ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[hort39]

เมื่อเก่าไปใหม่มาถึงคราเปลี่ยน
ฝืนวนเวียนเพียรมาหาเพื่อนเก่า
ก็ห่างหายไม่เห็นเหมือนเร้นเงา
รู้สึกเหงาเฝ้าละเมอเพ้อเดียวดาย

กลายเป็นคนแปลกหน้าคราเยี่ยมบ้านฯ
เพราะนานนานมาทีใช่หนีหาย
พบเพื่อนใหม่แวะเวียนมามากมาย
จะทักทายก็ไม่กล้าแปลกหน้ากัน

 

[อ้อนจันทร์]

ทายทัก ยามราตรี สวัสดีจ้ัา
ไม่ใช่คน คุ้นตา... แต่หน้าด้าน
ทักไปทั่ว อย่างที่เห็น เป็นมานาน
อย่าว่าขาน ถือโทษ รึโกรธเลย
กลัวเหมือนกัน กับคำ ครหา
ไม่รู้ว่า สูงต่ำ แสร้งทำเฉย
เคารพทุกผู้ นับถือทุกนาม แต่ทำความคุ้นเคย
จึงเอื้อนเอ่ย สนิทซี้ ...นี่รู้จักกัน(มัน) เมื่อไหร่ - -

[hort39]

ช่างโชคดีวันนี้มีคนทัก
เพิ่งรู้จักสักครู่รู้สึกได้
เพียงแค่นี้หายเหงาคลายเศร้าใจ
คนรุ่นใหม่รุ่นเก่าคงเมามัน

ไม่เคยคิดตัวข้าอาวุโส
ใช่คนโตคนใหญ่ที่ไหนนั่น
แค่คนเก่าเล่ากลอนก่อนหน้ากัน
ร่วมสร้างสรรไมตรีที่บ้านกลอนฯ

[หมากสีสุก]

ช่างโชคดีวันนี้มีคนทัก
เพิ่งรู้จักสักครู่รู้สึกได้
เพียงแค่นี้หายเหงาคลายเศร้าใจ
คนรุ่นใหม่รุ่นเก่าคงเมามัน

ไม่เคยคิดตัวข้าอาวุโส
ใช่คนโตคนใหญ่ที่ไหนนั่น
แค่คนเก่าเล่ากลอนก่อนหน้ากัน
ร่วมสร้างสรรไมตรีที่บ้านกลอนฯ

เมื่อความเหงาเข้างำก็พร่ำเพ้อ
โลกไซเบอร์เธอ-ฉันเมื่อวันก่อน
มาวันนี้ที่แท้ไม่แน่นอน
เหมือนละครตอนหนึ่งพึ่งจบไป

เพียงสำนักพักกายพอคลายเหงา
เปรียบเหมือนเรือนเพื่อนเราทั้งเก่าใหม่
เมื่อถึงจุดสุดทางบ้างร้างไกล
ได้สุขใจไปวันเท่านั้นพอ...

[เอ๊พ]

หลับสนิทปิดหนอออฟไลน์แล้ว
หวังมาแจวเพื่อนพายให้คลายเหงา
แขกหน้าแปลกตัวใหญ่เขาไม่เอา
นอนกลางวันตื่นเช้า เอ้า!..ทั้งวัน

หลับทั้งวันอย่างนี้คงเสียศูนย์
คงไม่เพิ่มพูนค่าเงินตราฝัน
งานการ์ดเฝ้าคืนเหงาไร้เงาจันทร์
แอบมาผันแต่งกลอน ถอนง่วงงึม

         
สวัสดีพี่ๆครับ มิได้บังอาจเกินเลย กำลังหัดให้มีสัมผัสไพเราะอยู่ ขออภัยในที่ผิดพลาดและรับคำแนะนำทุกโอกาสครับ

[อัศจรรย์จิต]

คล้ายบทเก่าเล่าซ้ำย้ำทรวงจิต
คำมิ่งมิตรชิดชูคู่คำหวาน
ทอนความเหงาเบาลงตรงเนื้อกานท์
สบประสานขานข้อต่อกวี

คุ้นเพราะคำรำลึกรู้สึกค้าง
อยู่ระหว่างทางแพ่งแห่งวิถี
ประพนธ์พจน์บทบาทวาดวิธี
ให้รุจีเรืองรองดุจทองทา

อักษรช่วยอวยอุ้มได้ลุ่มลึก
เพียรผนึกผจงคงรักษา
เอกลักษณ์ถักถ้อยร้อยวิชา
ประมวลค่าคำครวญให้ชวนเชย

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เมื่อเก่าไปใหม่มาถึงคราเปลี่ยน
ฝืนวนเวียนเพียรมาหาเพื่อนเก่า
ก็ห่างหายไม่เห็นเหมือนเร้นเงา
รู้สึกเหงาเฝ้าละเมอเพ้อเดียวดาย

กลายเป็นคนแปลกหน้าคราเยี่ยมบ้านฯ
เพราะนานนานมาทีใช่หนีหาย
พบเพื่อนใหม่แวะเวียนมามากมาย
จะทักทายก็ไม่กล้าแปลกหน้ากัน

 

ไม่แปลกหน้ามาเถิดบ้านเปิดรับ
ขอเพียงกลับมาเยี่ยมเปี่ยมเพื่อนฝัน
แต่ละคนวนเวียนเขียนรำพัน
บางครั้งงันหงิดหงุดก็หยุดไป

อาจมิพบสบเพื่อนยามเยือนบ้าน
แต่ละคนมีงานการทำได้
วางกลอนฝากหากเพื่อนเยือนคราใด
เพื่อนจะได้ตอบต่ออย่าพ้อเลย

"กานต์ฑิตา"

๒๔ เมษายน ๒๕๕๔

[ไพร พนาวัลย์]

ไม่แปลกหน้าไรเลยคนเคยคุ้น
เพื่อนร่วมรุ่นมานานในบ้านที่
เคยอบอุ่นกรุ่นกานท์หว่านไมตรี
จึงยินดีมากมายที่กรายมา

อาจห่างหายไปบ้างในบางช่วง
แต่ความห่วงไม่หายมิคลายค่า
เคยอ่านกลอนอ่อนหวานดั่งตาลทา
จึงคุ้นหน้าคุ้นตาประสา "เรา"

 

"ปรางค์  สามยอด"