ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[amika29]

นั่งคนเดียวมองฟ้า..มองดาว
ในค่ำคืนเหน็บหนาว  น้ำตาไหล
ไม่มีอีกแล้ว...คนดีที่เคยใกล้
ไม่มีใครคอยห่วงใย ปลอบใจ ดูแล

ไม่มีอีกแล้ว...น้ำเสียงที่แสนอบอุ่น
ไม่มีไหล่ที่เคยซุกหนุน ยามใจมีแผล
ไม่มีอีกแล้ว...อ้อมแขนที่คลายเศร้า ยามใครเขารังแก
ไม่มีแม้แต่...เสียงกระซิบของลมหายใจ

หลับให้สบายนะคนดี
ไม่ว่าวันเวลานี้เธออยู่ไหน
"รักเธอเสมอ" ไม่เคยคิดเปลี่ยนใจ
และโปรดรับรู้เอาไว้...ไม่ว่านานแค่ไหน
..ฉันมีลมหายใจเอาไว้ เพื่อรักเธอ..

เอ-มิ-กา

[ไพร พนาวัลย์]

เสียงรำพันจากคนไกล

นั่งมองดาวเดือนคู่รุบหรู่แสง
หมดเรี่ยวแรงคนไกลที่ใฝ่ฝัน
เคยสัญญาว่าไว้ไม่นานวัน
ได้พบกันแน่นอนกับคนดี

ตั้งใจสร้างเนื้อตัวไม่มัวท้อ
เพื่อจะขอพักร้อนอย่างเร็วรี่
แต่เวรซ้ำกรรมซัดฟัดเต็มที
ทุกสิ่งที่หวังไว้ทะลายลง

ธรรมชาติเสกสรรค์สวรรค์แกล้ง
ทั้งภัยแล้งแรงฤทธิ์คายพิษสง
ฝุ่นตลบอบอวลถ้วนแดนดง
มิยืนยงพังพาบจนราบราน

ทั้งการงานย่อยยับไปกับหน้า
ทุกหย่อมหญ้าเหลวแหลกจนแตกซ่าน
เหลือเพียงซากเศษทบให้พบพาน
ต้องซมซานเซซังสุดหยั่งดิน

ต้องทนสู้กู้ซากทั้งรากฐาน
ประกอบการขึ้นใหม่ยังไม่สิ้น
ทั้งซ่อมแซมแก้ไขใจรวยริน
แม้พังพินท์ไม่ท้อขอแก้ตัว

สงสารน้องคนดีที่รอท่า
นั่งมองฟ้าสีหม่นมืดมนทั่ว
รออีกนิดเถิดนะอย่าเกรงกลัว
เมื่อดอกบัวพ้นใบคงได้ชม

 

"ปรางค์ สามยอด"

[~ploy pim~]

     
                 
                 ที่ตรงนี้                    มุมนี้                         เมื่อปีก่อน
                 เธอออดอ้อน              ฝากใจ                      ไว้กับฉัน
                 สุดที่รัก                    รักที่สุด                     พูดรำพัน
                 จะคงมั่น                   เช่นนี้                       ชั่วชีวา
                 ที่ตรงนี้                    วันนี้                         ไม่มีเพื่อน
                 เธอลืมเลือน               ร้างไกล                    ไม่เห็นหน้า
                 ปล่อยให้ฉัน                เหงาหงอย                 คอยเธอมา
                 แม้ทะเล                    ยังร่ำหา                     ด้วยอาลัย...                       
                                              (บทกลอนที่ชื่นชอบ..โดย...กวีเพชร )

                                              *************************

                                             หากมีใคร ให้ออดอ้อน เหมือนกลอนนี้   
                                                     คงจะมี ความสุข กว่าไหนไหน
                                                              แต่ก็รู้  อยู่ดี  ไม่มีใคร                           
                                                      แล้วฉันใย  เฝ้าฝัน  ฉันมีเธอ
         
             

[สายใย]

ปลงเสียเถิดเปิดใจ”เขาไม่รัก”
เพียงเราทักเขาหาว่า”เผยอ”
แสนคิดถึงคนไกลไม่เคยเจอ
ฉันยิ่งเพ้อเธอลาลับไม่กลับมา
 

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

รำพึงผัน ผ่านผาย กับสายฝน
ไปถึงคน จรไกล ทำใจเหงา
ที่เดินทาง ผ่านกาล ไปดังเงา
เคยมีเรา ร่วมเรียง คอยเคียงคลอ

มาวันนี้ ไม่มี แม้เงาฝน
มีเงาหม่น ปนให้ หทัยท้อ
เถิดเดินทาง แสนไกล มีใครรอ
รู้ไหมหนอ คนคอย รอยอาลัย

เลยลาลับ กับกาล ผ่านม่านฝน
เฝ้าสู้ทน บ่นร่ำ คำขานไข
เสนอผ่าน สายฝน สู่คนไกล
อยู่หนใด โปรดรับ แล้วกลับคืน

หนึ่งนงคอย ด้วยใจ ใสสะอาด
เพียงหมายมาด คืนยล สู้ทนฝืน
กลั้นน้ำเนตร เจิ่งนอง ของขวัญยืน
หวังเชยชื่น ชิดเคียง เพียงสองเรา..๚ะ

~~ ปุถุชน ฅนธรรมดา ~~

[Music]

ฝนแกล้งตกปกคลุม...ความชุ่มชื่น
พร้อมกับเสียงสะอื้นด้วยความเศร้า
เหมือนทดท้อ..รอคืน..ยืนใต้เงา
แสงจันทร์เทาทาบหม่น...อยู่บนเรือ

ถูกปล่อยคว้างห่างฝั่ง...เกินหยั่งราก
"คิดถึงมาก"แต่ไม่ง้อเพราะท้อเหลือ
เธอไม่มาฉันไม่ไป..ใครจุนเจือ
ใจเหมือนเกลือหรือทะเล..ที่แห่ลม

ฟ้ากับน้ำ..เวิ้งว้าง..ยังบรรจบ
ขั้วบวก+-ลบ..ยังรู้เป็นคู่สม
ทั้งน้ำฟ้า..น้ำตา..ยังพร่างพรม
รักดั่งจม...."อเวจี-สีชมพู"

จะรอวันทบทวน...แล้วชวนกลับ
หรือรอปรับ..เพื่อไป..มิให้รู้
คิดหลายหนปนฝันที่พันตู
ถ้าเอ็นดู..เหมือนเดิม..ช่วยเติมเต็ม

๑๐๙๑๓

[ไม่รู้ใจ]

จันทร์เจ้าเอ๋ย เคยอยู่ เคียงคู่ฝัน
แม้ในวัน อันหม่น อับจนหมอง
เฝ้าดูฟ้า น้ำตา ไหลบ่านอง
เมื่อเราสอง ต้องจาก จำพรากไกล

หมดกำลัง ฝังเจ็บ หนาวเหน็บหน่วง
ท่ามท้นทรวง ห่วงหา อาวรณ์ไหว
อยากฝากนำ คำครวญ ย้ำทวนไป
เผื่อว่าใคร ได้ซึ้ง คิดถึงกัน

ไม่รู้ใจ

[สะเลเต]

รักเธอมากจากกันไกลไยลืมรัก
ศรรักปักหักกลางทรวงฤทธิ์บ่วงศร
นอนละเมอเพ้อหาทุกครานอน
ใจรุ่มร้อนวอนเธอนั้นอย่าปันใจ

ขอวิงวอนพรจากฟ้าก้มหน้าขอ
ให้รักรอต่อสัมพันธ์ฉันมีให้
ไกลจากกันมั่นรักจริงอย่าทิ้งไกล
รอเธอใกล้ได้ยืนเคียง....เฝ้าเพียงรอ

--- สะเรเต ---

[สมนึก นพ]

คิดถึงคนอยู่ไกลให้หวลคิด
ขอเพียงจิตเชื่อมั่นหมั่นร้องขอ
รอทรมานกาลเวลาไม่มารอ
นานแล้วหนออยู่ไหนหายไปนาน

เขียนข้อความฝากมีตรงนี้เขียน
อ่านซ้ำเวียนรอบใหม่ร่างให้อ่าน
กานท์จากใครบ่งบอกออกจากกานต์
มาบอกผ่านว่างงเขียนลงมา.

นพ

[บ้านริมโขง]

เมื่อคนไกลเจ็บป่วยด้วยโรครุม
ทั้งงานสุมกองโตโร่หาหมอ
ต้องนอนซมบ่มเศร้าเฝ้าแต่รอ
ตัวเธอหนอร่อแร่แก่พิษภัย

อวยพรฝากจากเพื่อนอย่าเชือนเฉย
ส่งวางเลยบ้านกลอนวอนสดใส
ขอเดชะ บารมีที่เรืองไกร
คุ้มครองให้..คนดี..พี่พ้นภัย.

"บ้านริมโขง"

๑๕ พฤษภาคม ๒๕๕๔

[กฤษณาต้องน้ำ]

ยืนมองดาวคืนนี้ฉันสุดเหงา
โกรธตัวเราที่ยังเป็นอยู่อย่างนี้
ลืมสิวะ ลืมไปเถอะ ลืมสักที
กลับจำเธออยู่อย่างนี้...ไม่เคยลืม
     กฤษณาต้องน้ำ
  28 พฤษภาคม 2554

[จอมขวัญ]

ยืนมองดาวคืนนี้ฉันสุดเหงา
โกรธตัวเราที่ยังเป็นอยู่อย่างนี้
ลืมสิวะ ลืมไปเถอะ ลืมสักที
กลับจำเธออยู่อย่างนี้...ไม่เคยลืม
     กฤษณาต้องน้ำ
  28 พฤษภาคม 2554

คิดถึงเธอหัวใจแทบขาดรอน
คิดถึงตอนมีเธอให้หวงแหน
คิดถึงเมื่อสองเราเคยเป็นแฟน
เคยควงแขนกันและกันทุกวันคืน

เหม่อมองออกไปไกลสุดฟ้า
ห่างสุดหล้าเธอจะอยู่ที่ตรงไหน
อยากให้รู้ว่ามีคนคอยห่วงใย
เฝ้ารอเธอคนดีกลับคืนมา

     ~จอมขวัญ~
         
         

[amika29]

ยืนมองดาวคืนนี้ฉันสุดเหงา
โกรธตัวเราที่ยังเป็นอยู่อย่างนี้
ลืมสิวะ ลืมไปเถอะ ลืมสักที
กลับจำเธออยู่อย่างนี้...ไม่เคยลืม
     กฤษณาต้องน้ำ
  28 พฤษภาคม 2554

ยังไม่รู้จะลืมเธอได้หรือเปล่า
แต่ตอนนี้ฉันปวดร้าวเพราะเธอรู้ไหม
ความรู้สึกผูกพันมันทำร้ายกันมากมาย
พยายามลืมแทบตาย แต่ทำไม่ได้ซักที

[จอมขวัญ]

ยืนมองดาวคืนนี้ฉันสุดเหงา
โกรธตัวเราที่ยังเป็นอยู่อย่างนี้
ลืมสิวะ ลืมไปเถอะ ลืมสักที
กลับจำเธออยู่อย่างนี้...ไม่เคยลืม
     กฤษณาต้องน้ำ
  28 พฤษภาคม 2554

ยังไม่รู้จะลืมเธอได้หรือเปล่า
แต่ตอนนี้ฉันปวดร้าวเพราะเธอรู้ไหม
ความรู้สึกผูกพันมันทำร้ายกันมากมาย
พยายามลืมแทบตาย แต่ทำไม่ได้ซักที

มีบ้างไหม  ที่จะทำให้เธอกลับมารักฉัน
มีบ้างไหม  ที่เธอจะลืมเขาคนนั้น
มีบ้างไหม  ที่ฉันจะเปลี่ยนแปลงคืนและวัน
ให้เธอกลับมารักฉันเหมือนเช่นเดิม

~จอมขวัญ~

 

[amika29]

ยืนมองดาวคืนนี้ฉันสุดเหงา
โกรธตัวเราที่ยังเป็นอยู่อย่างนี้
ลืมสิวะ ลืมไปเถอะ ลืมสักที
กลับจำเธออยู่อย่างนี้...ไม่เคยลืม
     กฤษณาต้องน้ำ
  28 พฤษภาคม 2554

ยังไม่รู้จะลืมเธอได้หรือเปล่า
แต่ตอนนี้ฉันปวดร้าวเพราะเธอรู้ไหม
ความรู้สึกผูกพันมันทำร้ายกันมากมาย
พยายามลืมแทบตาย แต่ทำไม่ได้ซักที

มีบ้างไหม  ที่จะทำให้เธอกลับมารักฉัน
มีบ้างไหม  ที่เธอจะลืมเขาคนนั้น
มีบ้างไหม  ที่ฉันจะเปลี่ยนแปลงคืนและวัน
ให้เธอกลับมารักฉันเหมือนเช่นเดิม

~จอมขวัญ~

 

พอเถอะนะคนดี
อย่าทำร้ายความรู้สึกที่มีอีกได้ไหม
อย่ามองฉันเหมือนวันเคยมีใจ
อย่าใช้สายตาค้นหาความอ่อนไหวในใจดวงเดิม

อย่าพูดถึงความผูกพันครั้งเก่า
อย่าทวงถามความเป็นเราให้เจ็บเพิ่ม
อย่าทำร้ายความรู้สึกดี ๆ ที่ไม่เหลือให้เติม
อย่าให้ความร้าวเพิ่ม "ไม่เหมือนเดิม" ขอให้เข้าใจ

[~ploy pim~]

        
                            กลอนแปด...สองบท
                  ลมหนาวพลิ้ว  เบาบาง       กลางยามดึก
                  จิตระทึก        หอมมณฑา   พาคิดถึง
                  คืนที่เรา        อิงแอบ        แนบตราตรึง
                  กลิ่นซึ้งซึ้ง     ละหม้าย       คล้ายเธอมา
                  หนาวสายลม  ห่มสายรัก      พอหักล้าง
                  คืนนี้ห่าง       ไกลกัน         แค่ฝันหา
                  โอ้ดึกเอย       ดึกแล้ว        นะแก้วตา
                  จงนิทรา        ให้สุขสันต์     และฝันดี
                                                           ....กวีเพชร.....

                                       อยากฝากไว้  เป็นกลอน ตอนสุดท้าย             
                                       เผื่อมีใคร   คิดถึง  คนึงหา
                                       ยามห่างไกล  บอกไว้  เป็นสัญญา   
                                       หากมีค่า  มองจันฯ ...คือฉันเอง... 
                                              ~ Ploy pim ~                           
                                                              
     

[รพีกาญจน์]

โถ คิดถึง ซึ้งหลาย มากมายนะ
ถูกเขาละ ผละไกล ใจข่มเหง
ช่วยบอกที รพีกาญจน์ ชาญนักเลง
จะไม่เกรง เฉ่งฉก โขกกบาล

สงสารจริง วิงวอน กลอนสุดท้าย
ยังลวดลาย หายลับ ไม่ขับขาน
ไม่ขอปล่อย ลอยเพลิน จนเนินนาน
จะจัดการ สถานเดียว ดาบเกี่ยวคอ

เก็บข้าวสาร อาหารแห้ง แจงใส่ย่าม
เดินขึ้นเหนือ ลงเรือตาม ออกถามถ่อ
อยู่แม่ริม พลอยพิมจ๋า ตั้งตารอ
นานไหมหนอ ขอเวลา สี่ห้าเดือน

จะออกเดินทาง..ตามให้ละนะ..

รพีกาญจน์ 59

[สล่าผิน]

โถ คิดถึง ซึ้งหลาย มากมายนะ
ถูกเขาละ ผละไกล ใจข่มเหง
ช่วยบอกที รพีกาญจน์ ชาญนักเลง
จะไม่เกรง เฉ่งฉก โขกกบาล

สงสารจริง วิงวอน กลอนสุดท้าย
ยังลวดลาย หายลับ ไม่ขับขาน
ไม่ขอปล่อย ลอยเพลิน จนเนินนาน
จะจัดการ สถานเดียว ดาบเกี่ยวคอ

เก็บข้าวสาร อาหารแห้ง แจงใส่ย่าม
เดินขึ้นเหนือ ลงเรือตาม ออกถามถ่อ
อยู่แม่ริม พลอยพิมจ๋า ตั้งตารอ
นานไหมหนอ ขอเวลา สี่ห้าเดือน

จะออกเดินทาง..ตามให้ละนะ..

รพีกาญจน์ 59

ขอไปด้วยช่วยด้นตามค้นหา
ผมตามมาด้วยใจไปเป็นเพื่อน
ยอมลางานแล้วไปไม่แชเชือน
กลัวพี่เลือนไม่กลับหายลับไป

ช่วยตามหายาใจไม่ลดละ
แม้เหนื่อยจะตามหามาให้ได้
อยู่หนหลังให้รออย่าท้อใจ
รพีฯได้สล่าตามหาคน


ตามหาด้วยคนเด้อปี้อ้าย

[จีราวัฒน์]

พี่คิดถึงเจ้าคนไกลใยเงียบหาย
เหงาจับใจคล้ายคนเศร้าเฝ้ามองหา
คิดถึงนะคิดถึงมากยามอ่อนล้า
อยากพบหน้าน้องเจ้าเฝ้าเคลียคลอ
คิดถึงเจ้าคนไกลร่ำไห้หา
ก่อนจากลาเจ้าน้องคอยเฝ้าขอ
รอน้องนะ ถ้ารักน้อง จงเฝ้ารอ
อีกม่นานน้องจะขอ กลับซบใจ
พี่รอเจ้า หลายปีผ่าน นานมากนัก
แต่คนรักของพี่นี้อยู่แห่งไหน
พี่รอเจ้าเช้าจรดเย็นจนช้ำใจ
กลับมานะขวัญใจก่อนพี่ชาย...จะสิ้นลม

[/color]

[รพีกาญจน์]

โถ คิดถึง ซึ้งหลาย มากมายนะ
ถูกเขาละ ผละไกล ใจข่มเหง
ช่วยบอกที รพีกาญจน์ ชาญนักเลง
จะไม่เกรง เฉ่งฉก โขกกบาล

สงสารจริง วิงวอน กลอนสุดท้าย
ยังลวดลาย หายลับ ไม่ขับขาน
ไม่ขอปล่อย ลอยเพลิน จนเนินนาน
จะจัดการ สถานเดียว ดาบเกี่ยวคอ

เก็บข้าวสาร อาหารแห้ง แจงใส่ย่าม
เดินขึ้นเหนือ ลงเรือตาม ออกถามถ่อ
อยู่แม่ริม พลอยพิมจ๋า ตั้งตารอ
นานไหมหนอ ขอเวลา สี่ห้าเดือน

จะออกเดินทาง..ตามให้ละนะ..

รพีกาญจน์ 59

ขอไปด้วยช่วยด้นตามค้นหา
ผมตามมาด้วยใจไปเป็นเพื่อน
ยอมลางานแล้วไปไม่แชเชือน
กลัวพี่เลือนไม่กลับหายลับไป

ช่วยตามหายาใจไม่ลดละ
แม้เหนื่อยจะตามหามาให้ได้
อยู่หนหลังให้รออย่าท้อใจ
รพีฯได้สล่าตามหาคน


ตามหาด้วยคนเด้อปี้อ้าย

สล่าเก่า เอางี้ จะดีไหม
เชิญเจ้าไป ไถ่ถาม ตามเวหน
จากแม่แตง แล่งทาง ฝางเหนือบน
เสาะหาคน ชื่อฟ้า สุรามาร

สล่าพบ จบลง นั่งก๊งเหล้า
ล่อจนเมา เช้าสาง สายล้างผลาญ
ส่วนรพีฯ ดีรู้ อยู่ไม่นาน
คอยขับขาน มานมอง แต่น้องเพ็ญ

ฟ้ามารสุรา..สล่าผิน..ดื่มกินตามสบาย.. นะจ๊ะๆ
รพีกาญจน์..จะคอยที่บ้านน้องเพ็ญ..จ้าๆ