ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แม่ค้าหน้าหวาน]

         

๏ เพลานี้หัวใจอยากใคร่หนี
อยากหลีกลี้นัยหวานที่ผ่านหา
จากชายหนึ่งแนบคำตอกย้ำมา
พร้อมวาจาล้ำล่วงแทรกดวงใจ

๏ แต่คราวนี้อีกคราเกินกว่าซ่อน
แรงอาวรณ์รินหลั่งสุดยั้งไหว
เสน่หาเนื้อนามพร้อมความนัย
ที่ส่งให้แสนหวานเกินต้านดึง

๏ เมื่อมองเห็นแววตามองมาสบ
ยากจักหลบรักเร้าที่เข้าถึง
มาผูกปมดวงจิตให้ติดตรึง
ด้วยคำซึ้งหยอกยวนอวลกลิ่นอาย

๏ เข้าแทรกซึมจู่จับสดับจิต
หวังชมชิดนวลนางอย่างใจหมาย
ประหนึ่งราวมาลย์หอมคลี่ล้อมกาย
พรมพร่างพรายรวยรินประทิ่นทรวง

๏ เหมือนต้องมนตร์เสน่หาที่ปรากฏ
รำพึงบทรักตรึงถึงแดนสรวง
ประคองชิดจอมขวัญใช่ฝันลวง
มิเลยล่วงรูปรอยคอยเคียงนวล

๏ แลรูปนั้นหวิว-อกสะทกร่าง
ให้กระจ่างกลางจินต์ถวิลหวน
สยบแล้วนัยซึ้งดั่งตรึงตรวน
ที่หยอกยวนเย้าอยู่มิรู้จาง

~แม่ค้าหน้าหวาน~

         

[จ้อง เจรียงคำ]

สะกดซึ่งตรึงอยู่ตาคู่หนึ่ง
แรงดูดดึงขึงยั่วไปทั่วร่าง
แรงปะทะกะเทาะส่วนเปราะบาง
ที่มันร้างใครแนบเคยแอบอิง

เหมือนเธอหมายชายตามาเพื่อสบ
เหมือนสยบดวงแดฉันแน่นิ่ง
เหมือนเธอหมายฉายทักเพื่อพักพิง
ก็เหมือนยิ่งหวั่นไหว..ยอมให้พัก

เหมือนบังเอิญเดินหลบยิ่งพบปะ
เกิดปะทะถึงเขตคมเนตรปัก
ในภวังค์เหมือนยิ่งนิ่งชะงัก
คล้ายถูกลักพรากถอนก้อนเนื้อใจ

บัดนี้เชิญบัญชาเถิดฝ่ามือ
แน่นิ่งในนั้นหรือคือลูกไก่
ยอมฤดีพลีเพื่อคอยเยื่อใย
อันอาจมีหรือไม่..เกินใคร่รู้

ถ้าเธอคิดปลิดชีพบีบให้ตาย
ก็เหมือนหมายวายวางสิ้นทางสู้
ถ้าเธอจะละเว้นด้วยเอ็นดู
ก็ยังอยู่..ให้ถือ..เงื้อมมือเธอ

ถึงแม้นรู้แก่ใจ..กับภัยเสี่ยง
มิคิดเลี่ยงซ้ำพร้อมยอมเสมอ
เป็นลูกไก่เชื่อง-หงอ..ยอมออเออ
ยืนเสนอเนตรสบ..มิหลบแล้ว..

[บ้านริมโขง]

         

๏ เพลานี้หัวใจอยากใคร่หนี
อยากหลีกลี้นัยหวานที่ผ่านหา
จากชายหนึ่งแนบคำตอกย้ำมา
พร้อมวาจาล้ำล่วงแทรกดวงใจ

๏ แต่คราวนี้อีกคราเกินกว่าซ่อน
แรงอาวรณ์รินหลั่งสุดยั้งไหว
เสน่หาเนื้อนามพร้อมความนัย
ที่ส่งให้แสนหวานเกินต้านดึง

๏ เมื่อมองเห็นแววตามองมาสบ
ยากจักหลบรักเร้าที่เข้าถึง
มาผูกปมดวงจิตให้ติดตรึง
ด้วยคำซึ้งหยอกยวนอวลกลิ่นอาย

๏ เข้าแทรกซึมจู่จับสดับจิต
หวังชมชิดนวลนางอย่างใจหมาย
ประหนึ่งราวมาลย์หอมคลี่ล้อมกาย
พรมพร่างพรายรวยรินประทิ่นทรวง

๏ เหมือนต้องมนตร์เสน่หาที่ปรากฏ
รำพึงบทรักตรึงถึงแดนสรวง
ประคองชิดจอมขวัญใช่ฝันลวง
มิเลยล่วงรูปรอยคอยเคียงนวล

๏ แลรูปนั้นหวิว-อกสะทกร่าง
ให้กระจ่างกลางจินต์ถวิลหวน
สยบแล้วนัยซึ้งดั่งตรึงตรวน
ที่หยอกยวนเย้าอยู่มิรู้จาง

~แม่ค้าหน้าหวาน~

         

หวานเหลือเกินเกินลือชื่อน้ำหวาน
ยากประมาณหวานใดให้เห็นต่าง
หวานผ่านใกล้จากไกลยังไม่จาง
หวานน้องนางหวานสดหมดรูปกาย

ต้องใช้น้ำเลี้ยงเสาเฝ้าไล่มด
ต้องใช้หยดน้ำมันกั้นทุกสาย
ต้องตรวจช่องร่องบ้านปิดบานตาย
ต้องอุบายร่ายเวทย์กั้นเขตแดน

ด้วยเกรงเหล่าแมลงแย่งกันมุด
ด้วยเกรงหยุดไม่ได้ใครหวงแหน
ด้วยเกรงผมด้วยคนขัดสนแฟน
ด้วยเกรงแสนสุดห้ามตามมาชม

คิดเป็นห่วงดวงฤดีของพี่นัก
หากยึกยักยวนยีหนีสุขสม
ไม่รีบคล้องจองไว้แต่นานนม
พี่คงตรม ขมใจ....เมื่อไม่แล..

"บ้านริมโขง"

[ฉันเอง]

         

๏ เพลานี้หัวใจอยากใคร่หนี
อยากหลีกลี้นัยหวานที่ผ่านหา
จากชายหนึ่งแนบคำตอกย้ำมา
พร้อมวาจาล้ำล่วงแทรกดวงใจ

๏ แต่คราวนี้อีกคราเกินกว่าซ่อน
แรงอาวรณ์รินหลั่งสุดยั้งไหว
เสน่หาเนื้อนามพร้อมความนัย
ที่ส่งให้แสนหวานเกินต้านดึง

๏ เมื่อมองเห็นแววตามองมาสบ
ยากจักหลบรักเร้าที่เข้าถึง
มาผูกปมดวงจิตให้ติดตรึง
ด้วยคำซึ้งหยอกยวนอวลกลิ่นอาย

๏ เข้าแทรกซึมจู่จับสดับจิต
หวังชมชิดนวลนางอย่างใจหมาย
ประหนึ่งราวมาลย์หอมคลี่ล้อมกาย
พรมพร่างพรายรวยรินประทิ่นทรวง

๏ เหมือนต้องมนตร์เสน่หาที่ปรากฏ
รำพึงบทรักตรึงถึงแดนสรวง
ประคองชิดจอมขวัญใช่ฝันลวง
มิเลยล่วงรูปรอยคอยเคียงนวล

๏ แลรูปนั้นหวิว-อกสะทกร่าง
ให้กระจ่างกลางจินต์ถวิลหวน
สยบแล้วนัยซึ้งดั่งตรึงตรวน
ที่หยอกยวนเย้าอยู่มิรู้จาง

~แม่ค้าหน้าหวาน~

         

ในอ้อมอกนวลนางอย่างฝันถึง
ให้ตราตรึงดวงจิตจนชิดสาง
แสนอบอุ่นอ้อมกอดพร่ำพรอดนาง
ไม่วายวางสายตาพารื่นรมณ์

...พิศดวงหน้าแจ่มจันทร์ผันนวลผ่อง
ผิวดั่งทองเพ่งพิศพินิจสม
อกขยายสายตาคราเหยี่ยวคม
คลึงเอวกลมนวลนางไม่วางมือ

...สัมผัสผิวริ้วลายหาใดต้อง
มิมีหมองสิ่งใดให้ยึดถือ
สวยสะคราญไม่สร่างดังเขาลือ
ต้องแย่งยื้อแย่งชมโฉมโนมพรรณ

...ดั่งบุเพเหหันพลันเข้าช่วย
มิมอดม้วยด้วยเสน่ห์เล่ห์โศกศัลย์
เพราะดวงใจเราแนบแอบชิดกัน
เสน่ห์นางนั้นเกินจะซ่อน..ถอนจากใจ

...................................

ฉันเอง..

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

         

๏ เพลานี้หัวใจอยากใคร่หนี
อยากหลีกลี้นัยหวานที่ผ่านหา
จากชายหนึ่งแนบคำตอกย้ำมา
พร้อมวาจาล้ำล่วงแทรกดวงใจ

๏ แต่คราวนี้อีกคราเกินกว่าซ่อน
แรงอาวรณ์รินหลั่งสุดยั้งไหว
เสน่หาเนื้อนามพร้อมความนัย
ที่ส่งให้แสนหวานเกินต้านดึง

๏ เมื่อมองเห็นแววตามองมาสบ
ยากจักหลบรักเร้าที่เข้าถึง
มาผูกปมดวงจิตให้ติดตรึง
ด้วยคำซึ้งหยอกยวนอวลกลิ่นอาย

๏ เข้าแทรกซึมจู่จับสดับจิต
หวังชมชิดนวลนางอย่างใจหมาย
ประหนึ่งราวมาลย์หอมคลี่ล้อมกาย
พรมพร่างพรายรวยรินประทิ่นทรวง

๏ เหมือนต้องมนตร์เสน่หาที่ปรากฏ
รำพึงบทรักตรึงถึงแดนสรวง
ประคองชิดจอมขวัญใช่ฝันลวง
มิเลยล่วงรูปรอยคอยเคียงนวล

๏ แลรูปนั้นหวิว-อกสะทกร่าง
ให้กระจ่างกลางจินต์ถวิลหวน
สยบแล้วนัยซึ้งดั่งตรึงตรวน
ที่หยอกยวนเย้าอยู่มิรู้จาง

~แม่ค้าหน้าหวาน~

         

สดับแล้ว แว่วหวาน สำนารพจน์
มธุรส ฉ่ำเชื้อ เมื่อรุ่งสาง
ภมรหมาย ดอมกลิ่น ที่จางจาง
ปทุมพลาง อ้อนเอ่ย เผยความนัย

เมื่อมองปราย สายตา ที่มาสบ
คราแรกพบ ซบซ้อน แสนอ่อนไหว
สะทกท้าน ซ่านทรวง ที่ดวงใจ
แม่ไฉไล โฉมยง หลงนงราม

ดังต้องมนต์ แห่งรัก สลักจิต
เพียงเพ่งพิศ จิตป่วน ชวนวาบหวาม
ให้รัญจวญ ป่วนใจ ใคร่เคียงทราม-
วัยแนบข้าง ดวงจิต สถิตย์ทรวง

ละลายแล้ว ชายตา ที่ปรากฏ
มธุรส พจน์ร่ำ ฉ่ำดั่งสรวง
ที่นางเอ่ย เอื้อนบอก ออกจากทรวง
วจีล่วง เลยล้ำ ที่รำพัน

สุดห้ามใจ ไหวหวั่น สะท้านจิต
ขอเคียงนาง แนบนิจ ชิดดังฝัน
สุธาธาร โลกหล้า นภาพลัน
มิอาจทัน เทียบสรวง จากดวงมาน

จรุงกลิ่น ปทุมหอม ที่ดอมดม
ไม่อาจข่ม กลิ่นอาย ที่ไหวหวาน
แห่งนวลเนื้อ เชื้อกลิ่น นางนงคราญ
คงสำราญ แม้นชม ได้สมจินต์

~~ ปุถุชน ฅนธรรมดา ~~

[กาแฟดำ]

     สิเน่หาท่วมท้น         ฤทัย
ไหลหลั่งเกินห้ามใจ         สู่ผู้
หวังเคียงคู่กันไป            ทุกแห่ง
รักก่อเกิดเกินสู้               ซ่อนเร้นปิดบัง

           กาแฟดำ



อยากแต่งได้สักห้าบทบ้าง..แต่บทเดียวก็ตายแล้ว (อิ อิ) ไม่ว่ากันนะคุณน้ำ

[ไพร พนาวัลย์]

เสน่ห์แรง

มิอาจซ่อนดวงจินต์ถวิลเจ้า
ที่รุมเร้าร้อนรนเกินทนไหว
ช่างหวานล้ำฉ่ำชื่นจนตื่นใจ
คงจะต้องชิงชัยแม้ไกลตา

ยิ้มเจ้าหวานตาลหยดจนมดขึ้น
ดวงเนตรรื่นฉ่ำคมภิรมย์ร่า
องค์เอวพลิ้วผิวผ่องดั่งทองทา
ทั้งวงพักตร์ลักขณาช่างน่ายล

อยากจะมอบใจภักดิ์ให้รักพี่
พาคนดีไปวัดยามขัดสน
จะพาเจ้าผิวผ่องท่องสวดมนต์
แล้วจุดเทียนเวียนวนบนศาลา

แต่เจ้าคงไม่ชอบจะปลอบด้วย
พาคนสวยเดินห้างอย่างเริงร่า
อยากจะได้สิ่งใดได้เลยนา
ทั้งแหวนสร้อย นาฬิกาไม่ว่ากัน

สายลมเย็นพัดมาใบหน้าหนาว
สายฝนพราวเปียกปอน โอ๊ะ..นอนฝัน!!
เป็นเอามากหนอเราเฝ้ารำพัน
เพราะเจ้านั้นเสน่ห์แรง...ไม่แล้งแล้ว  

 

"ปรางค์  สามยอด"