ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กระรอกขาว]

ลาก่อนรักบ้านกลอนก่อนเคยอยู่   รู้จักผู้คนมากมายหลากหลายหน้า
คบกันด้วยกลอนผูกรักถักทอมา   ถึงเวลาต้องลาจากพรากลาไกล
เป็นคนดีนี้ยากลำบากยิ่ง    แต่ทุกสิ่งที่กระทำกลับช้ำให้
อกนี้อัดอั้นหนักกระอักใน   สำนึกไว้ค่าไร้ไม่มีดี
สังคมคงไม่เหมาะกับตัวข้า  ที่ออกมาจากห้องหับลับแสงสี
คงต้องกลับไปสู่ที่อยู่มี   อยู่ในที่ไร้คนมาสนใจ
ห้องอับอับลึกลับอับอากาศ  ให้อนาถอยู่เปลี่ยวคนเดียวได้
ไร้แสงเสียงขังใจให้เดียวดาย   ดีกว่าถูกทำร้ายด้วยใจคน
ทำอะไรใครก็ว่ามาดูหมิ่น   มาตัดสินว่าร้ายให้สับสน
ตอกจนทรุดอกช้ำระกำจน  ไม่อาจทนฝืนยืนฝืนกายา
จึงมาลาคนที่ยังมีรัก   กระรอกจักลาไปไกลแล้วหนา
ขอบคุณในรักพี่ที่ให้มา  จะรักษาเก็บไว้ไม่ให้เลือน
โศกอุราร่ำให้ใจสลด  แต่ต้องกดเก็บไว้อย่าให้เหมือน
กับใจน้องที่ร้องให้ใจสะเทือน  คอยย้ำเตือนอย่าหลงไปในชีวา
ขอกลับไปซุกลงในกรงเก่า   ที่ยามเศร้าโศกใจน้องไปหา
ขังตัวเองห่างพ้นคนนานา   ลืมเวลาเลือนโลกโศกคงเลือน

กระรอกขาว(N)

Envy ขี้อิจฉา
อิจฉาคนอื่นทุกเรื่อง น้อยใจตัวเอง น้อยใจสังคม
ขอโทษครับ
จะไม่มารบกวนอีกแล้ว ลาก่อนครับ

[บ้านริมโขง]

ถึงลาไกลไม่ลาลับนับว่าโชค
อย่าเอาโศกโศกามาเชือดเฉือน
ไม่อาจห้ามใจใครให้บิดเบือน
เพียงขอเตือนหน่อยหนาคราจากไกล

บนโลกนี้มีปนล้นทุกอย่าง
อยู่ที่วางใจปองต้องแค่ไหน
หากรู้จักพอดีมีกำไร
โลภเกินไปมีทุกข์สุขไม่เจอ

ในสังคมคนนี้มีดีชั่ว
ต้องเกลือกกลั้วตัวตน “คน” เสมอ
หากเข้าใจความหมายคลายใจเธอ
มองซิเออ..ตัวก็ “คน” หม่นไปไย

จะอยู่บนดินน้ำตามป่าเขา
ตัวตนเราเท่านี้ดีไฉน
สังคมคนอยู่ร่วมรวมกันไป
แยกได้ไง...อยู่เดี่ยว..เสียวจะตาย....บรื๊อ..!!

"บ้านริมโขง"

[ไพร พนาวัลย์]

เพราะเหตุใดจึงลาไม่น่าเชื่อ
เคยจุนเจือดวงใจมิให้หลง
ควรปรับตัวปรับใจให้มั่นคง
อยู่ในวงสังคมอย่างร่มเย็น

ทำสิ่งใดนอกกรอบใครชอบด้วย?
เมื่อไม่สวยอย่าสร้างตัวอย่างเห็น
เขาอย่างไรอย่าถลำให้ลำเค็ญ
ต้องปรับตัวให้เป็นอย่าเข่นเคือง

ค่อยค่อยอ่าน ค่อยค่อยเขียนค่อยเรียนรู้
เพื่อจะอยู่จดจ่ออย่างต่อเนื่อง
อยู่คนเดียวคอยยุ่งใครรุ่งเรือง
จงประเทืองปัญญาด้วยค่าคน

ในบ้านนี้มีหลายอย่างที่สร้างสรรค์
ร่วมแบ่งปันอาทรก่อนดั้นด้น
สิ่งดีงามหลามหลากที่มากล้น
จงขุดค้นเถิดหนาเยียวยาใจ

ไม่ต้องลาได้ไหม?อยู่ในนี้
มีน้องพี่มิ่งมิตรคอยชิดใกล้
อ่านตรงโน้นไปตรงนี้มิมีภัย
ลุงอวยชัยให้พรอย่าจรไกล เลยน่า 

 

"ลุงปรางค์  สามยอด"

[...สียะตรา..]

              ......ณ ยามนี้นิศาสมัยเมื่อใกล้รุ่ง

                 ...รายจรุงมวลฉมชื่น...รื่นนาสา

                 ...นภวาวพราวแสงแห่งดาริกา

                 ...อุตรารำเพยผ่านเปลี่ยนกาลฤดู

                 ......รัถยา นานาสายกรายบรรจบ

                 ...ให้พานพบทั้งรื่นรสทั้งอดสู

                 ...แต่จงมั่นใน จริต จิดวิทู

                 ...ที่ ความรู้ อันหวังกอบมอบสังคม

[กระรอกขาว]

น้องเคยลาไปนานเมื่อกาลก่อน  แต่กลับย้อนคืนมาด้วยคิดถึง
จากพรากไปใจคิดจิตคะนึง   ให้คิดถึงบ้านกลอนจึงย้อนมา
กลับมาด้วยอาลัยด้วยใจรัก  ถึงที่พักบ้านกลอนข้าวอนหา
กลับมาร้อยเรียงบทพจนา   เกลาปัญญาร้อยฝันประพันธ์กลอน
ได้พบพี่น้องกวีที่น่ารัก  ได้ทายทักคุยกันประพันธ์สอน
ก่อสัมพันสานไว้อยู่ในกลอน  แต่ที่จรลาไปใคร่พาที
มีคนว่าว่าน้องไม่ดีนัก  บ้านกลอนรักสงบสุขทุกวันวี่
เมื่อน้องมาพาผิดทิศวิธี  ทำป่นปี้ไร้สงบจบไม่งาม
หาว่าน้องน่ากลัวรัวคำผิด  ว่าน้องคิดก่อกวนไจไม่เกรมขาม
รู้ว่าแตือนว่าน้องต้องทำตาม  ทำไม่งามคนกลัวอย่ามัวเมา
น้องจึงน้อยใจมากที่ถากถาง  เจ็บตรงกลางแก่นใจให้พาเศร้า
ก่อนเคยอ้อนเคยชิดสนิทเรา  ผ่านเวลาเศร้าใจเขาไม่แคร์
พอจะมามาดูกลอนชมอ้อนออด  ยกนิ้วยอดได้อะไรน้องใจแย่
ไม่รักแล้วได้โปรดใจอย่าได้แล  อย่ามาแคร์น้องเจ็บทรวงดวงกมล
ว่าน้องแล้วพี่ใยไม่เลือกยุ่ง  เอาแต่มุ่งตามน้องน้องสับสน
หากไม่รักอย่าปลอบไม่ชอบคน  ปากใจตนไม่ตรงจงอย่ามา
ขอบคุณพี่ที่ใจไม่รังเกียจ  ไม่หยามเหยียดเดียจกันเหมือน"ท่านพี่"
ขอให้พี่เป็นไฟให้น้องที  ส่องวีถีทางจรสอนกลอนการ

กระรอกขาว

[เอ๊พ]

คำพูดจารหวานคนปนที่ผิด
อย่าได้คิดน้อยใจเลยเธอจ๋า
ประสงค์เดียวเร่ร่อนกลอนนำพา
จินตนาหลงรักคารมคม

ถ้าไม่ดี หยุดสิ่ง ไม่ดีนั้น
แต่คงมั่นปณิธานจะดีสม
คนเห็นหัวเขียนตำนิดีกว่าทม
มานั่งซมเปล่าดาย คล้ายแค่เงา

ความหมายจริง สัมผัสไม่ซ้ำ ไม่ชิงสัมผัส มอบให้..เธอ

[รพีกาญจน์]

ข้อความคำ สัมผัส จัดตามผัง
มันไหลหลั่ง จากใจ มิใช่หรือ
แทนการพูด ปูดไป แทนไม้มือ
ว่านี่คือ เลิศล้ำ คำประพันธ์

มีผู้คน ด้นมา สารทิศ
หลากหลายจิต จำนง หลงใฝ่ฝัน
เข้ามาเขียน เรียนอ่าน ขับขานกัน
ว่างงานงัน ถลันถลา อยู่หน้าจอ

ด้วยความหนุ่ม รุ่มร้อน เมื่อตอนแต่ง
มิเอากลอน ร่อนตะแกรง แจงนิดหนอ
พิมพ์ลงหมด โคชสั่ง มิรั้งรอ
ถูกเพื่อนถ่อ ถากถาง หลังวางกลอน

ข้าขอบอก กระรอกขาว จ้าวเอย...
ข้าก็เคย ลำเค็ญ เช่นนี้ก่อน
วันคืน กลืนกินกลับ ไม่หลับนอน
คิดถอยถอน วอนพร่ำ กล่าวอำลา

สู้ สู้นะ จะย้ำ กำลังใจ
สู้ต่อไป อย่าจร เรื่อยอ่อนล้า
เอาวิกฤต ปิดโอกาส ยอมคลาดคลา
ภายภาคหน้า ใครคง จรรโลงกานท์

อยากเห็น เป็นกระรอก ซอนซอกแซก
รักจ่ายแจก ส่งสุข แด่ทุกท่าน
ชอบสนุก ซุกซน เล่นบนลาน
คงไม่นาน เป็นขวัญใจ ในบ้านกลอน

รักและเอ็นดูเธอ...

ปู ปู๊ ปู่ รพีกาญจน์

[คนแบกไมค์]

ไม่อาจล่วงรู้ใจในความคิด
ไม่อาจติสิ่งใดผิดจริงหรือ
ไม่อาจกล่าวอ้างเอ่ยเพราะไม่เจอ
ไม่อาจเผลอแกล้งชมถ้าไม่งาม
มีสิ่งใดขัดข้องก็ให้แจ้ง
มีสิ่งใดอยากแสดงบอกมาได้
มีสิ่งใดทำให้หมองในหัวใจ
มีสิ่งไหนคนบ้านกลอนพร้อมรับฟัง

[ทอฝัน]

…อยากจะไป...ไปเลย...ไม่เคยว่า
หากเธอกล้า...ออกไป...ฉันไม่กั้น
แต่อย่าทวน...หวลมา...ก็แล้วกัน
เจอ”ทอฝัน”...ชกแน่...แก้ปากดี

…ที่ย้อนมา...เพราะอะไร...ใจย่อมรู้
คำหยามหลู่...เพียงนิด...กลับคิดหนี
ลบนิยาม...ความหมาย...ชายชาตรี
ที่เคยมี...หมดแล้ว...หรืออย่างไร

…ณ บ้านนี้...เกลากานท์...สานอักษร
นั่นก็ตอน...แค่เพิ่ม...เริ่มฝึกใหม่
เป็นคนเก่า...เกลาเกลี้ยง...ก็เพียงใจ
ต้องตะไบ...ต้องตี...ต้องจี้กลึง

…ฟังแต่ถ้อย...หวานล้วน...นั้นชวนโง่
มิได้โง...หัวดู...ทำหูผึ่ง
สุดท้ายหลง...ลงห้วย...ใครช่วยดึง
กว่าจะซึ้ง...คำเหน็บ...เจ็บแทบตาย

…โน่นช่างตี...นี่ช่างปั้น...นั่นช่างหลอม
หากเธอยอม...นำตัว...กลั้วสหาย
ยิ้มรับถ้อย...ทับถม...ถ่มน้ำลาย
ทุกรสชาติ...หลากหลาย...ความหมายมี

…อยากจะไป...เชิญไป...ฉันไม่ง้อ
แต่โปรดต่อ...กลอนเพื่อน...อย่าเลื่อนหนี
ติงหลังไมค์...ด้วยหนอ...พ่อคนดี
เพราะกลอนนี้...เพื่อนเขียน...ไม่เนียนเลย…

….ฮ่า ฮ่าๆๆๆ แบบว่าอารมณ์นำคำที่หลังน่ะ…เอิ๊กๆ

……………………….//คือ ทอฝัน เพื่อนของเธองัย…!!!

[สายใย]

 
สวัสดี"กระรอกขาว"(สาวหรือหนุ่ม)
จะมัวกลุ้ม ไปไย ใครหักหาญ
หลากดวงจิต คิดบ้าง ต่างวงการ
คนในบ้าน กลอนไทย ล้วนใจดี

อาจบางครั้ง งุนงง อาจสงสัย
อาจถามไป ใคร่รู้จัก ทักน้องพี่
อย่าพึ่งด่วน ลาไกล ไปเสียซี
ส่งไมตรี ต่อกลอน อย่าจรลา 

[คนแบกไมค์]

ยามร้าง ลาไกล อาลัยรัก
ยามจาก ลาไกล อาลัยหา
ยามหนี ลาไกล อาลัยตา
ยามมา ลาไป ฤทัยตรม
เดินหน้าหนึ่ง แต่คิดถอย ถึงสองก้าว
เดินหน้าเข้า ประชิดตัว กลัวปัญหา
เดินหน้าหนี หนีไป ไกลไกลตา
เดินหน้ามา  ลาไกล ใครอยากฟัง

**ตามมาอย่าคิดมาก**

[กระรอกขาว]

ape------>

ไม่ได้อยากน้อยใจเลยเจ้าพี่    ตัวน้องนี่เด็กนักจึงหนักหนา
ไม่รู้ผิดอย่างไรเขาได้มา   ดุด่าว่าน้องไม่ดูไม่รู้การณ์
ที่เขาว่าไม่ดีนี้น้องกล่าว   เล่นเรื่องราวเพื่อนกวีมีกล่าวขาน
ตอบเล่นกันสนุกไปใจสำราญ   แต่เขามาหักหาญราญน้ำใจ
เคยเป็น"พี่"ที่น้องนั้นปองรัก  แสนนานนักอ้อนกันให้หวั่นไหว
แต่พอจากพรากบ้านกลอนจรลาไป  กลับมาใหม่"พี่"หายหน้าไม่มาเจอ



รพีกาญจน์ 59 ------>

ขอบคุณใจให้มาพี่น่ารัก  ที่กล่าวทักทายกันในวันเศร้า
อดีตสร้างทางจรสอนให้เรา  ให้เก็บเอาเป็นบทเรียนเทียนส่องทาง
ที่กล่าวว่าลาไปด้วยใจอ่อน  "พี่บ้านกลอน"กลอยใจเก่าเขาถากถาง
ทั้งที่น้องหาได้ผิดทิศหรือทาง  แค่พูดพลางเล่นกันผูกพันใจ
กับกวีพี่ใหม่ใจสัมผัส   น้องก็จัดขุยขานการวิสัย
แต่"พี่"เขาว่าเอาไม่เข้าใจ  ทำอะไรผิดหรือจึงว่ากัน
หวังดังพี่น้องนี่นี้จะกล่าว  กระรอกขาวพราวพรกลอนรังสรรค์
จะเป็นรักเหล่าพี่ทุกวี่วัน   จะสร้างสรรค์ซุกซนเล่นบนลาน


♪♫mercury♫♪ ------>

ขอบคุณนะเพื่อนกวีที่มีให้  ขอบคุณใจปลอบกันในวันนี้
ทุกผลเกิดจากเหตุเจตฯวิธี  ขอบคุณที่รักลอนวอนรับฟัง
แม้ไม่รู้เรื่องราวไม่กล่าวแทรก   เหมือนปลดแอกให้ใจให้ความหวัง
ขอบคุณครับที่ให้ใจให้พลัง   สุดลำพังสิ้นโดดเดี่ยวไม่เดียวดาย


dream  ------>

ขอนึดนึงถึงกลอนที่พี่ว่า   นิยามชา-ตรีชายหายแล้วหรือ
น้องบอกก่อนน้องใช่ชายความหมายคือ   น้องนะหรือชื่อชายแต่ลายเกย์
หาใช่ชายชาตรีอย่างพี่ไม่  ขอโทษใจชาตรีที่หักเห
แม้ใจน้องไม่พึงพิศจิตรวนเร  ก็เป็นเกย์ทำไงได้ไม่ใช่ชาย
น้องก็หลงปลงใจในคำขาน  รับสำราญกานท์กลอนไม่จรหาย
เพราะที่เป็นเห็นนี่น้องนี้อาย  โดนทำร้ายจิตช้ำระกำใจ
หากน้องผิดไม่เคยว่าด่ามาโลด  น้องไม่โกรธชอบเสียอีกซีกเสียหาย
จะได้ปรับ-ปรุงเปลียนเพียรสอนกาย สอนน้องชายอย่าได้รอพี่"ทอฝัน" 
หากไม่ผิดคิดว่ามาด่าน้อง   ก็คงต้องน้อยใจไม่สุขสันต์
ยิ่งคนที่น้องติดจิตพัวพัน  ย่อมสะบั้นขั้วใจน้องได้เลย


สายใย ------>

ถามมาได้กระรอกขาวสาวหรือหนุ่ม  น้องยิ่งกลุ้มอยู่หนาพี่ยาหยี
บอกไปแล้วหาใช่ชายชาตรี  แต่ก็ไม่ใช่สตรีนะพี่ยา
ที่บอกพี่บ้านกลอนไทยใจดีมาก  แต่คมปากแต่ละคนนั้นล้นค่า
ตรึงใจน้องต้องติดคิดวาจา  ต่อคำมารับกันประพันธ์กลอน


♪♫mercury♫♪  ------>

ยามร้าง ที่นี่ ยังมีรัก
ยามหนัก อกใจ ได้แต่หนี
ยามเหนื่อย ซาบซึ้ง ถึงกวี
ยามนี้ สุขใจ ได้พบกัน
อกซม ตรมรัก หนักจิต
อกติด ชิดใจ ไร้ฝัน
อกเจ็บ ได้ฟื้น คืนวัน
อกใจ สานฝัน บ้านกลอน


บ้านนี้มีรักหนักแน่น   ถึงแม้นใครล้มเจ็บขา
เหล่าพี่ช่วยปลอบตอบมา    ช่วยยาเยียวใจให้กัน
ขอบคุณในรักหนักหนา   ดั่งยาทิพย์ใอสวรรค์
หยิบยื่นคืนใจให้กัน  สุขสันต์เริงรื่นชื่นใจ
หายเจ็บปลิดปวดรวดร้าว  หมดเศร้ามิอาจหนีไหน
ผูกจิตติดกับจับใจ  ขังไว้ในบ้านกลอนกานท์
ขอบคุณทุกพี่มีรัก  ฟูมฟักผูกใจประสาน
ผลิดอกออกใบให้กานต์  เนิ่นนานนับเกินกาลมี
เริงร่ากระรอกน่ารัก  พำนักในบ้านกลอนนี้
ซุนซนแทรกแซงทุกที  เล่นที่บนลานบ้านกลอน

^_____________________^
กระรอกขาว

ดีใจจัง มีพี่ๆน่ารักอยู่เยอะแยะเลย^____________^