ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ณัฐชรี]

ฝนสาดโรยโปรยเกล็ดเมล็ดฝน
ในวันที่ฟ้าหม่นแผ่นดินหมอง
แสงอาทิตย์ไม่เห็นเป็นสีทอง
เห็นเพียงท้องนภาเมฆฟ้าครึ้ม

กัมปนาทหวาดหวั่นสนั่นไหว
เกิดแสงใหญ่จากฟ้าผ่ากระหึ่ม
เสียงคำรามระงับดับเซื่อมซึม
ความอึมครึมบรรยากาศฝนสาดเซ็น

หยดน้ำและ ไอ-ฝ้า จับกระจก
หยาดย้อยตกรินเม็ดสังเกตเห็น
ขุ่นมัวฝ้ากระจกใสเพราะไอเย็น
ฝนกระเด็นสาดมามัวกว่าเดิม

ฉันทิ้งร่างบนเตียงฟังเสียงฝน
แต่คนอีกหลายคนยังฮึกเหิม
และหลายคนแรงอ่อนยังนอนเคลิ้ม
ขณะที่หลายคนเริ่มลุกลืมตา

ฉันลุกขึ้นจากเตียงเพียงครุ่นคิด
บางอย่างติดในใจคล้ายปัญหา
มีเรื่องราวมากมายจากสายตา
เก็บร้อยเรื่องพันหน้ามาพินิจ

"จริงตนากาล"...คือ-ความจริง...หรือ-ความฝัน
กาลสำคัญหรือไม่ข้างในจิต
ทั้งสามสิ่ง...กาล,จริง,ฝัน...กลั่นความคิด
เนรมิต คำว่า "จินตนาการ"

ธรรมะชาดค้นพบธรรมชาติ
มนุษย์พลาดครรลองหลงมองผ่าน
ของมีค่าบางอย่างมีตั้งนาน
เราหลงลืมแก่นสารไปเสียเอง

มีคำกล่าวปรัชาญาสุภาษิต
ว่าความคิดเหลือล้นของคนเก่ง
ไม่อาจสู้...จินตนาการ...อันครื้นเครง
ของเหล่านักแต่งเพลงธรรมดา

.....................
สายตาฉันมองออกนอกหน้าต่าง
ความคิดพลางคิดไปไกลสุดหล้า
สายฝนเองยังคงสาดลงมา
ขณะฉัน...ใช้คำว่า "จริงตนากาล"

*ภาพจากอินเทอร์เนท

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

จากความคิดจิตสร้างวางขอบเขต
เกิดเป็นเหตุแห่งผล กลสสาร
มาเกื้อหนุนหมุนนำดั่งลำธาร
ก่อเป็นห้วงจักรวาลเนิ่นนานมา

ดาวใหญ่น้อยพลอยเกิดกำเนิดซ้ำ
กฎแห่งกรรมเข้ากำกับสรรพสงสาร์
ชีวิตมวลดั่งล้วนว่ายสายธารา
อุบัติขึ้นในโลกาก่อฟ้าดิน

สรรพสัตว์ถือกำเนิดเกิดชีวิต
ต่างลิขิตต่างเส้นทางมิร้างถิ่น
เกิดห่วงโซ่อาหารการอยู่กิน
ก่อเกิดยินดีรักเกิดมักชัง

จิตวิญญาณอาทิปฏิสนธิ์
สู่จักรกลร่างกายคล้ายดังสั่ง
มีชีวิตล่วงไปไม่จีรัง
ก็หยุดยั้งร่วงหล่นปนธุลี

แล้วผลัดเปลี่ยนเวียนเกิดกำเนิดใหม่
ดุจดอกใบพฤกษาสง่าศรี
แล้วร่วงโรยชั่วกาลไม่นานปี
เป็นแบบนี้เรื่อยมาอยู่ช้านาน

ผลผลิตผิดถูกที่ปลูกผัง
ย่อมถูกฝังเรื่อยไปเช่นไถหว่าน
ใดเกิดมากลับคืนสู่พื้นดาน
ก็เหมือนจิตนาการให้เป็นไป

เกิดแล้วดับกับเห็นเป็นเกิดดับ
ทุกสิ่งสรรพไม่ดำรงคงฝืนได้
คือห้วงวนกลหลักวัฏฏจักรใจ
คงอีกนับอสงไขยจนนิรันดร์....

55555+มัวๆเอา อย่าว่ากันนะ

         

[ณัฐชรี]

ไม่มั่วหรอกครับมาตามหลักวิทยาศาสตร์ ปรัชญา และศาสนาเลย...
+1 

[ทอฝัน]

...เห็นด้วยค่ะ+1 ทั้งสองท่าน
ทีละท่านนะคะ
ให้เกียรติเจ้าของกระทู้ก่อนค่ะ
ได้ชั่วโมงละหนึ่งท่าน อิ อิ...!!!
 

[สายลมสีขาว]

จินตนา...รินร่ายสายภาษา
ทุกท่วงท่าอักษร...พลิ้วไสว
โบกสะบัดทำนองล่องผ่านใจ
ด้วงหนึ่งเสียง...ภายใน ดังออกมา

สื่อผสม อารมณ์อันหลากหลาย
เปล่งประกายลายงามตามภาษา
ทุกถ้อยเขียนสื่อออก...จินตนา
กลับพบว่า ก็เพียงเสียงอารมณ์

จริงตนา...รินร่ายสายสัจจะ
อักขระล้วนหมายสื่อผสม
ทุกข้อความไป่บอกชม
จะด้าน-คม ล้วนแต่ "กาล" ของ คน

จินตนาการ-จริงตนากาล
ร้อยวันวาน-วันพรุ่ง ยุ่งสับสน
เมื่อความคิด-ทางเดิน เผอิญชน
สุดใจตน จำเลือก เพื่อไขว่ไป............

[ต้นก้ามปู]

ปริปู

บางสิ่งบางอย่างมีแต่เราไม่เห็น
บางสิ่งบางอย่างเป็นแต่เราไม่รู้
บางสิ่งบางอย่างอยู่แต่เราไม่สัมผัส

ผู้คนในทะเลทรายมองเห็นโอเอสิส ณ เบื้องหน้า
ชาวประมงมองเห็นปลาบนภูเขา
ชาวนามองเห็นข้าวใต้ผืนดิน
คนใกล้ตายมองเห็นภาพสะท้อนจิต
เงาสะท้อนระหว่างจริงระหว่างเท็จ

โลกกลม
กรรมตามทัน
ภาพในจิต
การหยั่งรู้สรรพสิ่ง

สิ่งที่รู้โดยจิต
สิ่งที่รู้โดยจินต์
จินตนาการ

ฉันจะเรียก "ปริปู"
ก็คงไม่ผิดใช่ไหม?

ต้นก้ามปู
8/4/54

[ภู กวินท์]

ความสงบ, ความเงียบ, ดวงดาว
ก่อรูปเป็นเรื่องราวหมื่นแสน
พำนักอยู่ด้วยกัน ณ ดินแดน
ในอ้อมแขนอบอุ่น…อย่างคุ้นเคย

จินตนาการ!!
วิญญาณเตลิดไม่เปิดเผย
ผ่านห้วงเวลาจนล่วงเลย
ก่อนระเหยไป, ในความจริง

จริงตนากาล!!
ห้วงการณ์คำนึงถึงทุกสิ่ง
สมมุติถ้อยคำนำอ้างอิง
คือการละทิ้งจาก "จินตนาการ"

สายลมแห่งปรารถนา
นำพาอณูแห่งมวลสาร
ปลดปล่อยโซ่ตรวนแห่งพันธนาการ
ให้พ้นผ่านการจองจำ, เสรี

ถ้อยคำ!!
ถูกย้ำ ซ้ำเติมลงที่นี่
แม้ในบันทึกไม่เคยมี
แต่ในที่ ฉันฝัน, มันชัดเจน.
.....................

จริงตนากาลของข้าพเจ้า!
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต