ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

แนะให้นิด

แนะให้นิดสะกิดให้ด้วยใจซื่อ
ด้วยเพราะถือดั่งว่าเข้ามาใหม่
อาจหลงผิดบางคำอาจซ้ำไป
หรืออาจไม่สัมผัสการจัดวาง

ด้วยหวังให้รู้หลักสักเล็กน้อย
แล้วจึงค่อยแผ่ลงในวงกว้าง
มีพื้นฐานวาวแววเป็นแนวทาง
เพื่อก้าวย่างอย่างสนุกในทุกตอน

ขออภัยบางท่านที่พานพบ
อาจเลี่ยงหลบจำแลงหวังแปลง,ซ่อน
มาในรูปน้องใหม่ห่างไกลกลอน
คนป่าดอนสุดเดาดั่งเต่านา 

อย่าคิดว่าจุ้นจ้านตั้งด่านดัก
ด้วยเพราะรักนั่นดอกจึงบอกหนา
มิต้องการเด่นดังหวังหน้าตา
แต่เพราะว่าห่วงใยจากใจจริง

อยากให้เธอพบสุขสนุกสนาน
เริงสำราญทายทักด้วยรักยิ่ง
สู่บ้านกลอนวอนเว้าเข้าแอบอิง
ที่ท้วงติงต่อเติม..เพิ่มแรงใจ

ลุงอยู่นานบ้านนี้มีความสุข
แสนสนุกในเสน่ห์ที่เก๋ไก๋
เข้าบ้านกลอนทุกคราดั่งมาลัย
คล้องหทัยทุกท่านสู่บ้านกลอน

แม้นลุงผิดพลั้งไปอภัยด้วย
จะให้สวยสะกิดมั่งอย่านั่งซ่อน
ลุงยังไม่เก่งหนาโปรดอาทร
อย่าราญรอนห่วงลุงใช่รุงรัง 

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ทอฝัน]

...อันเสือสิงห์กระทิงทราบโปรดกราบด้วย
นี่คือครูผู้ช่วยอยู่เบื้องหลัง
กระจ่างจริงสิ่งซ่อนสะท้อนดัง
น้ำตาหลั่งไม่รู้เพราะอะไร

...ชื่อ"ครูปรางค์"ตรึงแน่นแก่นสำนึก
ในรู้สึกสัมผัสชัดกว่าไหน
ยอมทาบร่างฝ่าร้อนบนฟอนไฟ
แผ้วทางให้รุ่นหลังได้ฝังรอย

...คือผู้สร้างผู้สรรค์อันยิ่งใหญ่
คือผู้ให้ด้วยจิตไม่คิดถอย
คือผู้กล้าผู้ก่อผู้รอคอย
สื่อประเด็นเห็นถ้อยจึงคล้อยตาม

...คิดแค่อ่านผ่านเลยไม่เอ่ยตอบ
ทบทวนครบสองรอบมิอาจข้าม
"แนะให้นิด"สะกิดร้อยในรอยความ
จึงต้องพล่ามพร่างพจน์ปรากฏคำ...

...........................//ทอฝัน
...กราบขอบพระคุณพี่สาวแสนดี...ที่รัก ช่วยแนะให้นิด สะกิดเยื่อหุ้มหัวใจตลอดมาเจ้าค่า...

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

เป็นความจริงสิ่งเลิศประเสริฐรู้
ลุงปรางค์ผู้แนะนำเป็นคำขาน
ครั้งบัณฑิตยังด้อยร้อยกลอนกานท์
สัมผัสผ่านอ่านเลือนเหมือนโลเล

ลงท้ายวรรคไม่ถูกลุงปลูกถ้อย
ช่วยสอนร้อยเรียงใหม่ไม่หันเห
บัณฑิตเลยเอ่ยภักดิ์จักทุ่มเท
ดำเนินเล่ห์กลกลอนลุงสอนมา

หากไม่มีลุงปรางค์วางแนะให้
บัณฑิตไซร้ไม่เป็นเห็นกลอนหนา
จึงขอบคุณลุงช่วยด้วยวาจา
กลั่นกลอนมาที่นี่แหละ "แนะให้นิด"

อีกขอบคุณวิญญูผู้ช่วยสอน
แนะคำกลอนวอนให้ใช้สะกิด
เหมือนดลใจในกมลยลชีวิต
ให้บัณฑิตผ่านพ้นทุกข์ทนกานท์

เห็นด้วยกับคุณทอฝันครับ เมื่อก่อนบัณฑิตเมืองสิงห์ไม่รู้เรื่องเสียงท้ายวรรค หรือสัมผัสอะไรเลย ก็ได้ลุงปรางค์กับพี่ๆในบ้านกลอนช่วยแนะนำให้นี่แหละครับ ขอบคุณมากครับ 

บัณฑิตเมืองสิงห์

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

"แนะให้นิด"ติดใจให้หันกลับ
อ่านเสร็จสรรพจะไปใจอยากเขียน
จึงต้องหยุดกดตอบลอบทำเนียน
ใช่ล้อเลียนแกล้งอำที่จำนรรจ์

จากที่อ่านเหมือนว่าจะล้าท้อ
ใครเล่าหนอทำได้อย่างไรนั่น
อย่าท้อเลยเคยเห็นเป็น"ลุงดัน"
คงสักวันปรากฏความงดงาม

นักกีฬารับเหรียญหน้าระรื่น
คนที่ชื่นยืนหลังข้างสนาม
แม้ไม่มีใครรู้ชื่อเรียงนาม
ก็ยังยิ้มด้วยความยินดีเลย

การเป็นผู้มอบให้มากกว่ารับ
คณานับเลอเลิศไม่เปิดเผย
ทองที่ปิดหลังพระสวยสะเอย
แม้ไร้คำชมเชยเรารู้เอง

 

"กานต์ฑิตา"
๑๗ เมษายน ๒๕๕๔

[ไพร พนาวัลย์]

...อันเสือสิงห์กระทิงทราบโปรดกราบด้วย
นี่คือครูผู้ช่วยอยู่เบื้องหลัง
กระจ่างจริงสิ่งซ่อนสะท้อนดัง
น้ำตาหลั่งไม่รู้เพราะอะไร

...ชื่อ"ครูปรางค์"ตรึงแน่นแก่นสำนึก
ในรู้สึกสัมผัสชัดกว่าไหน
ยอมทาบร่างฝ่าร้อนบนฟอนไฟ
แผ้วทางให้รุ่นหลังได้ฝังรอย

...คือผู้สร้างผู้สรรค์อันยิ่งใหญ่
คือผู้ให้ด้วยจิตไม่คิดถอย
คือผู้กล้าผู้ก่อผู้รอคอย
สื่อประเด็นเห็นถ้อยจึงคล้อยตาม

...คิดแค่อ่านผ่านเลยไม่เอ่ยตอบ
ทบทวนครบสองรอบมิอาจข้าม
"แนะให้นิด"สะกิดร้อยในรอยความ
จึงต้องพล่ามพร่างพจน์ปรากฏคำ...

...........................//ทอฝัน
...กราบขอบพระคุณพี่สาวแสนดี...ที่รัก ช่วยแนะให้นิด สะกิดเยื่อหุ้มหัวใจตลอดมาเจ้าค่า...

อย่าเรียก "ครู"ได้ไหม?เดี๋ยวไข้จับ 
เดี๋ยวนอนหลับหัวโกร๋นถูกโยนถ้ำ
เพียงแนะให้นิดหน่อยสิค่อยจำ
เพื่อได้นำขั้นตอนแห่งกลอนกานท์

ลุงมิได้เก่งกล้าด้อยสามารถ
มิบังอาจสอนสั่งคอยนั่งศาล
เพียงแต่ลุงซาบซึ้งหนึ่งดวงมาน
ที่คอยพานคอยสะกิดยามผิดมา

เป็นตัวอย่างดีงามด้วยความรัก
ที่คอยชักคอยนำคอยพร่ำว่า
ลุงจึงได้จดจำเป็นตำรา
จึงคอยท่า "แนะให้นิด"สะกิดเตือน

ถ้าเรียกครู เรียกพี่จะดีกว่า 
ล้อเล่นน่าอย่าถือหรือเชือดเฉือน
ดั่งพี่น้องลูกหลานที่คลานเยือน
เราเป็นเพื่อนนักกลอน ขอวอนว่า
อย่าเรียก "ครู"
 


"ลุงปรางค์"

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

อยากเรียงร้อยถ้อยคำที่ล้ำค่า
มอบวาจาภาษาน้ำดอกไม้
คงไม่เท่าเลี้ยวหนึ่งของดวงใจ
ที่มีให้แด่คนหนึ่งซึ่ง"สำคัญ"

เข้ามาเล่นในบ้านแสนอบอุ่น
ใจละมุนดวงนี้ยังมีฝัน
มีพี่น้องเพื่อนพ้องเปลี่ยนทุกวัน
ยังมีกันและกันไม่เปลี่ยนไป

มีคำสอนคนหนึ่งซี่งเคารพ
ตรงมาพบวันนี้มิไปไหน
จะขออยู่คู่กันบ้านกลอนไทย
เพราะมีใครคนหนึ่งยังซึ้งรอ

ก้มลงกราบงามงามที่บนตัก
หลานจะรักกลอนกานต์มิย่อท้อ
จะฟังคำสั่งสอนพร้อมเออ-ออ
จะคอยต่อป้อคำให้ฉ่ำใจ

หากมิมีหนึ่งนี้ที่ช่วยสอน
เรื่องโคลงกลอนคงจะไม่ถึงไหน
"คุณลุงปรางค์"คนนี้นี่ยังไง
สอนให้ใจไปก่อนค่อยว่ากัน

รักสนุกเขียนกลอนก็สนุก
ใจมักจุกที่อกไม่ผกผัน
เพราะคำสอนของลุงให้สุดมันส์
ก็ฝีมือเหนือชั้น..ในกานต์กลอน..(และการสอน) 

พระอาทิตย์อัสดง

ปล. ขอบคุณ "ลุงปรางค์ ที่ทำให้ "อัสดง" เป็นคน และ เป็นกลอนขึ้นมาบ้าง และได้เรียนรู้ได้คิดมากขึ้น
รักที่สุดก็คนนี้เลย 

[พรายม่าน]

ลุงปรางค์
สยามมณีฉันท์

ก็ใหม่จะมุ่งผดุงกระเดื่อง
ละความเมลืองผละเรื่องวิถี
สมัชวิชากุกล้าวจี
วิจัยมิมีตระหนี่พนม

เถอะลุงนะลุงจรุงขจัด
ระเบียบระบัดถนัดผสม
ติตามปะต่อพะนอนิคม
เสมอบรมวิกรมเปรียญ

จะเจ็บวิบัติฤขัดมิคลี่
มนัสวีขจีเสถียร
เอนกอนันต์มิปานวิเชียร
ผลิผลประเพียรสิเปลี่ยนสกล

มุก่อพระทรายมิหมายตระหง่าน
ขนบขนานระรานสถล
จะเหยียบจะย่ำระกำกมล
เผชิญผจญมิบ่นระบาย

ประนตสุลักษณ์วิจักขณ์นิโรธ
พิสุทธิ์อุโฆษทุโทษจะถ่าย
ผนึกปกรณ์กระฉ่อนขจาย
สิขรมิคลายวิสัยกวี ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๗.๐๔.๕๔

[(ฟ้า) มารสุรา]

อันทำคุณใครมาบูชาโทษ
จะให้โกรธหรือไม่ดีไหมหนา
เหมือนงูเห่าเฝ้าฉกรัดกัดชาวนา
โปรดสัตว์ป่าเดียรัจฉานพาลบาปกรรม

ตอนเราเด็กเล็กอยู่ครูคอยติ
ลองดื้อสิไม้เรียวเฟี้ยวกระหน่ำ
หากถูกสอนผ่อนจิตคิดที่ทำ
ใครมาย้ำจำไว้ใช้ปรับปรุง

แก้วที่เต็มเติมน้ำมันก็ล้น
ไม่ต้องทนเฝ้าใส่ให้มันยุ่ง
ความหวังดีมีให้จากใจลุง
เหมือนดั่งมุ่งรัตนให้กบิล

ลุงคือครูผู้ใหญ่ใครก็รัก
อย่าได้หักใจหมองครองเศร้าสิ้น
เมื่อดาราฟ้าฟากอยากเป็นดิน
ก็ปล่อยบินให้โฉบเฉี่ยวแต่เดียวโดย

สู้ๆครับลุง(ครู)ปรางค์  สามยอด


(ฟ้า)   มารสุรา

[เมฆา...]

 

ใครหนออำร่ำอ้าง.......ลุงปรางค์
เอ่ยแว่วแผ่วคำวาง.......ช่างร้าว
ท่านลุงส่องแสงสร้าง.....สอนศิษย์  งามเอย
เหมือนอย่างที่เคยน้าว.......ก่อเอื้อประพันธ์

ฉันหรือคือหนึ่งนั้น......ในยาม ผิดแฮ
ลุงส่งลงข้อความ.......บ่งชี้
ให้รู้อยู่ดูตาม.......นามร่าย
ไม่ล่มด้วยเหตุนี้......จึ่งซ้องสรรเสริญ

พระคุณของท่านล้วน......มากล้น
ดูที่ศิษย์หลายคน.......กู่ก้อง
ไพเราะยิ่งกลอนกล....นำสู่ ทรวงนา
ดุจดั่งผู้ถักคล้อง......อ่อนช้อยร้อยกานท์ นั้นแลฯ

 

***เมฆา...***