ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[masapaer]

" บัวกลางบึง "


ลงนทีผุดว่ายคลองท้ายบ้าน
บัวตระหง่านชูช่อกอสะพรั่ง
ค่อยว่ายแหวกแทรกกลางอย่างระวัง
ให้ถึงยังบัวเห็นเด่นตระการ

เอื้อมมือเก็บปทุมมาบูชาพระ
“เร็วสิวะ! พ่อร้องก้องลั่นบ้าน
มัวมุดองค์สรงน้ำทำเล่นนาน
แม่เอ็งด่าปากบานฉันระอา”

รีบแหวกช่อกอบัวเลี้ยวตัวหลบ
ก้านประกบทิ่มข่วนทั่วนวลหน้า
หนามเจ้าชู้รู้นะอย่าเข้ามา
จะแกล้งเกี่ยวภูษาให้ข้าอาย

ยิ่งลุกลนวนธารพานยิ่งช้า
บัวคงแอบเย้ยข้าว่าบัวสาย
มิได้เป็นบุษบาต้องตาชาย
ยอมเดียวดายขายยิ้มแถวริมบึง

กระโจมอกยกมือยื้อโกมุท
เกรงผ้าหลุดปลาตายให้คนอึ้ง
โน้มมาใกล้เพียงหน่อยจะค่อยดึง
เอื้อมไม่ถึงพึงช่วยด้วยเถิดบัว

ก้าวขยับขับใกล้ไปอีกหน่อย
ดอกก็คล้อยถอยห่างอย่างคล้ายยั่ว
กระโจนตาม..น้ำกระเซ็น..ใจเต้นรัว
เธอเผยตัว..” บัวนี้..พี่ให้นวล ”

นะจ๊ะ....




 
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต

[คนแบกไมค์]

นุ่งผ้าเตี่ยว เลี้ยวลด ลงข้างสระ
ปทุมดะ ดาษระดื่น กระพือไหว
โอนเอนโยก ไปมา อยู่ไกลไกล
เข้าไปใกล้ หวังเด็ด มาชื่นชม

ชะเง้อมอง ดูดอก ที่เด่นสุด
ตาสะดุด เห็นดอก ลายสวยใส
อวบอิ่มเพ้อ สองดอกนี้ ที่พอใจ
คง..ไม่มีใคร วางจอง เจ้าของบัว

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

มองเห็นบัวทีไรใจหวิวๆ
มันโหยหิวจนจ้องมองเขม็ง
สีขาวผ่องลองลิ้มชิมแล้วเล็ง
อย่าเพิ่งเกร็งทูนหัวแค่บัวลอย

มองเห็นบัวทีไรใจซู่ซ่า
กลีบบัวอ้าออกเผยมิเคยหงอย
มีน้ำไหลหยดติ๋งยิ่งตาปรอย
หยดน้อยๆเย็นนักที่ฝักบัว

มองเห็นบัวเหี่ยวๆเสียวสลด
บัวเคยสดอวบขาวราวยวนยั่ว
มาบัดนี้ไยน้องจึงหมองมัว
เหมือนถูกคั่วดำปี๋ที่แจกัน

มองเห็นบัวเจ้าเอ๋ยเคยลูบไล้
ต่างสุขใจฉ่ำเย็นเหมือนเช่นฝัน
พี่ลูบไล้เนื้อนวลคร่ำครวญพลัน
อาบทุกวันดอกบัวคู่เคยถูมา

พูดถึงบัวกลัวใครเข้าใจผิด
ว่าโรคจิตวิตถารด้านภาษา
เคยดูดดื่มกับบัวชั่วเวลา
เนื่องจากหาน้ำบัวบกแก้อกตรม....

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~อนิจจา..แกงสายบัว~


เสียงป้าหวานขานเรียก"ไอ้เปี๊ยกโว้ย"
เปี๊ยกรีบโกยหน้าตั้ง"หยังป้าหวาน?"
แกขดคิ้วนิ้วจิ้มทิ่มกบาล
"ให้ช่วยงานเล่นหัวแหลมแถมซื่อบื้อ"

"สั่งสายบัว,ปลาทูรู้ใช่ไหม"
"แล้วทำไมได้มาแค่ปลาหือ?"
เปี๊ยกสงบหลบหน้าทำตาปรือ
"ป๋มลืมซื้อ..ครับป้าอย่าเครียดไป"

"บึงท้ายวัดเยอะหนอหลวงพ่อบอก"
"เดี๋ยวเปี๊ยกออกไปตัดจัดมาให้"
"เออ..ก็ดี ฟรีชอบ ข้าขอบใจ"
"ก่อนฟืนไฟข้าดับรีบกลับมา"

เปี๊ยกกระโจนโหนห่อถ่อเรือล่อง
แกแอบมองยิ้มตามความเดียงสา
จากเย็นย่ำค่ำกลายย้ายเวลา
พร้อมเสียงป้าบ่นบ่นทนหนอตรู

Oo..เสียงเจื้อยแจ้วแว่วมาตรงท่าน้ำ
เอ็งรีบจ้ำเร็วหน่อยข้าคอยอยู่
"ไหนวะไหน..เยอะไหมให้ข้าดู"
ก่อนหน้าหงิกหยิกหู.."มานี่มา"

เปี๊ยกร้องถาม.."ป้าหวานหลานผิดหยัง?"
แกหน้านิ่วคิ้วตั้ง.."เหวย..ฟังป้า"
"ช่วงเย็นย่ำป้าใช้ทำไรวา?"
"อ้อ..ป้าว่ามื้อแลงแกงสายบัว"

"แล้วทำไมไม่มีสักกี่สาย"
"ไยกลับกลายเป็นตำลึงหรือดึงมั่ว"
"เปี๊ยกเก็บจริงแต่ปลิงมันหลายตัว"
"เปี๊ยกนั้นกลัวปลิงเจ้าชู้มุด(จู๋)เอา"

ป้าหวานกำทัพพีถอดสีหน้า
แล้วปล่อยฮาหน้าย่นปนเฉาเฉา
หวังสายบัวใส่ปลาทูอยู่ข้างเตา
เอ้าเอ้าเอ้า..งั้นมื้อแลง แกงตำลึง

O

   (ขอโทษที่ใช้คำไม่สุภาพ กรุณาคิดแบบฮานะจ้ะ)


บอม ซอง ดุ๊ก

[คนแบกไมค์]

ฮ่วย! ป้าหวาน หยังหนอเจ้า
อุตส่าห์เร่ง รุดเข้า บึ่งเต็มที่
หวังมาลิ้ม ชิมรส สายบัวฟรี
เป้นจั๋งซี่ เปลี่ยนไป๋ เป็นตำลึง

เคียดหลายเด้อ บักเปี๊ยก แม่นบ่ป้า?
มันมัวซ้า อยู่ได้ ใจบ่ถึง
แบบนี้ ต้องจับตั๋ว เอาหัวคลึง
เด็ดหัวนึ่ง ซ่ายหม้อ พร้อมน้ำแกง  ...          ซดๆๆๆซู๊ดดด

*โทษนะค่ะบางทีอาจเขียนคำอิสานผิด*


**มีแก้ไขบ้างเล็กน้อยตามคำบอก
เพราะว่าชอบเห็นด้วยที่เสนอ
ขอบพระคุณที่ชี้แนะนะจ๊ะเทอ(555ลุง มานไม่มีสระเออ..แต่ไม่อยากใช้เออ(ไม่สุภาพ) ง่ะ)
พร้อมเสนอนำสนองขอบพระคุณ**
 
 

[บ้านริมโขง]

เหตุใดบัวตัวดังครั้งไหนไหน
จึงเด่นในกลางบึงสุดทึ่งเหลือ
ไยไม่อยู่ริมหนองหรือคลองเครือ
เด็ดบัวตึงดึงเมื่อแคมเรือเอียง

พึ่งได้รู้กลางบึงบัวจึงใหญ่
อวดกลีบใบให้แมลงแฝงกลิ่นเสียง
ยามชอนไซร้รสหวานขานสำเนียง
ได้ฟังเพียงงึมงำคำบัวคราง

บัวดอกงามยามเห็นเป็นแค่สอง
อื่นดอกหมองดอกหม่นคนเมินหมาง
ปองแต่บัวสองดอกออกข้างทาง
ทำตาขวางกลัวแย่งแข่งกันดึง

ผมขอบายบัวสายหมายคงหม่น
เพราะบัวล้นเกินกำนำไม่ถึง
ขอแค่เห็นเป็นบุญคุ้นคำนึง
บัวเต่งตึง...ดึงก้าน สะท้านทรวง.

"บ้านริมโขง"

[ไพร พนาวัลย์]

เห็นบัวขาวกลางบึงอยากคลึง เอ๊ย ดึงเด็ด 
แต่ก็เข็ดหนามข่วนมันป่วนขา
ได้แต่จ้องมองในอยู่ไปมา
เจ้าภูษารุงรังดุจบังใบ

ขออาสาเป็นร่มบ่มตัวเจ้า
จะวอนเว้าเข้ากั้นมิสั่นไหว
เกรงแสงแดดโลมเล้าจะเฉาไป
กลัวภู่ผึ้งบินไล้เข้าไชชอน

จะขอเก็บบัวคู่เข้าสู่ห้อง
จะจับจองครองสุขเข้าซุกซ่อน
จะใส่แจกันทองไว้ห้องนอน
จะอาทรทุ่มเทไม่เรรวน

จะถนอมกล่อมกลิ้งขึ้นหิ้งพระ
มิลดละประพรมภิรมย์ร่วน
ให้เจ้าอยู่เพลิดเพลินขอเชิญชวน
จะขีดข่วนขาลายยอมตายเลย 
 

"ปรางค์  สามยอด"

    

[(ฟ้า) มารสุรา]

เห็นบัวตูมปทุมมาลย์บานกระเพื่อม
อยากจะเอื้อมเด็ดดมชมทั้งสอง
ชูสล้างไหวสั่นต้องหันมอง
อยากจับจองต้องแอบแนบเคียงกาย

ฝากนางน้องคลองบึงซึ่งดำผุด
ช่วยยื้อยุดฉุดไว้อย่าให้หาย
งามเหลือล้ำทำได้ใจแทบวาย
อยากเก็บสายป่ายปีนกินยอดใบ

ขอเสกแสร้งแปลงองค์ลงเป็นผึ้ง
คลำเคลียคลึงคอยเคล้าคลุกคลอใคร่
ลิ้มเกสรฟอนน้ำหวานซ่านละไม
แล้วบินจากพรากไปอาลัยจัง

(ฟ้า) มารสุรา

แง๊ๆๆๆๆเสียดายจัง๕๕๕๕๕

[อัศจรรย์จิต]

บัวข้างบึงถึงแล้งน้ำแห้งขอด
ก็ยังถอดดอกชูกู้ศักดิ์ศรี
แห่งความหมายอุบลจงกลณี
แม้อาจคลี่ดอกเหี่ยวก็เทียวบาน

เหมือนน้องนางอย่างฉันนั้นไม่สวย
ก็รุ่มรวยด้วยศรีสตรีฐาน
รู้คุณค่าหน้าที่นี้มานาน
ไม่เคยด้านหยาบหนาวาจาใจ

ถึงเป็นบัวแล้งน้ำยามนี้หนอ
หากต้นตอพอมีก็ดีได้
หน้าน้ำหลากฝากกอและช่อใบ
งามไสวให้เห็นชื่นเย็นตา

ประมาณว่าคิดเข้าข้างตัวเองค่ะ
ถ้าสวยคงไม่คิดแบบนี้  แน่ค่ะ
อัศจรรย์จิต
15เมษายน 2554

[บอม ซอง ดุ๊ก]

ฮ่วย! ป้าหวาน หยังหนอเจ้า
อุตส่าห์เร่ง รุดเข้า บึ่งเต็มที่
หวังมาลิ้ม ชิมรส สายบัวฟรี
เป้นจั๋งซี่ เปลี่ยนไป๋ เป็นตำลึง

เคียดหลายเด้อ บักเปี๊ยก แม่นบ่ป้า?
มันมัวซ้า อยู่ได้ ใจบ่ถึง
แบบนี้ ต้องจับตั๋ว เอาหัวคลึง
เด็ดหัวนึ่ง ซ่ายหม้อ พร้อมน้ำแกง  ...          ซดๆๆๆซู๊ดดด

*โทษนะค่ะบางทีอาจเขียนคำอิสานผิด*


**มีแก้ไขบ้างเล็กน้อยตามคำบอก
เพราะว่าชอบเห็นด้วยที่เสนอ
ขอบพระคุณที่ชี้แนะนะจ๊ะเทอ(555ลุง มานไม่มีสระเออ..แต่ไม่อยากใช้เออ(ไม่สุภาพ) ง่ะ)
พร้อมเสนอนำสนองขอบพระคุณ**
 
 

~ป้าหวานเซ็งเป็ด~

ฮ่วย!มามา ช้าไยเดี๋ยวได้อด
ก่อนเปี๊ยกซดมูมมามจนชามแห้ง
แซ่บเหมือนกันนั่นหนอพอแล้วแลง
รีบตะแคงแยงเข่าเข้ามาเลย

เครียดตรงซดไม่ทันมันนี่แหละ
เอาช้อนแซะแงะหน้ามันด่าเฉย
มะเหงกยีทัพพีคลึงมันถึงเงย
ตามเสบยทานให้อิ่มจิ้มให้ทัน

   ซดๆๆๆซู๊ดดด..แซ่บหลาย!!   

~บอมครับผม~