ไม่มีเลยหรือนี่คนที่รัก
ไม่มีเลยหรือสักคราหนึ่งหน
ไม่มีเลยหรือไรใครสักคน
ไม่มีเลยหรือหม่นจะเบาบาง
คนที่เข้าใจฉันวันที่ท้อ
คนที่เข้าใจรออยู่เคียงข้าง
คนที่เข้าใจช้ำไม่ย้ำคราง
คนที่เข้าใจหมางที่ในทรวง
ไม่มีเลยหรือไรใครคนนั้น
ไม่มีเลยหรือวันพ้นกรรมบ่วง
ไม่มีเลยหรือพ้นคนหลอกลวง
ไม่มีเลยหรือช่วงได้ผ่อนคลาย
คนที่เข้าใจฉันช่างหายาก
คนที่เข้าใจมากก็จากหาย
คนที่เข้าใจดีมีกลับกลาย
คนที่เข้าใจร้ายหมายฆ่ากัน
"กานต์ฑิตา"๑๙ เมษายน ๒๕๕๔
มีบางอย่างถูกกั้นและปันแบ่ง
มีบางอย่างไร้แสงแห่งสีสัน
มีบางอย่างขีดเส้นให้เว้นวัน
มีบางอย่างที่ฉันนั้นคิดเอง
สิ่งที่ซุกซ่อนไว้, ใคร่ได้รู้
สิ่งที่อยู่สุขไฉน, ใครข่มเหง
สิ่งที่หวัง หวังไร, ใจตัวเอง
สิ่งที่เกรงคือไร, ใครระราน
ไม่อาจรู้ได้ซึ้ง..ถึงขื่นขม
ไม่อาจรู้นิยม..พรมคำขาน
ไม่อาจรู้ได้ซึ้ง..ถึงดวงมาน
ไม่อาจรู้ทรมาน..มานานนม
ได้เห็นเพียงภายนอก..ที่บอกจิต
ได้เห็นเพียงลิขิต..ติดคำขม
ได้เห็นเพียงตัดพ้อ..หนอเอวกลม
ได้เห็นเพียงอารมณ์..ผสมครวญ
จึงทำได้เท่านี้..นะที่รัก
จึงทำได้แค่ทัก..รักสงวน
จึงทำได้ไม่ดี..เท่าที่ควร
จึงทำได้ให้นวล..ต้องป่วนใจ
เปรียบตำราเปิดอ่าน..ยังซ่านจิต
เปรียบตำราไม่ปิด..ศิษย์หวั่นไหว
เปรียบตำราบอกแจ้ง..แทงลงไป
เปรียบตำราบอกไว้.. ไง..ยังงง.
"บ้านริมโขง"
๒๐/๐๔/๒๕๕๔
