั่นล้า
เป็นเพียงอารมณ์หยอกขอบอกเลย

โอ้ละหน่าย...
แค่นิยายไยป๋าไคลคลาเฉย
ทำเป็นอ้อนร้อนองค์คลายลงเอย
พ่อทรามเชยป๋าหมากอย่าจากไป

โอ้ละเหนอ...
อย่าโทษเธอ-เธอแจ้งแบ่งปันให้
ควรจะตรองมองล้ำเลิศน้ำใจ
มิควรไปต่อว่าน้ำตาคลอ

โอ้ละเห่...
การถ่ายเทความรู้เป็นครูหนอ
มิใช่การรานรุดสะดุดตอ
หากล่วงเกินใดขออภัยมา..(นะจ๊ะ)

"กานต์ฑิตา"

๒๕ เมษายน ๒๕๕๔

[ไพร พนาวัลย์]

เพราะทำคุณให้โทษโปรดสัตว์(ได้)บาป
อย่าเพิ่งสาปเลยหนอพ่อทูนหัว (มันเข้ากันพอดีอ่ะนะ)
เพราะปิดทองหลังพระประจำตัว
คนตามัวไม่เห็นชั่งเป็นไร

ขอให้คงความดีที่มีมั่น
อย่าไหวหวั่นคำคนที่พ่นใส่
ดั่งภูผากล้าแกร่งด้วยแรงใจ
ความดีไซร้ดั่งเกลือที่เหลือเค็ม

เพราะหวังดีต่อเขาใจเรารู้
ขอให้สู้ต่อไปด้วยใจเข้ม
ด้วยมั่นคงส่งเสริมหมายเติมเต็ม
โดยแทะเล็มหน่อยหนาไม่ว่ากัน (มันหาคำอื่นๆไม่ได้จริงๆอ่ะ)

ขออภัยแทนผู้ที่ล้ำล่วง
เพราะทั้งปวงรักดอกจึงหยอกนั่น
เพราะเขาเห็นคุณนั้น "คนสำคัญ"
จึงห้ำหั่นให้เหี่ยว คงเหนียวพอ

แต่ก็เพียงค่อยค่อยบ่อยบ่อยนิด
ทั้งสะกิดสะเกาเข้าหลอกล่อ
ถ้าไม่แน่ใครเขาจะเข้าคลอ
เพียงหยอกล้อกันบ้าง อย่าห่างเลย 

ด้วยรัก นับถือ นะครับ 

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ดิษฐา]

ไม่กระจ่างอย่างใคร เท่าใดนัก
ครุ่นคิดหนักสงสัย ไปจนทั่ว
เห็นท่านนี้ ชี้ลา ใจล้า ,รัว
จิตหวั่นกลัว ท่านหนี ลี้ห่างไกล

แวะทายทักพักก่อน อ้อนนิดหน่อย
น้ำเย็นคอย หนมหวาน ใส่จานให้
นั่งให้เย็น เถิดหนา อย่าลาไป
หวังเพียงให้ใจชื่น ระรื่นลม

เปิดคอนเสิร์ตลูกทุ่ง รุ่งระเบิด
ศิษย์ก่อเกิดมากมาย คลายทุกข์ขม
เวทีไมค์ พร้อมสรรพ เชิญรับชม
บรรเลงห่มพรมพลิ้ว อย่าลิ่วลอย


เคารพจากใจ.. ให้ หมากสีสุก 


 

[หมากสีสุก]

ก็เขียนกลอนอ้อนบ้างถ้าว่างนัก
กลอนอกหักรักจรกลอนอ่อนไหว
กลอน นู่น-นี่-นั่น-นั้น-หนา-ลั่นล้าไป
จารนัยใจรักของนักกลอน

[อัศจรรย์จิต]

หมากเริ่มสุกสีงามยามฟ้าบ่าย
ตอนแดดกรายชายคาน่าแลเหลียว
สุกหลายวันฉันจ้องด้วยใจเจียว
จนกาบเหี่ยวหล่นค้างยังไม่งอม

หมากคงความเงางามอยู่ตามต้น
เหมือนกับมนต์หมากกานท์สู่ลานหลอม
บทกวีชี้ชัดกำจัดปลอม
ฝากไว้ใส่คำหอมน่ายอมรับ


งงจัง.........แง่ว

[สมนึก นพ]

เมื่อตอนเช้าเข้ามาว่างงอยู่
ด้วยกระทู้วางรอทั้งหนอหนา
และอีกคำหนึ่งนั้นคือลันลา
ไม่รู้ว่าอะไรสงสัยมี

จึงได้ตอบคำงงใส่ลงเล่น
เพื่อจะเน้นรู้รอบช่วยตอบนี่
ข้อความเก่าเปลี่ยนใหม่ไปทันที
เป็นบทนี้แนะนำคำลงกลอน

คงเหลือผมงงอยู่ไม่รู้เรื่อง
กลัวขุ่นเคืองเรื่องใหญ่ในคำสอน
จึงได้ลบออกนั้นตามขั้นตอน
ขอวิงวอนให้ทราบกราบเรียนมา.

นพ