ถึงมึนเมาเราไม่ได้ทุกร้อน
เที่ยวไหวคลอนร่อนไหวให้กะเกะ
ดื่มรู้ตัวชัวร์จ้าอย่าเละเทะ
เดินตรงเป๊ะไม่งูเลื้อยหรือเฉื่อยชา
อุทาหรณ์ของคนชนรุ่นเก่า
คือขี้เหล้างานการไม่พานหา
ทุกวี่วันยันเย็นเป็นสุรา
ไม่นำพาสิ่งใดเทียบเปรียบน้ำจัณฑ์
ก่อนเคยเป็นเช่นชาวนากายาแกร่ง
ลงเรี่ยวแรงแข่งฝนฟ้าข้าไม่หวั่น
ก้มหน้าสู้กู่ร้องก้องจำนรร
ว่าสักวันพลันลืมตาอ้าปากกิน
ด้วยรู้น้อยด้อยปัญญามาต่อต้าน
นาที่หว่านพาลล่มจมหนี้สิน
หมดสิ้นแล้วแก้วใจไห้หลั่งริน
ต้องโบยบินสู่บางกอกชอกช้ำตรม
เป็นจับกังยังแบกหามยามแก่เฒ่า
พึ่งน้ำเมาลบเศร้าโศกโลกขื่นขม
จบชีวิตขีดเส้นขาดวาดระทม
ปลงชีพจมเมรัยใต้สะพาน
(ยืมมาจากเพลง ลุงขี้เมา ของคาราบาวครับ)
(ฟ้า) มารสุรา
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
