ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

โอ้ น้องหนา  ยาใจ  ไยโกรธพี่
ผิดแค่นี้  ให้อภัย  ได้ไหมหนา
ก็หลายปี  พี่น้อง   ครองรักมา
และสัญญา  รักมั่น  นิรันดร

แล้วเหตุใด ไยน้อง  จึงต้องเปลี่ยน
พี่พากเพียร  พร่ำพรอด  เข้าออดอ้อน
แล้วแก้วใจ  ไยหนา  ไม่อาทร
เจ้าตัดรอน  แล้วหนา  ไม่อาลัย

รู้ไหมหนา  ว่าพี่   นี้รักมาก
น้องคิดจาก  พรากรัก  ฝืนผลักไส
คงเกลียดพี่  นี้หนอ  เจ้าขอไกล
ทิ้งพี่ไว้  ให้ตรม ระทมตรอม

คิดถึงน้อง  นักหนา  อุราหวั่น
ทุกคืนวัน  ฝันร้าย  แทบผ่ายผอม
ขอร้องหนา  อย่าทิ้ง  กิ่งพยอม
ใจพี่พร้อม  ยอมตาย หมายรักเธอ

โอ้ น้องจ๋า  ยาใจ  ฤทัยพี่
แม้ชีวี   พี่หนา   พาเสนอ
ให้น้องรัก  พักไว้  ใฝ่ปรนเปรอ
พร่ำเสมอ  เพ้อหนา  ว่ารักจริง

ผิดจากน้อง  ห้องใจ  ไม่ยอมรับ
โลกแตกดับ  พับคู่  เรื่องผู้หญิง
พี่หมายปอง  น้องหนา  ใคร่มาอิง
น้องอย่าทิ้ง  พี่หนา  อย่าใจดำ

พี่รักน้อง  ปองชิด  ชีวิตมอบ
จงรักตอบ  มอบใจ  ให้ชื่นฉ่ำ
คนอื่นหนา  ว่าไร  อย่าไปจำ
ฟังน้ำคำ  พี่หนา  ยอดยาใจ...

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

โอ้อาลัยน้องหนาถึงคราจาก
เพราะรักมากหนักหนาแทบอาสัญ
ขาดน้องนี้พี่หนาต้องจาบัลย์
ดั่งชีวันพี่หนาอ่อนล้าลง

ขาดน้องหนาอาลัยฤทัยพี่
เหมือนป่นปี้เปื่อยยุ่ยเป็นผุยผง
สุดขอบฟ้าหาไหนถูกใจจง
ด้วยมั่นคงดอกหนายอดยาใจ

รักที่มีให้น้องปองเจ้าหนา
ยิ่งชีวาพี่นักถึงตักษัย
ไม่คิดเปลี่ยนเวียนวังวาดหวังใด
ท่วมหทัยพี่หนาอยู่ช้านาน

เมื่อไกลกันนั้นหนาแก้วตาเอ๋ย
เจ้าทรามเชยอย่าลืมเคยปลื้มหวาน
คิดถึงพี่บ้างเล่าเจ้านงคราญ
อย่าให้กาลนั้นหนาพาเปลี่ยนไป

ถึงตัวไกลใจอยู่เคียงคู่ชิด
รักสนิทน้องหนาอย่าหวั่นไหว
พี่มีเธอเท่านั้นเป็นขวัญใจ
ถึงอยู่ไกลใจอยู่คู่ขวัญตา...

[ไพร พนาวัลย์]

อย่าใช้คำว่าหนาได้ไหมหนอ?
คือผมขอสักหน่อยจะได้ไหม?
คำว่าหนา ชื่อแฟนของผมไง
โปรดอย่าใช้อีกหนา หลั่น ลั้น ลา

 

"ปรางค์ สามยอด"

ล้อเล่นนะครับ อย่าถือสาคนวัยทอง เน้อ 

[ดอกกระเจียว]

ใช้อะไรใช้เถิดเกิดประโยชน์
แต่ได้โปรดอย่าใช้เท้ากระทืบหนา
เป็นนักกลอนนอนฝันวันนี้มา
สื่อภาษาอ้อนหัวใจไม่หวัง..เอย

[กาญจนธโร]

 

แผ่นอกหนา น้องนี้ ที่อยากไช้
แต่ทำไม ไม่มีใคร ยอมไช้หนา
แล้วที่กลัว กลัวยิ่ง จริงพี่ยา
ฝ่ามือหนา ของพี่ ที่น้องกลั๊ว..กลัว...
ขำขำครับพี่ท่าน555555
 

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

คิดเขียนกลอนอ้อนน้องทดลองนิด
กลับทำผิดติดย้ำคำว่าหนา
จึงขอชี้แจงเหตุโปรดเมตตา
ลุงอย่าว่าเลยหนาข้าขอวอน.....

ดอกกระเจียวเลี้ยวไปที่ไหนหนา
ไม่ค่อยมาร่วมมิตรคิดอักษร
หรือลืมกันแล้วหนาไม่อาทร
พี่อย่าด่วนตัดรอนเมื่อตอนปลาย

ช่างบังเอิญเกินไปไหมลุงจ๋า
อันน้องหนาคนนี้เป็นที่หมาย
ชื่อบังเอิญตรงกันฉันตาลาย
วันสุดท้ายหมายตาน้องหนาเอย....

[รพีกาญจน์]

เสียงเล่าขวัญ กันมา จนหนาหู
คนเคียงคู่ ลุงปรางค์ น้องนางหนา
วันสุดท้าย หมายจ้อง น้องนางนา
สวยจริงหนา นาน้อง ของลุงปรางค์

ดอกกระเจียว เหลียวมา สบหน้าน้อง
วันสุดท้าย หายล่อง ช่องหน้าต่าง
ขืนอยู่ไป ไม่ตาย วายน้องนาง
กลัวทีนช้าง อย่างหนา ทืบหน้านา

วันสุดท้าย ส่ายหน้า เข้าหาวัด
เจอปภัสร์ ยิ้มแป้น แอ่นอกหนา
จ้องจนลืม ซึมทือ ฝ่ามือมา
ต้องหนีหน้า ลาลับ กลับลำปาง

(วัน จะไปไหน...ไปลำปางหนา)

พี่น้องกันหนา อย่าโกรธกันหนา

[พรายม่าน]

หนาน่ะน้า..น่านะ น้าหน้าหนา
ถ้าแทรกบางบ้างว่าเดี๋ยวหนาถ่าง
คำไม่ครบจบท่อนหลงกลอนทาง
ก็ใส่หนามาบ้างเดี๋ยวบางเกิน ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๓.๐๔.๕๔

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

คิดแต่งกลอนอ้อนน้องทดลองร่าย
น้องอย่าหน่ายพี่นั้นแล้วหันหนี
พี่รักน้องร้องหาทั้งตาปี
ดวงชีวีมอบน้องทุกห้องใจ

ไม่มีเลยเอ๋ยน้องปองสาวอื่น
ทุกค่ำคืนเพียงรู้น้องอยู่ไหน
พี่ก็ส่งเสียงร้องเรียกน้องไป
ชื่นฤทัยพี่นั้นนิรันดร

หากน้องเป็นเช่นไหใส่ปลาร้า
ตัวพี่ยาขอเน้นเข้าเป็นหนอน
เพื่อเคียงคู่อยู่ข้างไม่ห่างอร
เชยสมรนิ่มเนื้อทุกเมื่อวัน

เจ้างดงามทรามวัยมิใช่หยอก
พี่ไม่หลอกน้องจ๋าเจ้าปาหนัน
ทั้งสี่ห้องของใจมอบให้พลัน
แม้ฟ้ากั้นฟันฝ่าอย่าระแวง

ไม่เจ้าชู้อยู่แล้วแก้วใจพี่
ดวงฤดีมอบสิ้นอย่ากินแหนง
ควักใจออกบอกเจ้าเฝ้าชี้แจง
แม้สิ้นแรงโถมรักประจักษ์จริง

จึงกล่าวคำย้ำนักว่ารักมาก
มิคิดพรากอยากมุ่งกระหนุงหนิง
แม้ใครหมายคลายบ่วงเข้าช่วงชิง
พี่จะยิงกลิ้งขลุกมันทุกคราว

พี่รักน้องปองหาทุกคราเห็น
กอดเนื้อเย็นแนบกายเพื่อคลายหนาว
รักนงรามทรามชื่นให้ยืนยาว
ประดุจดาวคู่ฟ้าทุกราตรี... [/size]